ამ დროს ჩაკი და ნეითიც მოვიდნენ.საღამო ძალიან კარგად გავატარეთ. სახლში გვაინ ავედით, ოღონდ ამჯერად კარგად გამოვიძინე.

დილით ადრე გაგვაღვიძეს. სანაპიროზე გავედით. ძალიან ბევრი ვიცურავეთ.

ნეითმა ერთ-ერთი ჩემი ოცნება ამისრულა და სერფინგის დაფაზე დგომა მასწავლა. უსაზღვროდ ვიყავი გახარებული. არ მეგონა რამე ასე თუ გამახარებდა.

დღეს ბოლო დღე იყო ჩვეი მაიამიში ყოფნის და ყველანაირად ვიყენებდით დროს.ვხმიარულობდით და ყველაფერს ვაკეთებდით რომ ყველა ბედნიერი ყოფილიყო.

შუა დღისას ზედამხედველს ვთხოვეთ, რომ მე და ნეითი გავეშვით, გასეირება გვინდოდა მაიამის ქუჩებში.

ძალიან ბევრი ვეხვერწეთ და ბოლოდაბოლოს ძლივს დავითანხმეთ, უკვე მზად ვიყავით, წასვლას ვაპირებდი, ნეითს უნდა შევხვედროდი ოთახში ბლერი შემოვიდა და მითრა რომ ის და ჩაკიც მოდიოდნენ. ძლივს ავარჩევიე ტანსაცმელი.

გარეთ რომ გავედით ნეითი და ჩაკი უკვე გველოდებოდნენ და თან გაბრაზებული სახეებით :დ

მათ მივუახლოვდით თუ არა, მაშინვე ვთქვი

-ჩემი ბრალი არ იყო, ბლერმა დამაგვიანა :დ

-ჩემი მეგონე, სხვისი ყოფლხარ (გამომხედა და გამიღიმა)

მოკლედ მალე გავეცალე სასტუმრის არემარეს.

ვსეირნობდით, თან ვლაპარაკობდით. იქაურობა ულამაზესი იყო. ყველაფერი ძალიან კარგი იყო.

-ბავშვებო არ გინდათ ჩემი ბიძაშვილი გაგაცნოთ?( წამოჭრა თემა ჩაკმა)

-და შენი ბიძაშვილი აქ ცხოვრობა?(მე)

-კი აქ ცხოვრობს, ამასწინათ ველაპარააკე და მითრა, რომ ეს თვე მაიამიდან არ გადიოდა.. (ჩაკიი)

მოკლედ სულ მალე მივედით ჩაკის ბიძაშვილის სახლში.

ძალიან ლამაზი სახლი ქონდა, პიირდაღებული ვუყურებდით ჩვენ.

მოსამსახურემ კარი გაგვიღო და შიგნით შეგვიყვანა. შიგნითაც ისეთი ლამაზი იყო ყველაფერი, როგორიც გარეთ.

მისაღებში როგორც მივხვდი ჩაკის ბიძაშვილი იყო და კიდევ დედამისი, ანუ ჩაკის ბიცოლა. მაგიდასთან ისხდნენ და რაღაცეებს ათვალიერებდნენ. ოთახში შევედით თუ არა, მაშინვე მივიქციეთ მათი ყურადღება. ძალიან გაეხარდათ ჩაკის დანახვა, განსაკუთრებით მის ბიძაშვილს. ძალიან საყვარელი გოგო ჩანდა.

ჩაკმა გაგვაცნო ისინი. ჩვენც იმავე მაგიდასთან დავსხედით სადაც ისინი იჯდნენ.

ჩაკმა ბიცოლამიდი და მისი ბიძაშვილი გაგვაცნო.

ბიცოლამის რებეკა ერქვა, ხოლო ბიძაშვილს ვანესა.

-მოდით სანამ რამეს მოიტანენ, გვითხარით რატომ ხართ აქ და რამდენი ხნით რჩებით?(რებეკა)

-ექსკურსიაზე ვართ აქ.. ხვალ წავალთ ალბათ, თუ რამე არ შეიცვალა..(ჩაკი)

-ვაიმე ჩაკ, როგორ გამიხარდა რომ მოდი, რამდენი ხანია არ გვინახია ერთმანეთი(ვანესა)

-ხო მაგიტო შემოგიარეთ(ჩაკი)

ამ დროს მოსამსახურე შემოვიდა და გვითხრა, რომ სასადილო ოთახში გავსულიყავით.

რებეკა და ვანესა წამოდგნენ და ჩვენც მათ მივბაძეთ, უკვე გავდიოდით, რომ მაგიდაზე სერათებს მოვკარი თვალი, რომელთაც სულ მალე მივუახლოვდი, თავზე კი ჩამთვის ნაცნობი ერთ ერთი ფოტო იყო. მას ხელი მოვკიდე, და ფოტოეზე არა ფოტოებზე გამოსახული ადამიანი მაშინვე ვიცანი, როგორ შეიძლებოდა რომ არ მეცნო, ის ხომ დედაჩემი იყო, გაკვირვებული ვუყურებდი ფოტოს, და ვერ გამეგო ეს მართლაც დედაჩემი იყო თუ არა.

ერთ ფოტოში გაერთიანებული იყო რამდენიმე ფოტო, ოღონდ ზოგი პატიმრობის იყო, ზოგი თინეიჯერობის პერიოდში, თუმცა არცერთი არ მქონდა ნანახი.

მე დედას ფოტოები ვიცი კლასიკურ სტილში როცა იყო, თუმცა სუ ყველა ასეთი ფოტო მქონდა ნანახი. გაკვირვებული დავჩერებოდი ფოტოს და ვერ ვხვდებოდი რა ხდებოდა.. როდესაც გავიაზრე ყველაფერი და მივიხედ-მოვიხედე ოთახში აარვინ იყო, ბლერის ხმა შემომესმა.

სერენა არ მოდიხარ?

მეც პასუხი არ გავეცი მას. ისე გავედი მათკენ. სევედი თუ არა მაშინვე მკითა ნეითმა..

-სერენა რა გაფითრებული ხარ?

არც მისთვის მიპასუხია... ამჯერად რებეკამ მკითხა..

-რა ხდება? ხომ კარგად ხარ?

-კი კარგად ვარ, უბრალოდ რომ გამოვდიოდი ოთახიდან მაგიდაზე სურათებს დავხედე და თავზე ეს ფოტო იდო. ვთქვი და ფოტო ვაჩვენე..

ნეითმა გაკვირვებულმა გამომხედა..

-დედა ეს ხომ დეიდას ფოტოაა(ვანესა)

-დეიდას? ეს ქალი შენი დეიდა არის?(მე)

-მოდი ამ თემაზე ლაპარაკი არ გვინდა, ჩემთვის ძალიან უსიამოვნოა

თქვა რებეკამ, ფოტო გამომართვა და მთხოვა რომ მაგიდასთან დავმჯდარიყავი..

-არა ძალიან გთხოვთ მიპასუხეთ, სიუზენი თქვენი და არის?(მე)

-და შენ რა იცი რომ მას სიუზენი ქვია?(რებეკა)

-ერქვა(ვთქვი და ცრემლები წამომივიდა)

-იცნობ? თუ საიდან იცი მისი სახელი?(რებეკა)

-მე მისი შვილი ვარ

-რა? შენ სენ სიუზენის შვილი ხარ? ვაიმე? პირზე ხელი აიფარა, თან ცრემლები წამოუვიდა.. უეცრად მოვიდა და ჩამეხუტა

თან იცინოდა, თან ტიროდა...

-ღმერთო ჩემო, ჩემი დის შვილი რამხელა გოგოა, ვერასოდეს ვერ წარმოვიდგენდი ასე თუ გაგიცნობდი. შემდეგ ვანესას გახედა, მართალია შენს დეიდაშვილზე არაფერს არ გეუბნებოდა აქამდე მაგრამ ეხლა რადგანაც ასეა, უკვე ყველაფერსაც მიხვდებოდი.. ეს ჩემი დის, სიუზენის შვილია, შენი დეიდაშვილი..

ვანესა მოვიდა და ჩამეხუტა..

ასეთი სითბო რამდენი ხანია არ მიგრძვნია ვინმესადმი.

-და სიუზენი როგორ არის? ღმერთო ჩემო რამდენი ხანია არ მონახავს, როგორ მომენატრა.. მის შესახებ დაახლოებით ოცი წელია არაფერი მსმენია(რებეკა)

ის ჩემგან ელოდა პასუხს, მაგრამ ძალიან მიჭირდა მეთქვა მისთვის, რომ დედაცოცხალი აღარ იყო, ეს სათქმელად ჩემთვის ძალიან მძიმე იყო, და ვერც წარმოვიდგენდი როგორ მიირებდა რებეკა ამ ამბავს, ისეთი სიყვარულით ლაპარაკობდა დედაზე, რომ თქმა არ შემეძლო..

-სერენა რა გჭირს? ჩემი და როგორ არის?(რებეკა)

-ბოლო ძალა მოვიკრიბე და დიდი ტკივილის მიუხედავად ვთქვი.. დედა.. დედა რამდენიმე თვის წინ გარდაიცვალა, და ცრემლები თავისთავად წამომივიდა.

რებეკას რეაქცია საშინელი იყო. საშინელი ტირილი აუუვარდა და ოთახიდან გიჯივით გავვარდა. უცებ ვერ გავიაზრე რომ მეც გავკიდებოდი, ვანესა კი მაშინვე გავიდა ოთახიდან..

რამდენიმე წუთი გაშეშებული ვიდექი შუა ოთახში და ვფიქრობდი თუ რატომ დაშორდნენ ერთმანეთს დედა და რებეკა, ამის სესახებ რატო არაფერი ვიცოდი მე..

ბოლოს ბავშვებისკენ გავიხედე და მათი ხმაც წადი შენც მათთან.. მეც აღარ გავჩერებულვარ რომ უკან დავედევნე ორივეს.

cota patara tavi aris da mapatiet ver vaswreb mets:))

imedia mogewonat:** miyvarxart<3