ყველაზე მეტად ვერ ვიტან უპასხისმგებლობას.ჩემი საქციელი კი მეტს არაფერს მოწმობს ) ერთი სიტყვით რომ ვთქვა,ჩემi გრაფიკის გამო,(ამ კვირაში სულ წერები მქონდა) ვეღარ შემოვდიოდი და ისედაც იშვითად ვდებ ახალ თავებს.ამიტომ ვთვლი,რომ ეს მოთხრობა არ უნდა იყოს ფავორიტი.კონკურს ვერ ჩავატარებ,და ნატალის ვთხოვ ჩაატაროს კონკურსი "საიტის ფავორიტი მოთხრობა".ჩემი გრაფიკის გამო ვერ დავუკარგავ ამ ტიტულ ბევრ ისეთ მოთხრობას რომელიც დაიწყო და ბევრად ჯობს ამ მოთხრობას.. )) ისედაც მკითხველები ადრე უფრო მყავდა და როცა მოვიცლი დავდებ )) ვინც აკომენტარებს და დააკომენტარებს ჩემი ნამდვილი მკითხველებიც ისინი არიან და იმედი მაქვს დამელოდებით )
არდადეგებზე გამოვასწორებ და დავდებ )) ასევე მინდა ვთხოვო ნატალის,რომ კონკურსში არ მიაღებიოს მონაწილეობა არც ჩემს ახალ მოთხრობას "True Blood:"-s ბოდიშით და გმადლობთ ))
მე და ადრიანას სალაპარაკო დიდი დრო არ მოგვეცა.გავიგონე,როგორ მოუახლოვდა ლუისის მანქანა სახლს,როგორ მიაჯხაუნა კარი და ჩვეული მძიმე ნაბიჯებით კიბეებზე ამოვიდა.მე კი უბრალოდ ვუღიმოდი ადრიანას და არაფრის გაკეთება შემეძლო.თავს ვაჩვენებდი,რომ არაფერი მესმოდა.ის კი ახლოვდებოდა,მღელვარება მატულობდა ჩემში ზარი მიცა თუ არა,ფეხზე წამოვდექი ადრიანამ მაცდურად გამიღიმა -მე მეორე სართულზე ავალ,აბა შენ იცი )) ძალით გავუღიმე და კარებისაკენ წავედი.დარწმუნებული ვარ,აქ ჩემს გარდა ყველას ელოდა. როცა კარები გამოვაღე,ვიღაცას ელაპარაკებოდა.გაოცებულმა გამომხედა,როგორც ჩვევია უმეტყველი,არაფრისმთქმელი მზერა. -ცოტა ხანში დაგირეკავ-უთხრა თავის ძმაკაცს,რომელსაც ესაუბრებოდა და გათიშა. -ადრიანა,როგორ შეცვლილხარ-გაეცინა -როგორ შეგიძლია,ასეთ დროს ხუმრობა -სხვა რა დამრჩენია.2 საათში ქალაქს ვტოვებ,1 წლით-გამიღიმა და ზღურბლს გადმოაბიჯა -მაპატიე ჩვენი ბოლო დიალოგი,არც კი ვიცოდი რას ვაკეთებდი -შეგუებული ვიყავი იმ აზრს,რომ ვეღარ გნახავდი დიდხანს,შენ ვერც კი წარმოიდგენ რას ნიშნავს ჩემთვის შენი აქ ყოფნა წამოვიდა და გადამეხვია.როგორც ყოველვის მისგან უზღვავი სითბო მოდიოდა,რომელიც ასე მსიამოვნებდა. -იქნებ მითხრა,როგორ მოხვდი იმ იღბლიანთა შორის ვინც მიემგზავრება,ერთწლიანი კონტრაქტრით -მართალია,შენ ხომ არაფერი იცი )) არ მალავდა,რომ ახლა ჩემი იქ ყოფნა მართლა ახარებდა.ხელი მომკიდა და სასტუმრო ოთახში გამიყვანა.მდივანზე დამსვა და თვითონაც გვერდით მომიჯდა. -ბოლო სამ თამაშზე,ამ ფანკლუბის დირექტორი გვესწრებოდა.როგორც ჩანს ახალ სახეებს ეძებდნენ ახალგაზრდული ნაკრებისთვის )) გამიმართლა,მართლა კარგად ვითამაშე.და როგორც ჩანს მათი ყურადღება მივიქციე.ბოლო თამაშის მერე,ჩემს მწვრთნელებს დაუკავშირდნენ,მათაც ინფორმაცია მიაწოდეს ჩემზე,რამოდენიმე დღეში კი კონტრაქტი ჩამომივიდა -ძალიან მაგარია )) როგორც იქნა შენი საქმე იპოვე -მართალია )) კარგად ვიცით ყველამ,რომ ჩემს კოლეჯში სიარულს არანაირი აზრი არ აქვს! ვერც კი წარმოიდგენ რამდენი ხანი ვყოყმანებდი პასუხზე.ძნელია აქაურობის დატოვება ერთი წლით -არ გეტყობა და როგორი სენტიმეტალური ყოფილხარ ) -და მერე მე მეტვის,სულ როგორ უნდა იცინოდე და ხუმრობდეო -გაეცინა -მე მართლა გეუბნები )) მართლა გაგიჭირდა? -მართლა.ძნელია მეგობრების დატოვება,ადრიანასი,შენი-ბოლო სიტყვა დაბალ ხმაზე თქვა -ჩემი ყველაზე რთული იქნებოდა-ცინიკურად ვუთხარი -რატომაც არა.ყველაზე რთული )) -ლუის-უსიამოვნოდ ვთქვი და წამოვდექი -ყოველთვის ასე იცი-ხელი მომკიდა და თავისკენ შემაბრუნა-ასე მგონია,რომ ჩემთან ურთიერთობის გეშინია -ეხლა სალაპარაკო არ არის ეგ თემა. -სხვა დროს არ მოგვეცემა საშუალება გულახსდილები ვიყოთ. -მე შენთან ურთიერთობის არ მეშინია,საიდან მოიტანე-წამოწყებულ თემას დავუბრუნდი -მე ასე მგონია.არ ვიცი, ვერ ვამბობ,უბრალოდ ამას ვგრძნობ! გგონია,რომ ჩვენი ურთიერთობა ჰარისთან ხელს შეგიშლის,მაგრამ მე ახლავე შემიძლია დაგიმტკიცო რომ ძალიან კარგი მეგობარი ვარ.... -ვიცი ლუის რატომ მიხსნი?-შევაწყვეტინე -უბრალოდ რომ იცოდე )) არ მინდა გეშინოდეს,რომ ის რაც ახლა ჩვენშია,ეს ურთიერთობა სხვა რამეში გადაიზრდება ) შეგიძლია მენდო.მე არ მინდა შენი დაკრგვა. -არც მე მინდა.! -გადავეხვიე.. კარგა ხანი ვიყავით ასე,სანამ ადრიანამ არ გამოგვძახა სადილი მზად არისო! სსამივენი კარგ გუნებაზე ვიყავით,ვიცინოდით და ვსადილობდით,მაგრამ შეიძლება ეს "კარგი" მხოლოდ გარეგნული იყო.რადგან შიგნიდან სამივე ვგრძნობდით იმ ტკივილის,რომელიც რამოდენიმე საათში ლუისის გამგზავრებით იქნებოდა გამოწვეული -ლუის,დაიმახსოვრე.ახალი ქალაქი,ახალი სტატუსი.არავითარი მექალთანე,მხოლოდ ერთი გოგო,ერთი რჩეული ადრიანა:შენ თუ გამოასწორებ ამას )) ლუის გაეცინა -კარგი წესია ) გავითვალისწინებ-და წვენი მოსვა ეს წუთები ძალიან მალე მიილია.მოახლოვდა დრო როცა უკვე აეროპრტში უნდა წავსულიყავით.ლუისმა ჩემოდნები მანქანაში ჩაალაგა,ჩვენ კი მისი რამოდენიმე ხელ ჩანთა ავიღეთ და მშვიდად ჩავუყევით კიბეებბს.საჭესთან ადრიანა იჯდა.მე და ლუისი კი უკან.შუა გზაში ჩემსკენ მოიწია,მეც თავი დავადე და ესე ვიყავით მთელი გზა. ძალიან მოწყენილი იყო,რასაც მიუჩვეველი ვიყავი მისგან. როდესაც შესასვლელთან თავის მეგობრებს შეხედა კარგ გუნებაზე დადგა )) ყველანი ერთად შევედით მოსაცდელში.მე და ადრიანა ერთად ვიჯექით და უაზრო თემებზე ვსაუბრობდით.ცოტა ხანში ლუისი მოგვიახლოვდა -რეგოისტრაცია დაიწყო-თქვა მან ჩუმად,თითქოს ეს სტყვები ძალით ათქმევინესო ორივე ფეხზე წამოვდექით.ადრიანა ძმას გადაეხვია.კარგა ხანი იყვნენ ასე. -ჰო იცი,როგორ მიყვარხარ,თავს მიხედე-გაუღიმა და აკოცა. მერე ორივეს ერთად გადაგვეხვია -ერთმანეთს მიხედეთ )) ჰო იცი,ერადერთი ქალები ხართ ჩემს ცხოვრებაში )) ორივეს გაგვეცინა.როგორც იქნა ერთმანეთს შეველიეთ.შუბლზე ნაზად მაკოცა და რეგისტრაციის ადგილისაკენ წავიდა.გონებიდან არ ამომდის მისი ნაღვლიანი თვალები,მაგრამ ვიცოდი რომ ეს მისთვის კარგი იყო და მხოლოდ ამ იმედით შემეძლო გამეშვა ))
-დიდიხანია წავიდა?-მკითხა ჰარიმ როდესაც მანქანაში ჩავჯექი -თვითმფრინავი 1 საათის წინ აფრინდა. -მისი და როგორ არის? -არცისე კარგად. ) არ მინდოდა მისი დატოვება -მესმის შენი-ჩემი ხელი აიღო და მაკოცა. გავუღიმე და ფანჯრიდან გავიხედე.უკვე საღამოვდებოდა.ჩვენ კი კოლეჯის ნაცნობ და უკვე მოსაბეზრებელ გზას მივუყვებოდით. -შენ სად იყავი დღეს? -რავიცი ძალიან ბევრ ადგილას.ახლა მამაჩების ფილმის გადაღებებიდან მოვდივარ.ხვალ თუ გაგვიშვეს შენც მინდა წამოხვიდე -სიამოვნებით. )) ძალიან მაგარია-და წარმოვიდგინე ფილმი, რომელშიც მთავარ როლშიც მე და ჰარი ვართ -ნეტა როგორი იქნება ჩვენი პირველი ფილმი? -ხშირად ვფიქრობ ხოლმე ამაზე-გამომხედა -ჩემი პირველი ფილმი,ზოგჯერ დაუჯერებლად მეჩვენება -დაუჯერებლად?-ჩაიცინა-დადგება დღე როცა,მაგ სიტყვებს შეგახსენებ.. გამეცინა.ფიქრებში წასულს,როგორც ყოველთვის ჩამეძინა ))ისეთ დროს დავბრუნდით,როცა გაკვეითილები დამთავრებული იყო.ყველა ჩვენ გვიყურებდა,თანაც ბოლო დროა ჩვენზე ჭორაობენ,კოლეჯის საიტზე ვინ იიცის რამდენჯერ შეგვარიგეს და დაგვაშორეს.ეს ინფორმაცია ჯესისგამ მქონდა. მანქანიდან ფორმები გადმოვიღეთ და შესასვლელისკენ ერთად წავედით )) რეპეტიცია გვიან დაიწყო და შესაბამისად 2 ის წუთები იყო რომ დამთავრდა. ჯესის უკვე ეძინა,მეც დაძინებას ვაპირებდი,რომ ლუისმა დამირეკა )) კარგადაც უმგზავრია და უკვე სასტუმროშიც მოეწყო.ხვალ პირველი შეხვედრა ქონდა.ერთმანეთს წარმატეებეი ვუსურვეთ და ისე გამოვემშვიდობეთ.. ასე გრძდელდებოდა 5 დღე..ძალიან გადატვირთულები ვიყავით.დარბაზიდან ვეღარც გამოვდიოდით.უკვე 3 ჯერ გავიარეთ გენერალლური რეპეტიცია.ფორმებით,საუნდტრეკებით და სცენის განათებებით.ვინ იცის რამდენჯერ ჩამძინებია,ჩემი სცენის მოლოდინში ჰარის მკლავზე.ბევრი კარგი მომენტი მახსოვს ამ დღეებიდან,მაგრამ ისიც რომ ძალიან გადატვირთული ვიყავი. ბოლოდაბოლოს ეს დღეებიც მიილია და დადგა პრემიერის დღე.დღე რომელსაც უკვე დიდი ხანია,დიდი მოთმინებით ველი.დღე,რომელზეც ჩემი მომავალია დამყარებული,დღე რომელზეც მთელს ჩემს იმედებს ვამყარებ..
არც კი ვიცი ბოდიში როგორ მოგიხადოთ,რომ ასე დავაგვიანე (( მაპატიეთ,3 ჯერ წამეშალა.ვფიქრობდი,რომ ეს თავი დათარული იყო ; დ )) რაღაცეები შევცვალე და ძვლივს დავდე <33 იმედია მოგეწონათ )) დააკომენტარე*
| 
