♥ ცხოვრება შედგება მომენტებისგან, რომლებიც ცვლიან ყველაფერს ♡
უკვე ყველაფერი გადაწყვეტილია ორ კვირაში ქორწილი მაქვს და ამას უკვე ვეღარაფერი ვეღარ შეცვლის. მითუმეტეს ახალა როცა ჯასტინთან ყველაფერი სამუდამოდ დამთავრებულია. მე ის გავუშვი ოღნდ ახლა სამუდამოდ. ჩვენ ერთად ყოფნა არ გვეწერა და ამას ვერ შევცვლით. მიუხედავად იმისა რომ ერთმანეთი გვიყვარს და ეს ვერც დრომ ვერ შეცვალა. ახლა კი რაც არ უნდა მოხდეს გვინდა თუ არა ეს ერთმანეთ უნდა დავივიწყოთ და უერთმანეთობას უნდა შევეგუოთ, რადგან განგებას სურს ასე...
ქორწილის დღე (( მორჩა უკვე უკან დასახევი გზა აღარ მაქვს. ის რაც სურს უფალს დღეს მოხდება და სამუდამოდ დაესმება წერტილი... მართალია ეს იყო ძალიან დიდი და ლამაზი გრძნობა, მაგრამ როგორც აღმოჩნდა მომავალი არ ჰქონია, როგორც აღმოჩნდა უფალს ჩვენი ერთად ყოფნა არ უნდოდა და სწორედ ამიტომ ვად დღეს აქ და საქორწინო კაბის მოტანაას ველოდები -მოიტანეს მოიტანეს - დამიძახა მეგანმა -მოვდივარ მეგ... -ჩქარა რა ვეღარ ვითფენ - ცრემლი მოვიწმინდე და სასტუმრო ოთახში გავედი. იქ მეგანი გახარებული იდგა და ყუთს დასცქეროდა. - მიდი მიდი გახსენი თრე უკვე ცუდად ვარ -ხო კარგი კარგი ამოისუნთქე - ყუთთან მივედი, გავხსენი და კაბა ამოვიღე -ვაიმე რა ლამაზიაა -ხო მართლაც - რაც მართლია მართლია კაბა ულამაზესი იყო -მიდი ჩაიცვი -კარგი - ოთახში ავედი და კაბა ჩავიცვი -აბა დამენახე დედოფალოო ))) -მოვდივარ -ვაიმე როგორ გიხდება -მართლა? - ამ დროს რაღაც თავი ცუდად ვიგრძენი. თავბრუ დამეხვა და თვალთ დამიბნელდა. რომ არ წავქცეულიყავი მაგიდას დავეყრდენი და თავი შევიკავე. მეგანი მომვარდა და დამიკავა -სემ ხომ კარგად ხარ? - მე ხმა არ გამიცია, იმიტომ რომ პასუხის გაცემის თავი არ მქონდა. - სემ სემ - ყვიროდა განწირული ხმით -კარგად ვარ მეგ კარგად -რა კარგად გოგო გული წაგივიდა. აბა სასწრაფოდ გამოიცვალე და საავადმყოფოში წავიდეთ -რა სავადმყოფოში სამ საათში ქორწილი მაქვს -ე.ი დრო გვქონია მიდი გამოიცვალე თორემ ეგრე წაგათრევ -ხო კარგი კარგი - აღარ შევეწინააღმდეგე და გამოსაცვლელად წავედი. მერე კი საავადმყოფოში წავედით. იქ ანალიზები გავიკეთე და ახლა პასუხს ველოდები, თან კი ნაყინსაც მივირთმევ )). ამ დროს ექიმი მოვიდა. გახარებული იყო, ამიტომ საერთოდ არ ავნერვიულებულვარ -ძალიან კარგი ამბავი მაქვს -აბა თქვით - უთხრა მეგანმა -სემ გილოცავ... მალე დედა გახდები - ამის თქმა მეგანის კივილი და ნაყინის ხელიდან გავარდნა ერთი იყო. დავიღუპე!!!! სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით. გაოგნებული ვარ. სკამზე დავჯექი, ეს ყველაფერი კარგად რომ გავაცნობიერე ცრემლები წამსკდა -რა გატირებ სულელო? ამაზე კარგი ამბავი რა გინდა - ჩამეხუტა მეგანი -დავუღუპე მეგ -რა იყო რა მოხდა? ოლივერს ძალიან გაუხარდება - ეს მე უპასუხოდ დავტოვე და მეგანს ავხედე. მას უცებ სახე წაეშალა და ხმაჩაწყვეტილმა იკითხა -ოლივერი არა? - მე უარის ნიშნად თავი გავუქნიე. -აბა ვინ? - მე ღრმად ამოვისუნთქე და გავაგრძელე -ჯა... ჯასტინი -ღმერთო ჩემო - და გერდით მომიჯდა -ახლა რა უნდა ქნა? -არ ვიცი... ალბათ ოლივერს უნდა ვუთხრა -ეგ კი, მაგრამ ცოლად გაყვები? -კი -რა კი სულელო? გაგიჟდი? -აბა რა უნდა ვქნა? -ლოს-ანჯელესში უნდა წახვიდე და ჯასტინი უნდა ნახო -მერე რა უნდა ვუთხრა? იცი ჯას მე ორსულად ვარ... ხომ არ გაგიჯდი... მითმეტეს ძალიან ცუდად დავშორდით -რატომ? ეგ ცუდია? - და თვალებით მუცელზე დამხედა -რა ეს? წასვლის წინ ძალიან ვიჩხუბეთ -აბა შენ აქ დარჩენას აპირებ -ხო -და ჯასტინმა არ უნდა გაიგოს? -არა -რა? გაგიჯდი? -სულაც არა აბსოლიტურად საღად ვაზროვნებ -არა არ აზროვნებ -ოოო თავი დამანებე რა - და გარეთ გამოვვარდი. მანქანაში ჩავჯექი და წასვლა დავაპირე. მაგრამ უცებ კაშკაშა შუქი დავინახე, რომელიც დიდი სისწრაფით მიახლოვდებოდა. აზრზე ვერ მოვედი... ვერ გავიგე თუ როგორ გადამირბინა თვალწინ...
ორი თვის შემდეგ -სემ სემ კარგად ხარ? - ამბობდა ვიღაც. თვალები რომ გავახილე ვიღაც კაცი და ქალი დავინახე. ალბათ, ორივე ექიმები იყვნენ... რაღაცეებს მეკითხებოდნენ, მაგრამ მე მათ არცერთ კითხვაზე პასუხი არ მქონდა. მერე ერთმანეთს გახედენ და იმ კაცმა მკითხარ -სემ იცი მე ვინ ვარ? -კი როგორ არა ჩემი ექიმი - ამაზე ორივეს სახე წაეშალათ. მერე კი ქალმა ჩუმად ჩაიბურტყუნა -არაფერი ახსოვს!!!!
To Be Continued <3
ამ თავს ვჩუქნი უსაყვარლეს ადამიანს -Marriam♥-ს
| 
