მეორე დილა ჩემთვის კვლავ გათენდა... თავი ძალიან მტკიოდა... ვერაფერი მივხვდი რა ხდებოდა...თავიდან შემეშინდა კიდეც,როცა მივხვდი რომ საწოლზე მარტო არ ვიყავი...ვიღაცის ხელს მთელი ძალით ვუჭერდი,მგონი მთელი ღამე ასე ვიყავი....მივხვდი,რომ ეს ბენი იყო როცა თითზე ბეჭედს შევხედე... -კი მაგრამ რა ხდება? ჩემს თავს ვეკითხებოდი,ვერაფერი გამეგო... ნელა წამოვდექი ისე რომ ის არ გამეღვიძებია...ფანჯარასთან დავდექი და შევეცადე გონება დამეძაბა... გუშინდელი ღამიდან თითქმის არაფერი მახსოვდა..მხოლოდ ის,რომ კვლავ უცნაურმა ხმამ გამაღვიძა.. -როგორ ხარ? (თავი წამოწია ბენმა) -კარგად ბენ...რა მოხდა გუშინ ? (სწაყლად ვკითხე) -შენ რა არაფერი არ გახსოვს? -ძალიან ბუნდოვნად...მახსოვს,რომ კვლავ მაშინდელივით რაღაც ხმები მომესმა -მე შენი ხმა გავიგონე და სასწრაფოდ შემოვედი....ტიროდი,შიშისგან კანკალებდი...მეც ძალიან შემეშინდა,განსაკუთრებით მაშინ როდესაც ეშტონი და ლინდსი შემოვიდნენ და მათზე თქვი არ ვიცნობო... -მათზე ასე ვთქვი?(გაოცებული ვუსმენდი) -კი და ჯობს ახლავე წავიდეთ სავაადმყოფოში,ექიმს აუცილებლად უნდა გაესინჯო... -მართალია,მაშინ წავიდეთ უკვე... -კარგი..(და ფეხზე წამოდგა)-გამოვიცვლი და 10 წუთში გავიდეთ... საათს დავხედე,ჯერ მხოლოდ დიილის ცხრა საათი იყო,მაგრამ მინდოდა რაც შეიძლება მალე წავსულიყავით ექიმთან...ჩასვლისას არავინ მინახავს,როგორც ჩანს ჯერ კიდევ ყველას ეძინა... დიუკის მანქანით წავედით...მთელი გზა ხმა არ ამომიღია....ფანჯარაზე თავმიყრდნობილი ვფიქრობდი გუშინდელზე...თანდათან აღვიდგინე ყველაფერი...გამახსენდა ის სიტყვები,რაც ბენს ვუთხარი! მაგრამ მასთან არ ვიმჩნევდი რომ , გუშინდელიდან კიდევ მახსოვდა რაიმე...ჯობდა ასე დამეტოვებნა ყველაფერი ) იმ სავაადმყოფოში წავედით,სადაც დედა იყო...ჩემი ექიმთან ვიზიტის მერე,დედას ვნახავდი... ბენი გარეთ მელოდებოდა,..ექიმთან მარტო შევედი...შევეცადე ყველაფერი ისე ამეხსნა,როგორც მწავევად განვიცდიდი ამას.... მას ახალი არაფერი უთქვამს...მითხრა,რომ ერთად თავს დამყდარი მოულოდნელი პრობლემების გამო იყო... რაღაც დამამშვიდებლები გამომიწერა და ანალიზებიც ამიღო,თავისდაზღვევის მიზნით... პასუხისთვის მერე გამოვივლიდი,ეხლა კი დედას ნახვა მეჩქარებოდა... ბენს გზაში ვუთხარი ,რაც ექიმმა მითხრა და ამ დროს დედას პალატასაც მივადექით...ერთი სული მქონდა როდის შევაღებდი..ასეც მოვიქეცი,მაგრამ შესვლისთანავე გაწბილებული დავრჩი...იქ არავინ იყო...დედას საწოლი გასწორებული... -ბენ,ბენ შემოდი..დედა აქ არ არი..(შეშინებულმა დავუძახე,ისიც შემოვიდა) -შეიძლება სხვა პალატაში გადაიყვანეს... -ვაიმე ნეტა ჰო ყველაფერი კარგად არი ? (კვლავ შეშინებულმა განვაგრძე)-ნეტა რამე,ჰო არ მოსვლია.. -კარგი ნუ განიცდი ასე,და სულ ცუდზე ნუ ფიქრობ...ასე რომ იყოს,შეგვატყობინებნენ,,წამოდი ექიმებს ვკითხოთ... მეც უსაფუძლოდ მივიჩნიე ნერვიულობა და ბენს გავყევი...გაგვიმართლა და პალატიდან გასულებს,დედას ექიმი შეგვხვდა... მან გვითხა რომ,დედა უკვე გონზე მოსულიყო და სხვა პალატაში გადაიყვანეს... გახარებულს ერთი სული მქონდა,მასთან როდის მივიდოდით.... ნელ-ნელა ახალ პალატასაც მივვუახლვდით...გამიკვირდა,როცა შევხედე რომ დედა საწოლზე კი არა,არამედ უკვე ფანჯარასთან იდგა... -უკვე წამოდგომაც შეგიძლია?(ამ სიტყვებით შევედი) -ელეონორ..(გახარებულმა გამომხედა)-ჩემო გოგო... მთელი ძალით გადავეხვიე... -როგორ მიხარია,რომ ბოლოსდაბოლოს ყველაფერი კარგადაა...დარწმუნებული ვარ ორთვიანი მკურნალობაც კარგად ჩაივლის... ისეთი ფერმკრთალიც აღარ ხარ... -მაპატიეთ ,რომ ასე შეგაშინეთ...(და კვლავ ჩამიხუტა) -ეშტონი არ გინახავს? -არა ექიმმა მითხრა,რომ ახლახანს დაურეკა...შენ აქ რატომ იყავი ? -არაფერი ისეთი... -მარტო ხარ? -ბენთან ერთად.. (და თან ისიც შემოვიდა)-აი ისიც... -როგორ მიხარია,კამერონ რომ ასე კარგად ხარ უკვე... (ახლა ბენი გადაეხვია) სულ მალე ეშტონი და ლინდსიც მოვიდნენ... მათ დიუკი და ადამი მოყვათ... პალატა გაივსო )) ყველა ისეთი გახარებული იყო...მადლობა ღმერთს,ჩემი გუშინდელი შემთხვევის გახსენებისთვის არავის ეცალა... ცოტა ხანში ეშტონს და ჩემს დას ცალკე ველაპარაკე და ვუთხარი,რომ ექიმთან ვიყავი.მაინც რ მინდოდა დედას გაეგო და ცალკე მიმეცა სანერვიულო თემა...საღამოს კი ნიუორკში წასასვლელად მოვემზადეთ ) დედას 2 დღეში გადაიყვანდნენ სამკურნალო ცენტრში,მე კი ორი თვით ჰოლივუდში უნდა გადმოვსულიყავი... მე,ლინდსი და ბენი ნიუორკში ერთად ჩავედით )) მან ჯერ ლინდსი ,მერე კი მე მიმიყვანა სახლთან...მანქანიდან გადმოსვლამდე გამოვემშვიდობე,ყველაფრისთვის მადლობა მოვუხადე და ასე ადვილად შევძელი დატოვება მისი...მის მერე რაც მან მითხრა და მის მერე რაც მან გამიკეთა,მე ჯერ არ შემეძლო მეთქვა სიმართლე...სიმართლე,რომელსაც დიდი ხანია გულით საიდუმლოდ ვატარებ... მე ის სიგიჟემდე მიყვარს...ამას შესაძლოა დიდი ხანი ვხვდები უბრალოდ აღიარება არ მინდოდა... ბენის მანქანა დიდი ხანია გამცილდა მე კიდე ფიქრებში გართული კიდე კარგა ხანი ვიდექი ეზოსთან..ბოლოს მივხდი,რომ აქ სულელივით ვიყავი მარტო და სასწრაფოდ სახლში ავედი <3 ძალიან მონატრებული მქონდა აქაურობა...წამში შემოვირბინე სახლი,პატარა ბავშვივით ) შემდეგ კი სამზარეულოში მაცივართან მოვკალათდი..როცა ჭამით გული ვიჯერე სასტუმრო ოთახში გავედი...არც ისე დიდი ხანი მომეცა საშუალება მარტო ყოფნის... სულ მაე ნიკი,ნესი და ბლერი მოვიდნენ <3 მათი ნახვა საოცრად გამიხარდა ) ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი ბავშვებს..როდესაც დედაზე საუბარს მოვრჩი,ბენზე ვუთხარი ყველაფერი... ბლერმა მითხრა,რმ ჯობდა ჯერ ედისთვის მეთქვა ეს ყველაფერი ... ნესიმ კი მითხრა,თუ ბენი მართლა მიყვარდა რაც შეიძლება მალე მეთქვა მისთვის სიმართლე... ბლერის წინადადებას ადვილად დავთანხმდი და ედს საღამოს შეხვედრა დავუნიშნე ,აი ნესის წინადადებაზე ჯერ კიდევ მჭირდებოდა დაფიქრება.... საღამოს კაფეში მისვლამდე ცოტა არ იყოს ვნერვიულობდი..მეშინოდა ედის რეაქციის...არ ვიცოდი,როგორ უნდა მეთქვა ჩვენი სამუდამო დაშორების შესახებ... შესვლისთანავე მოვკარი მას თვალი...იმ მაგიდასთან იჯდა,სადაც ჩვეულებრივ ვჯდებოდით ხოლმე შეხვედრისას... თავიდან დედაზე ვსაუბრობდით,ვუყვებოდი თუ როგორ იყო და ასე შემდეგ ) მერე კი მე დავიწყე იმ თემაზე საუბარი,რომელზე სასაუბროდაც აქ ვიყავი მაგგრამ წამოწყების მეშინოდა... ედი თითქოს ამ ყველაფერს ჩვეულებრივად შეხვდა...ის ელოდა კიდეც ამას ჩემგან... -ედ მე უკვე ერთხელ გითხარი,რომ შენს სიყვარულში დარწმუნებული არ ვიყავი..ალბათ მაგიტომაც მინდოდა დაშორება...მაპატიე,რომ აქამდე ვერ გავერკვიე ჩემს გრძნობებში.. -ეგ არაფერია ელე(გამიღიმა და ხელი ხელზე დამადო)-იცი,ისე მოიქეცი როგორც შენ ფიქრობ რომ ბედნიერი იქნები...შენ ჩემზე უკეთესს იმსახურებ...ამას მთელი გულით გეუბნები...შენ ჩემზე მეტი ყურადღებიანი ადამიანი გჭირდება გვერდით,რომელიც სულ შენთან იქნება...მე კიდე ჰო იცი ასეთი არ ვარ... -(გამეცინა) -ნუ სულელობ...შენ ძალიან კარგი ხარ,კარგადაც შევეწყვეთ... უბრალოდ..(გამაჩერა) -უბრალოდ ერთად ყოფნა არ გვიწერია..უბრალოდ,ის რომ საჭირო იყო ცოტა უფრო მეტი სიყვარული ორივეს მხრიდან... მის სიტყვებზე კვლავ გამეცინა.. -კარგი მეგობრები დავრჩებით... -კი რატომაც არა... და იცი ერთ რამეს ვისურვებდი -რას ? (გაკვირვებულმა ვკითხე) -როდესმე ისე შემიყვარდეს ისე,როგორც შენ ბენს უყვარხარ ელეონორ..! დებილიც კი მიხვდება,რომ ის ადამიანი გაღმერთებს...აქამდე შეიძლება ასეთუისე მე ვიდექი თქენს შორის,ახლა კი შენ არჩევანი გააკეთე და ძალიან სწორიც...რაც შეილება მალე იმოქმედე ელეონორ... (შუბლზე მაკოცა და წავიდა) ამ სიტყვებზე ცრემლები მომადგა.... მთელი საღამო ამ ყველაფერზე ვფიქრობდი...ბარგის ჩალაგაება დავიწყე და თან მობილურით ნესის ველაპარაკებოდი...ისიც ალაგებდა ტანსაცმელს ) რაც შეიძლება მალე მინდოდა მომეთავებინა ეს საქმე ,რადგან ხვალ ბენის ნახვას ვაპირებდი....სანამ ჰოლივუდში წავიდოდი,მანამდე ბენის ნახვა მქონდა გადწყვეტილი..! ვაპირებდი,რომ ყველაფერი გულახდილად მეთქვა...დანარჩენს კი ის გადაწყვეტდა... გვიან ნესი ჩემთან მოვიდა,თავისი ჩემოდნებით...მითხრა,რომ მშობლებს უკვე გამოემშვიდობა :დდ) ნახევარი ღამე ხვალინდელზე ვსაუბრობდით...აზრებს ვაწყობდი,თუ როგორ უნდა მეთქვა ბენისთვის ეს ყველაფერი... ნესის მალე დაეძინა,მე კი მასზე ფიქრებს თავიდან ვერ ვიშორებდი )) გვიან ჩამეძინა.... დილით ნესიმ გამაღვიძა..მითხრა,რომ ეშტონი მირეკავდა.. -ელეე,როგორ ხარ? -კარგად ეშტონ..რა ხდება ჰო მშვიდობაა? -კი ) უბრალოდ დღეს ფილმისთვის ფოტოსესია გავქვს კასტს,აუცილებლად უნდა ვიყო და კამერონიც დღეს გადაყავთ საკმურნალო ცენტრში..ვიფიქრე თუ ახლავე წამოხვიდოდი ,შუადღისთვის შეძლებდი მისთვის თვალყურისდევნას... -კი მაგრამმ (დავფიქრდი..საქმე დედას ეხებოდა)-თუმცა კი კი...ახლავე წამოვალთ. -კარგი ელე..ბილეთებს დავჯავშნი..ნესიც მოდის ჰო? -კი ორი ბილეთი,შენს სახელზე. -კარგი... პატარავ(და მობილური გათიშა) -არ არსებობს...უნდა წავიდეთ?(ნესი ჩვენს საუბარს უსმენდა) -კი თან 1 საათში მაინც... -და ბენთან საუბარი ? შენ ხომ ყველაფერი უნდა გეთქვა? -ბენთან სუბარი მოიცდის ნეს.. რა გავაკეთო ? საქმე დედას ეხება... ძალიან ვნერვიულობდი ,რომ ასე მოხდა... გული მეტკკინა რომ მასთან დალაპარაკება ვერ მოვახერხე...მთელი გზა ამაზე ვფიქრობდი...უკვე აღარ ვიცოდი როგორ მოვქცეულიყავი...არ ვიცოდი როგორ შევძლებდი კიდევ ორი თვე მის გარეშე ყოფნას... ორი თვე ჰო ცოტა არ არის? მითუმეტეს არ ვიცოდი,დაბრუნებულს ის დამელოდებოდა თუ არა ...მას ჰო ჩემგან შორს ყოფნა უნდოდა და მიიღო კიდეც... ნუთუ დამივიწყებს? შეძლებს ამას? ღმერთო ჩემო ფიქრებმა თავი სულ ამირია... ამ დღეს კარგად ჩაიარა... 1 კვირა გრძელდებოდა ასე..დედასთან ყოველდღე დავდიოდი..თეთრი პერანგი რომ ეცვა არ მომწონდა და ყოველდღე დამქონდა ახალი ტანსაცმელები მისთვის..ექიმები გვეუბნებოდნენ,რომ ის გაცილები თკარგად იყო და სიმსივნეს საშიშორებასაც ჩაევლო...შეიძლება მკურნალობა გაცილებით მალე დამთავრებულიყო ) საღამოობით კი მე ნესი და ადამი სხვადასხვა რაღაცებით ვირთობდიტ თავს..ხან სად დავდიოდით ,ხან სად...დიუკი უკვე წასული იყო ნიუორკში ) რადგან უკვე შემოდგომაა და მუშაობაც დაეწყო...არა მხოლოდ მას,არამედ ნიკის და ბლერსაც..ისე ხშირად ვეღარ ველაპარაკებოდით ერთმანეთს ) დაკავებულები ივყნენ :დდ ჩვენ კი დროს თავისუფლად ვატარებდით <3 ეშტონთან ერთად სირაულს ახლდა თან უამრავი პაპარაცი და ჟურნალისტი ) ადამი და ნესი არც ისე ხშირად ჩხუბობდნენ :დდ
2 თვის შემდეგ.... -კარგი ბლერ,ხვალ რომ ჩაამოვალ დაგირეკავ.. -მომენატრეე... ხვალვე გნახაავ -კარგიი :*მიყვარხაარ... ოთახში დედა შემოვიდა.. -ვის ელაპარაკებოდი დე? -ბლერს... მენატრებიო ) შენ რას შვები ჩაალაგე ტანსაცმელი? -კი რამდენი ხანია..მეც ერთი სული მაქვს როდის ჩავალთ ნიუორკში...მომენატრა იქაურობა...პატარა ტეის ნახვა ყველაზე მეტად მეჩქარება ) -და მეგობრებისიც.. -ეგ რათქმაუნდა(გაეცინა)-ნესი სად არი? -რავი ეგ და ადამი სადღაც გავიდნენ...მანაც ჩაალაგა უკვე ყველაფერი.. -ანუ წასასვლელად მზად ვართ -რათქმაუნდა... (ლოყაზე ვაკოცე და ოთახიდან გავედი) მეორე დღეს მგზავრობამ ჩვეულებრივ ჩაიარა...შუადღეზე ჩავედით ნიუორკში...მიუხედავად იმისა,რომ ძალიან დაღლილი ვიყავი ბავშვევი მაინც ვნახე...ყველა ისე მენატრებოდა.ნიკი და ბლერი კი განსაკუთრებით... საღამომდე ერთად ვიყავით...ძაალიან ბევრი ვისაუბრეთ..ბლერი ჩვენს არ ყოფნაში თუ რამ მოხდა,ყველაფერს გვიყვებოდა... ჩვენ ჰოლივუდზე ვუყვებოდით... საკმაოდ კარგად ჩაიარა ჩვენმა შეხვედრამ.ბელრისგან გავიგე,რომ ედი ვიღაც გოგოსთან ერთად ყოფილა წასული ქალაქგარეთ...თითქოს ამ ამბავმა გამახარა)დროს არ კარგავდა... :დდ ნესიმ სულ რაღაც ერთი საათი გაატარა თავის სახლში,8 საათზე მეორე ოჯახში,ანუ ჩვენთან მოვიდა :დდ თითქოს მოვიწყინე..მე უკვე ნიუორკში ვიყავი,ძალიან ახლოს ბენთან... მისგან სულ ცოტა მაშორებდა,სულ რამოდენიმე ნაბიჯი....ოთახში ნესი შემოვიდა.. -რა გჭირს?(მკითხა,როცა ჩემს ცრემლიან თვალებს შეხედა) -რა უნდა მჭირდეს... (უსიამოვნდ ვთქვი) -ბენი...ჰო ? -აჰაა..ბოლო დროა სხვა რამე მაწუხებს კი ? -რამოდენიმე წუთის წინ ველაპარაკე..ვუთხარი,რომ ჩამოვედით...არ უხსენებიხარ... -ასეც ვიცოდი... -მაგრამ ეს რამეს ცვლის? -არ ვიცი...უბრალოდ ვიცი ,რომ ძალიან მენატრებ(უკვე ვტიროდი)-მენატრება მისი ჩახუტება და მასთან ყოფნა..ეს ხომ ბოლო დროს,იშვიათად ხდებოდა..მაგრამ მე მაინც მენატრება..(და თითზე ბეჭედს დავხედე) -არ მეგონა,ბენი ასე ძალიან თუ შეგიყვარდებოდა....(გადამეხვია ნესი)-ვფიქრობ ახლავე უნდა მოაგვარო.. -რა უნდა მოვაგვარო? -ახლავე წადი და ბენს ყველაფერი უთხარი -ახლაავე?(გაკვირვებულმა გავხედე) -ჰო რა იყო?არ გახსოვს სახლის მიასამრთი ?(დამცინა...სწრაფად წამოდგა ნესი ფეხზე და ჩემოდანი გააღო,რომელიც ჯერ არ ამომელაგებინა..თავიისი საყვარელი ჩემი კაბა აიღო და მესროლა) -ბევრი ფიქრი არ უნდა..ჩაიცვი და 15 წუთში წასული იყავი... -სწორედ მოვიქცევი? -რათქმაუნდა.(თავის სიტყვებში დამარწმუნა) -კარგი მაშინ,რომ არ გადავიფქირო ახლავე დავიწყებ ჩამცმას... სასწრაფოდ გადავიცვი მისი არჩეული კაბა.... თმა გავიკეთე და წაასასვლელად მოვემზადე... -აბა როგორ გამოვიყურები ?(გავეპრანჭე ნესის :დდ) -ძალიან კარგად...აბა შენ იცი...წარმატებები დაოოო...(მაკოცა და კარებამდე მიმაცილა) -მიყვარხარ... (საწყლად გავხედე და სწრაფად ჩავირბინე კიბეები) არ მჯეროდა რომ ბენთან მივდიოდი...მთელი გზა ამაზე ვფიქრობდი...როგორც იქნა სახლამდეც მივედი...ანერვიულებულმა ახლოს გავაჩერე მანქანა და კიბეებზე ავედი... სამჯერ დავაპირე რომ ზარი დამარეკა მაგრამ სამჯერვე გადავიფიქრე..გული ისე მიცემდა,მეგონა მისი ცემის ხმა ყველას ესმოდა... რაღაცის მეშინოდა,მაგრამ თან მიხაროდა რომ მქონდა საშუალება მენახა... არა არა,წასვლა არ ღირს-ვფიქრობდი ჩემთვის...ბოლოს როგოც იქნა ზარი მივეცი...გულისცემ ახლა უფრო ამიჩქარდა ,ხელები გამეყინა...ფეხის ხმა გავიგონე ,რომელიც კარებს თანდათან უახლოვდებოდა... კარი გაიღო და იქ...........
მაპატიეთ თუ იმდენად კარგი თავი არ გამოვიდა,რადგან მოვლენები ცოტა უნდა დამეჩქარებია თორე ძალიან გაიწლებოდა მოთხრობა.... თუ იქნება კომენტარები ხვალვე დავდებ ძალიან საინტერესო თავს... ამას გპირდებით ) და სავარაუდოდ,ხვალიდნელი თავი ბოლოსწინა თავი იქნება)) იმედია მოგეწონათ <33 CommenT <33
| 
