სწორედ ამ დროს მის მზერას გავაყოლე თვალი და ნეითს შევხედე ისე იმ გოგოსთან ერთად.

-არა ძალიან მაინტერესებს ეხა რაღაც მოიფიქრებს ბლერი და როგორ ახსნის ნეითის ამ საქციელს..(მე)

-სერენა ესეც შეცდომა არის..(ჩაკი)

-არა, ვსიო, შემეშვით, თავი დამანებეთ.. არ მაინტერესებს არაფერი ამსზე.. თუ ჩემთან მეგობრობა გინდათ მისი სახელი არ ახსენოთ როდესაც ჩემთან იქნებით.. ვთქვი და წავედი

იქვე მამას მოვკარი თვალი და მასთან მივედი, ვიღაც კაცს და ქალს ელაპარაკებოდა.

-სერენა რა კარგ დროს მოდი.. არ გახსოვს ჰელენ და ჯონ არჩიბალდები?(მამა)

ამ დროს ბავშვობა გამახსენდა..

-როგორ არა, ვთქვი და მათ მივესალმე..

მათ თქვეს რომ ძალიან ლამაზი ვიყავი, რომ დიდი ხანი არ ვყავდი ნანახი..

სწორედ ამ დროს ნეითს შეხედეს და მათ დაუძახეს. ისიც ჩვენთან მოვიდა..

მამას მიესალმა , შემდეგ ჩემსკენ მობრინდა

-არ ვიცოდი აქ თუ იქნებოდა..(ნეითი)

-არც მე(მე)

-შეიძლება გელაპარაკო?(ნეითი)

-არა, ვუთხარი და ბლერისკენ წავედი, რომელსაც იმ წუთში მოვკარი თვალი

-სერენა შენც აქ ხარ?(ბლერი)

-ხო რა იყო? თუ არ გინდოდა რომ ვინმესთვის შემეხედა? კიდევ იტყვი რომ ნეითი იმ დღეს მის ყოფილ შეყვარებულს შემთხვევით შეხვდა? არ მჯერა(მე)

-კი სერენა შემთხვევით შეხვდა და დღესაც(ბლერი)

-შემთხვევით შეიძლება შეხვდე ადამიანს მიესალმო და და ვსიო, მაგრამ ისინი ახლაც ერთად დგანან.. ეხა რაღას იტყვი?(მე)

ბლერმა მათ გახედა.. არ ვიცი, სანამ ყველაფერს არ გავიგებ, მანამდე ვერაფერს გეტყვი.

-კარგია კიდევ მისი დაცვა რომ არ დაიწყე(მე)

-არ ვიცი სერენა, არაფერი ვიცი, არ ვიცი რატომ არის ეხა ნეითი იმ გოგოსთან ერთად.. მაგრამ ის ზუსტად ვიცი რომ ნეითს მხოლოდ შენ უყვარხარ..(ბლერი)

-მეც მას ვეთანხმები, ნეითს შენ უყვარხარ ეს ზუსტად ვიცი, უბრალოდ მათ რაღაც საქმე ქონდა.(ჩაკი)

-კარგი მაშინ რა საქმე აქვთ მათ ერთმანეთთან?(მე)

-მაგას მე ვერ გეტყვი,, აი მაგის გასაგებად კი ნეითს უნდა მოუსმინო, მხოლოდ მაშინ შეიტყობ სიმართლეს, სხვა შემთხვევაში ვერა.(ჩაკი)

-ჩაკი რაზე ლაპარაკობს შენც იცი ბლერ?(მე)

-არა არაფერი ვიცი, მაგრამ ის ზუსტად ვიცი რომ მას გასასამართლებელი საბუთი ექნება(ბლერი)

-რაშიც მე ეჭვი მეპარება(მე) კარგით ბავშვებო ჯობია მე გარეთ გავიდე ცოტა ხნით სუფთა ჰაერზე...

გარეთ მართლაც რომ უკეთესი იყო, იყო სანამ ნეითი არ მოვიდოდა ჩემთან.

-სერენა აქ მარტო რატომ ხარ?(ნეითი)

-იმიტომ რომ მარტო მინდა ყოფნა..(მე)

-გთხოვ მომისმინე(ნეითი)

-არა, არ მინდა შენი მოსმენა, საერთოდ შენი სახელის გაგონებაც არ მინდა, იცი დღეს მზად ვიყავი შენთვის მეპატიებია და ყველაფერი დამევიწყებია, მაგრამ ეხა უკვე აღარ(?მე)

კარგი, ამას მნიშვნელობა არ აქვს მე მაინც ვიტყვი ჩემს სათქმელს, მე ის არ მიყვარს, იმ დღეს რაც მოხდა ბლერმა უკვე გითხრა მაგრამ ეხა მე სულ შემთხვევით შევხვდი მას.. ის სულ მარტო არის აქ დდა მთხოვა რომ მასთან ერთად ვყოფიილიყავი სულ ცოტა ხნით, მეც ასევე ვიქცევი(ნეითი)

-და დაამთავრე?(მე)

-არა.. და თან კი.. რადგან მინდა მაპატიე და სულ იცოდე რომ მე შენ ყველაზე და ყველაფერზე მეტად მიყვარხარ(ნეითი)

-მართლა რომ გიყვარდე ეგრე არ მოიქცეოდი(მე)

ამ დროს გარეთ ის გოგო გამოვიდა და ჩვენთან მოვიდა..

-უკაცრავად ხელს რომ გიშლით მაგრამ ნეით გთხოვ წამომყევი(ის)

-ხო ნეით წაყევი, წაყევი(მე)

-სერენა გთხოვ მომისმინე(ნეითი)

გელოდებიან ვუთხარი და გზისკენ აღელვებული წავედი..

ვერ ვხვდებოდი ასე რატომ ვიქცეოდი, მაგრამ იმას ვხვდებოდი რომ სწორად ვიქცეოდი, არ ვიცოდი რა ხდებოდა, რა მჭირდა. არ ვიცოდი სად მივდოდი, რატომ, რა მიზეზით. ვეღარ ვაზროვნებდი. უეცრად დიდი ტკივილი ვიგრძენი, თვალებში დამიბნელდა. უეცრად თითქოს ნეითის სახეს შევხედე, მაგრამ მალევე გაქრა ის. რაღაც ხმები მესმოდა მაგრამ ვერ ვარჩევდი ვიისი იყო..

არ ვიცი რამდენი ხანი ვიყავი ასე, მაგრამ როდესაც თვალები გავახილე ყველაფერი მეუცხოვა, საშინლად ვიყავი, ვერც ვინძრეოდი, ვერ ვლაპარაკობდი, თვალებსაც ძლივს ვახელდი, ვხედავდი მხოლოდ თეთრ კედლებს სხვას ვერაფერს.

მალე თითქოს ყველაფერი გამოსწორდა, თითქოს უკეთესაც ვუყურებდი ყველაფერს. მაგრამ განძრევა მაინც მიჭირდა. ამ დროს კარები ვიღაცამ შემოაღო.

ეს კლერი იყო..

უცებ თვალები დავხუჭე, რატომღაც ვიფიქრე რომ ჯერ გონზე უნდა მოვსულიყავი და იქნებ ეს დამხმარებოდა..

-სერენა გთხოვ, გთხოვ მოდი გონს. აქ როდემდე უნდა იყო ასე...(კლერი)

ამ დროს თვალები ნელ-ნელა გავახილე, მან შემხედა თუ არა თვალები გუფართოვდა, თითქოს რაღაც დაემართა და გარეთ გავარდა ყვირილით.

ოთახში ყველა შემოვიდა..

-რა ხდება?(ეს სიტყვები ძლივს წარმოვთქვი..

-შენ რა არაფერი გახსოვს?(მამა)

ის რომ ნეითს ველაპარაკებოდი, შემდეგ იქიდან წამოვედი, მივდიოდი, არ ვიცი საით, შემდეგ რაღაცა დამეტაკა, ნუ ზუსტად არ ვიცი, ის ვიცი რომ დიდი ტკივილი ვიგრძენი, მეტი არაფერი.. და ეხლა სად ვარ?(მე)

-საავადმყოფოში(ბლერი)

-რამდენი ხანია რაც აქ ვარ?(დაახლოებით ერთი ორი კვირა)

გთხოვთ ცოტა ხნით მარტო დამტოვეთ.. კლერ მარტო შენ დარჩი..

ყველას გაუკვირდა ჩემი ეს სიტყვები, თვითონ კლერსაც, მაგრამ ასევე მოიქცენენ..

ის თანდათან მომიახლოვდა..

-მიხარია, რომ გონს მოდი, ძალიან(ამას რომ ამბობდა თვალები უბრწყინავდა)

-ვიცი და მინდა რომ ბოდიში მოგიხადო ყველაფრისთვის.. მადლობაც მინდა გითრა, რადგან ვხვდები მთელი ეს დრო ჩემთან იიყავი, და მარტო ერთი წუთით არ მტოვებდი..(მე)

-რა? საიდან იცი?(კლერი)

-შენი თმები, თვალები და ჩაცმულობა ამაზე მეტყველებს(მე)

-მართლა?გაეცინა

-მადლობა ყველაფრისთვის.(მე)

ამ დროს ოთახში ნეითი შემოვიდა..

-უნდა გელაპარაკო, ძალიან გთხოვ სერენა..(ნეითი)

-არა ნეით, მარტო მინდა დარჩენა გთხოვ გადი.. შენთან ლაპარაკი არ მინდა..

-მე მინდა(ნეითი)

-მე კი არა, გთხოვ გადი, ძალიან გთხოვ..

ისიც გავიდა.. კლერიც მალე გავიდა.. მე კი მარტო დავრჩი ჩემს ფიქრებთან.

imedia mogewonat:** miyvarxart<3