გაბრაზებული გამოვარდი იქედაან....უკვე აღარ ვიცი რა გამეკეთებინა..მანქანაში ჩავჯექი და სახლისკენ წავედი....თავს საშინლად ვგრძნობდი..იდიოტურად და მოტყუებულად.
მანამდე კი გავიგონე,თუ როგორ მეძახდა ედი და დაბრუნებას მთხოვდა,მაგრამ ყური არ ვათხოვე მის თხოვნას თუ ძახილს და სახლისკენ დაუფიქრებლად წავედი...
გზაში სარკეში დავინახე,რომ უკან მომყვებოდა...მეც არ გავჩერებულვვარ,უფრო მოვუმატე სიჩქარეს....
სახლამდე მივედი თუ არა სწრაფად გადმოვედი,ისე რომ ვითომ ის არ დამინახავს და კიბეებზე სწრაფად ავედი....
-ელეონორ მოიცააადე.....(გარედან დამიძახა)
-აქ რას აკეთეებ?(იმდენად გავიკვირვე თითქოსდა საერთოდ არ ველოდი)
-თავს ნუ მარიდებ....სალაპარაკო გვაქქვს....
-გვაქქვს?მე არაფერი მაქვს სათქმელი....და შენ თუ რამის მოყოლა გინდა,ცოტა დროს მოგცემ,რომ ტყუილები უკეთ ჩამოაყალიბო,უფრო დამაჯერებელი რომ იყოს....(და კარები შევაღე)
კარებში ბენი და ენი დამხვდა....როგორც ჩანს მიდიოდა ენი და ისიც აცილებდა....
-უკაცრავაად...(აბნეულლი სახით გავხედე ორივეს,და მათ შორის გავიარე)
კიბეებზე უნდა გავსულიყავი,რომ ბენის მკაცრი ხმა გავიგონე...
-შენ აქ რას აკეთეებ?(ის ხომ ედს ვერ იტანდა...მივხვდი,ეხლა რომ უკან არ დავბრუნებულიყავი,რაღაც ცუდი მოხდებოდა)
-აქ რას ვაკეთებ და შენთან მოვედი(უტეხად უთხრა ედმა და ენს გახედა)
-ძალიაან ცუდი....მიღების საათები დასრულებულია,შეგიძლია წახვიდე....
-სანამ ელეონორს არ დაველაპარაკები ,არსადაც არ წავალ....
-მშვიდად ეუბნები,რომ დატოვო აქაურობა...
-თორე რა მოხდება?
-ძალიან გაინტერესეებს?(გაბზარებული წაიწია მისკენ)
-გეყოთ....(ჩავერიე მათ დიალოგში...ენი გაკვირვებული იყურებოდა)
-ელეონორ,ჰო შეგიძლია რომ ორი წუთით მომისმინო?
(საწყლად მკითხა ედმა)
-გადი,ბენთან პრობლემები არ მჭირდება....
-ელეონორ...
-წადიი ედ ეფრონ....წადი..(მკაცრად ვუთხარი,ის გოგო გამახსენდა და ცრემლები მომადგა)
-რამე პრობლემაა?(მზუნველად შემეკითხა ბენი,როდესაც შეხედა რომ ცრემლები მომადგა)
-არა,არავითარი...(ძალით გავიღიმე)-ძალიან გთხოვ ედ წადი....გპირდები ხვალ დავილაპარაკებთ....
-როგორც გინდა....(უხეშად გახედა ბენს და კიბეებზე ჩაირბინა)
მეც გამობრუნდი...უკნიდან ენის ხმა გავიგონე...
-აბა მეც წავედი...
(ეს ის მომენტია,როცა გოგოდაბიჭი მარტონი არიან...ანუ ყოველთვის მოყვება,ხოლმე ამ მომენტს რაიმე რომანტიული,მაგალითად კოცნა...მაინტერესებდა ეხლა რა მოხდებოდა..მათკენ გავიხედე)
-ყველაფრისთვის დიდი მადლბა ბენ(ენმა გაიცინა და საკოცნელად გაიწია)
ბენმა ლოყაზე აკოცა...
-ხვალამდე ენ...
ენიც ასე იმედგაცრუებული გავიდა გარეთ...სავარაუდოდ ხვალინდელი დღის იმედით....
ბენმა კარი მიხურა და სამზარეულოსკენ წავიდა...მეც რაღაც ძალამ მისკენ მიმმაბრუნა..უკან წავყევი,არ ვიცოდი რას ვაკეთეებდი...ძვლივს მოვძებნე თემა,რაზეც შეიძლებოდა ამ წუთში მასთან მესაუბრა...
-ბეენ...
-შემაშინე..(ჩემსკენ შემობრუნდა)
-ჰო მაპატიე....
-არაუშაავს,რა ხდება?
-მინდოდა მეთქვა,რომ სულ ერთი კვირაც ვიქნები,და გადავაალ...უბრალოდ არ მინდა ჩემს გამო პრობლემები შეგექმნას...მითუმეტეს ჯერ-ჯერობით ჩვენზე არავინ არაფერსს ამბობს!რაც შენთვის კარგია....სახლს დავალაგებინებ ცოტა და....
-თუ იმიტომ ჩქარობ გადასვლას,რომ პრობლემებს მიქნი,გეტყვი რომ ესე არაა...ვიცი რომ ხანდახან,ძალიან ცუდად გამომდიის,მაგრამ ჩემს თავს ვერ ვაკონტროლებ ხოლმე..ამისთვის ბოდიში...(წყალი აიღო და გავიდა)
გულში კი ვფიქრობდი,რომ არ უნდა შემოვვსულიყავი ამ სისულელესთვის...!რა იდიოტი ვარ...გაბრააზებული ავარდი ჩემს ოთახში....ვერც კი გავიგე,ვარკსვლავების ყურებაში,როგორ ჩამომეძინა....
შუაღამეს,ეშტონის ზარმა გამაღვიძა...
-რა ხდება ეშტონ რატომ მირეკაავ ასეთ დროს?(შეიშუნებულმა ავიღე მობილური)
-მეც ძალიან კარგად ელეონორ,შენ?(გაიცინა)
-იცინი??(ახალგამოღვიძებული აზრზე ვერ მოვეედი)
-კი ვიცინი...(გაჩუმდა)-უი შენ გეძინა ჰოო?
-აჰაა : დდ ძვლივს...
-მაპატიე..მე კიდე მეგონა ცოტას გამართობდი პატარაავ...კარგი დაიძინე და ხვალ დაგირეკაავ...
-უკვე გამაღვიძე და რაღა აზრი აქქვს...:დ
-ჩემს შვილეებს არ ძინაავთ ესეთ დროს,და მაგიტომ გამიკივირდა..
-გასაგებია :დდ იცი დიდად ლაპარაკის ხასიათზე არ ვარ....ისევ ბენთან ვარ და ძალიან მინდა სახლში გადასვლა..თავს ზედმეტად ვგრძნობ...
-მერედა გადადი რა გიშლის ხეელს?
-არ მინდა მარტო ყოფნა....
-ჰოდა მოითმიინე ერთი თვე,და ჩვენს გადმოვალთ მანდ საცხვორებლად..
-დამამშვიდე...
(გაეცინა)
-რა პრობლემაა..დიუკთან და ადამთან იცხოვრე..ისინი ჰო შენთვის ძმებივით არიაან...
-კი ,დიუკი განსაკუთრებით(გამეცინა)-იყოს,სახლში გადავაალ ისევ:დდ ვანესა არ გამაჩერებს მარტო იმედია :დდ უბრალოდ დედას უთხარი,რომ დალაგების საკითხი მომიგვაროს..
-შენ გვითხარი,და ხვლავე გამოვგზავნი საჭირო ხაალხს..
-კარგი ეშტონ....ვიძინებ და ხვალ დამირეკე..
-კარგი პატარაა *)დედას მოგიკითხაავ...
მეც მობილური გავთიშე...მალევე ჩამეძინა...
დილით ადრე გამეღვიძა...დღეს ბევრი სამუშაო მქონდა,ამიტომ ვეცადე მალე მომეგვარებიაა წასვლის საკითხი..სწრაფად ჩავიცვი და სამზარეულოში ჩავედი...საუზმე არაფერი იყო,არადა ძალიან მშიოდა...
მანქანისს გასაღები,ჩანთა,ლეპტოპი..ყველა საჭირო ნივთი ავიღე..მანქანაში ჩავაწყვე და ბარისკენ წავედი ფეხით. ვისაუზმებდი და ეზოდან პირდაპირ წავიდოდი სამუშაოზე...ფიქრებში გართული,დღევანდელი დღის რეჟიმს ვადგენდი და ამ რეჟიმში ედი სულაც არ შედიოდაა..ედი იმიტომ გაამახსენდა,რომ მის მანქანას შევხედე ჩემს სახლთან ახლოს...
-მანქანა აქ დატოვა??(გავიფიქრე ჩემთვის)
ორ წუთში კარები გაიღო....გაღიმებული სახით გადმოვიდა...
-იმედი მქონდა,რომ დილით მაინც გნახაავდი... (მომიახლოვდა)
-მთელი ღამე აქ იყავი?
-კი(თვალი ამარიდა)
-რა უშედეგოდ გიცდია ამდეენი..(ცინიკურად ჩავილაპარაკე და გვერდი ავუარე)
-არ გამოგდის ჩემთან და ჰო შეიძლება,ცოტა ხნით გვერდით გადადო შენი სიამაყე და მომისმინო??
-სიამაყე?მე ამაყი არ ვარ.(მისკენ წავედი)
-როგორ არა ხარ..(ჩემსკენ წამოვიდა)
-მაშინ შენ მოღალატე ხარ..
-შენ ამაყი..
-შენ მატყუარა..
-შენ ისევ ამაყიი...
-შენ,შენ,შენ.(ვერ მოიფიქრე)-საშინელი ხარ...
-მე?
-ჰო შენ...(ერთმანეთთან ისე ახლოს ვიყავით,რომ მის სუნთქვას ვგრძნობდი)
-მე შენ მიყვარხარ!(გგაიღიმა)
-ეს კომპლიმენტია თუ მორიგი სალანძღავი სიტყვა?!.
-შენ უბრალოდ შანსი რომ,მომცე მეორედ აგიხსნიდი სიყვარულს (გაეცინა,ცოტა ხანი თვალებში მიყურება..ხელებით სახეზე შემეხო და მაკოცა)
არც მე ვყოფილვარ ამ ყველაფრის წინააღმდეეგი!გონებაში სულ ის გოგო მიტრიალებდა ,გულში კი ედის მეტი არავინ იყოო...!
-მგონი გვიყურებეენ...(სახე გამოვწიე და ირგვლივ ხალხს შევხედე...კიდევ კარგი დილა იყო და პაპარაცები არ იყვნენ,თორე ჩემს გამო კლვავ პრობლემები შეექმნებოდდა ბენს)
-და მაინც ვინ უნდა შემხედოს?
-არ მიინდა რომ სხვებმა გაიგონ ჯერ-ჯერობით...ბენს სკანდალები არ ჭირდება...
-შენ ყოველთვის ბენს უფრთხილდები და ჩემზე არასდროს ფიქრობ..
-ნუ სულელობ ედ...მე უბრალოდ..
-რა?შენ გინდა რომ ჩვენი ურთიერთობა დავმალოთ?
-ძალიან გთხოვ ედ...ეგეთი სისულელე მეორედ აღარ თქვა...მე გუშინდელი ჯერ არ დამვიწყნია...(და გამბრუნდი)
-კარგი მაპატიე...ასე ვერაფერს მივაღწევთ,სადმე დავჯდეთ და როგორც შეგვეფერება ისე დავილაპარაკოთ...
-მართალია...
და მახლობელ ბარში შევედით..მაინტერესებდა ამჯერად,როგორ იმართლებდა თაავს!
იცით რა შემთხვევაშიც ვაგრძელებ!*)) იმედია მოგეწონათ*))
გთხოოვთ ვისაც მოგწონთ დააკომენტაროთ!*)
| 
miyvarxar qalooo 
