New York Life ![12]
♛ "New York is made up of millions of different people, and they all come here looking for something” _____________________________________
♕ ______________________
New York Life ![12] ______________________
არანაირი აზრი არ ქონდა ყვირილს,მაგრამ მაინც ვყვიროდი! რამდენჯერაც ჯასტინი სიმღეას დაამთავრებდა გული იმედით მიცემდა,მაგრამ კარებს არავინ უახლოვდებოდა! ისიც კი არ ვიცოდი იყო თუ არა ჩემი შემცვლელი მოცეკვავე აქ, რომელმაც ასე თუ ისე იცოდა ჩემი პარტიის ცეკვა. ყველაფერთან ერთად, პატარა ოთახში გამოკეტილს აქ ყოფნამ დამღალა, ირგვლის კედლები! თითქმის ორი საათი ვიყავი ამ "ოთახში". გასაღების გადატრიალების ხმა ავიგე,მაშინვე გავაღე კარები მაგრამ იქ არავინ იყო! კონცერტი რამდენიმე წუთის დამთავრბეული იყო, ჯასტინთან ერთად უამრავი ადამიანი იქნებოდა და ახლა მასთან მისვლა ნამდვილად შეცდომა იქნებოდა. გამოსაცვლელად შევედი, საკუთარი ოთახი მომცეს...მე ხომ ჯასიტნის ცოლი ვარ! გამოვიცვალე და შეუმჩნევლად დავტოვე იქაურობა. ვიცოდი შეიძლება ჯასტინი მაშინ უფრო გაბრაზებულიყო, როცა სასტუმროში მნახავდა თუმცა...არ მინდოდა, დარწმუნებული არ ვიყავი იმაში რომ ჯასტინი თავს შეიკავებდა და ყველას წინაშე არ მეჩხუბებოდა! მეჩვენებოდა რომ ჯასიტნის და მისი "მეგობრების" გარეშე სასტუმრო ცარიელი იყო. მეგონა ჯასიტნი მალე არ დაბრუნდებოდა,მაგრამ შევცდი...ერთი საათიც არ იყო გასული ჯასტინის მანქანა უკვე სასტუმროს პარკინგზე იდგა, მხოლოდ მისი! დანარჩენები არ ჩანდნენ! გაქცევაზე სერიოზულად დავფიქრდი,გაქცევა მინდოდა! მინდოდა აღარასდროს აღარ მენახა ეს ადამიანი! და ყველა ის ადამიანი ვინ მისი წყალობით გავიცანი! ეს პირველი შემთხვევა იყო ჩემს ცხოვრებაში როცა გვერდით არავინ არ მედგა! არ მყავდა მეგობარი! რაც ყველაზე მეტად მტკენდა გულს! მიუხედავად იმისა რომ ჯასტინის ნაბიჯების ხმა საერთოდაც არ ისმოდა, მისი ნაბიჯები ისე მოქონდა წარმოდგენილი როგორც დინოზავრის...ან არ ვიცი რაღაც უზარმაზარის და საშიშის! კარებზე რამდენჯერმე ჩქარა დააკაკუნა,მისი სახე წარმოდგენილი მქონდა! ნაღვლიანი და ამავდროულად მკაცრი თვალბით... მუხელბი მიკანკალებდა, ჩქარა წამოვდექი და კარი გავუღე. არაფერი არ უთქვამს, ცოტახანი იდგა და თვალებში დაჟინბით მიყურებდა...შემდეგ გვერდი ამიარა და ნომერში შევიდა. -ხმა არ ამოიღო! ხმა არ ამოღიო! გეხვეწები! ძალიან გთხოვ! არაფერი არ მითხრა!-გულში ერთი და იგივეს ვიმეორებდი. უნებურად ვაყოლებდი მას თვალს და თავს ვამშვიდებდი,რომ მხოლოდ ექვსი თვე დარჩა! შეუძლებელი იყო ამ ყველაფრის ატანა! ახლა როცა თითქოს ყვეალფერი ნორმალურად იყო, თითქოს დავმეგობრდით გამოჩნდა ვიღაც სინდი, რომლის გამოც ჯასიტნი ალბად ყველანაირად გამამწარედა! ეს ადამიანი ზედმეტად მოულოდნელი იყო და ამიტომაც მისგან ყვეალფერი იყო მოსალოდნელი! ჩემთვის ეს ადამინი არავინ იყო...დროებითი "მეგობარი"! უბრალოდ მინდოდა ამ დროის გამავლობაში ყვეალფერი კარგად ყოფილიყო! - და მაინც არმით რა მოგე?!- "ნერვიულად" მკითხა. - ვიცი არ დამიჯერებ! და ვიცი ახსნა რომ დამივიწყო ყოველ წამს გაამჩუმებ! ამიტომაც არაფერს ვიტყვი... - მაგრამ მოგიწევს მითხრა! - მიყვირა, რაც მისგან ყვეალზე მეტად არ მიყვარდა. - დამპირდი რომ არ გამაწყვეტინებ! - დროზე!
- სინდი კონცერტის შემდეგ ნახე? - კი... - კი?! - როქსი დამღალე! ყელში ამოხვედი!
- სინდიმ მითხრა რომ ვიღაც მეძახდა! მას გავყევი! მაშინვე როგორც კი სცენზე გახვედი...პატრა ოთახში შემიყვანა, ვეტყვი რომ აქ ხარო,მაგრამ კარი ჩაკეტა და წავიდა! - და რამდენი ხანი ფიქრობდი ამ ტყუილის მოსაფიქრებლად?! ალბად დრო ცოტა გქონდა რადგან ამას ორი წლის ბავშვიც არ დაიჯერებს! - ვიცი რომ არ გჯერა! მაგრამ ასე იყო! მართლა გეუბნები! ძლაინ გთხოვ დამიჯერე! არ მინდოდა ტირილი,მაგრამ თავი ვერ შევიკავე. - არც შენი ცრემლების არ მჯერა! ყელში ამოხვედი! დამღალე! სულ რაღაც რამოდნიმე დღეა რაც ჩემს გევრდით ხარ და ყველაფერი ამირიე! კიდევ კარგი შენი შემცვლელი იქ იყო! ასე თუ ისე რაღაც იცოდა! მაგრამ დღეიდან მხოლოდ ერთ რამეს მოგთხოვ! ასწავლე იმ გოგოს ცეკვა! დანარჩენი რაც გინდა ის ქენი! საერთოდ ნუ გამცემ ხმას! ასწავლე და სადაც გინდა იქ წადი! ნიუ იორკში თუ ნებისმიერ ადგილას! ექვსი თვის შემდეგ დაბრუნდი და გაყრას მოვაწეროთ ხელი! შემდეგ კი საერთოდ რაც გინა ის ქენი! ჯასტინი როგორც იქნა მორჩა ყვირლის და სააბაზანოში შევიდა... სანამ ის იქ იყო მე საწოლზე გაუნძრევლად ვიჯექი და ვტიროდი. შემდეგ მე შევედი სააბაზანოში. როცა გამოვედი, დივანზე ჩემი ლოგინი იდო...ჯასტინი კი ჩემს ყოფილ საწოლში იწვა. არაფერი არ მითქვია, საოლი გავიშალე. ჯასტინს ეტყობოდა,რომ ერთი სული ჰქონდა როდის დავწვებოდი და შუქს ჩავაქრობდი. ახლა ნამდვილად არ მეძინებოდა და არც ის მინდოდა ოთახში სიმბნელე ყოფილიყო და თავი უფრო მარტოსულად მეგრძნო. ნომრიდან გამოვედი და სასტუმროს საერთო მოსასვენებელ ადგილას გავედი, თუმცა ამჯერად ჯასტინს ეკუთნოდა. არავინ არ დამხვდა, ფანჯარასთან დავჯექი და ცოტახანში ასე ჩამეძინა. მუსიკის ხმამ გამომაღვიძა, რომელიც ძალსაც ძალიან ლამაზი მელოდა მქონდა. თავი ფანჯარაზე მქონდა მიყრდნობილი და ჯდომისაგან წელი მტკიოდა. ფარდა გადავწიე და აუზთან მჯდომი ჯასტინი დავინახე, რომელიც უკრავდა ამ ლამაზ მელოდიას გიტარაზე და ნელ-ნელა მას ყვებოდა. უეცრად ამოიხედა ზევით და დამინახა კიდეც, შემრცხვა და გავწითლდი ძალიან ნელა მოვშორდი ფანჯარას და ისიც მიუბრუნდა გიტარას. ამ დღეს ჯასტინ თავს მარიდებდა, ყველა მეკითხებოდა რატომ არ გამოვედი კონცერტზე, და მეც ჯასტინის მოგონებულ ტყუილს ვეუბნებოდი მათ. უაზრო და საშინლად გაწელილ საათებს როგორც იქნა ბოლო მოეღოთ, ჯასტინი ფანებთან შესახვედრათ იყო წასული. არ ვიცოდი როდის დაბრუნებოდა და მას ნამდივილად არ ველოდებოდი...ანდაც რატომ უნდა დავლოდებოდი?! დასაძინებლად დავწექი. მეორე დღეს ჯასტიზე ადრე გამეღვიძა, მასთან ლაპარაკი საშინლად მინდოდა. ჯერ კიდევ ეძინა,მაგრამ მაგრამ საწოლზე, მის გვერდით დავჯექი. - ჯასტინ... - მაინც არ მჯერა შენი და ტყუილად ნუ მაღვიძებ! ისე მითხრა თვალი არც გაუხელია, მკვდარივით იწვა. - ძალიან გთხოვ დამიჯერე! მინდა რომ მე ვიცეკვო! - მეც ბევრი რამე მინდა... - ჯასტინ! მართლა! მართლა ძალიან მიდნა! მართლა მინდოდა მეცეკვა, მინდოდა შენც კმაყოფილი ყოფილიყავი! მეც და ყველა! არასდროს არ გავაკეთებდი ამას! - რათქმაუნდა რადგან უარესები გაქვს გაკეთებული...ერთ რამ მაინც მითხარი რატომ უნდა გენდო?! - შენი ცოლი ვარ! -როქსი!
- არ ვიცი...ნუთუ შენთვითონ ვერ არჩევ სიმართლეს და ტყუილს?! - სამწუხაროდ ვერა, როქსი! შენ რომ გაგეკეთებინა ასეთი რაღაც მაპატიებდი?! - ის რაც მოხდა?! სიმართლეს თუ მეტყოდი დაგიჯერებდი და გაპატიებდი! - და მე საიდან უნდა ვიცოდე რომ სიამრთლეა?! - საიდან?! ჯასტინმა ზურგი მაქცია და მეც დავანებე თავი. ჩემ შემცვლელ მოცეკვავეს ებას, მთელი დღე ცეკვას ვასწავლიდი, თითქმის ყველა ცეკვა იცოდა მაგრამ საკმაოდ ბევრი ეშლებოდა. ბოლოს ჯასტინთან ერთად იცეკვა, მის მიმართ ჯასტინი თბილი იყო, პირველად! ჩემს ჯინაზე! ამაში ასი პროპცენტით ვარ დარწმუნებული! -შენთვის საჩუქარი მაქვს... -ჩემთვის?-გაკვირვებულმა გავხედე ჯასტინს. -შეხედე! - ჯიბიდან ნიუ იორკის ბილეთი ამოიღო - როგორც მოვილაპარაკეთ, ექვსი თვის შემდეგ შევხვდებით ერთმანეთს. ბილეთი კონვერტში ჩადო და გამომიწოდა. - მადლობა... - ჩუმად ვუთხარი და გამოვართვი. - მემგონი ასე ორივესთვის უკეთესი იქნება! - ხო...მართალიხარ!
- და საერთოდ არ ამოიღო ხმა ჩემზე! არც თვითები, არც პასუხები ჟურნალისტების და ფანების შეკითხვებზე! - კარგი... - ვეცდები ყველაფერი დავივიწყო!
დარბაზში დავბრუნდი და ებასთან ერთად ცეკვა გავაგრძელე. ღამეს მშვიდად არ მეძინა! საშინლად ვგრძნობდი თავს! ვიგრძენი ვიღაცამ ხელი მომკიდა და ხელში ამიყვანა. თვალები სწრაფად გავახილე, სიბნელე იყო და ჯასტინის სახის გარჩევა ძლივს მოვახერხე. მიღიმოდა, გული ამიჩქარდა! რატომ მიღიმოდა ჯასტინი?! სიზმარი იყო?! უეცრად დამაწვინა საწოლზე და არა დივანხე. - ჯასტინ?! - მე შენი მეჯრა!
- და რატომ?! - არამგონია ადმაინი რომელიც ტყუილს მეუბნება, ძილში პატიებასმთხოვდეს, მთხოვდეს რომ დავუჯერო და ჩემს გამო ტიროდეს! - რა?! - თავიდან მეც ვერ მივხვდი რას ლაპარაკობდი...შემდეგ გავარჩიე!
- მე ძილში არც ვტირი! არც ვლაპარაკობ! და არც შენზე ვფიქრობ! - ეს ღამე გამონაკლისი იყო! - და ამიტომაც საწოლი ისევ დამითმე? - გამეცინა. - არა! ორივე აქ დავწვებით!
- ჰაჰა! კი! - არ ვხუმრობ! შენ ერთ ხუთხეში, მე მეორე კუთხეში! - გამიღიმა - დივანისთვის ორივე ცოდოები ვართ! - გაიცინა, ლოყაზე სწრაფად მაკოცა და თვითონაც დაწვა. არც ერთს არ გვეძინებოდა, მემგონი ორივე ერთმანეთზე ვფიქრობდით...ყოველ შემთხვევაში მე მასზე ვფიქრობდი. უეცრად ხელზე ხელი მომკიდა, არ გავნძრეულვარ გული ამიჩქარდა. ცოტახანში გადავხედე, მას უკვე ეძინა. ხელი ისევ ჩემზე ეკიდა მეც დავხუჭე თვალები და მაშინვე ჩამეძინა. როცა გამომეღვიძა საწოლში მხოლოდ მე ვიწექი, ჯასტინი კარგ ხასიათზე იყო და ტელეფონზე ლაპარაკობდა...როგორც ვხვდები სტელას! არ მესიამოვნა, საშინლად მომინდა მისთვის ტელეფონის გამორთმევა! მაგრამ ჩემთვის, ამას მხოლოდ წამრმოსახვაში ვაეკეთებდი! როცა შემამჩნიდა მალევე დაამთავრა ლაპარაკი და საწოლზე ჩამოჯდა. - დღეს უკვე რომში მივფრინავთ!
- ხო... მე კი ნიუ იორკი მელოდება! - გავუღიმე. - ნიუ იორკი?! არა! რომი! - შენ კი... - ჰმ...გადავიფიქრე! - რა გადაიფიქრე? - შენ იცეკვებ და შენ წამოხვალ!
- არა! მე ნიუ იორკში ჯასტინ! - დაბნეულმა დავიწყე ლაპარაკი. - ვიცი...ვიცი,მაგრამ! ხვალ ჩემი და-ძმა უნდა გაგაცნო! ძალიან უნდათ შენი გაცნობა! - კი მაგრამ რატომ?! არ მიდნა! ბავშვებს ადვილად ვუმეგობრდები! არ მინდა შენი და-ძმა შემიყავრდეს და შემდეგ ყველას დავიწყება მომიწიოს! - სულელი ხარ! - კარგი რა! - ჩვენ კიდევ ვიჩხუბებთ! ამიტომაც შენ მოდიხარ ჩემთან ერთად! ხმას თუ ამოიღებ ძალიან ძალიან ძალიან მაგრამ მაწყენინებ!
- არ ვაპირევ ჩემი ქმარი ვაწყენინო! - ცოტა ნაღვლიანად ვუთხარი.
- Hug Me Wife! - გახარებულმა წამოიძახა და ჩამეხუტა. მეორე დღეს უკვე ვიყავით რომში.
აქაურობა არაფრით ჩამორჩებოდა ბარსელონას! ჯასტინმა მემოგნი აქაურობა ზეპირად იცოდა და გიდის მოვალეობას ასრულებდა. რეპეტიციის შემდეგ ყვეალნი სასეირნოდ წავედით, ზოგი სხვა გზით წავიდა ზოგი ჩვენ გამოგვყვა. თუმცა მე და ჯასტინი ყველაზე "წინ" მივდიოდით. შევამჩნიე როგორ სწრაფად გაუშტერდა თვალი და სახე მოეღუშა. - რა დაინახე? - მომღიმარე სახით ვკითხე. - ეს ხომ ტაილორია...-თავისთვის ჩაილაპარაკა. - ტაილორი?! - გული ამიჩქარდა. - არა...სხვა ტაილორი! - მატყუებ! სად არის?! - რა მნიშვნეოლბა! წავედით! - ჯასტინ! მე თუ გეხმარები იყო სტეასთან ერთად შენც დამეხმარე ტაილორთან კარგ ურთიერთობაში! - არ მინდა მასთან რამე ურთიერთობა გქონდეს! - კი მაგრამ... შენ აზრს არავინ გეკითხება! შენ აზრს არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს! - მე შენი ქმარი ვარ! - და მერე რა?! ჯასტინ!
- როქსი მას თუ შენთან ურთიერთობა უნდოდა მაშინ უნდა ეპასუხა შენთვის როცა შენ ურეკავდი! როც მას მოუნდება არ უნდა გახდე მისი მეგობარი თუ შეყავრებული! მე არ დავუშვებ რომ მასთან ერთად იყო!
- შენ მართლა ჩემი ქამრი ხომ არ გგონია თავი?! - და რა?! ასე არ არის?! - გაიცინა.
- იცი როგორ მიყვარხარ?! - ჯასტინ მორჩი... - თვალებით ტაილორს ვეძებდი. - ძალიან ძალიან! მინდა რომ შენც ასევე გიყავრდე! - ცოტახნაი ჩუმად იდგა, შემდეგ მოულოდნელად ჩემკენ მოიწია და მაკოცა. წინააღმდეგობას ვერ ვუწევდი რადგან დაბნეული ვიყავი, საშინელი გრძნობა მქონდა მუცელში და მეგონა რომ გულში ნემსებს მირჭობდნენ! აავდროულად გამახსენდა რომ ირგვლივ ხალხი იყო და ეს არავის არ გაუკვირდებოდა, სწორედ ის გაუკვირდებოდათ მისთვის წინააღმდეგობა რომ გამეწია! ხელი ჩავჭიდე და ძალიერად მოვუჭირე როგორმე რომ შემეჩერებინა!
_____________________________________
კომენატრები დაწერეთ ♥
| 
