რადგან დრო მქონდა შემდეგი თავი მე დავდე,მაგრამ ეს ჩემს მიერ დადებული ბოლო თავია! 

როგორც უკვე იცით -NiniKunna♥ - გააგრძელებს <3))

New York Life! [4]

_______________________________________

თუმცა არა მარტო სარას! ცოტახანი ველოდე და შემდეგ მეთვითონ ჩავედი მასთან.

როდესაც კარებში მდგომი პოლიცია დავინახე რომელიც სარას ესაურებოდა უკან დავიხიე და მათ ყური დავუდგე.

როგორც ჩანს იმ შენობაში სადაც მე და სარას მოგვიწია კრის ბრაუნისთვის თვალთვალი,კამერებმა ჩვენი დაფიქსირება მოასწრეს და როგორც მოგეხსენებათ ამ საქმეში თვრამეტ წლამდე ბავშვის დასაქმებას კანონი კრძალავს! 

არც მე და არც სარას კარგი არაფერი გველოდა! მითუმეტეს კი კომპანიას თუ შეიძლება ამას კომპანია ან მსგავსი რამ დავარქვათ!

-რა ხდება?-შეშინებულმა თვალები გავაფართოვე და უკა შევბრუნდი, ტაილორის არაფრის გამომხატველი სახე სიბნელეში ძლივს გავარჩიე.

სწრაფად მოვუყუევი ყველაფერი და შეშინებული თვალებით მას მივაშტერდი.

-კარგი წამოდი!-ხელი უხეშად მომკიდა და კარი გააღო.

-მოიცა სარა?!

-სარა და ბარემ შენც ჩაბარდი პოლიციას!

-სარას ასე ტოვებ?!

-მე შენ გეხმარები და თუ არ გინდა პირდაპირ მითხარი!

-კარგი ჩუმად ვარ!

-რადგან გაიგეს სად ცხოვრობ აქაურობას,ამ ქუჩას მთლიანად გადაქექავენ შენ საპოვნელად!

-ანუ?!

-ანუ ის რომ აქ ვერავისთან დაიმალები!

-ანუ?!

-ჩემს მეგობართან წაგიყვან,შემდეგ კი დავბრუნდები და სარას მოვუხერხებ რამეს!

-კარგი! მადლობა! და ხომ არ იცი სასჯელის ხანგრძლივობა?!

-ცხრა თვე…-მშვიდად მიპასუხა და მანქანა დაქოქა.

ერთადერთი რამ რაც მანერვიულებდა სარა იყო…თავს დამნაშავედ ვგრძნობდი მარტო რომ დავტოვე.

დანიშნულ ადგილას მალე მივედით,მისი მეგობარი მთვრალი დაგვხვდა და მემგონი ვერც კი მიხვდა რომ მასთან ერთად სახლში კიდევ იყო ვინმე.

ნერვიულობისგან არ ვიცოდი რა გამეკეთებინდა ტაილორს ვეოდებოდი და იმედი მქონდა,რომ სარასაც მოიყვანდა.

მანქანის ხმა და ფარების სინათლე გამოჩნდა თუ არა ფანჯარაში მაშინვე გარეთ გავედი.

საშინელი დაძაბულობა მაშინვე მომეხსან,როცა მანქანიდან სარა გადმოვიდა.

სწრაფად მომიახლოვდა და გაბრაზებული სახე მიიღო თუმცა მალევე გაიცინა და ჩამეხუტა.

-მეგონა მომკლავდი!-ჩაივინე.

-რატომ?!-გაკვირვებულმა შეომხედა.

-ამას არ აქვს მნიშვნეოლბა! მითხარი რა მოხდა?!

-პოლიცია ძლივს დავარწმუნე რომ მე მხოლოდამოხლოდ შენს დასახმარებლად ვიყავი!

-რა?!

-ვუთხარი რომ არ გიცნობდი! როქსი ეს რომ არ მეთქვა ახლა ორივე განყოფილებაში ვიქნებოდით!მაგრამ ახლა შენ გეძებენ! მე კი ალბად ასე ადვილად არ შემეშვებიან და კუდში დევნას დამიწყებენ!

-მაშინ აქ რა გინდა?!

-აქ ვერ მოვლენ!

არსებობენ მომენტები…წუთები…წამები რომლებსაც გააჩნიათ გასაღები,რომელიც ხსნის სიმართლეს!

დღევანდელი დღე ჩემთვის სრულიად ჩვეულებრივი დღე იყო…ასეთი რამ პირველად არ ხდება! მართალია ამ საქმით სხვა დროს არასროს დავკავებულვარ,მაგრამ ბევრად უფრო უარესის გამო პოლიციასთან პრობლემები მქონია.

მეორე დღეს რათქამუნდა სარა სკოლაში წავიდა,მაგრამ მე ტაილორის მეგობრის სახლში დარჩენა ვამჯობინე.

მეშინოდა ფრანკისთვის ამის თქმა… თუ  უკვე არ გაიგო.

მიმეტოვებინა ეს საქმე ყველაზე კარგი გამოსავალი იქნებოდა,მაგრამ ამის გაკეთებაც რთული იყო!

უკვე ბნელდებოდა როცა ტაილორი, სარა და კეიტი მოვიდნენ.

კეიტი არც მომსალმებია მაშინვე ჩხუბზე გადავიდა,მაგრამ ვინ უსმენდა?! 

სარა დივანზე წამოწვა და კეიტზე იცინოდა,ტაილორი და მისი მეგობარი ეზოში გავიდნენ…

-მემოგნი დროა დაამთვარო!-ყალბად გაუღიმა სარამ კეიტს და მე მომიბრუნდა.

კეიტს ხმა აღარ ამოუღია წამოდგა და სამზარეულოში გავიდა.

-როგორც იქნა!-წამოჯდა სარა.

-რამის თქმა გინდოდა?

-იცი ძალიან მიხარია დღეს რომ სკოლაში წავედი!-ჩაიცინა.

-მსგავსი რამ ხდება ხოლმე?

-როქსი არ ვიცი ეს რამდენად გამოგვადგება მაგრამ უნდა გითხრა!

-გისმენთ!

-როგორც იცი ჩვენთან სკოლაში საბალეტო წრეებია!

-აჰა…

-არ ვიცი ბალერინა რაში ჭირდებოდათ,მაგრამ მოკლედ ძალიან ლამაზი დამთხვევა! ადამიანი რომლის ექსკლუზიური ინტერვიუც შენ გაქვს მოცეკვავეებს ეძებს!

სიხარულისგან თვალები გამიფართოვდა.

-მაგრამ მე ვერ შევძლებ…

-რატომ?!გაგიჟდი?!სხვა ვინ?!

-ვინმემ რომ გაიგოს რომ მე ჯასტინთან ვცეკვავ და თან ჩემი გამოჩენის შემდეგ ჯასტინზე უცნობი ფაქტები…ფოტოები და სხვა ახალი ამბები ვრცელდება მაშინვე მიხვდებიან ყველაფერს!

-სხვა ვინ?!

-არ ვიცი ვთხოვ ვინმეს და მანამდე შენც იფიქრე!-გამიღიმა.

სარა და კეიტი მალე წავიდნენ…ახლა ტაილორი თუ მეტყოდა ხოლმე რამეს! სხვა თითქოს აქ არავინ ყოფილიყო…ტაილორი რა არის და მისი მეგობარი ხომ წარმოგიდგენიათ! ნამდვილი ქვა, ცივი და მუნჯი!

ასევე ეს დღეც საშინლად ცივი იყო!

მეძინებოდა,მაგრამ საფიქრალი იმდენი მქონდა ძილის დრო ნამდვილად არ იყო!

-იქნებ ისევ მე შევძლო შენი დახმარება?-არ ვიცი ტაილორს ჩემი დამხარება მართლა უნდოდა თუ არა,მაგრამ ისე ცივად მელაპარაკებოდა დახმარების სურვილი არ იმჩნეოდა.

-ყოველთვის ასეთი ხარ?

-და როგორი ვარ?

-ისეთი როგორიც შენი მეგობარი!

-მე და ჩემი მეგობარი ვცდილობთ შენი ტკივილი გავიზიაროთ და მიტომაც ვართ ასე!

-აჰა…თქვენ ყვალს ასე ეხმარებით?

-მემგონი შენ მადლობის მეტი არაფერი დაგრჩენია იმისთვის რაც გაგიკეთე!

გავუღიმე და თვალი ავარიდე.

-მაშინ ახლა რაზე ვდარდობთ?-გვერდით მომიჯდა.

-იცი ეს არავინ არ იცის…მაგრამ მე მოცეკვავე ვარ…ვიყავი! ბოლოს ორი წლის წინ მქონდა გამოსვლა,როცა გზაში ავარიის შედეგად ფეხი მოვიტეხე…

ევროპის ჩემპიონატი იყო!-სიმწრისაგან გამეცინა.

-ხო ვიცი…-მშვიდად მითხრა. სწრაფად გავხედე მას.

-იცი?!

-როქსი მე ყველაფერი ვიცი! ისე თუ მე მკითხავ Hip-Hop-ი და Brakedance-ი ყველაზე მეტად გიხდებოდა!

-კიდევ რა იცი ჩემს შესახებ?

-ვიცი შენს ძმაზე…მშობლებზე…

-რაში გაინტერესებს?-ინტერესით ვკიტხე და გამეცინა.

-ხომ უნდა ვიცოდე როგორ ადამიანთან აქვს ურთიერთობა ჩემს დას და ჩემს ყოფილ შეყვარებულს?!

-ხო სარამ შენზე და კეიტზე მითხრა…არ მეგონა თუ სარაზე ზრუნავდი…

-ხო რაზე დარდობდი?!-სარაზე საუბრას თავი აარიდა.

-სარამ მითხრა რომ მოცეკვავეს ეძებენ…

-ვინ ეძებს?

-ჯასტინი

-ბიბერი?!

-ბიბერი!-გამეიცნა-მაგრამ გარკვეული მიზეზების გამო სარას არ შეუძლია…სარამ კი არ იცის,რომ მე ვცეკვავ და ეს საქმე ჩემთვის ყველაფერია!იყო!არამოგნია მოეწონოს ეს რომ გაიგოს და თან მეშინია!ორი წელი ბევრი არ არის,მაგრამ საკმარისი აღმოჩნდა იმისთვის რომ მე ყველაფერი დამვიწყებოდა იმის გარდა თუ რა სიამოვნებას ვიღებდი ცეკვის დროს!

-მე არ ვიცი არანაირი ბიბერი! მაგრამ ვიცი ის,რომ შენ შენს საქმეს უნდა დაუბრუნდე და სარაც და ყველა გაგიგებს!

-რომ ვერ შევძლო?!ფეხი ისევ რომ ამტკივდეს?!

-როდისაც ჩხუბი მიწევს და მირტყავენ,მე ყველაფერი მტკივა მაგრამ არ ვაძლევ თავს დანებების უფლებას!

დაბნეული თვალებით ვუყურებდი არ ვიცოდი რა მეთქვა.

-გინდა რომ იცეკვო?

-მინდა…-პასუხი დავაყოვნე მაგრამ გულრწფელად ვუპასუხე.

-გინდა ვიცეკვოთ?-ცალი წარბი აწია.

-შენ ცეკვავ?

-შენ კიდევ ბევრი რამ არი იცი ჩემს შესახებ…უფროსწორად არაფერი იმის გრადა,რომ მე მქვია ტაილორი და ვარ სარას ძმა!

-და ტაილორ მე რომ ვიცეკვებ ჯასტინთან თუ სარას იცნობენ მე ვერ მიცნობენ?!

-პოლიციასთან საუბრის საშუალება მეც მქონდა და მათ მხოლოდ სარას სახე დააფიქსირეს!

ტაილორი წამოდგა და მუსიკა ჩართო,მართალია მისი ცეკვა დიდად კარგად არ შემიასებია მაგრამ მართლა ძალიან მაგარი იყო!

ცივმა მაგრამ ამავდროულად თავისი ხიბლით მქონე ტაილორმა საღამოს კარგად გამართო,მეორე დღეს კი სახლში მიმიყვანა და მანქანის კარის დახურვის შემდეგ "გაუჩინარდა".

-ფრანკ?!-ფრანკის ოთახის კარი მორიდებით და ნელა შევაღე.

-მეგონა სამუდამოდ წახვედი!

-მაოატიე…

-ყველაფერი ვიცი!საბედნიეროდ პოლიცია დავაჯერე,რომ როქსი არ არის ის გოგონა რომელიც სარასთან ერთად იყო იმ დღეს!უვრალოდ ხომ შეგეძლო გეთქვა?!

-მეგონა მამაჩემს ან დედაჩემს ეტყოდი…

-მე კი მეგონა,რომ ჩვენ მეგობრები ვიყავით!-ეს სიტყვები გუკლზე მომხვდა.

-ასეც არის! უბრალოდ…შენ მაინც უფროსი ხარ! უფროსები კი ყოველთვის ერთმანეთთან არიან შეკრულები!

ფრანკთან შერიგება ნამდვილად გამიჭირდა! მთელი დღე კუდში დავსდევდი და მის მოთოვნებს ვასრულებდი…

მეორე დღეს აღმოჩნდა,რომ ტაილორს სარასთვის უკვე ყველაფერი ნათამი ჰონდა!

ხელს აღარაფერი მიშლიდა მივსულიყავი კატინგზე! მაგრამ რამდენიმე გაკვეთილი აუცილებლად საჭირო იყო!

სარასთან და მის მოცეკვავეებთან ცეკვა წატმატებით დანთავრდა და აი ეს დღეც დადგა!

უამრავი გოგონა იყო მისული და რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყო ჩემთან ერთად ტაილორიც წამოვიდა…

ყველა გოგოს ათვარიელებდა და მგონი მოწონდა,რომ ამდენ გოგოში მხოლოდ ერთი ბიჭი იყო,მაგრამ არ გეგონოთ ისიც აპირებდა კასტიგნში მონაწილეობის მიღებას! უბრალოდ მე წამომყვა!

-სიმართლე გითხრა აქაურობა მომწონს!-გამიღიმდა.

-დაივიწყე! აქ მყოფ ყველა გოგოს მხოლოდ ჯასტინი აინტერესებს!-გავიცინე.

-შენც?!

-ნუ…ჩემს გარდა!

-ჯერ ყველაფერი წინ არის!

საათობით რიგში დგომის შემდეგ,როგორც ქინა ჩემი დროს მოვიდა!

საშინლად ავნერვიულდი! გავსულიყავი თუ არა ვერ ვწყვეტდი,მაგრამ ბოლოს მეც გავედი.

დარბაზში საკამოდ ბევრი ხალხი იყო,ტაილორი დარბაზიდან გაუშვეს მაგრამ მალევე ფანჯრიდან მიქნევდა ხელს.

მოკლედ გავეცანი როგორც მთოვეს და მუსიკაც ჩაირთო! თავიდან დაძაბული და დაბნეული რას ვაკეთებდი აღარ მახსოვს მაგრამ შემდეგ ყველაფერი გამოვაკეთე. ვერ ვიტყვი რომ ისე ვიცეკვე როგორვ მომზადებული მქონდა,მაგრამ ცუდად ნამდვილად არ მიცეკვია.

ანერვიულებულმა დავტოვე დარბაზე და ტაილორთან მივედი.

-მაგრამ შენ ბევრად უკეთესად შეგეძლო!

-შემეძლო მაგრამ ვერ შევძელი! 

-დამელოდე!-არ ვიცი სად გაქრა მაგრამ რამდენიმე წუთში ახლიდან გამოსასვლელად დამიძახეს.

ამ ჯერად ბევრად უფრო კარგად ვიცეკვე მაგრამ ვერ გეტყვით,რომ დიდად აღფრთოვანებულები იყვნენ ჩემი ცეკვით.

ტაილორს კი მოეწონა და რადგან მას რამე მოეწონა ესეიგი მართლა კეგი იყო!(:D)

აქედან პირდაპირ კაფეში წავედი ჩემი სამუშაო საათები იწყებოდა. ტაილორი კუდში დამყვებოდა და მუშაობაში ხელს მიშლიდა!

-გისმენთ!-მაშინვე ვუპასუხე როცა ჩემი მობილურის ხმა გავიგე.

-არ ვიცი ახლა სად ხარ,მაგრამ სასწრაფოდ უნდა იყიდო TeenVogue!

-რატომ?!

-შენს მიერ ჩაწერილი ინტერვიუ თუ არ ვიცი რა შეიძლება მას დავარქვათ ამ ჟურნალში გამოაქვეყნეს!

-მართლა?!უკვე?!

-რათქმაუნდა!

მეთვითონაც არ ვიცი რა მიხაროდა! ვკითხულობდი და თანდათან უფროდაუფრო დანაშაულის გრძნობდა მიპყრობდა!

მაგრამ მალევე გადამავიწყდა! ჩემი სამუშაო საათებიც დამტავრდა და დღეც მალევე მიიწურა.

შემდეგი რამოდენიმე დღე ჩვეულებრივად გავიდა! სკოლა…ახლა უკვე ცელვა და კაფე!

მაგრამ გუშინ მოსულმა შეტყობინებამ იმის შსახებ,რომ ახლა უკვე ჯასტინთან ერთა დუნდა ვიცეკვო და მასთან ერთად მომიწევს მუშაობდა დღევანდელი დღის განრიგი მთლიანად ამირია.

დილიდანვე მათთან მივედი,უზარმაზარი სარეპეტიციო დარბაზი იყო.

მოკლედ გავიცანი ყველა და წამებაც დაიწყო!

რატომ წამება?! სწორედ ჩვენი ანკესისთვის განკუთვნილ თევზთან ცეკვა საშინლება იყო! ძალით გასწერვებული ბიბერი,არ ცეკვავდა! ყველა მას ეხვეწებოდა მაგრამ მასთან ჩხუბი არავის უნდოდა ამიტომაც ჯასტინიც გამო მეც მასთანე რთად ვიჯექი იატაკზე და დანარჩენებს ვიურებდი,ის კი თავის მობილურში იყო ჩამძვრალი. 

ასე გრძელდებოდა დაახლოებით ორი თვე! ამასობაში სკოლაც დავამთავრე და ახლა მთლიანად ცეკვას ვუთმობდი დროს! თავისუფალ დროს ცეკვა,ჯასტინთან ცეკვდა და სარასთან ცეკვა…საღამოს კი ისევ კაფეში…

ჯასტინზე ახალ-ახალ ინფორმაციას ყოველ დღე ვიღებდიდ ა კვირის ბოლოს უკვე ძალიან საინტერესო ამბებს ვამზადებდი ამსზე.

საერთოდ მე და ჯასტინი არ ვლაპარაკობდით! ბოლოს მე სვხა პარტნიორი "ვიშოვე" (:D) დროებით და მასთანერთად ვცეკვავდი რადგან ჯასტინი ერთი ადგილის აწევას არ აპირებდა. მართალია ჯასტინს არა მაგრამ სხვა მოცეკვავეებს და იმ ხალხს ვინც იქ ხშირად იყო საკამოდ დავუმეგობრდი.

თუმცა დადგა დღე როცა ბიბერმა თხოვნით მომმართა…თუმცა ბრძანებას უფრო გავდა! 

მისი ტურის დაწყებამდე დრო უფროდაუფრო ცოტავდებოდა,ჯასტინი კი მზად არ იყო! ამიტომაც მთხოვა,რომ ცალკე გვევარჯიშა!

ცოტა დავფიქრდი…მაგრამ დავთანხმდი! 

როგორც ყოველთვის რეპეტიციაზე დააგვიანა,როგორც მიჩვეული იყო!

დარბაზში მარტო მე და ჯასტინი ვიყავით,ამიტომაც როცა მინდოდა მისთვის რამე ილეთი მეჩვენებინა საკმაოდ მიჭირდა რაგდან პარტნიორი მჭირდებოდა.

პატრა რაღაც გაიგო და ეგონა ყველაფერი ვიციო! ჯასტინი ცუდად ნამდვილად არ ცეკვავს,მაგრამ არ ინდომებს!

მაგრამ ჩემი გაბრაზება…გაღიზიანბეა თუ გამწარება მოახერხა მისი საშინელი ხასითით!

ერთ ადგილას კი სადაც ხელში უნდა ავეყვანე,ბოლოს რგოორც იქნა მოვიდა ამ "მოენტის" ხასიტზე,მაგრამ მისი მობილურის ხმა გაისმა მე ხელი გამიშვა და მეც იატაკზე დავენარცხე. სწრაფად უპასუხა მობილურს იმის მაგივრად,რომ მე დამხმარებოდა.

რა აღარ მტკოდა,ძლივს წამოვდექი და ჩემს ჩანთას ხელი მოვკიდე.

-მოიცა მიდიხარ?!-გაკვირვებულმა მკიტხა.

მისთვის არაფერი მიპასუხია კარი გავაღე და სასწრაფოდ მოვშორდი იქაურობას!

გარეთ ტაილორი დამხვდა და მასთან ერთად კაფეში წასვლამდე ცოტა გავისეირნე...