ეს თავი მინდა ვაჩუქო ჩემი მოთხრობების ერთგულ მკითველს და უსაყვარლეს ადამიანს SaLLoMe-ს:**
ხმის ამოღება ვერ მოვასწარი რომ მასთან ენი მოვარდა.. ვაიმე ხომ არაფერი მოგხვლიაა.. დაუწყო ენმა იმ ბიჭს. საშინლად აფირისტობდა..
ჩემს იქ ყოფნას აღარავითარი აზრი ქონდა. არაფერი მითქვამს ფეხზე წამოვდექი და წამოვედი. თუმცა შევამჩნია როგორ გამომაყოლა იმ ბიჭმა თვალი, ენს რაღაც უთხრა და სულ სხვა მხარეს წავიდა.
ამ კოლეჯს როგორც ჩანდა პატარა კაფე ჰქონდა და მასში შევედი. შიგნით სასიამოვნო გარემო იყო. ერთ-ერთ თავისუფალ მაგიდასთან დავჯექი და ნაყინი შევუკვეთე. ასეთი საშინლეი დღის შემდეგ ნაყინი მართლაც მჭირდებოდა.
დიდი ხანიც არ მიცდია ძალიან მალე მომიტანეს შეკვეთა.
მეც გემრიელად შევექცეოდი ჩემს ნაყინს რომ გვერდზე ის გოგო ლეიტონი მომიჯდა.
-კიდევ ერთხელ გამარჯობა
-გაგიმარჯოს(მე)
-ხომ არ შეგაწუხებ შენს მაგიდასთან თუ ჩამოვჯდები?(ლეიტონი)
-ისე ეგ ჯერ უნდა გეკითხა და მერე ჩამომჯდარიყავი მაგრამ ახლა იჯექი, ზიხარ უკვე ისედაც))(მე)
-იცი მივხვდი რომ ენს ვერ იტან.. ვეტც მე ვიტან და არ გინდა ერთად გადავემტეროთ? თან დავმეგობრდებით. ამას კიდევ ერთი პლიუსი ექნება სკოლის პოპულარულ ბავშვებს შორის მოხვდები(ლეიტონი)
-შენ რა სერიოზულად მელაპარაკები?":დ რა სასაცილო ადამინი ხარ? მე არ მჭირდება სკოლის პოპულარული გოგოდ ყოფნა. ეს არასოდეს მდომია და არც არასოდეს მომინდება.არც ვინმეზე გადამტერებას ვაპირებ, მითუმეტეს ენიზე. მას საერთოდ არ იცნობ. ის ისეთი არ არის როგორიც შენ გგონია, ენი სულ სხვანაირია, არავისთან არ მინდა გაერთიანება, მითუმეტეს ენზე გადასამტერებლად. იმედია ყველაფერი გასაგებია..
ეს ვუთხარი და ჩემს ოთახში წავედი. საშინლად ვიყავი გაბრაზებული. იქ ამანდა დამხვდა.
მას ყველაფერი ვუამბე. იმ ბიჭზეც კი.
-არ ვიცი ვინ იყო, მაგრამ წესით ნეითი უნდა იყოს.(ამანდა)
-ნეითი? გაკვირვებულმა ვკითხე
-ხო ნეითი. ეგ ის ბიჭია ვისი მეშვეობითაც ენი პოპულარული გახდა ამ სკოლაში. შეყვარებულები არიან..(ამანდა)
-შეყვარებულები? ეგ არის ნეით არჩიბალდი? (მე)
-კი ეგ არის, სკოლის ყველაზე პოპულარული ბიჭი. სულ შეყვარებულია, ან უბრალოდ უნდა რომ ბავშვებმა ეგრე იფიქრონ.(ამანდა)
-ნეით არჩიბალდი.. ეს სახელი და გვარი ჩემთვის ბევრს ნიშნავს., ნამდვილად არ მინდა ის აღმოჩნდეს ეს ადამიანი ვინც მე მგონია, რადგან მაგ შემთხვევაში დარწმუნებული ვარ რომ ენს ველაფერი ეცოდინება და მიმალავს.. აი ამას კი ვერასოდეს ვაპატიებ..ისე რომ არც გამიაზრებია ეს ყველაფერი ხმამაღლა ვთქვი, ამ წუთში ის ვთქვი რისი თქმაც არ მჭირდებოდა.
-რას ამბობ სერენა? ნუთუ იცნობნეითს?(ამანდა)
-არ ვიცი, იმედი მაქვს რომ არა. მაპატიე მეტს ვერაფერს ვერ გეტყვი, ეს ყველაფერი ძალიან პირადულია და არ ვარ მიჩვეული ორი დღის გაცნობილ ადამიანთან მთელი ჩემს ცხოვრებაზე ლაპარაკს. არ გეწყინოს.. მაგრამ მე ასე ვფიქრობ
-არა სერენა არაფერი არ მწყინს, პირიქით მიხარია რომ იმდენად მენდობი რომ ამდენად ბევრი რამ მითხარი შენზე.
ამ საუბარის შემდეგ აბაზანა მივიღე, მამას ველაპარაკე, ორი დღეც არ იყო გასულ რაც აქ ვიყავი და საოცრად მენატრებოდა. შემდეგ გამოვიპრანჭე და სასეირნოდ წავედი.
ამანდას შევთავაზე წამოსვლა, მაგრამ შეეზარა, ამიტომ ოთახში დარჩა.
სასიამოვნო იყო ამ კოლეჯის ბაღში სეირნობა, ძალიან მსიამოვნებდა. ულამაზესი გარემო იყო. ბოლოს ქვე კაფეტერიაში შევედი კოქტეილი შევულვეთე და თან ვისვეებდი, რომ გვერდით ვიღაც მომიჯდა.
-ბოდიშის მოხდა ვერ მოვასწარი..
-ბატონო?(გაკვირვებულმა გავხედე)
ხელში კი ის ბიჭი შემრჩა. ჩემთან ძალიან ახლოს იყო და საოცრად მეცნობოდა მისი სახე.
მხოლოდ ერთ რაღაცაზე ვფიქრობდი "საიდან მეცნობა ეს ადამიანი ასე ნუღთუ ეს ის ნეითია"
ამ ფიქრებიდან მან გამომიყვანა..
-კარგად ხარ?ასე გაშტერებული რას უყურებ?
-კი კი კარგად ვარ.(მე)
-როგორც ჩანს ახალი გადმოსული ხარ.. სხვა დროს არასდროს მინახიხარ
-ჩემი პირველი დრეა ახალ სკოლაში(მე)
-ძალიან სასიამოვნო ადამიანი ჩანხარ. მე ნეითი მქვია..
-მადლობა)) მე სერენა.
-სერენა?? რა გვარი ხარ?
უეცრად ისე რომ ხმის ამოღებაც ვერ მოვასწარი ვიღაცამ თქვა სერენა ლაიველი არის.. მეც გაუაზრებლად უკან გავიხედე..
-რა? ენი? რა სისულელეაააა
-ენ? შენ აქ რას აკეტებ? ხომ გაგაფრთხილე რომ ახლოს არ მომკარებოდი?
ესეიგი ლაიველი.. სასიამოვნოაა, კიდევ შევხვდებით ერთმანეთს ახლა კი დროა წავიდე..(ნეითი) ადგა და წავიდა ისე რომ სიტყვის თქმაც ვერ მოვასწარი
-ენ რა სისუელეეებს ამბობ?/ რატომ მოატყუე?(მე)
-ასე იყო საჭირო და მაგიტო(ენი)
-ძალაინ შეცვლილი ხარ და საშინლად იქცევი.. გამაგებიე რა დაგემართა?. ასე რამ შეგცვალა?.(მე)
-ყველაფერმა და არაფერმაც. ცხოვრებამ გამხადა ასეთი. შენ არაფერი იცი და ვერც ვერასოდეს გაიგებ. ენმა ეს თქვა და წავიდა.
გაოგნებული ვიჯექი და ვერ გამეგო რა ხდებოდა.
-აჰა კიდევ იჩხუბეთ:))
ის არ არის... კარგი რა აზრი აქვს შენთან ლაპარაკს.. მაინც არაფერს მისმენ.. ამიტომ დანარჩენი შენი საქმეა.. გახსოვდეს ეგ სენი ენი არ არის ის ვინც გგონია. ამ ერთი თვის განმავლობაში კარგად გავიცანი. (ლეიტონი)
- და შენ ასე კარგად იცნობ? კარგი თუ ადრე ეგეთი კარგი უღტეირთობა გქონდა მომიყევი რა იცი მასზე..(მე)
-კარგია რომ ჩემთან ლაპარაკი გადაწყვიტე მაგრამ სჯობს ეხა აქედან გავიდეთ, თორე აქ ისეთები არიან რომ ენს მაშინვე მიუტანენ ენას. სჯობს ხვალ ვილაპარაკოთ, ახლა კი სჯობს რომ წავიდეთ.
მიდიოდა თუმცა უეცრად შემობრუნდა..
-იცი გადავიფიქრე, მოდი ყველაფერს გიამბობ რაც მასზე ვიცი.
ჩვენს ბაღში დავჯექით, უკვე დაბნელებული იყო, ღამდებოდა თუმცა ამას ჩემთვის არავითარი მნიშვნელობა არ ჰქონდა.
და დაიწყო ლეიტონმა, როდესაც ენი ამ სკოლაში გადმოვიდა ძალიან სასიამოვნო ადამიანი იყო. ყველას სიამოვნებდა მასთან ერთად ქოფნა. ყველასთვის კარგი მეგობარი იყო.
მეც ძალიან მალე დავუახლოვდი, იმის მიუხედავად რომ ხშირად ქრებოდა ხოლმე სკოლიდან. ის დღეებში გახდა ჩემი საუკეთესო მეგობარი. მას მაშინ ყველაფერში ვენდობოდი.
დაახლოებით რამდენიმე კვირას ვიღაცამ დაურეკა ტელეფონზე და მას უპასუხა რომ დღეს ვერ მოვალ სკოლაში და საღამოს გნახავო. მისი ეს ნათქვამი ვერ გავიგე რას ნიშნავდა ან ვის ელაპარაკებოდა. რამდნეიმე საათის შემდგე მგონი დედამისმა დაურეკა. თავიდან კარგად ელაპარაკებოდა, ხოლო შემდეგ დედამისმა ისეთი რაღაც უთხრა სახის გამომეტყველება შეეცვალა, თვალებიდან კი ცრემლები წამოცვივდა და გიჯივით წავიდა სადღაც. დაბრუებული უკვე სულ სხვა ადამიანი იყო. ხასითიც კი გამოცვლოდა. საშინლად იქცეოდა.
რამდენიმე დღე გავიდა მას შემდეგ რაც ის სულ სხვანაირი გახდა.
ამ დღეების მანძილზე სულ ვეკითხებოდი თუ რა ჭირდა,, მაგრამ პასუხს არ მაძლევდა დგებოდა და ოთახიდან გადიოდა.
ერთ დღესაც როდესაც ოთახში შევედი ვნახე რომ მისი ნივთების ნახევარზე მეტი სხვაგან იყო წაღებული და კიდევ ალაგებდა რაღაცეებს. როდესაც ვკითხე რა ხდებოდა მითხრა რომ სხვა ოთახში გადადიოდა რადგანაც არ უნდოდოა ჩემთან ერთად ყოფნა. გასვლის წინ კი ესეთი რამ მითხრა რომ "ადამიანის შეყვარებას და მისი ნდობის მოპოვებას ძალიან დიდი დრო ჭირდება, ხოლო მიის დაკარგვა სულ მალე, ერთ წითშიც არის სესაძლებელი" მას შემდეგ სულ აგდებულად მეკიდება, სულ მეჩხუბება. მეც ვისწავლე ჭკუა და მასთან მოქცევაც. არც ჩემი მეგობრის ნეითის გასულელების უფლებას მივცცემ როდესმე.
-აი ყველაფერი გიამბე, ახლა კი დროა წავიდე, უკვე გვიანია.(ლეიტონი)
მეც მას დავემშვიდობე და ჩემს ოთახში შევედი, ამანდას უკვე ეძინა. მეც დავწექი, მაგრამ ძილი არა და არ მომეკარა. სულ ლეიტონის ნათქვამზე ვფიქრობდი. ვერადავერ ვხვდებოდი ასე რას უნდა შეეცვალა მას. მთელი ღამე გავათენე. ერთი წუთითაც არ მიძინია.
bavshvebo dzalian didi bodishi rom amdeni xani ver davde axali tavi))
ukve daiwyo ardadegebi da awi dzaan xshirad davdeb xolme<33
