ერთ დღეს გაკვეთილების ბოლოს კი მასწავლებელმა გვითხრა, რომ ერთ კვირაში იწყებოდა ჩვენი ექსკურსია, რომელიც ტრადიციულად ყოველ წელს ამ დროს იმართებოდა და ეს ჩვენი სკოლისთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო.
გაკვეთილების შემდეგ კაფეში შევედი და იქ ნეითის გარდა არავინ ნაცნობი არ იყო. მეც მის მაგიდასთან დავჯექი.
-აბა როგორ ხარ?(მე)
-ძალიან კარგად, ძალიან მიხარია ერთ კვირაში ექსკურსიაძე რომ წავალთ, თან საკმაოდ გრძელვადიანზე(მითხრა და თან გაეცინა)
-გრძელვადიანზე როგორ?(მე)
-ჩვენი ექსკურსია რამდენიმე კვირა გააგრძელდება.. წელას ალბათ პარიზში წავალთ და მგონი მაიამიში.. მართალია ეს ორი ადგილი ერთმანეთისაგან ძალიან არის დაშორებული მაგრამ მაინც ძალიან კარგი იქნება.(ნეითი)
-აჰა, ძალიან(მე)
ამ დროს კაფეში ენი შემოვიდა, მაშონვე ჩვენსკენ წამოვიდა და სისულელეები დაიწყო.
-შეყვარებული გვრიტები როგორ არიან?(ენი)
-ენ რაებს სულელობ? ჯობია მე წავიდა თორე რამე საშინელს გეტყვი-თქვა ნეითმა, ადგა და გავიდა.
-ენ ძალიან ხარ შეცვლილი, ვერ ვხვდები რა გჭირს, რატომ ხარ ეგრე და ადრე თუ გვიან ნახავ რომ ყველაფერს გავიგებ, მერე უკვე არ ვიცი გაპატიებ თუ არა შენს მასეთ საქციელს(მე) ვუთხარი და წამოვედი.
რამდენიმე დღე გავიდა, არ მინდოდა ისე წავსულიყავი, რომ მამა არ მენახა და ყველაფერი მეთქვა მისთვის. ერთ დღეს კოლეჯიდან გავეთავისუფლე და სახლში წავედი. არც დამიკაკუნებია კარებზე, ცემი გასაღებით გავაღე და შიგნით შევედი. მისაღეი ოთახიდან ტელევიზორის ხმა გამოდიოდა, ძალიან გამიხარდა რომ სახლში დამხვდა. თან ძალიან დიდიხანი არ მყავდა ნანახი. ძალიან მყავდა მონატრებული.
სიხარულით, გიჯივით სევვარდი იმ ოთახში და კარებთან გავშეშდი, ფეხის გადადგმაც კი ვერ მოვახერხე.
ჩემს წინ საშინელი სანახაობა იყო.
მამას ვიღაც ქალისთვის რომანტიკული საღამო ქონდა მოწყობილი. ცოტა ხანი მათ ვუყურებდი, ისე რომ ვერცერთმა ვერ შემამჩნია. უკვე ერთმანეთის კოცნას აპირებდნენ, ვეღარ მოვითმინე და გიჯივით ავვარდ დედას ოთახში, თავიდან გააზრებული არ მქონდა საით მივრბოდი, მხოლოდ მაშინ გავიაზრე ყველაფერი, როდესაც უკვე დედას ოთახის ეინ ვიდექი. შიგნით შევედი და იქ საშინელება დამხვდა. დედას ნივთები საშინელ მდგომარეობაში იყო, ყველაფერი აქეთ-იქითიყო მიყრილი. საშინლად გავბრაზდი. დედას ყველა ნივთი ჩემოდანში ჩავაწყვედა ჩემს ოთახში შევიტანე.
ძალიან გაბრაზებული ვიყავი, არ ვიცოდი როგორ უნდა დავლაპარაკებოდი მამასთან.. მხოლოდ ერთი რაღაც მოვიფიქრე ბლერს დავურეკე და ვთხოვე რომ სასწრაფოდ მოსულიყო ჩემს სახლში, ახლა ყველაზე მეტად მეგობარი მჭირდებოდა. მითხრა რომ მალე აქ იქნებოდა..
მანამდე გადავწყივიტე ქვევით ჩავსუიყავი და მამას დავლაპარაკებოდი.
კიბეებზე ჩავდიოდი რომ ვიღაც უცხო ადამიანი შემეჩეხა. მისი ჩაცმულობისთ მივხვდი, რომ მოსამსახურე იყო თან ახალი.
-ვიღაც კიდევ შემოპარულა სახლში, არ გრცხვენია, გოგო ხარ და სხვის სახლებში იპარები.. მითხრა ხელი მომკიდა და გასასვლელისკენ წამიყვანა.. თავიდან ვერ გავიაზრე რა ხდებოდა..
-ბატონო? ეხლავე ხელი გამიშვით..(მე)
-ხელი გაგიშვათ? მხოლოდ მას მერე როდესაც ამ სახლიდან გაგგდებთ, მგონი კერძო საკუთრების გარჩევა არ იცით..(მოსამსახურე)
-ეხლავე ხელი გამიშვით მეთქი, რა უფლებით მაგდებთ ამ სახლიდან.. გასაგდები თქვენ ხართ როგორც ვატყობ(მე)
-კარგით თუ თქვენი ნებით არ მიბრძანდებით მაშინ ამ სახლის პატრონთან შეგიყვანთ და ის მოგხედავთ. მანამდე კი შევამომწებ რამე ხომ არ გაქვთ მოპარული, ზედა სართულიდან ჩამოდიოდი და არ იქნება გასაკვირი.. (მოსამსახურე)
-ვეღარ მოვითმინე და ვიყვირე.. "ეხლავე ხელი გამიშვით", ხელი არ დამაკაროთ ამას როგორ მიბედავთ?
როგორც ცანს მამაჩემმაც გაიგონა ეს ყვირილი და იმ ქალმაც. რადგან ორივეს ხმა გავიგონე. მე უკნიდან ვიდექი და ცემს სახეს ვერ ხედავდა. თუმცა როგორც ჩანს მიცნო, რადგან ერთი სიტყვა თქვა და დადუმდა. სამაგიეროდ მისმა საყვარელმა ამოიღო ხმა.
-საყვარელო ეს გომბიო ვინ არის? ჩვენი გაქურდვა უნდა?
მამა ხმას არ იღებდა, სამაგიეროდ ამ თავხედმა მოსამსახურემ გააგრძელა.
-დიახ სინიორა, სახლში როგორ სემოვიდა არ ვ იცი, მაგრამ ზედა სართულიდან ჩამოდიოდა, რომ დავიჭირე..
-ეხა მე მომისმინეთ, მე არც ქურდი ვარ და არც აქ ვარ შემოპარული, ამ სახლში მოსვლას ვერავინ ამიკრძალავს..(ვთქვი და შევტრიალდი)
მამას შავმა ფერმა გადაუარა სახეზე.:D
შეხედე რა უტეხია აგრძელებდა ის ქალი, მამას ეგრეთ წოდებული საყვარელი. ამ დროს კარზე ზარი იყო. ვიღაცამ გააღო. ბლერის ხმა ვიცანი. სახლში არ უშვებდნენ.
-ჩემთან არიან, და გთხოვთ უთხრათ რომ შემოუშვათ.. მამაჩემისკენ შევბრუნდი..
-და შენ ვინ ხარ?(ის ქალი)
შემოუშვით გასაძახა მამაჩემმა.
კლერ, ეს ჩემი ქალიშვილია სერენა..
-მიხარია მამიკო შენი საყვარელი რომ გამაცანი ირონიულად ვუთხარი.
ამასობაში ბლერიც მოვიდა. გაიცანით ეს ჩემი დაქალია ბლერი. ეს მამაჩემიის საცოლე, რომლის შესახებაც ეს წუთია გავიგე, ეს კი ჩვენი ახალი მოსამსახურე, რომელიც საკუთარი სახლიდან მაგდებდა. ეს კი მამაჩემი, რომელმაც დიდი ტკივილი მომაყენა.
-მგონი სჯობს, რომ წავიდეთ ბლერ. ვთქვი, ბლერს ხელი მოვკიდე და უკვე მივდიოდი, რომ მამამ შემაჩერა
-სერენა ვერსად ვერ წახვალ, სერიოზული სალაპარაკო გვქვს.
ბლერმა ჩუმად მითხრა, რომ სჯობდა მისთვის მომესმინა.
-კარგი მხოლოდ ორი წუთი მოგისმენ ისიც ბლერის ხათრით. და მეორე ოთახში გავყევი.
მთელი ათი წუთი მელაპარაკებოდა რომ კლერი სიგიჯემდე უყვარდა და ვერასოდეს ვერ იფიქრებდა დედას გარდა სხვა ქალს თუ სეიყვარებდა. მალე ქორწილსაც ვაპირებთო ეს რომ თქვა ვეღარ გავძელი და ოთახიდან გიჯივით გამოვვარდი. გიჯივით გამოვვარდი სახლიდან, ცრემლებს ვერ ვიკავებდი. იქვე სახლის წინ ჩემს საყვარელ ბაღში დავჯექი და ტირილი დავიწყე.
ამ დროს ბლერი მოვიდა, ჩამეხუტა და მამშვიდებდა.თან ვეუბნებოდი, რომ ძალიან მიყვარდა..
ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანი იყო..
ცოტა ხანში დავწყნარდი და ყველაფერი ვუამბე მას.
მთელი საღამო არაფრის ხალისი არ მქონია.. კოლეჯში მისულები ჩემს ოთახში შევედი და ფიქრი დავიწყე, ვფიქრობდი ყველაფერზე.
ადრე რა ბედნიერი ვიყავი და ეხა რა უბედური..
ასე გავიდა რამდენიმე დღე, გაკვეთილების შემდეგ ჩემს ოთახში შევდიოდი, ეს უკვე ჩემს ყოველდღიურობად იქცა. ბავშვები ცდილობდნენ, როგორმე გარეთ გავეყვანე, მაგრამ არაფერი გამოდიოდათ.
ბოლოს უკვე ექსკურსიაზე წასვლის წინა დღეს დღეს ყველაფერი გადავხარშე, გარეთაც გავედი ბავშვებთან ერთად. შემდეგ ტანსაცმელები ჩავალაგე და გასამგზავრებლად მოვემზადე.
