1 თავი♥,2 თავი♥, 3თავი♥,4თავი♥, 5 თავი♥,6 თავი♥, 7თავი♥, 8 თავი♥, 9 თავი♥,

10 თავი♥,11 თავი♥, 12 თავი♥, 13 თავი♥, 14თავი♥, 15 თავი♥,

ეს თავი მინდა ვაჩუქო ძალიან საყვარელ ადამიანს და ჩემი მოთხრობის ერთგულ მკითხველს Nuchito-ს<333:***

ბლერს და ბავშვებს დავემშვიდობე და მამას წავყევი. მთელი გზა ხმა არ ამოგვიღია.

სახლში შევედით თუ არა მაშინვე ის აბეზარი მოსამსახურე შემეჩეხა.

მისაღებ ოთახში კი მამაჩემის ეგრეთ წოდებული საცოლე იწვა და ტელევიზორს უყურებდა. შეგვხედა თუ არა მაშინვე ჩვენსკენ მოვარდა.

-საყვარელო უკვე დაბრუნდით? შენ როგორ ხარ ძვირფასო? როგორ გაატარე დრო? დაიწყო აფერისტობები..

-მეძინება, ჩემს ოთახში შევალ და დავისვენებ, ხვალ ვილაპარაკოთ, კოლეჯში წასვლას არ ვაპირებ ასე რომ მთელი დღე სახლში ვიქნები.(მე)

-კარგი საყვარელო შედი და დაისვენე

მეც საპასუხოდ გავუღიმე და ჩემს ოთახში შევედი.

მთელი ღამე თვალი ვერ მოვხუჭე. ყველაფერზე ვფირობდი და ვერ ვისვენებდი.

ბოლოს გამთენიისას ძლივს ჩამეძინა. დილით მაინც ადრე გამეღვიძა. ხალათი შემოვიცვი და ქვევით ჩავედი.

სასადილო ოთახში შევედი და იქ ის ქალი სადილობდა..

-არ შემომიერთდები საყვარელო? ვაიმე თვალები როგორ გაქვს? მთელი ღამე არ გიძინია?

-კლერ მამაჩემი სად წავიდა?(მე)

-რაღაც საქმე გამოუჩნდა და სასწრაფოდ წვაიდა, შენთან დამაბარა, რომ დალოდებოდი. მოდი და ჩემთან ერთად ისადილე გთხოვ(კლერი)

-კარგი, გთხოვთ თეფში მომიტანეთ(ვუთხარი იმ მოსასმახურეს)

კლერი სასიამოვნო ადამიანი ჩანდა, მაგრამ მაინც მიჭირდა მისი მიღება. ეს საშინელება იყო ჩემთვის.

მალე ისევ ჩემს ოთახშ დავბრუნდი. ძველ ნივთებს ვათვალიერებდი. ამ დროს ბავშვობის ნივთების ნახვაც მომინდა. სხვენში ავედი. მართალია იქაურობა სულ მტვერიანი იყო, მაგრამ მსიამოვნებდა იქ ყოფნა. ბავშვობის ნივთები ვნახე. რომ ამ დროს რაღაცა პატარა ყუთი გადმოვარდა, იქიდან კი ძალიან ბევრი წერილი გადმოიყარა, სუყველა გაუხსნელი იყო.

წარწერებს, მისამართს რომ დავაკვირდი, ზოგი დეიდას მიერ გამოგზავნლი გაუხსნელი წერილები იყო, ზოგი კიდევ დედას მიერ გაგზავნილი, გაგზავნილი რა გაუგზავნელი.. ძალიან გავბრაზდი, მივხვდი რომ ამ ყველაფერში მამას ხელი ერია..

წერილებს ხელი მოვკიდე და გიჯივით გამოვედი ოთახიდან, ამ დროს მამას ხმაც მომესმა, როგორც ჩანს უკვე მოსულიყო, მეც ქვევით ჩავედი.

-მამა ეს რა არის? და წერილები გავუწოდე...

-სერენა ეს საიდან გაქვს? ან რა იცი ამ წერილების შესახებ.. შენ არაფერ იცი(მამა)

-ცდები მე ყველაფერი ვიცი, სუ ყველაფერი, მაიამიში დეიდა გავიცანი ეს სიტყვები რომ ვთქვი მამა გაფითრდა.

სწორედ ამ დროს ოთახში მოსამსახურე შემოვიდა.

-სინიორ თქვენთან ვიღაც ქალი და გოგონა არიან მოსულები... ამბობენ სასწრაფო საქმე გვაქვსო.

-შემოუშვი(მამა)

და ოთახში დეიდა და ვანესა შემოვიდნენ..

რაო საყვარელო სიძე მიცანი? და გაუღიმა..

-შენ აქ რას აკეთებ?(მამა)

ძალიან ბევრი სალაპარაკო გვაქვს მამა.. გეფიცები ძალიან გამიჭირდება სენი საქციელის პატიება.

ძალიან ბევრი ვილაპარაკეთ, მამა თავისი საქციელის შესახებ ლაპარაკობდა, ცდილობდა თავი როგორმე ემართლებია მაგრამ არაფერი გამოდიოდა.

-დღეს აუცილებლად უნდა წავიდე კოლეჯში, უკვე გვიანია, ამიტომ სასწრაფოდ უნდა წავიდე.ჩანთას ხელი მოვკიდე, დეიდას და ვანესას დავემშვიდობე და წამოვედი, მანამდე კი ის გავიგე რომ რამდენიმე კვირა აქეთ რჩებოდნენ, თავიანთ ძველ სახლში და მთხოვეს მივსულიყავი მათთან როგორც კი შევძლებდი.

კოლეჯის შესასვლელთან ისევ ის ბიჭი, დუგლასი შემეჩეხა..

-ვაუუ ისევ შენ?(დუგლასი)

-ისევ მე და ისევ შენ?:დ აქ რას აკეთებ?(მე)

-მე აქ ვსწავლობ უკვე.. და შენ რას აკეთებ აქ(მდუგლასი)

-მეც აქ ვსწავლო უკვე თვეები არის და შენ არასდროს მინახიხარ აქ.(მე)

-ვიცი:დ დღეს გადმოვედი და მაგიტომ:დ არ გინდა რომ დამათალიერებიო კოლეჯი?(დუგლასი)

-დიდი სიამოვნებით, მაგრამ ხვალ გაკვეთილების მერე იყოს თუ წინააღმდეგი არ იქნები(მე)

-არა არა, როგორც ჩანს ძალიან ხარ დაღლილი(დუგლასი)

-კი ასე არის:))მძიმე დრე მქონდა (მე)

ამ ლაპარაკში ჩემს ოთახამდეც მივედი.

დაემშვიდობე და შიგნით შევედი. შევედი და უკან გამობრუნება მომინდა..

ყველა იქ იყო. ნეითი, ბლერი, ენი, ამანდა, დენი, ჩაკი..

-როგორ ხართ? ეს ვიკითხე და ისე დაიჭირე თავი თითქოს იქ ნეითი არ ყოფილიყო.

-რა ხდებოდა? დღეს მთელი დრე რომ არ გამოჩენილხარ?(ბლერი)

-ჯობია მერე მოგიყვე, ეხა არაფრის თავი არ მაქ.

-კარგი როგორც გინდა(ბლერი)

ამ დროს კარზე ვიღაცამ დააკაკუნა..

კარები ამანდამ გააღო..

-ერთი წუთი შეიძლება სერენას დაუძახოთ?(მომესმა დუგლასის ხმა)

-ამ ტიპს აქ რა უნდა.. ან საერთოდ შენთან რა ესაქმება?(ნეითი)

-აი ეგ კი შენი საქმე არ არის.. და თუ არ იცით ის ჩვენი ახალი კლასელია.. ვთქვი და გარეთ გავედი..

-მგონი ცუდ დროს მოვედი.. უბრალოდ შენი ნომრის გამორთმევა მინდოდა, ერთადერთი ადამიანი ხარ კოლეჯში რომელსაც ვიცნობ და რო რამე დამჭირვოდა მინდოდა მცოდნოდა..(დუგლასი)

-არა, ცუდ დრო არ მოსულხარ/.. და ნეითს ყურადღებას ნუ მიაქცევ ის არ არის რამის ახსნის ღირსი..

დუგლასს ჩემი ნომერი მივეცი და უკან შევბრუნდი.

-ანუ იმ ერთი სეცდომის გამო ესე უნდა მომექცე?(ნეითი)

-მოდი ეხლა ამაზე ლაპარაკი არ გვინდა(მე)

და გვერდზე გავედი, თან ჩემი ლეპტოპი ჩავრთე და სკოლის საიტზე შევედი.. საიტი გადატენილი იყო ჩემზე სტატიებით.

იქ ყველაფერი იყო ნათქვამი, ერთი საშინელი ფოტოც იყო, მაგრამ როდის დამაფიქრსირეს ასეთი ვერ ვხვდებოდი..

უეცრად ერთ სათაურს მოვკარი თვალი

"პარიზის ერთ-ერთ პოპულარულ რესტორანში ნეითმა სერენა სხვა გოგოში გაცვალა"

შიგნით შევედი, იქ ყველაფერი იყო ნათქვამი.. თავს საშინლად ვგრძნობდი ამას რომ კითხულობდი, ქვევით ფოტოებს ჩავყევი, იქ იყო როგორ კოცნიდა ნეითი იმ გოგოს, შემდეგ როგორ ვეჩხუბებოდი მე მას და ბოლოს კი ასეთი რამ ეწერა.."როგორც ჩანს ნეითის სერენასთან თავისმართლების შემდეგ მან კიდევ ერთხელ უღალატა იმ გოგოსთან სერენას"

და კიდევ ერთი ფოტო იყო, ოღონდ ამჯერად გარეთ გასვლისას.

აი ეს უკვე ვეღარ მოვითმინე და ლეპტოპი ნეითს მივაჩეჩე. მან ჯერ მე ამომხედა, შემდეგ ისევ იმ სურათს შეხედა..

-მადლობა ნეით, ახლა ვხვდები როგორი სიყვარულიც გცოდნია.. ვთქვი და გარეთ გამოვვარდი..

ბაღში დავჯექი, სრული სიჩუმე იყო. ცრემლები თავისთვის მომდიოდა.

გვერდით ჩაკი მომიჯდა..

-რა იყო ნეითმა გამოგზავნა?(მე)

-არა მას არ გამოვუგზავნივარ, მინდა ყველაფერი გითხრა რაც მოხდა, ოღონდ გთხოვ უბრალოდ მომისმინე..(ჩაკი)

-არა, არ მაინტერესებს არაფერი.. მხოლოდ ერთს გკითხავ, ნეითი კიდევ ჩემს ოთახშ არის?(მე)

-არა, აღარ შენი გასვლის შემდეგ ისიც გიჯივით გამოვარდა ოთახიდან.(ჩაკი)

-ძალიან კარგი, ვთქვი და ჩემი ოთახისკენ წავედი.