ამ თავს ვჩუქნი ჩემი მოთხრობის ახალ მკითხველებს... რომელებიც კომნტარებში წერენ,რომ ყველა თავი ახხლახანს წაიკითხეს ერთად და რომ მოწონთ *)) დიდი მადლობა თქვენ<33 ეს თავი თქვენია..
იმ ღამის შემდეგ თითქოს ჩემსა და ედს შორის,ჩვენს ურთიერთობაში ახალი და საკმაოდ განსხვავებული ხანა დაიწყო... ერთად ვიყავით და თითქმის აღარ ვჩხუბობდით,....მილა როგორც გავიგე ნიუორკიდან წავიდა...მაგრამ ეგ გოგო დიდად აღარ მაინტერესებდა... ჩემი და ედის ასეთი ურთიერთობა,ყოველგვარი კამათის გარეშე ალბათ,იმითაც იყო გამოწვეული რომ ხშირად ვერ ვნახულობდით ერთმანეთს...ის სამსახურში დადიოდა...რადგან პირველი წელი იყო,მეტი გამოცდილებისთვის არც ზაფხულში ისვენებდა...საღამოობით ვნახულობდით ერთმანეთს და შუადღეზეც,როცა შესვენა ქონდა...!
მე,ბლერი,ნესი,ადამი და ნიკი 10 დღით ვიყავით ჰავაიზე ) დაუვიწყარი და ძალიან მაგარი დრო გავატარეთ...იქედან ჩამოსულები კი ყოველდღე კვლავ ახალ-ახალ გასართობებს ვპულობდით )) ნუ ღამ-ღამობით ედიც ჩვენთან ერთად იყო ))
ესე ნელ-ნელა მიიწურა ზაფხული... განვლილისთვის თვალი ომ გადამევლო,საკმაოდ საინტერესო ზაფხული მქონდა.. რაც მთავარია ჩემი დისშვილი ტეი,ხშირად ჩემთან მყავდა... ლინდსის ვასვენედი ხოლმე და პატარა მე და ედს საღამოობით დაგვყავდა გასასეირნებლად )) ხუთშაბათი დღე გათენდა... 25 აგვისტო...დღე ჩვეულბრივ 12 საათზე დაიწყო.შორტი ოთახში ჩავიცვი,მაისური კი კიბეებზე ჩასვლისას გადავიცვი....ადამი და ნესი ,რაღაც უაზრობაზე იყვნენ ნაჩხუბრები :) მაგრამ მააგათი ამბავი,რომ ვიცი შერიგდებიან... და აქვე ვახსენებ ბენს,რომელიც მთელი ზაფხულის განმავლობაში არ მინახავს,...ლონდონში იყო წასული,ეს მაშინ გავიგე,როდესაც რამოდენიმე კვირის წინ დამირეკა... ) არ მეგონათუ გავახსენდებოდი )
სასტუმრო ოთახიდან ადამის ხმა მოესმა... როდესაც ოთახში შევედი,დავინახე ადამის გაფითრებული სახე... მახსოვს,როგორ ცდილობდა თვალის არიდებას,მორცხვი ბავშვივით თვალს ვერ მისწორებდა... -რა ხდება ადამ? ვინ იყო ტელეფონზე? -ეშტონი... -მერე რა ხდება? (სახე შემეცვალა..მისი მზერა კვლავ ცივად დაშტერებოდა იატაკს) -ადამ ხმა ამოიღე... -კამერონი...(და გაჩერდა) -რა კამერონი ? რა დაემართა დედაჩემს? ხომ კარგადა?(ისტერიკული ყვირილი ავტეხე) -დამშვიდდი ,დამშვიდდი( გვიან მოაგონდა რომ,დავემშვიდობებიე) -ნუ გეშინია,იმედია გამოკეთდება...გუშინ გული წაუვიდა, და მის მერე სავადმყოფოშია... -გონზე არის? -არა ,მხოლოდ ერთხელ მოვიდა გონზე...ამ წუთში კი,როოგორც ეშტონმა მითხრა აპარატზე ყავთ შეერთებული..ექიმების პასუხს ელოდება,რომ ზუსტი დიაგნოზი უთხრან... -დედაჩემს რომ რამე,დაემართოს ამას მართლა ვეღარ გადავიტან ადამ...(ტირილი დავიწყე და ჩავიკეცე) -კარგი დამშვიდდი ელეონორ..!კამერონი კარგად იქნება... არ გინდა,წამოდი მოემზადე და ჰოლივუდში წავიდეთ.... გვერდით მომიჯდა და მზრუნველად გადამისვა თავზე ხელი.. ხმას არ ვიღებდი.თავი ხელებში მქონდა ჩარგული და უაზროდ ვტიროდი...საშინელმა შიშმა ამიტანა,იმის წარმოდგენაც არ მინდოდა,რომ დედას შეიძლებოდა რამე მოსვლოდა....! იმ დღეს შუადღეს,ლინდსის გავუარეთ (უკვე ყველაფერი ნათქვამი მქონდა) და ჰოლივუდისკენ წავედი... გზაში ედის ველაპარაკე და ვთხოვე ბავშვებისთვის ყველაფერი ეთქვა...მობილური გამოვრთე..მინდოდა მშვიდად ვყოფილიყავი,თითქოს რაღაცის მეშინოდა,არ ვიცი რამდენად მაგრამ,მობილურის გამორთვამ სიმშვიდე მომიტანა,როცა მათ ზარებს ავარიდე თავი... მთელი გზა ღმერთს ვევედრებოდი,რომ დედა კარგად ყოფილიყო..ლინდის ჩემს მსგავსად იჯდა და ხმას არ იღებდა... როგორც იქნა ჩავაღწიეთ ჰოლივუდამდე... ადამმა გაიგო ზუსტი მისამართი და ჩვენს ჩასვილსთანავე წავედით სავადმყოფოსკენ...ირგვლივ პაპარაცები შეკრებილიყვნენ (არც ისე ბევრი) ,მათ ხომ შიგნით ეშტონი და კამერონი ეგუულებოდათ...სწრაფად შევედით... ადამი-გოგონებო მესამეზე ავიდეთ... ჩვენც ადამს გავყვევით... ავედით თუ არა მესამეზე,კორიდორის ბოლოში ეშტონს მოვკარი თვალი ,რომელიც ფანჯარას მიყრდნობოდა..ნელი ნაბიჯით წავედი მისკენ... -ეშტონ..(ჩუმად დავუძახე) ის ჩემსკენ შემოტრიალდა...პირველად ვნახე ასეთი...მისი მომღიმარი სახე,მთთორვალე ტუჩებს შეეცვალა,რომელიც ეს-ესაა მზად იყო,ჩემთვის რაიმე ეთქვა...თვალები ცრემლიანი და დაღლილი,მთელი ღამის უძინარი... -მოდი ჩემთან..(უღიმღამოდ მითხრა და ხელები გამომიწოდა) მეც მისკენ წავედი და გადავეხვიე...ცოტა ხნიანი დუმილის შემდეგ შევეკითხე -როგორ არის? -ისევ აპარატზე ყავთ შეერთებული(დუმილის შემდეგ განაგრძო)-თავის ტვინში აქვს რაღაც პრობლემები,დროზე ადრე იგრძნო,თორემ შეისაძლებელი იყო სიმსივე განვითარებულიყო,მაგრამ რადგან უკვე ყველაფერი ვიცით ის 2თვიანი მკურნალობის ქვეშ იქნება და მალევე გამოკეთდება... -ანუ ორ თვეში ყველაფერი კარგად იქნება?(დაიედებულმა ვკითხე) -კი ძველებურად..ექიმები გვაძლევენ ამის პირობას... როგორც ჩანს ლინდსი და ადამი უკნიდან გვისმენდნენ -მერედა ვინ იქნება 2 თვის განმავლობაში მის გვერდით?(წყნარად თქვა ლინდსიმ) -მე ვიქნები(გამომხედა ეშტონმა) -და მეც ვიქნები...2 თვით ჰოლივუდში გადმოვალ,ეშტონი მარტო ჰო ვერ იქნება? -კი მაგრამ შენ შენი სამსახური გაქვს ელეონორ... -სამსახური? არაუშავს...2 თვიან შვეულებას ავიღებ...მთავარია დედა იყოს კარგად..! მას ჩვენ მოვულვით..(საწყლად გავხედე ეშტონს)
იმ ღამეს კამერონთან არ შეგვიშვეს...იმ იმედით რომ,რაიმე შეიძლება მომხდარიყო და დედა კვლავ გონზე მოსულიყო,მე და ეშტონი ღამე სავაადმყოფოში დავრჩით...დილით ადამი და ლინდსიც მოვიდნენ... -ყავას დალევ?(შემეკითხა ლინდსი) -კი...დავლევდი. -კარგი ამოგიტანთ..(და კაფეტერიაში წავიდა) საშინელ დღეში ვიყავი...ყველაფერი მტკიოდა...სააბაზანოში გავედი,რომ პირზე წყალი შემესხა და ცოტა აზრზრზე მოვსულიყავი...დედასგან ახალი კვლავ არაფერი ისმოდა...! მხოლოდ შორიდან შემეძლო მისი ყურება..გული მიკვდებოდა,ცოცხალ-მკვდარს რომ ვხედავდი... შუადღეზე როდესაც,კვლავ პალატი კარებთან ვიდექი ჩემთან ლინდსი მოვიდა და მითხრა,რომ ჩემი მეგობრები ჩამოვიდნენ..ასეც ვიცოდი..თითქოს მათი ნახვის შემდეგ გუნება გამომიკეთდა...ნიკთან,ბლერთად და ნესისთან რა მომწყენდა.... ცოტა ხანში ჩემდა გასაკვირვად,უკნიდან ნაცნობი ხმა მომესმა.. -როგორ ხარ ჩემო პატარა? (რათქმაუნდა ედიც ჩამოვიდა) მისკენ გავბრუნდი ცოტა გაკვირვებული, მერე კი გადავეხვიე..ვიცი რა რთული იყო აქ ჩამოსვლა მისთვის სამსახურის გამო,და ძალიან გამიხარდა რომ ჩემთან მოვიდა... მაგრამ მისი რეაქციის მეშინოდა..მეშინოდა როცა ვეტყოდი,რომ 2 თვე აქ უნდა ვყოფილიყავი..გასულ ღამეს ბევრი ვიფიქრე და ვამჯობინე,რომ ეს ორი თვე ერთმანეთს დავშორდეთ...ცოტა ხანში ვუთხარი რომ მასთან სალაპარაკო მქონდა და კაფეტერიაში ჩავედი..არ ვიცოდი,როგორ მემორჩილებოდა ტუჩები როცა ყველაფერი ავუხსენი.... ვხედავდი,როგორ დაუსევდიანდა თვალები და მზერაც შეეცვალა..მის გამოხედვაში ჩემდამი ცივი დამოკიდებულება იგრძნობოდა იმ წუთას... -ედ..რა ვქნა,მე სხვა არაფერი შემიძლია...შენ ნიუოკრში უნდა იყო ,მე კიდე აქ...სჯობს მთელი ამდენი ხნის განმავლობაში ერთმანეთს არ შევეხმიანოთ!.რადგან შეიძლება ჩვენმა ერთმა ზარმაც,რომელიმეს სისულელე გაგვაკეთებინოს..! ვერც შენ მიატოვებ სამსახურს და ვერც მე დედას... -ვიცი ელეონორ..! ერთ მხრივ მართალი ხარ,მაგრამ მეორე მხრივ.... უბრალოდ ხანდახან ვფიქრობ,რომ ერთად ყოფნა არ გვიწერია... -არა,რას ამბობ...! ჩვენ სულ მალე ერთად ვიქნებით... -შენ ყოველთვი ეგრე მეუბნები..! მე ხვალ ნიუორკში უნდა დავბრუნდე..! მირჩევნია ახლავე წავიდე..ყველაფერ უკეთ ავწონ- დავწონი,და როცა ნიუორკში დაბრუნდები შენი ნივთების წასაღებად,მაშინ გამოგემშვიდობები...(ადგა და დამტოვა) მეც ძალიან მიჭირდა,მაგრამ ვფიქრობ სწორი გადაწყვეტილება მივიღე...! ბავშვებს ყველაფერი ვუთხარი..! ისინიც,1 დღით იყვნენ ჩამოსულები...საღამოს წავიდნენ..! ნესიმ მითხრა,რომ 2-3 დღეში აუცილებლად ჩამოვიდოდნენ... 10 საათი იქნებოდა,რომ დაღლილს პალატის წინ,სკამზე ჩამომეძინა.. ეშტონმა გამაღვიძა.. -ელე..წადი სახლში..გარეთ ადამი გელოდება...მე დავრჩები დღეს...თან სახლშიც ვიყავი წასული და შენ მთელი დღეა აქ ხარ..მოისვენე და დილით მოდი... -თურამეა,აუციელბლად დამირეკე რა დროც არ უნდა იყოს..(ეს ვუთხარი და უსიტყვოდ დავემორჩილე) გასასვლელში მინებიან კარებში,ადვილად შეხედავდით პაპარაცებს და ჟურნალისტებს,რომელიც გარს შემოვლებოდა კარებს..ისინი როგორც,ჩანს ეშტონ მოყვნენ და ეხლაც ცდილობენ,დედაზე გაიგონ რაიმე )) მეც ვიფიქრე,არ ვემხასოვრები მათ და აქედან ადვილად გავალთქო,მაგრამ შევცდი..ჩემი გასვლა და მათი მოსვლა ერთი იყო..საშინლად არ მსიამოვნებდა მათი ხმაური და შემაწუხებელი კამერის შუქი..სახეზე ხელი ავიფარე და ნელ-ნელა წინ მივიწეოდი...რას მეკითხებოდნენ,წეისერად არც მესმოდა... -ვერ უყურებთ რომ ვერ გიპასუხებთ? (ავიხედე და ჩემთან სიახლოვეს დიუკი იყო) -სხვა დროს იყოს...(მე ხელი მომხვია და მანქანისკენ წამიყვანა) იმ წამსვე ჩავჯექი..ფანჯრიდან ვუყურებდი მათ...დიუკიც ჩაჯდა მანქანაში.. -მადლობა დიუკ.. -არაფრის...ადამს ვუთხარი,რომ სახლში მე წაგიყვანდი...თან ერთ პიროვნებას უნდოდა შენი ნახვა -ვის?(თავი ავწიე) -გამარჯობა ელეონორ( წინა მხრიდან, ჩემსკენ ბენი შემოტრიალდა)
იმედია მოგეწონათ ** ძალიან გთხოვთ დაკომენტაროთ <33 
| 
meti raga dvakomentaroo ?:D:X hmmm))))))))))meshinia ro diuksac heuyvardes da uaress dgeshi chaardes d:
