დილით
გავიღვიძე, ნოუთბუქი დავის ადგილას იდო მაგრამ რატომღაც ჩემს ტელეფონს ვერ
ვპოულობდი, ავდექი, რამდენი ვქექე მაგრამ ვერსად ვერ ვიპოვე.. ბოლოს კი ბალიშის
ზეწარში მოვკარი თვალი :D ხანდახან
რას არ გააკეთებს ეს ტელეფონი. მაგრამ ამაზე მეტად წერილმა გამაოცა რომელიც მოსული
იყო უცხო ნომრიდან.
„გრეის, ძალიან გთხოვ, შენი
დახმარება მჭირდება, დღეს 4ის ნახევარზე გელოდები ჰალკის კაფესთან"
ან
სახელი მიწერა ან რამე, ძალიან გამიკვირდა, მთელი ნახევარი საათი ვფიქრობდი ვინ
შეიძლებოდა ყოფილიყო და მივსულიყავი თუ არა. მაეჭვებდა ყველაფერი მაგრამ საათს რომ
გავხედე მივხვდი რომ ფიქრის დრო აღარ იყო, 3 ის ნახევარიიყო უკვე და მე საუზმეც არ
მქონდა ნაჭამი. ტანსაცმელი ჩავიცვი და დაბლა ჩავირბინე, საჭმელი დედაჩემს
გაემზადებინა ამიტომ ჭამას შევუდექი, მერე ამდენ გართობაში სკოლა გამახსენდა და
ვიფიქრე ახლა სკოლაში რატომ არ ვარ თქო და ტელევიზორში გამოუცხადებიათ რომ სწავლა
დღეს არ იყო. ამოვისუნთქე, ჭამას მოვრჩი და 4ის 15 წუთზე გზას გავუდექი კაფისკენ.
თან ყურებში ნაუშნიკები გავირჭე და Katy Perry-ს
Part Of Me ჩავრთე,
სიმღერა დამთავრებულიც არ იყო როდესაც დანიშნულ ადგილზე მივედი, სკამზე ჩამოვჯექი
და ლოდინი დავიწყე. ამასობაში გახდა ნახევარიც, გვერძე გავიხედე და ჩემკენ მომავალ
ნეიტს მოვკარი თვალი.
-რა კარგია რომ მოხვედი გრეის, შენი
დახმარება ძალიან მჭირდებოდა (აღელვებული
ჩამოჯდა ჩემს მოპირდაპირე სკამზე)
-უი, შენი წერილი იყო დღეს ?
მიგეწერა მაინც შენ რომ იყავი, 1 საათი ვფიქრობდი ვინ შეიძლებოდა ყოფილიყო (გავიცინე) აბა დაიწყე რა ხდება
-რა ხდება და არ მიყვარს, არც
მომწონს, ოდნავადაც კი ! (მოიღუშა)
-ვინ ? ვისზე ამბობ ? (მე
ვიცოდი რომ ემაზე იყო ლაპარაკი)
-ემაზე, მაგრამ არ მინდა ვაწყენინო,
გუშინ ისე ველაპარაკე თითქოს მომწონდა მაგრამ ახლა ვნანობ, სიმართლე მინდა ვუთხრა
-ჩემი აზრით, ჯობია ცადო ბედი (გავუღიმე) რაიცი რა მოხვდება, იქნებ
შეგიყვარდეს ოდესღაც, ცოდოა
-მე არ მაქვს მაგის იმედი, არ არის
ჩემი შესაფერისი ადამიანი, მე ერიოზული და გამგები გოგოები მომწონს ის კი სულ
სხვანაირია.
-აა, მესმის შენი (გავუღიმე) მას თავისთავი მეტად აინტერესებს
-აი შენ კი სულ სხვანაირი ხარ,
გამგები და ..
-და??
-და საყვარელი (გამიღიმა)
-მადლობა (გავუღიმე)
და
რას აპირებ?
-ხოდა რომ არ ვიცი მაგიტომ გითხე
რჩევა, გთხოვ მირჩიე რამე
-რაც გითხარი მემგონი ისე ჯობია,
უნდა ცადო ბედი
-კარგი, დიდი მადლობა, მეც
დავფიქრდები და იქნებ მართლა მასე ჯობდეს (გამიღიმა) კარგი ახლა წავალ მე და წეღან ემას
მოვკარი თვალი და იქნებ მოგაგნოს (გაიცინა)
-კარგი აბა ჰე (გავუღიმე) წარმატებები
-უი,უი რა დამავიწყდა (გამიღიმა) დღეს სკოლა მართავს საცეკვაო ბალს,
ყველა მოსწავე ვალდებულია მოვიდეს, 9 საათზე ! ახლა კი წავედი მე
-კარგი, აუცილებლად
მართლაც
ნეიტის სიტყვები გამართლდა და მალე გვერძე ნეიტის მგივრად ემა მეჯდა.
ცოტა
ხნის დუმილის შემდეგ სიჩუმე მე დავარღვიე და ემას ვკითხე
-ემ რაღაც მაინტერესებს იცი ?
-რაიყო, აბა მკითხე
-ნეიტი გიყვარს?
-არ ვიცი გრეის, ძალიან მომწონს,
უკვე დიდი ხანია, მე ძალიან მიხარია მე და ნეიტი თუ ერთად ვიქნებით, ის
არაჩვეულებრივი ადამიანია
(გამიღიმა)
-მეც ძალიან გამიხარდება ემა
(გავუღიმე) და
ისიც კარგი იქნება თუ მეტყვი რომ გივარს, შენ ბედნიერებას იმსახურებ
-არ ვიციგრეის, დარწმუნებით ვერ
გეტყვი მაგრამ მემგონი ცოტათი კი
-ეგ როგორ გავიგო ? (გავიცინე)
-ნუ რავიცი (გაიცინა)
ამით
შეწყდა ჩემი და ემას საუბარი, მაგრამ შემდეგ ისევ გამახსენდა რომ 9 საათზე ბალი
გვქონდა, ემა სკამიდან წამოვაყენე და საყიდლებზე წავედით, ბევრი ვიარეთ, ძალიან
ბევრი და ბოლოს ძლივს მივაგენით ულამაზესი კაბების მაღაზიას სადაც მართლაც ლამაზი
კაბები ავარჩიეთ მე და ემამ. საათის დახედვისას გული შემიწუხდა, უკვე 8 საათი
ხდებოდა. მე ემას დავემშვიდობე და სახლში გავიქეცი. 15 წუთზე უკვე სახლში ვიყავი,
ჩემს ოთახში ავვარდი და კაბა ჩავიცვი, თმები გავიკეთე ჩავიხატე და სკოლისკენ
წავედი. 9ს გადაცდენილი იყო სკოლაში ფეხი რომ შევდგი. მუსიკის ხმა მომესმა, ძალიან
წყნარი და ლამაზი მუსიკა იყო, ცეკვა მოგინდებოდა.
