ვიცოდი,რომ სიტყვა " იქ" - დაგაინტრიგებდათ ) :დ
სიმღერის გარეშე კაპიკია ფასი :დდ ) ჩართეეთ და კარგი წასაკითხია უფრო <33
ძალიან ვნერვიულობდი...ხელები გამეყინა და ეს წუთები საუკუნედ მექცა..ბოლოს გავიგონე ხმა,რომელიც კარებს უახლოვდებოდა...კარები გაიღო და იქ ბენი დამხვდა....მისი ლამაზები თვალები კვლავ ძველებურად შემომციცინებდა,მათში ახლა გაურკვევლობას ვკითხულობდი... რათქმაუნდა,დარწმუნებული ვარ არ მელოდა... -გამარჯობა ბენ... (გავუღიმე და კიბის საფეხურს გადავაბიჯე,კარებთან ახლოს მისასვლელად) -ელეონორ,ნამდვილად გამაოცე შენი სტუმრობით...(გაიცინა) -ვიცი,რომ არ მელოდი...იმედია ხელი არ შეგიშალე.. -არა რათქმაუნდა..შემოდი... -მომენატრე... (გავუღიმე და გადავეხვიე) -მეც ძალიან....(ცოტა ხნის შემდეგ ჩაილაპარაკა) მეც სახლში შევყევი...თვალში 2 დიდი ჩემოდანი უსიამოვნოდ მომხვდა,საშინელი გრძნობა დამეუფლა... -ბენ სადმე მიემგზავრები? -ჰო,ლონდონში შემომთავაზეს სამუშაო...(თვალებში მიყურებდა)-და მეც დაუფიქრებლად დავთანმხდი... -ლონდონში გადადიხარ?(თვალებზე ცრემლები მომადგა,მაგრამ არ შვევიმჩნიე) -კი და ამის ორი მიზეზი მაქვს...ერთი ის,რომ ლონდონი ჩემს საქმიანობაში ბევრ რაიმეს გადაწყვეტს,მოკლედ რომ ვთქვათ ჩემს მომავალს და მეორე აგრეთვე მთავარი მიზეზი შენ ხარ,და შენ კარგად იცი ეს... ამ სიტყვებზე თავი ვეღარ შევიკავე და ტირილი დავიწყე...რომ არ შეემჩნია,მისკენ ზურგით დავდექი,მაგრამ როგორც ჩანს ეს არც ისე რეალურად გამომდიოდა... -ელე,რა გჭირს? მართლა ვერაფერი გავიგე...არ მეგონა თუ.... (მისკენ შევრბუნდი) -შენ რა ტირი? (გაკვირვებულმა მკითხა) -რას ვიზამთ..(მხრები ავიჩეჩე)-იცი აქ რატომ მოვედი? -მართალი გითხრა არა..(მომიახლოვდა) -იმიტომ,მოვედი რომ მეთქვა ბენ...(თვალებში ჩავხედე..ცოტა ხანი გავჩერდი)-თუმცა ახლა ამას აზრი არ აქვს... (და წასვლა დავაპირე) -მოიცა ელეონორ,ასე ვერ დამტოვებ...(გამაჩერა) ცოტა ხანი ზურგით ვიდექი..ძალა მოვიკრიბე და შევუბრუნდი.. -ბენ,მე შენ მიყვარხარ..... თვალები დაბლა დავწიე,მაგრამ მალევე ავხედე...მისი რეაქციის გაგება მსურდა..ის ერთ ადგილას, თითქოსდა გაქვავდა...ეხლა ორმაგად გაოცებული მიყურებდა. თითქოს თვალები ცრემლებით აევსო..თითქოს ,რაღაცის თქმა უნდოდა და ვერ ბედავდა...ბოლოს ჩუმად მითხრა... -რა თქვი ელე?იცი მაინც ეს სიტყვები ჩემთვის რას ნიშნავს? -რათქმაუნდა ვიცი ბენ... მიყვარხარ,ძალიან მიყვარხარ..ვერც კი წარმოიდგენ,როგორ...მაგრამ,როგორც ჩანს ერთად ყოფნა არ გვიწერია... -მე აღარ გავემგზავრები ელე...(აღელვებულმა მითხრა,,,თითქოს ჩემს სიტყვებში კვლავ არ იყო დარწმუნებული) -რათქმაუნდა გაემგზავრები...! თავს ვერ ვაპატიებ,როცა მეცოდინება რომ აქ ჩემს გამო დარჩი..! ეს შენი მომავალია ბენ... -მაგრამ,თუ აქ დავრჩები შენ იქნები ჩემი მომავაალი...(ხელში ამიტაცა და ძალიან მაგრად მიმიხუტა) -უბრალოდ წადი ბენ...(ჩუმად ვუთხარი და თავი მხარზე დავადე) -არ ვიცი სად უნდა წავიდე,რომ ეს სიყვარული გამინელდეს..განსაკუთრებით მის მერე,რაც შენ მომეცი ამის სტიმმული...მიყვარხარ ელეონორ მარტინეს...(გაიცინა და მაკოცა) რათქმაუნდა ამ კოცნის წინააღმდეგი არ ვყოფილვარ... თითქოს ყველაფრი მისრულდებოდა...რამოდენიმე დღის წინ,მე მასთან ყოფნას ვნატრობდი...ეხლა კი მასთან ვარ,ისე ახლოს, რომ მისი გულის ცემა მესმის... მაგრამ ამ ყველაფერს ასე უბრალოდ არ ჩაუვლია.მას თანდათან საწოლისკენ მივყავდი.... წინააღმდეეგობას არ ვუწევდი.მაგრამ,სულ ხვალიდნელი მახსენდებოდა, ამაზე ფიქრი დრო კი ახლა არ მქონდა...შეიძლება ხვალ ჩემი საქციელი მენანა,მაგრამ იმ ღამეს უბედნიიერესი ადამიანი ვიყავი....
მეორე დილით საწოლზე მარტო ვიყავი...12 საათი იქნებოდა..თავი ავწიე და გვერდით ბალიშზე წერილი დამხვდა... -ალბათ უკვე აეროპორტში ვიქნები,როცა ამას წაიკითხავ....! გთხოვ არ დამირეკო,უბრალოდ გიყვარდე.... სწრაფად წამოვდექი და სასტუმრო ოთახში გავედი...ჩემოდნები იქ აღარ იყო...ის წავიდა...რათქმაუნდა ეს ვიცოდი და ამ წუთებისთვის მზად ვიყავი,მაგრამ თავი ვერარ შევიკავე და ტირილი დავიწყე..მერე მის წერილს ჩავაშტერდი...ვერ მივხვდი,ბოლომდე რას ნიშნავდა მისი სიტყვები,მაგრამ დიდი ყურადღება აღარ გამიმახვილებია....! გასულ ღამეს ბენის გვერდით ამ ადგილას უბედნიერესი ადამიანი ვიყავი,მაგრამ აქ ყოფნა მაინც ცუდად მხდიდა...სწრაფად ჩავიცვი,ჩემი ნივთები ავიღე,კარი საგულდაგულოდ გადავკეტე და სახლისკენ წავედი...!
ნესის და ბლერს ყველაფერი ვუთხარი....მხოლოდ მათ იცოდნენ გუშინდელზე...ძალიან არეული ვიყავი და თავს ვიკავებდი ვინმეს ნახვისგან...მმთელი დღე ოთახში გავატარე...ვანესა გავაფრთხილე,რომ ბენზე ჩემთან აღარაფერი ეთქვა(ისინი,ჰო მობილურით ხშირად ეკონტაქტებოდნენ ერთმანეთს),დანარჩენს კი დრო მიჩვენებდა...
ნელ-ნელა და უაზროდ გავიდა 2 კვირა....წინა კვირას გადავწყვიტე,რომ მუშაობა გამეგრძელებინა...ისედაც ჩემი 2 თვიანიი შვებულების დრო იწურებოდა... დილით ჩვეულებრივ ავდექი,არჩეული ტანსაცმელი ჩაცვი,ჩვეულებრივ ცოტაოდენი მაკიაჟი,თმა და სამსახურისთვის მზად ვიყავი... -დილამშვიდობის ელე..რა ლამაზი ხარ,როგორც ყოველთვის...შეჭამ რამეს? (კიბეებთან ეშტონი დამხვდა) -არა არ მშია...თქვენ როდის მიდიხართ ჰოლივუდში? -3 საათზე...ადამიც მოდის 1 კვირით და იმედია შენ და დიუკი ერთმანეთს...(გავაჩერე) -ვიცი რასაც მეტყვი და ნუ ნერვიულობ..რამდენი ხანია ,აღარ გვიჩხუბია.(გამეცინა) -კარგი წავედი და მაშინ შესვენებაზე გამოვალ დასამშვიდობებლად....თქვენი ფილმის გადაღება თვეები გაგრძელდება... -კარგი... (დამემშვიდობა ეშტონი)
ამჟამად,ახალი საქმე არ წამომიწყია ,ჯერ არ ვიყავი ფორმაში,მაგრამ სულ მალე დავიწყებდი...სწრაფად ავირბინე კიბეები და ჩემს კაბინეტში ავედი...ანი თავის ადგილას იჯდა.. -ააან.....გილოცაავ დაბადების დღეს... (მხიარულად შევედი)-ეს შენ ჩემგან...(გუშინ შერჩეული,ჩემი საყვარელი სუნამო ვაჩუქე) -მადლობა ელეე <33 (ერთამნეთს გადავეხვიეთ)-მართლა,ჰო გახსოვს დღეს კლუბში ჩემთან,დაპატიჟებული ხარ... -თუ კარგად ვიქნები მოვალ..(გამეცინა)-ამ ბოლო დროს საღამოობით ვერ ვარ ჰო იცი კარგად,ძალიან ადვილად ვიღლები.. -კარგი რა გადაგივლის...აუცილებლად მოდი... -დილამშვიდობის გოგონებო(დიუკი შემოვიდა)-გილოცავ ან..(გადაეხვია) -მადლობა დიუკ -გინდათ ? (შოკოლადი გვაჩვენა)- შენი საყვარელია ელე.. -ვაიმე რა საყვარელი ხარ დიუკ...(და ყუთიდან ერთი ცალი ამოვიღე) სიამოვნებით უნდა შემეჭემა,რომ ვიგრძენი როგორ უსაიმოვნო სურნელი ქონდა... -ფუუ რა სუნი აქვს..აქამდე ამას როგორ ვჭამდი...(ზიზღით ვთქვი) -შენ რა კარგად ხარ? რაც თავი მახსოვს...(გაიცინა ანიმ..წინადადება არ დავასრულებინე) -ეტყობა ეს პარტია არ ვარგა... (უღიმღამოდ ჩავიცინე და ოთახიდან გამოვედი) ბოლო დროინდელი უცნაურობები მე თვითონაც მაკვირვებდა... შუადღისთვის მე და ნესიმ,ეშტონი დედა და ადამი გავაცილეთ...საღამოს კი ერთად წავედით....ძალიან ბევრი ხალხი იყო,ხმაური და საშინელი არეულობა..ანი ძვლივს მოვნაახე,რომ მეთქვა მოვედითქო... ბოლოს ჩემს საყვარლე ადგილას,ბარის დიდ სკამზე ჩამოვჯექი...ნესი კი ბავშევბთან დარჩა... -ერთი მარტინი ამ გოგოსათვის..(გვერდით ხმა გავიგონე) -რა იცი რომ მარტინი მიყვარს?(ამ სიტყვებით შევბრუნდი გვერდით,რომ ხელში ედი შემრჩა) -ედდ... (გახარებულმა თქვი)-როგორ ხარ? -კარგაად ელე...არ მოგენატრე?(გაიცინა და ხელები გაშალა) -რათქმაუნდა..(გადავეხვიე,მისი ნახვა მართლა გამიხარდა) -რას შვები აქ რას აკეთებ.. -იმას რასაც შენ...რა ხდება ახალი ? -ისეთი არაფერი...(და ისევ სკამზე ჩამოვჯექი) -შენ და ბენი ერთად ხართ? -ბენი ლონდონში გაემგზავრა...და არ ვიცი როდემდე ვიქნები ასე...(დაასხით,,ვუთხარი ბარმენს) -ვწუხვარ...(გულით მითანაგრძო) -კარგი დაივიწყე..თავს მაინც კარგად ვგრძნობ...ნუ ასეთუისე :დ(გამეცინა)-შენ მარტო არ იქნები... -გაგიკვირდება და ამჟამად კი....-გაგვიმარჯოს...(ჭიქა აწია,მაცდურად გამიღიმა და გადაკრა) მეც უნდა დამელია,რომ თავი კვლავ ცუდად ვიგრძენი... -ამას ვერ დავლეევ...საშინელი სუნი აქვს...(ჭიქა ადგილას დავაბრუნე) -რა თქვი? მომესმა? (ხმამაღლა გაიცინა ედმა) -არა...მართლა ასეა..თვითონ ნახე...(ამ დროს თავი კიდევ უფრო ცუდად ვიგრძენი)-მაპატიე ორი წუთით გავალ... ნესის ხელი მოვკიდე და სააბაზანოში გავიქეცით.... -სად მიგყავარ გოგო,კარგად ხარ? -არა საშინლად..გული მერევა... -შედი მერე,ჩემი წამოყოლა რად გინდა...(გაიცინა) -არა მართლა გეუბნები...რაღაც მუცელიც ამტკივდა.. (მაისური ავიწიე და ხელი დავიდე) -ეს ნახე ვანესა...მგონი რაღაც მჭირს...როგორი გამაგრებული მაქვს ეს ადგილები...(მუცელზე ხელს ვიდებდი და გაკვირვებული ვათვლაიერებდი) -მართალი ხარ შენ.!(დამიმოწმა ნესიმ)-რა უნდა გჭირდეს? -არ ვიცი.. -საშიში არ იყოს ელე..ექიმთან ხვალვე წავიდეთ.. -მართალია ეგერე ჯობს...
იმ საღამოს მეტი არაფერი მომხდარა,გარდა იმისა რომ გვიან ედმა მიგვიყვანა სახლამდე...ბლერს დავემშვიდობე და მანქანიდან გადმოვედით... დილით მუცელი ისეთი გამაგრებული აღარ მქონდა და არც ექიმთან წასვლა მივიჩნიე საჭიროდ,მაგრამ ნესის დაჟინებული მოთხოვნით მაინც მომიწია...ანალიზები ავიღე და შემდეგ რიგი დავიკავეთ,სურათის გადასაღებად...ნესი ჩემზე მეტად ეშინოდა...სწორედ ამ დროს,გამოჩნდა ჩვენი ექიმიც... -გოგონებო,წამოხვალთ ჩემთან პალაატაში?შენ გვარს ჩავაწერინებ და ურიგოდ შეგეძლება შესვლა... -კარგი...მადლობა ექიმო..(გავუღიმე და მისი პალატისკენ წავედი) -დროულად მოვედით?ჰო კარგად არის ელე?(შევსლისთანავე იკითხა ნესიმ) -კი რათქმაუნდა..ანალიზებმა დადებითი პასუხი აჩვენა..გემოგლობინი მაღალია და ყველაფერი ნორმალურად არის..ასე რომ საშიში არაფერია,თქვენს მდგომარეობაში არც უნდა გაგივკირდეთ მუცლის მაგგვარი ტკივილი,,,მათავარია ნაყოფი ჯანმრთელია და ისღა დამრჩენია,შემდეგ კვირაში დაიგაბორთ უსაფრთხოებისთვის... -დიდი მადლობა ექიმო...(გავუღიმე თბილად)-აი ხომ უყურებ ნესი,ყველაფ....(და მომენტალურად გავჩერდი) -ექიმო,ბოლოს რა თქვით? -შემდეგ კვირაში დაგიბარებთთქო... -არა ,არა მაგის წინ რა თქვით... -ნაყოფი ჯანნმრთელიათქო..(გამიღიმა) -ნაყოფი?(გაკვირვებულმა ვიკითხე,ისე რომ გული ამიჩქარდა) -თქვენ რა არ იცოდით?(გაეცინა ექიმს)-2 კვირის ფეხმძიმე ხართ.... -რააა?(გაკვირვებულმა გადავხედე ნესის..ისიც ჩემსავით იყო) მალევე მოვედი არზრზე... -მე?მე ბა ბა ვ შვსვ ვე ვე ლოდები ?(ბორძიკით ვთქვი) ნესი:ვაიმეე ელე გავგიჟდები.!ამდენი ხანი როგორ ვერ მივხვდით,თუ ფიქრობდი რომ ბავშვები წეროებს მოყავთ....(გადამეხვია ნესი) -არა რათქმაუნდა...ღმერთო ჩემო,აქამდე როგორ ვერ მივხვდი...დიდი მადლობა ექიმო,ამ სასიხარულო ამბისთვის რომ მითხარით...! მართლა ისე გამოვიდა...(ახლა ექიმს გადავეხვიე) სულელივით აღარ ვიცოდი რას ვაკეთეებდი...ისე გახარებული და ამავდროულად გაოგნებული ვიყავი... -როგორც უკვე გითხარით,რამოდენიმე კვირაში შემოგვიარეთ და ბავშვის ზუსტ სქესს მოგახსენებთ... -დიდი მადლობა და კარგად იყავით... ნასიამოვნები სახეებით გამოვედით მე და ნესი.... -არა,ვერ წარმოვიდგენდი...ელე რა მაგარია...მაგრამ ბენს როდის უნდა უთხრა? -ვიიცი,როგორც ვეტყვი... -მართლა? -რათქმაუნდა..!ძალიან მაგარი იდეა მომივიდა.. -მალე გავიგებ? -სასამრთლოში წამომყევი და კი.... -ისადა და ბავშვს რას დაარქმევ? (გაიცინა ნესიმ) -თუ გოგო იქნება ვანესას... -თუ ბიიჭი? -თუ ბიჭი? მაშინ ვანესას... -და თუ ტყუპები? -მაშინ ვანესა ერთს და ვანესა ორს(მოკლედ მოვუჭერი)-ეხლა კი ცოტა სწრაფად გვეჩქარება -მოვდივარ მოვდივარ...(სწრაფად დამედევნა ნესი)
შემდეგი სამწუხაროდ ბოლო თავია (( <33 მადლობთ წინა თავზე კომენტარებისთვის და ძალიან გთხოვთ ,ახალს ნუ დაიშურებთ..იმედია გაინტერესებთ ბოლოს როგორ დასრულდება ) :**
| 
