არსებობს თუ არა ბედისწერა? ხშირად ამბობენ როდესაც რაც გიწერია არ აგცდებაო.. ადამიანთა უმრავლესობა ფიქრობს, რომ ადამიანს არ შეუძლია შეცვალოს თავისი ცხოვრება, რომ ღმერთმა მას რაც დაუწერა ის უნდა მოხდეს... ელისს ყოველთვის სჯეროდა ამ სიტყვების და ახლაც გული უჩერდებოდა,როცა ხვდებოდა რომ ამ ბრძოლას შეიძლება რომელიმე მათგანი შეწიროდა.. ეს კი მართლაც გარდაუვალი იყო.. ეშინოდა.. იმ ოთახის კარებთან მივიდა.. რამოდენიმე წამს შეყონდა.. ღმერთს დახმარება შესთხოვა,რომლის არსებობაშიც არ დიდად არ იყო დარწმუნებული.. კარები ფრითხლად შეაღო.. ოთახი ახლა უფრო ამაზრზენი მოჩანდა...ყველაფერი ნამსხვრევებად იყო ქცეული.. ვამპირები ერთმანეთს გამეტებით ურტყავდნენ.. ელისის იქ ყოფნას ვერცერთი ამჩნევდა,გარდა ბენისა...
-წადი ელის.. გაიქეცი! (დაუყვირა ბენმა ელისს.. ყველამ მისკენ მიიხედა,თუმცა ბრძოლა მაინც არ შეწყვეტილა..)
ელისი ადგილიდან არ იძვროდა.. ერთ ადგილას გაყინულიყო.. არ იცოდა როგორ დახმარებოდა..
-ღმერთო მომეცი ძალა!
რამოდენიმე წამს თვალები დახუჭა.. თითქოს გამოღვიძებას ცდილობდა ამ საშინელი სიზმრისაგან..მაგრამ ვერ იღვიძებდა,რადგან ეს სიზმარი სულაც არ იყო..ეს ცხადში ხდებოდა და მისთვის საყვარელ ადამიანებს საფრთხე ემუქრებოდათ...ელისმა თვალები გაახილა.. რამოდენიმე წამს იატაკს დაჰყურებდა..მხოლოდ მაშინ ასწია თავი,როცა მის ფეხებთან მითვის უკვე ნაცნობი,მაგრამ მოწინააღმდეგე ვამპირის თავი მიგორდა..ეს ნათანი იყო...
-ელის გაიქეცი.. (ბენმა მოიშორა თუ არა ენდრიუ ელისისკენ გაიქცა)
-უშენოდ არ წავალ..ბენ!
-მე დავბრუნდები! (ელისს თვალზე ცრემლები მოადგა) ისე უნდოდა ტირილი რომ იხრჩობოდა.. ცდილობდა თავი შეეკავებინა..
-ბენ მიყვარხარ!
-მეც მიყვარხარ ანგელოზო!
ელისი კარებს უკან დაიმალა და ბრძოლას იქიდან ადევნებდა თვალს.. ყოველ შემთხვევაზე,როდესაც ბენი,ქეროლაინი,დენიელი ან სემი ძირს დაეცემოდა.. ან რამე მოუვიდოდა წამოიკივლებდა ხოლმე და მისი ლოყები კიდევ უფრო სველდებოდა..ნამდვილად რთულია აღწერო რას გრძნობდა ელისი იმ წამს.. უნდოდა დახმარებოდა,მაგრამ როგორ არ იცოდა.. იმ წუთებში იგი შეპყრობილი იყო სხვადასხვა ერთმანეთის საწინააღმდეგო გრძნობით..ხან ყველა იქ მყოფთაგანი ეზიზღებოდა,სძულდა..რთულია როდესაც ხედავ როგორც ებრძვიან შენ საყვარელ ადამიანს,შენ კი მის დასახმარებლად ვერაფერს აკეთებ..რთულია როდესაც მოწმე ხარ საყვარელი ადამიანის სიკვდილის.. როცა მის სიკვდილს შენ თავს აბრალებ.. როცა გგონია რომ არ დაეხმარე და შენ გამო დაიღუპა.. თუმცა როცა ის იბრძოდა შენ დახმარება არ შეგეძლო.. ამას სინდისი ვერ ხვდება და ცდილობს გაგანადგუროს... გჯერა რომ ის შენ მოკალი..შენ გამო დაიღუპა.. დენიელი.. დენიელი რომელსაც სულ რამოდენიმეჯერ შეხვდა,თუმცა ის უკვე წრფელი გულით უყვარდა.. ის ძირს დაეცა.. ელის ლოყაზე ცრემლი ჩამოუგორდა... თითოეული წამი,წუთი,საათი,დღე თუ ღამე ახსენდობოდა მათთან გატარებული..
გრძონდა რომ მათთან ერთად მისი გულიც კვდებოდა,ჩერდებოდა,წყვეტდა ძრგერას..
* * * * *
-შენ ხომ დამპირდი? რატო არ შეასრულე პირობა? (ელისი ბენის გვერდით იჯდა და თმაზე უსმევდა ხელს ნელ-ნელა)
-სამწუხაროა მაგრამ იშვიათად ასრულებდა პირობას.. (სემი ელისს ზურგიდან მიუახლოვდა და მკლავები ნაზად მოჰხვია.. თან ყურში ჩასჩურჩულა "-დამშვიდდი ლამაზო!♥")
-სემ .. გთხოვ მითხარი რომ ეს სიზმარია.. სემ გამომაფხიზლე! ელისი მისკენ მიტრიალდა და მკერდზე მიეკრა...
-ელის დამშვიდდი!
-ნუთუ შეიძლებოდა ის მომკვდარიყო? ნუთუ შეიძლებოდა ?!
-ვიცი გიყვარდა.. ისიც ვიცი რომ მოგენატრება.. მეც მომენატრება,მაგრამ მას უნდოდა რომ მშვიდად გეცხოვრა,ოღონდ მის გარეშე..
-არა ეს შეუძლებელია.. როგორ უნდა დავივიწყო? ელისმა ბენის გაფითრებულ,გაყინულ სხეულს დახედა.. მისი თვალები სარკეს დამსგავსებოდა.. ისევ ბენს მიეკრა..
-ელისს.. მათთან ქეროლაინი მივიდა,რომელიც კუთხეში იჯდა რამოდენიმე წუთის განმავლობაში და არ ინძრეოდა..
-სემ თუ შეგიძლია ელისთან მარტო დამტოვე..
სემი უხმოდ წამოდგა და ოთახიდან გავიდა...
-ელის ბენს უყვარდი,მაგრამ ასეთი არა.. უფრო ძლიერი უყვარდი და სჯეროდა რომ მის გარეშე ბედნიერი იქნებოდა.. იმედი ჰქონდა რომ მისი იმედები გამართლდებოდა და შენ ჯეისთან ბედნიერი იქნებოდი.. მან იცოდა რომ დღეს სიკვდილი გარდავალი იყო და თავი გაწირა შენი ბედნიერებისთვის.. შენ კი მასზე ნუ იტყვი უარს.. თორემ ბენის თავგანწირვა სულ უაზრო აღმოჩნდება..
-ბენი!♥ ის მპირდებოდა..
-დამშვიდდი საყვარელო..ხო იცი როგორ მიყვარხარ..ისიც იცი რომ ბენი დიდად არ მეხატებოდა გულზე,მაგრამ მისი სიკვდილი მაინც მეწყინა...ვიცი ის ყველა ჩვენგანს მოენატრება,მათ შორის მეც ალბათ..
ქეროლაინმა ელისს ცრემლები მოწმინდა..
-წამოდი სახლში წავიდეთ...
-მერე ბენი? რა უნდა უყოთ???
-როგორც ყველა ვამპირის მისი სხეულიც უნდა დაიწვას..
-მაშინ მეც მინდა აქ ვიყო.. მინდა ბოლოჯერ დავემშვიდობო..
ელისი ქეროლაინს მოშორდა და ბენის გაყინული სხეულისკენ მიიწია.. უბრალოდ შეჰყურებდა.. ოცნებობდა ბენის ღიმილისთვის კიდევ ერთხელ მოეკრა თვალი.. ყოველი წამი და წუთი ენატრებოდა.. დროის უკან დაბრუნება უნდოდა..
-მიყვარხარ!♥ ეს არ დაივიწყო სადაც არ უნდა იყო ბენ! მიყვარხარ♥
ქეროლაინმა ელისი წამოაყენა და სახლი დატოვეს..
-დროა!
მანქანა სახლს შორდებოდა,თუმცა ელისი ისევ იმ ადგილს შეჰყურებდა..სახლი ნელ-ნელა მეორე მხარეს გადაწვა .. ბოლოს კი წაიქცა.. "ბენ" თავისთის წაიჩურჩულა ელისმა,ისე რომ ვერავინ გაიგო და ისევ წინ მობრუნდა.. მანქაში უხერხული სიჩუმე იყო.. ხმას არცერთი არ იღებდა..
-სად წაგიყვანოთ? ჯეის სანახავად თუ ელისის სახლში?
-ჩემთან სახლში..ახლა მარტო ყოფნა მინდა.. ჯეის სხვა დროს ვნახავ...
მშივიდი და დაბალი ტონით წარმოთქვა ელისმა..
ელისი სახლში მიიყვანეს..და შემდეგ ქეროლაინთან წავიდნენ..
-სად დაიკარგე?
-არსად.. (დის შეკითხვას უხეშად,ზერელედ უპასუხა ელისმა და თავის ოთახში ავიდა...)
"რა არის ცხოვრება? ჯოკერი.. აი რა არის.. ზოგ პარტიაში იგებ,ზოგშიც აგებ..იმიტომ ხდება ხოლმე რომ ადამიანი ყოველთვის მოგებული ვერ რჩება,ზოგის საერთოდ ვერასოდეს იგებს.. რა საშინელებაა როცა ბედი არ გწყალობს..როცა უფალი გივიწყებს და ყველაზე სანუკვარს გართმევს.. ნუთუ არ შეიძლება სულ რამოდენიმე წამით მაინც ვიყო ბედნიერი.. არსებობს კი ძალა რომელიც ამ მონატრებას,ამ დიდ ტკივილს ჩამიხრჩობს? ალბათ არ არსებობს.. ეს მხოლოდ იმის ბრალია რომ წესების მიხედვით იბრძვი და არ არღვევ.. თუ დაარღევ დაისჯები,მაგრამ მაშინ ისინი რატო ისჯებიან და ღმერთი წესების მიხედვით მოთამაშესაც რატო სჯის.. ნუთუ ბედნიერება მართლაც არ დამიმსახურებია.. ალბათ იმიტომ ვარ ამ ქვეყანაზე რომ მხოლოდ ვიტანჯო.. ძნელია მოიკრიბო ძალა.. ძნელია თვალი გაუსწორო რეალურობას.. ეს სულაც არ არის მარტივი,რთულია, მითუმეტეს მაშინ როცა გიჩნდება გრძნობა რომ არავის უყვარხარ.. არა დარწმუნებული ვარ რომ დღესაც არსებობს ადამიანი რომელსაც ვუყვარვარ,მაგრამ მე ის მინდოდა.. მინდოდა მას ვყვარებოდი...ბენ მომენატრები.. უზომოდ მიყვარდი.. მთელი ჩემი გულით.. ისე რომ შენ არასოდეს დაგივიწყებ,იმედი მაქვს არც შენ დამივიწყებ.." ელისი ლოგინზე გადაწვა თუმცა რაღაც უხეში მოედო მის სხეულს და ისევ წამოჯდა.. პატარა,ძველებური კონვერტი იყო.. რომელსაც ეწერა For Eliss.. I'm in Love with you...
ელისი მიხვდა წერილის ავტორი ვინ იყო და შეშინდა.. შეკრთა.. ეშინოდა მაგრამ რის? რატომ? არ იცოდა... მიხვდა რომ სულაც არ იქნებოდა მარტივი ამ წერილის წაკითხვა.. თვალწინ ბენი წარმოდგა.. თავის მოგონებებში ცოტახანს შეჰყურებდა და უღიმოდა.. შემდეგ წერილი აიღო და გახსნა..
"ჰეი,შენ ამ წერილს კითხულობ ესეიგი მე ახლა მკვდარი ვარ.. ისე მოვკვდი რომ ვერ დაგემშვიდობე.. მინდა ყველაფერი გითხრა .. როგორ ხარ? მომენატრე.. მომენატრება შენი კოცნა.. შენი თბილი სხეული.. გრძნობით მეტყველი თვალები.. ჩვენ პირველ შეხვედრას ვიხსენებ ახლა და მეცინება.. ალბათ შენც.. ვიცი რთულია როცა საყვარელ ადამიანს კარგავ.. მაგრამ გთხოვ უკანასკნელი სურვილი შემისრულე.. და იყავი ბედნიერი..გაიღიმე..
You and Jay are a beautiful couple ... I was just too much ...
I am the Apostle of Hell .. I am the most evil creature .. I am a vampire.
Vampires who Teach love..I miss the little angel ..
My last request to be happy....Smile, love and live in peace...
I love you.. Don't forget me..
But Jay did not forget too,who loves you more than me ..
I love my little angel..♥
