ამ თავს ვჩუქნი ჩემი მოთხრობის ახალ მკითხველსAni_LoVeR-ს, ძალიან მიხარია რომ მოგეწონს<33
სასიამოვნო დილა გათენდა. დილა ადრიანად გავედით. მიხაროდა, რომ მივდიოდით, ეს ცოტა ხნით მაინც დამავიწყებდა იმას რაც ჩემს სახლში ვნახე. მაიამიში ძალიან მალე ჩავფრიდით, თუ მე ვერ ვიგრძენი დრო რამდენად სწრაფად გავიდა არ ვიცი.
იქაურობა ულამაზესი იყო, პლაჯი, ზღვა, მზე ძალიან მაგარ ხასიათზე მაყენებდა.
სასტუმროში დავბინავდით, მე და ბლერი ერთ ოთახში ვიყავით, ამანდა და ენი ერთში.. ნეითი და ჩაკი ერთ ოთახში, და ასე შემდეგ..
ყველა კარგად მოვეწყვეთ. პირველ დღეს ძალიან თავისუფლად ვიყავით, მაგრამ ზედამხევდელებმა, რომლებიც ჩვენზე იყვნენ პასუხისმგებლები გაგვაფრთხილეს რომ ხვალიდან ყველაფერი შეიცვლებოდა. ჩვენც გამოვიფრანჭეთ
და საღამოს ბარში ჩავედით.
ჩაკიც იქ იყო ნეითიც დარათქმა უნდა დენიც და ამანდაც. მაშინვე მათთან მივედით.
-ვაუ გოგოებო რა ლამაზად გამოიყურებით(ნეითი)
-მადლობა.(ერთად ვუთხარით მეც და ბლერმაც)
მე და ბლერმა კოქტეილი შევუკვეთეთ. ბართან ვისხედდით,თან ვლაპარაკობდით და თან ვსვამდით,
რომ ჩაკმა სადღაც წაიყვანა. მარტო დავრჩი და გარშემო დავიწყე ყურება, რომ ამ დროს ბლერის ადგილი ნეითმა დაიკავა. აქ მარტო რატომ ზიხარ? წამო ზღვის ნაპირზე გავისეორნოთ. მეც დავთანხმდი. ძალიან სასიამოვნო იყო ღამით ძღვის ნაპირზე ნეითთან ერთად სეირნობა, მაგრამ ერთი რაღაც იყო, ორივე ჩუმად ვიყავით. ორივე ვეძებდით საუბორის დასაწყებად რაიმე მიზეს.
სრულაიდ უეცრად ნეითი ძირს დაჯდა.
-რა გჭირს? კარგად ხარ?(მე)
-არა ცუდად ვარ, საშინლად(ნეითი)
-რა მოხდა?(მე)
-იცი აღარ შემიძლია ამდენის დამალვა, გთხოვ თუ შენც გიყვარვარ მითხარი, ან ის მაინც მითხარი არ მიყვარხართქო და სამუდამოდ შეგეშვები გეფიცები.. თავიდან ძლივს გავიაზრე რა მეუბნებოდა. ბოლოს გაჩუმდა, ფეხზე წამოდგა, ჩემსკენ ახლოს მოიწია და მაკოცა,
რათქმაუნდა არც მე შევწინააღმდეგებივარ, რადგანაც ძალიან მიყვარდა, თანდათან უფრო ვრწმუნდებოდი, რომ ჩვენ ერთმანეთისთვის ვიყავით შექმნილი.
-ანუ?(ნეითი)
-ხო მეც მიყვარხარ(გავუღიმე და ამჯერად მე ვაკოცე)
უეცრად რაღაც ხმა გავიგონეთ, ვიღაცეები ლაპარაკობდნენ, მთავარი ის იყო რომ ხმა ვიცანი. ბლერის ხმა იყო. როგორც ჩანს ნეითიც მიხვდა.
-ერთმანეთს ხელი ჩავკიდეთ და მათკენ გავიქეცით. სწორედ იმ დროს მივუახლოდით როდესაც ჩახუტებულები იდგნენ.
ნეითმა მანიშნა, რომ ჩუმად ვყოფილიყავი. ასე ჩუმად ვუყურებდით დაახლოებით ათი წუთი, ბოლოს ვეღარ მოვითმინე
-ჰა დიდხანს გიყუროთ ასე?(მე)
ორივემ გაკვირვებულებმა გამოგვხედეს
თქვენ აქ რას აკეთებთ, მითუმეტეს ხელ ჩაკიდებულები?(მაინც შეამჩნია ბლერმა)
-იგივეს რასაც თქვენ(გაიღიმა ნეითმა)
ამ ლაპარაკში თითქმის დაგვათენდა თავზე.
-მგონი სჯობს ჩვენს ოთახებში ავიდეთ, მგონი აღარ ცერთს არ გახსოვთ რომ ხვალიდან ასეთი თავისუფლები აღარ ვიქნები.
სამივე დამთანხმდა. ოთახში შევედით თუ არა მაშინვე დავწექი, მაგრამ ვინ გაცადა დაძინება, მაშინვე თავზე დამახტა ბლერი და სანამ ყველაფერი არ მოვუყევი არ მომასვენა. უკვე გათენებული იყო რომ დავიძინეთ, მაგრამ ზუსტად ერთ საათში ჩვენმა ზედამხედველმა გაგვაღვიძა და გვითხრა, რომ ათ წუთში ყველა ერთ-ერთ დიდ დარბაზში უნდა შევკრებილიყავით. ჩვენც ნახევრად მძინარე ქვევით ჩავედით.
ჩვენს გარდა და რამდენიმე მოსწავლის გარდა არავინ იყო იქ. ვინც გვახლდა გაგიჯდა:დ.. და ჩვენ გაგვიშვა რომ ყველა სასწრაფოდ ქვევით ყოფილიყო, თან რამდენიმე მასწველებელი, რომელიც გვახლდა გამოგვაყოლა/.. რამდენიმესთან სევედით და სუყველას ეძინა.
შემდეგ რომ უფრო მალე გაგვეღვიძებია ყველა თავიდან ჩვენ გაგვიშვა. ძლივს დავდიოდით ისე ვიყავით, მაგრამ ნეითის და ჩაკის ოთახში მაინც შევედით, ნუ შევვარდით. ტელეფონზე მუსიკა ხმამაღლა ჩავრთეტ და მათი სახე უნდა გენახათ რომ წამოწიეს თავი..
-კარგით ვდგებით(იყვირა ჩაკმა) ეტყობა უკვე ჩეცმულები იყვნენ, როდესაც თავიდან დაიძინეს.
მალე ყველა ქვევით ვიყავით. ბავშვებს შენიშვნა მისცეს. გააფრთხილებს თუ ესეთი რამე კიდევ განმეორდებოდა საშინლად დაისჯებოდნენ, მაგრამ ამ მუქარის არავის ეშინოდა. სამი დღე აქ უნდა ვყოფილიყავით და შემდეგ პარიზში წავიდოდით, შეიძლება კიდევ სადმე წავსულიყავით, ეს უკვე ჩვენს საქციელზე იქნებოდა დამოკიდებული. მალე საჭმელი ვჭამეთ და პლაჯზე გავედით. ისე ცუდად ვიყავი,
ისე მეძინებოდა ზაგარს რომ ვიღებდი რამდენიმეჯერ ჩამეძინა და წყლის შხეფებმა გამომაღვიძა. ნეითი მასხამდა წყალს, უნდოდა გავეღვიძებიე. მე კიდევ ყურადღება არ მივაქციე ამას, და როგორც ჩანს ზუსტად ამიტომ ხელში ამიყვანა და წყალში შემიყვანა.. ვუყვირე რო დავესვი მაგრამ ვინ მოგისმინა. შემდეგ მაკოცა რომ არ გავბრაზებულიყავი. დროს ძალიან კარგად ვატარებდი. მალე ავედით პლაჯზე. ბლერმა მითხრა, რომ ტელეფონი მირეკავდა.
მეც ჩემი ნივთებისკენ წავედი. დავხედე და ისე მამა რეკავდა.
უკან ნეითი მოვიდა..
-არ უპასუხებ?
-არა არ მინდა.(მე)
-რატომ რა ხდება ასეთი რომ პასუხიც ღირსადაც არ თვლი მამაშენს..(ნეითი)
-არ არის ღირსი, არ მინდა მასთან ლაპარაკი(მე)
-კიმაგრამ იქნებ სასწრაფო საქმე ავს მიდი უპასუხე(ნეითი)
იმდენი მელაპარაკა რომ დავუჯერე და ვუპასუხე.
მაგრამ როგორც ვატყობდი ჯობდა არ მეპასუხა. იმის მაგივრად რომ პატიება ეთხოვა, მსაყვედურობდა რომ კოლეჯში არ ვიყავი. ვეღარ მოვითმინე და გავთიშე.
ნეითმა ჩემიხუტა, ამ დროს ყველაზე მეტად ეს მჭირდებოდა. ბავშვებს დავცილდით და განმარტოებით ჩამოვჯექით პლაჯზე. მე მას ყველაფერი მოვუყევი. მაგრამ ვცდილობდი რომ ყურადღება სხვა რამეზე გადამეტა, ამას ნეითიც მიხვდა.
მალე ბავშვებთან დავბრუნდით. ბევრი ვილაპარაკეთ ვითამაშეთ, სასიამოვნოდ გავატარეთ დღე. საღამოს ოთახში ავედით, გამოვიცვალეთ და ბარში ჩავედით.
მე და ბლერმა სასმელი შევუკვეთეთ მაგრამ მალე გავიდა ის.
გვერდით ვიღაც უცნობი ბიჭი მომიჯდა, საკმაოდ სიმპატიური,
იგივე შეუკვეთა რაც მე მქონდა შეკვეთილი.
-აქ ასეთი ლამაზი გოგო, მარტო რატომ ზის?
-კომპლიმენტისთვის მადლობა, მაგრამ მარტო არ ვარ უბრალოდ ველოდები(მე)
-სამწუხაროა, მაგრამ არ არის გასაკვირი ასეთი ლამაზი გოგო დაკავებული რომ არის უკვე, სამწუხაროა ჩემთვის
მეც გავუღიმე, არ ვიცოდი რა უნდა მეპასუხა. სწორედ ამ დროს ბლერი მოვიდა, ხელი მომკიდა და გვერდზე გამიყვანა, თან ყველაფერი გამომკითხა.
ამ დროს ჩაკი და ნეითიც მოვიდნენ.საღამო ძალიან კარგად გავატარეთ. სახლში გვაინ ავედით, ოღონდ ამჯერად კარგად გამოვიძინე.
