♥ ცხოვრება შედგება მომენტებისგან, რომლებიც ცვლიან ყველაფერს ♡
საღამო ერივესათვის კოშმარად იქცა. დრო ნელა მიდიოდა. ხოლო გულები კი არ იცდიდნენ... სემს თავში მხოლოდ ჯასტინის სიტყვები ‘’ალბათ აღარ მიყვახარ’’ უტრიალებდა. ჯასტინი კი მხოლოდ მის სახეს ხედავდა. ორივე გარე სამყაროს იყო მოცილებული და ხრმა ფიქრებში ჩაფლული. როგორც იქნა გათენდა. მზის პირველ სხივზე უკვე ორივე გარდერობში იყვნენ ‘’შევარდნილინი’’... თითქმის მთელი საათის განმავლობაჩი სემი ტანსაცმელს მისჩერებოდა. ბოლოს კი მან ეს კაბა აარჩია
ჯასტინმა კი ეს
ტანსაცმლის არჩევის შემდეგ უკვე მათი მტერი დრო გახდა... შეხვედრა 2-ზე უნდა ყოფილიყო მაგრამ ჯერ კიდევ 10 საათი იყო. ორივე საათს მისჩერებოდა და წამებს ითვლიდა...
ხოლოს როგორც იქნა დროც დანებდა და სიყვარულს დაემონა... როგორც იქნა შეხვედრის დროც მოვიდა. ჯასტინმა სემს დაურეკა და შეხვედრის ადგილი უთხრა. სემიც მაშინვე იქით გაემართა. იქ მისულს პატარა ხის სახლი დახვდა. იქაურობა მისთვის თითქოს ნაცნობი იყო, მაგრამ ამავე დროს უცნობიც...
-ჯასტინ!!! აქ ხარ?
-კი აქ ვარ - ხმა უკნიდან გაეისმა. ჯასტინმა თვალი ჩაუკრა, მასთან მივიდა და ჩაეხუტა -აბა რა ვქნათ წავიდეთ?
-და სად?
-შენს საყვარელ ადგილას
-კარგი წავიდეთ - ჯასტინმა სემს ხელი მოკიდა და იქვე ტბისკენ წაიყვანა
-აბა ჩაჯექი - და ნავისკენ მიუთითა ხელი
-და რომ მეშინია (( - ამაზე ჯასტინს გაეცინა და ყურში ჩასჩურჩულა
-უბრალოდ მენდე - ამაზე სემმა ღიმილით უპასუხა და ნავში ჩაჯდა. ბევრი იცურეს და ბოლოს დანიშნულ ადგილზე მივიდნენ. იქაურობა ულამაზესი იყო. წყალი გედებით იყო სავსე
-ვაიმე რა ლამაზია აქაურობა... მადლობა მადლობა აქ რომ მომიყვანეე ჯას!!! - ჯას!!! ასე მხოლოდ სემი ეძახდა მას. ამიტომ ჯასტინისთვის ეს ძალიან ბევრს ნიშნავდა - ასეთი ადგილი არასდორ მინახავს... მადლობა!!! - მერე მისკენ მიიწია და ლოყაზე აკოცა
-არაფრის - სიყვარულით სავსე ხმით უთხრა ჯასტინმა... ამ დროს გრუხუნი გაისმა და
-სემ მგონი დროა წავიდეთ
-აუ არა რა კიდევ ცოტა ხანი
-კი მაგრამ წვიმას იწყებს
-მერე რა გთხოვ დავრჩეთ კიდევ ცოტა ხანი
-და შენი გუჩის კაბა? - ღიმილით უთხრა ჯასტინმა
-და რა იცი რომ გუჩისაა?
-შენი საყვარელი ფირმა იყო და ამიტომ თითქმის სულ მას იცმევდიიი ))) - ამ დროს ძლიერი წვიმა წამოვიდა - აბა ახლა რას იტყვი წავიდეთ? ))
-ახლა კი )) - ჯასტინმა ნიჩბები მოუსვა )) სემი ფეხზე წამოდგა, ხელები დაშალა და თავი წვიმას შეუშვირა... ჯასტინი კი თითქმის უგონოდ იყო, სემის კაბას უყურებდა, რომელიც უკვე მთლად მიკვროდა ტანზე.... ის ხვდებოდა რომ სემის აჩრდილზე კი არა უკვე ახალ სემზე იყო შეყვარებული... მალე ნაპირსაც მიუახლოვდნენ. ჯასტინმა სემი ნავიდან გადმოიყვანა და სახლიში შევიდნენ
-სანამ წვიმა არ გადაიღებს აქ მოგვიწევს დარჩენა... სემ მიდი იმ ოთახში შედი და გამოიცვალე, თორემ გაცივდები
-და გამოსაცვლელი არის რამე?
-კი შენი ძველი ტანსაცმელი... ადრე დატოვე აქ და... - სემს გაეცინა და ჯასტინს მიაჩერდა -რატომ მიყურებ ეგრე?
-უბრალოდ მიკვირს ამდენი ხანია რომ ინახავ
-რაც შენ წადი იმის შემდეგ მეც პირველად ვარ აქ
-აააა... და შენ გაქ რამე გამოსაცვლელი?
-არა
-აბა რას იზამ? შენც ხომ გაცივდები
-არა მე არ გავცივდები
-უი ხო შენ ხომ მაგარი ბიჭი ხარ
-ვიცი ვიცი - და სემი ოთახში შევიდა. მალევე გამოვიდა. მას მოკლე ჯინსის შორტი და მიკი მაუსისანი ზედა ეცვა. ჯასტინს ცეცხლი დაენთი, ბუხრის წინ იჯდა და გიტარაზე რაღაცას უკრავდა
-Hallelujah?
-რა?
-Hallelujah-ს უკვარ მეთქი?
-ხო... გახსოვს?
-რა ადრე მომწონდა?
-კი მოგწონდა და თან ძალიან
-მაშინ მიდი დაუკარი
-იმ პირობით თუ შენ იმღერებ
-მე რომ სიმღერა არ შემიძლია?
-დამიჯერე შეგიძლია!!!
-და ტექსტი?
-გულს მიენდე - და ჯასტინმა დაკვრა დაიწყო... სიმღერის დასაწყისი თვითონ იმღერა მერე კი სემმა გააგრძელა
ეს არ იყო უბრალო სიმღერა… როცა ადრე აქ მოდიოდნენ, ყოველთვის ამ სიმღერას მხეროდნენ… ასე რომ ეს ჯასტინისთვის წარსულში დაბრუნება იყო… სიმღერის დასრულებისას ჯასტინმა ჩუმად ჩაილაპარაკა
-ასე არ უნდა იყოს!!! ეს უსამართლობაა!!! - მერე სიჩუმე. რამდენიმე წუთში ჯასტინმა სემს გახედა, მისკენ მიიწია და….
bodishi rom gushin ver davdevi dadebisas wameshala da mere shemezara dawera ))
ase rom bodishii :D
