დილით რომ გავიღვიძე ტკივილისგან თავი მისკდებოდა. ძალიან ცუდად ვიყავი.
ბლერმა შემხედა თუ არა გაღვიძებულს მაშინვე წამომაგდო ფეხზე.
-უკვე წასვლის დროა, სწრაფად ჩაიცვი და წავედით, თორე აეროპორტზზე დაგვაგვიანდება(ბლერი)
-აუ თავი მისკდება ბლერ.. (მე)
ჩემი ასეთი საშინელი მდგომარეობის მიუხედავად სწრაფად ჩავცვი და წავედით რომ არ დაგვგვიანებოდა.
ნეითი გაბრაზებული იყო ჩემზე. როგორც კი შემხედა უსიამოვნოდ ამარიდა თვალი.. მე მასთან მივედი და გვერდზე დავუჯექი..
-ნეით.. გაბრაზებული ხარ გუშინდელის გამო?(მე)
-შენი აზრით? ჩემი შეყვარებული ვიღაც უცხო ბიჭთან ერთად თვრება, და როდესაც ის იქიდან მომყავს, ის ბიჭი არ მატანს მის თავს.. აი როგორ ვარ.(მითხრა და გამიღიმა)
-ვიცი რომ ცუდად მოვიქეცი, მაგრამ მაპატიე გთხოვ. მეორედ ესეთი რაღაცა აღარ განმეორდება გპირდები..(მე)
-კარგი, მჯერა შენი მოიწია და მაკოცა
მეც მას ჩავეხუტე, ასე ვიყავით და ველოდებოდით ბავშვებს, როდის შეიკრიბებოდნენ ყველა.
რამდენიმე საათში პარიზში ვიყავით, მაგრამ ისე იყო, რომ უკვე ღამე იყო. პირდაპირ ოთახებში შევედით. არც არაფრის თავი არ მქონდა. ბალიშზე თავი დავდე თუ არა მკვდარივით დამეძინა.
დილით ბლერის თავზე დახტომამ გამაღვიძა, თან ბალიშს მირტყამდა. ასე სასიამოვნოდ გამაღვიძეს დილით. მაშინვე ავდექი, შხაპი მივიღე და გარეთ გავედით.. ქვევით ის ბიჭი შემხვდა.
-ისევ შენ(გამიღიმა)
მეც პასუხად გავუღიმე.
-ხო მართლა მე დუგლასი მქვია..
-მე კი სერენა..
-სასიამოვნოა, ისეთივე ლამაზი სახელი გაქვს როგორიც ხარ(დუგლასი)
-მადლობა(მე)
-აჰა ისევ ამ ბიჭთან ერთად ხარ(ნეითი)
-ნეით ახლა არ გინდა, სჯობს წავიდეთ(მე)
-არა მგონი სჯობს ერთმანეთ გავიცნოთ.
-მე დუგლასი ვარ.. და ეხა უნდა წავიდე სასწრაფო საქმე მაქ.
დუგლასის წასვლის შემდეგ ნეითმა მე გამომხედა და რაღაცნაირად დამიწყო ყურება.
-რა? ნეით ეგრე რატომ მიყურებ? შემთხვევით შევხვდი(მე)
-არა სერენა, ძალიან უცნაურად იქცევი, უკვე მერამდენედ ხვდები ამ ტიპს შემთხვევით?(ნეითი)
-აუ ამაზე ლაპარაკი არ მინდა.. წავიდეთ თორე გაგვასწრებენ ბავშვები..(მე)
-კარგი ეხა წავიდეთ, მაგრამ იცოდე სერიოზულად მოგვიწევს ლაპარაკი(ნეითი)
-კარგი იმ შემთხვევაში თუ ჩემზე არ იქნები გაბრაზებული, ვუთხარი და ვაკოცე..
-ხომ კარგი..(მითხრა და გამიღიმა)
გიჯებივით გავვარდით გარეთ, ერთი წუთიც რომ დაგვეგვიანა უკვე უკვე წასულები იქნებოდნენ.დღე ძალიან კარგად გავატარეთ, ძალიან მიხაროდა რომ აქ ნეითთან ერთად ვიყავი.
მიხაროდა რომ ეიფელის კოშკთან ვიყავი და ნეითზე ხელ ჩაკიდებული. დრო მართლაც საოცრად გავატარე. მე და ბლერი მაღაზიებშიც ვიყავით, მართლაც რომ ძალიან კარგი რაღაცეები ვიყიდეთ.
სახლში დაბრუნებულებმა გამოვიცვალეთ და პარიზის ერთ-ერთ ძალიან პოპულარულ რესტორანში წავედით. მე ნეიითი, ჩაკი და ბლერი ერთად ვისხედით.
ბლერი ცოტა ხნით გავიდა.. ამ დროს ჩაკმა გვთხოვა რომ ბოლო სართულზე ამეყვანა ბლერი, თვითონ კი იქ ავიდოდა. რაღაც სურპრიზი მაქვს მისთვისო, მხოლოდ ეს მითხრა, აღარ ჩავძიებივარ რა ხდებოდა.
ბლერის მოსაძებნად გავედი, სარკისკენ იდგა და იპრანჭებოდა..
-ლამაზი ხარ, აღარ გინდა ამდენი რაღაცაის წასობა სახეზე(მე)
-მინდა.. (ბლერი)
-პატარა ბავშვივით ნუ იქცევი ვუთხარი და წამოვიყვანე.
როგორც ჩაკმა მითხრა ზევით ავედით. ამ დროს ჩემს წინ ეიფელის კოშკი გამოჩნდა, აივანზე კი ორი ადამიანისთვის გაწყობილი მაგიდა, სანთლებით. გაკვირვებული ვუყურებდი და არ მჯეროდა რომ ჩაკმა ასეთი რაღაცა მოუწყო ბლერს.
-სერენა ეს რა არის? ვისთვის არის?(ბლერი)
-შენთვის და გავუღიმე
ბლერი დაბნეული წავიდა, ამ დროს მის წინ ჩაკიც გამოჩნდა.
მაშინვე შემოვბრუნდი და ქვევით ჩავედი, მაგრამ სჯობდა იქ დავრჩენილიყავი, ან სხვაგან წავსულიყავი..
ჩემს წინ საშინელი სანახაობა იყო.. ნეითი ვიღაცა გოგოს კოვნიდა.
თავლებიდან ცრემლები წამომივიდა..
-ის არ არის სანდო, ვწუხვარ სერე(ენი)
გაკვირვენული გავბრუნდი უკან.
-ენ? (მხოლოდ ეს ვკითხე და ჩავეხუტე)
თან ვტიროდი. ვერ ვხვდებოდი რატომ მექცეოდა ნეითი ასე.
ენმა გარეთ გამიყვანა. ყველანაირად ცდილობდა, რომ დავწყნარებულიყავი.
ცოტა ხანი გარეთ ვიყავით. შემდეგ შიგნით შევბრუნდით, ენიც შემომყვა, ჩანთა ავიღეთ ორივემ,ბლერისთვის არაფერი მითქვამს, პირდაპირ წამოვედით, უკვე გარეთ გამოვდიოდით, რომ ნეითი შეგვეჩეხა ..
-ძლივს გნახე სერენა, სად მიდიხარ?(ნეითი)
ისე იქცეოდა თითქოს არც არაფერი მომხდარიყო.
-ნუთუ არ გრცხვენია ეგრე რომ ლაპარაკობ(ენი)
-შენ საერთოდ ვინ გეკითხება ენ რამეს? მე სერენას ველაპარაკები და კიდევ თქვენ ორი ერთად რას აკეთებთ?(ნეითი)
-აი ეგ შენი საქმე უკვე აღარ არის. გაგვატარე ნეით(მე)
-სერენა რა გჭირს? ნახევარ საათში ასე როგორ შეიცვალე?(ნეითი)
-როგორ შევიცვალე? შენი შეხედვის შემდეგ შევიცვალე.. დაალოებით ათი ან თხუთმეტი წუთის წინ რასაც აკეთებდი იმან შემცვალა. ვუთხარი და ისე რომ არც დავლოდებივარ მის პასუხს იქიდან გამოვედი.
ენი მთელი ღამე ჩემთან დარჩა.
ბევრ რამეზე ვილაპარაკეთ, თუმცა არ შევხებივართ თემას რომელიც მასზე ყველაზე მეტად მაინტერესებდა, რა მოუვიდა მას... დილით ადრე ბლერის კივილმა გაგვაღვიძა, როგორც ჩანს იმ წუთის სემოსული იყო ოთახში.
-ენ? შენ აქ რას აკეთებ?(ბლერი)
-ბლერ ბევრი რამ მოხდა, ოღონდ გთხოვ ახლა ვერაფერს ვერ მოგიყვები, ცოტა გამოძინება მინდა..
გადავბრუნდი და დავიძინე.
რომ გავიღვიძე ოთახში არავინ იყო.
ფეხზე ავდექი. სარკეში ჩავიხედე და ჩემი თავის შემეშინდა, თვალები ჩასიებული მქონდა.
მაშინვე შხაპი მივიღე. გამოვიცვალე და კინოების ყურება დავიწყე. ამ დროს ბლერი შემოვიდა..
-ყველაფერი ვიცი..(ბლერი)
-აუ ბლერ გთხოვ მაგაზე არ გვინდა ლაპარაკი(მე)
მართლაც მთელი დღე ისე გავიდა რომ არავისთან მილაპარაკია ამ თემაზე.
პარიზში ვიყავი და მთელი დღე სახლიდან არ გავსულვარ. მერე დღეს დილიტ ადრე გავიღვიძე. ბლერს როგორც ყოველთვის უკვე ეღვიძა. სწრაფად ჩავიცვი და გარეთ გავედით ჩვენი ჩემოდნებით.
ნეითს დალაპარაკება უნდოდა, მაგრამ ამის საშვალება არ მივეცი. ცემტან მოახლოების საშვალებას არ ვაძლევდი. ლოს ანჯელესში მალე ჩავედით. აეროპორტში მამა დამხვდა. ვერ გავიგე საიდან გაიგო რომ დღეს ჩამოვდიოდი, თუმცა ეს მისთვის დიდი პრობლემას არ წარმოადგენდა. მეც ძალიან ცუდად ვიყავი, ვარჩიე წავყოლოდი, ვიდრე ნეითს კიდევ შევხვედროდი.
მაშინვე ბლერისკენ წავედი. ნეითთან და ჩაკთან ერთად იყო.
-ბლერ შეიძლება ერთი წუთი დაგელაპარაკო?
-ჯერ მე მაქვს სენთან საქმე(ნეითი)
-აი მე კი არა(მე)
ბლერი გვერდით გავიყვანე, ვთხოვე რომ ჩემი ნივთები წაეღო კოლეჯში, მე კი სახლში უნდა წავყოლოდი მამას.