-როგორი საყვარელი ხარ ხანდახან-ხელები წელზე ქონდა შემოხვეული
-ხანდახან ჰო?-გამეცინა
ერთმანეთთან კვლავ ძალიან ახლოს ვიყავით.არაფერი მითქვამს.თავი გულზე დავადე)
სიმყუდროვე კი ხმამ დაგვირღვია,რომელიც გარედან გავიგონე.
-დიირქტორის მანქანის ხმაა! მოვიდა-სწრაფად წამოვწიე თავი და ავხედე
-დირექტორის მანქანის ხმა როგორ გაიგონე?-გაეცინა
-ჩემი ოთახი პირდაპირ შესასვლელთანაა!თან დირექტორი სულ აქ აჩერებს მანქანას-გავიმართლე სასწრაფოდ თავი
-კარგი,კარგი-გაეცინა-დღეს შენს ხელში ვაარ!
-დაველაპარაკები*-შუბლზე მაკოცა და ოთახიდან გავიდა
ამჯერად კვლავ მარტო დავრჩი ჩემს თავთან და ფიქრებთან!მაგრამ ამ წუთას არ ვფიქრობდი იმ მნშივნელოვან საკითხზე რომელიც,ჩემს პირველ როლს შეეხებოდა,ჩემი საფიქრალი თემა ახლა გაცილებით მნიშვნელოვანი ადამიანი იყო))ჰარი...
-მიყვარს?-შევეკითხე მოულოდნელად ჩემს თავს
იმისდა მიუხედავად,რომ ძალიან ცოტა დროა გასული ,მგონია რომ მასთან ძალიან დიდი რაღაც მაკავშირებს! )) მქონდა გრძნობა რომელიც არ იყო სიყვარული,მაგრამ მეტი იყო ვიდრე მოწონება! იქნებ მიყვარს კიდეც,უბრალოდ ვერ ვხვდები-გავიფქრებდი ხოლმე და თვალებს ვხუჭავდი,რომ ღრმად ჩავწვდომოდი ამ ყველაფერს.
ჰარი?! ის რა აზრისაა ამ გრძნობაზე!ჩემს მიმართ ძალიან დიდ ყურადღებას იჩენს,ყოველთვის თბილად მექცევა და მანებივრებს,მაგრამ მასაც ხომ არ აქვს ჩემთვის ჯერ ნათქვამი სიტყვები "მიყვარხარ".და ეს მე ძალიან მომწონს.მომწონს რომ არ ჩქარობს! )) მომავალში ყველაფრის არევას,ჯობს ნელ-ნელა განვითარდეს .ასე ჩემს თვალშიც არ ეკარგება ამ სიტყვას ფასი! ასე ჩემთვისაც მიუწვდომელი ხდება მისი სიყვარული,რაც მაძლევს საშუალებას ორმაგად დავუკავშირდე,უხილავი ძალით მას! )) ეს აუხსნელი გრძნობაა,ამას მხოლოდ ჩემს მდგომარეობაში მყოფი ადამიანი თუ გაიგებს!//
ასე ფიქრებში გართულს,ვერც კი შემიმჩნევია როგორ შემოვიდა ჯესი ოთახში და რაღაც შემეკითხა
-არ გისმენდი მაპატიე,რა თქვი?-თვალი მოვწყვიტე ფანჯრიდან გადაშლილ სკოლის ეზოს ხედს და მას გავხედე
-როგორ ხარ მეთქი?
-აჰ!ნორმალურად.ჰარი დაელაპარაკება დირექტორს
-ჰომ გითხარი,რომ ყველაფერი კარგად იქნება-გაიფიქრა მან
-უკვე საუბარიც გეზარება? ))
-ჰო იცი,კომფორტულად ვგრძნობ თავს,როცა ჩემი ფიქრები მხოლოდ შენ გესმის
-დარწმუნებული ვარ-გამეცინა
დღე ჩვეულებრივად მიდიოდა.! იძულებული ვიყავი რამოდენიმე გაკვეთილს დავსწრებოდი,თან ერთი სული მქონდა როდის მოახლოვდებოდა 6 საათი,რომ ოლივერს დავლაპარაკებოდი და ყველაფერი გამერკვია! ))
ჩემი საყვარელი,ორატორიის გაკვეთილიც გამოვიდა! )) მე და ჯესი ერთად გავედით კლასიდან,რომ თან ჰოლში,მიუხედავად ასეთი არეულობისა,ჰარის მოვკარი თვალი.თავის ძმაკაცს ელაპარაკებოდა,მერე კი ჩვენსკენ წამოვიდა
-მე მაინც გირჩევ გაკვეთილებს დაესწრო! )) ჰო იცი შარია-შორიდანვე გაეხუმრა ჯესი ჰარის
-მართალი ხარ!-მასაც გაეცინა-მაგრამ არამგონია დაგვჭირდეს-
და რაღაც ფურცელი მომაწოდა
-მადლობა ღმერთს-გულზე მომეშვა-მადლობა ჰარი-გადავეხვიე
-მე მხოლოდ სიტუაციაში გავარკვიე!არ იცოდა,დირექტორმა რომ ამ სპექტაკლს ეხებოდა
გამეცინა--როგორც ჩანს ტყუილად ვნერვიულობდი
-მიდი ეხლა და ეგ ფურცელი შენ აუფრიალე ნინას თვალწინ,როგორც მან დილით-ჩაერთო დიალოგში ჯესი
-ეხლავე,თუ მის დაბადებისდღეს დაველოდოთ?-ჯესის გაეცინა
-მანამდე ვერ მოვითმენ!
ამ დროს ჰარის ძმაკაცი მოვიდა,ისიც მას გაყვა!ჩვენ კი ეზოში ჩავედით,ბავშვებთან ერთად იქ ვიყავით.6 საათზე კი დარბაზში ავედი.როგორც ყოველთვის მე და ჰარი ბოლოს შევედით..
ოლივერს უკვე დაწყებული ქონდა რეპეტიცია.რაღაცას უხსნიდა ერთ-ერთ მონაწილეს და არ შეუმჩნევია ჩვენი დაგვიანება..
მე და ჰარი უკანა რიგში დავსხედდით.სიბნელე იყო და მყუდროდ ვგრძნობდი თავს.ამ დროს დარბაზში,იმ ფორმაში ჩაცმული კაცი შემოვიდა,რომელში გამოწყობილმაც დღეს დილით მომიტანა ვარდები
-უკაცრავად,ელის ანდერსონი აქ იმყოფება?
-დიახ-ფეხზე წამოვდექი და მისკენ წავედი
-თქვენ სახელზე ამანათია,ჩვენი კომპანიიდან უკვე მეორედ(გამიღიმა და ხელმოწერისთვის ფურცელი გამომიწოდა)
როგორც დილით,ეხლაც სულმოუთქმელად მოვაწერე ხელი და ავხედე.
მან პატარა ყუთი მომაწოდა.მეც მადლობა გადავუხედე))გამიღიმა და დარბაზი დატოვა.ყუთისთვის არც დამიხედავს,ისე წავედი ჰარისკენ და გვერდთ მივუჯექი.ელოდებოდა,როდის დავიწყებდი
-ვისგან არი?
-არ ვიცი-და გახსნა დავიწყე
ყუთში პატარა წერილი იყო:
-გილოცავ*პირადად მინდოდა გადმომეცა,მაგრამ ჩამოსვლა ვერ მოვახერხე))ლუისი
თავიდან ეს წერილი,ისე წავიკითხე ჰარის არ შემოუჩნევია.დამალვას აზრი აქ ქონდა
-ლუისიგანაა-და ყუთიდან კიდევ უფრო პატარა ყუთი ამოვიღე
თან ჩვენი ბოლო დიალოგი გამახსენდა,რომლის გახსენებაც სულაც არ მგგვრიდა სიამოვნებას,პირიქით გულს უსიამოვნოდ ხვდებოდა.რადგან ვიცოდი,რომ დამნაშავე ვიყავი და ისიც ვიცოდი რომ ასეთ გამომშვიდობებას არ დავჯერდებოდი.
ჰარის არაფერი უთქვამს
-1 წლით,რომ მიდის გით......-შემაწყვეტინა
-კი მითხარი-გამომხედა და გამიღიმა
ყუთი გავხსენი..პატარა,ნაზი,ლამაზთვლიანი ყელსაბამი იყო,ზუსტად მორგებული ჩემს გემოვნებას
სიამოვნებისგან გული ამიჩქარდა
-ესემგონია,როცა მას ვახსენებ არ გსიამოვნებს!-თვალი ავარიდე
-მაშინ გეტყვი,რომ ცდები! უკვე მეორედ გეუბნები,მე შენ გენდობი.დანარჩენი შენზეა დამოკიდებული
-დაგეხმარო?-შემეკითხა თანვე
-რაში?-დავიბენი
-გაკეთებაში-ხელით მანიშნა და გამიღიმა
-აჰ!სიამოვნებით
თმა ხელით ავიწიე.მან ყელსაბამი ყუთიდან ამოიღო და გამიკეთა.
-ლამაზია-მითხრა ჩუმად
-მაგრამ შენ უფრო ლამაზი ხარ-სიცილინარევი ხმით მითხრა და კისერზე თბილად მაკოცა
-დავიწყეთ..! ყველა სცენაზე-გაისმა დარბაზში ოლივერის ბოხი ხმა
-წავედით-სწრაფად წამოვდექი
ყველა სცენაზე იყო.ნინაც)) მე დრო ვიხელთე და წინ გავედი
-ოლივერ,თუ შეიძლება რაღააცას გამოვაცხადებ
-სწრაფად და ვიწყებთ ))
მეც ორი ნაბიჯით წინ წავედი და ბავშვებისკენ შევბრუნდი
-დღეს დილით რაღაც გაურკვევლობა იყო,ჩემს როლთან დაკავშირებით!)) ალბათ ყველამ იცით
-ნინასგან ვინ არ გაიგებდა-გაიფიქრა ერთმა
-ნეტა რაზე ამბობს?-გაიფიქრა მეორემ
ერთი სიტყვით უმეტესობამ იცოდა
-ჰოდა მინდა ვთქვა,რომ დირექტორთან ყველაფერი გავაკრვიე და სრული სისულელეა! )) ყველა ისევ ისე დავრჩებით როლებზე როგორც ადრე-და ნინას გავხედე
ოლივერის ხმამაღალი სიცილი გავიგონე
-ეგ სისულელე ვინ თქვა? 1 კვირით ადრე რა როლების შეცვლაზეა საუბარი
-არავინ!-ვიღაცეების ჭორაობდნენ დილით დერეფანში
-არ უთხრა?-გაიფიქრა ვიღაცამ
-უნდა ეთქვა,რომ ნინაა ყველფრის თავი-გაიფიქრეს კვლავ
ნინა მოშორებით იდგა და ვერ შევძელი მისი ფიქრების წაკითხვა,ისე კი გაკვირვებული მიყურებდა!რათქმაუნდა იმის გამო არაფერს მეტყოდა,რომ მასსავით რეჟისორთან მისი სახელი არ გამოვაცხადე,მაგრამ ჩემი თავით კმაყოფილი ვიყავი,რომ პატარა "ჩამშვები" გოგოს როლში არ გამოვედი.
რეპეტიცია რათქმაუნდა საათები გაგრძელდა )) პირველი საათი იქნებოდა ოთახში რომ დავბრუნდი.ასე გრძელდებოდა 2 დღე,სანამ არ მოვიდა დრო ჩემი და ჰარის ქალაქში წასვლისა,რომელიც ფორმების გასინჯვას ითვალისწინებდა.
დილით ადრე ავდექი.მოვემზადე))
თანაც ისე,რომ მთელი დღის გეგმა უკვე შედგენილი მქონდა.და ამ გეგმაში ლუისის ნახვაც შედიოდა.მინდოდა სანამ წავიდოდა,მანამ მენახა.ის ხომ, შუადღეზე მიფრინავდა.
ჰარი უკვე ქვევით მელოდებოდა.
ისე სწრაფად ჩავირბინე კიბეები ფეხი გადამიბრუნდა.კოჭლობით მივედი მანქანამდე
-რა გჭირს?-დამცინა ჰარიმ
-გადამიბრუნდა-უსიამოვნოდ გამოვაღე მანქანის კარები
-არაუშავს გადაგივლის
-უი მართლა?? )) -ახლა მე დავცინე -ეს რა მითხარი
-რაც გაიგონე,პატარავ )) -გამიღიმა და მანქანა დაქოქა
-ერთ რაღაცას მივხვდი
-რას?-სერიოზული სახით გამომხედა
-შენ თეატრალურზე კი არა სამედიცინოზე უნდა ჩაგებარებინა)) -სიცილი დავიწყე
-შენ კი რომელიმე,იუმორისტულ გადაცემაში უნდა წასულიყავი
-სამედიცინოს მაინც სჯობს))
-კი როგორ არა! :დდ
ესე უაზრო დიალოგში გავატარეთ ნახევარი გზა )) უკვე გაფრთხილებული მყავდა,რომ ფორმების მერე,ლუისთან უნდა მივეყვანე,შესაბამისად შეგუებული იყო ამ აზრს..!
ჩასვლისას,რათქმაუნდა პირდაპირ შენობისაკენ წავედით.
დიზაინერი ჯერ მოსული არ იყო.მაგრამ,ჩვენ მის მოსვლამდე დავიწყეთ ფორმების მორგება
-აი თქვენი ფორმები-უკვე ჩვენთვის ნაცნობი გოგონა შემოვიდა და ფორმები შემოიტანა
-გოგონების გასახ...-შევაწყვეტინე
-გოგონების გასახდელი მარჯვნივ,ბიჭების მარცხნივ
-სწორია-გამიღიმა და იქვე ჩამოჯდა
ფორმები ძალიან მომწონდა!) ნაწილობრივ,იმიტომ რომ დიზაინში ჩემი ხელიც ერია,მაგრამ ერთიანობაში მართლა ძალიან კარგი იყო ))
ფორმაში გამოწყობილი,ჰარიზე ადრე მე გამოვედი გასახდელიდან.სარკეში ჩავიხედე.
-ძალიან გიხდება-წამოდგა ის გოგონა ფეხზე-სიგრძეც კარგადაა.დიზაინერი კმაყოფილი დარჩება
-მეც ძალიან მომწონს.. ჰარი რას შვები?
-ოხ ეს შესაკრავები,როგორ მაღიზიანებს-გამომძახა გასახდელიდან
-დაგეხმარო?-სიცილით ვუთხარი
-კი-გახარებული დამეთანხმა
ძალიან ბევრი სურათის გადაღება მოვასწარით დიზაინერის მოსვლამდე.ცოტა ხანი მას ველაპარაკეთ,რაღაცეებს განვიხილავდით..შემდეგ კი ფორმები შეგვიგოროვეს და გამოგვისტუმრეს..
როდესაც მანქანაში ჩავჯექით,ვფიქრობდი რომ ჰარისთვის შეხსენება დამჭირდება,სად მივდიოდით,მაგრამ შევცდი
-ლუისის სახლი სად არი?
გამეცინა
-პირდაპირ წადი და დანარჩენს მიგაასწავლი!
სახლამდე მალე მივედით..
-რამდენ ხანში მოგაკითხო?
-არ ვიცი,დაგირეკავ.შენ სად იქნები?
-მე სახლში გავივლი და მერე ბავშვებს ვნახავ
-კარგი დაგირეკავ
-ჭკვიანად(თვალი ჩამიკრა)
მისი მანქანა თვალს ელვისებური სისწრაფით მიეფარა..
სახლისაკენ ნელი ნაბიჯით წავედი.თითქოს კვლავ იმაზე ვფიქრობდი,სწორად ვიქცეოდი თუ არა..
-რათქმაუნდა,სწორად ვიქცევი-დავმიშვიდე თავი და სახლის კიბეები ავირბინე
კარი ადრიანამ გააღო
-აი ეს მესმის-გახარებული შემხვდა იგი
ერთმანეთს გადავეხვიეთ
-მომენატრე
-მეც ძალიან...
-ვიცოდი,რომ მოვიდოდა-გაიფიქრა მან
-შემოდი...ჯერ-ჯერობით მარტო ვარ
-როდის მიდის?
-2 საათში
-და სახლში როდის მოვა?
-რამოდენიმე წუთის წინ დარეკა,რომ მალე მოვა
-ჰო არაფერი გითქვამს?
-შენზე?არა რათქმაუნდა.არ იცის რომ აქ ხარ-თვალი ყელსაბამისკენ გამოექცა,რომელიც კვლავ მეკეთა
-გაუხარდება,შენს გულზე რომ შეხედავს
-მართალია-გავიცინე და ცოტა აღელვებულმა ყელსაბამს დავხედე...........
იმედია მოგეწონათ **
ვეცდები მალე დავდო,დააკომენტარეთ თუ მოგწონთ **
