1 თავი/2 თავი/3 თავი

---

ფიქრებს მოვწყდი და კომპიუტერს მივუჯექი, თვითერზეც მოწყენილობა იყო, სამაგიეროდ გარეთ მზე და გულში დარი.. ასე იტყვიან ხოლმე :D როგორ მინდოდა ვინმესთვის დამერეკა და გარეთ გამსერინა, მაგრამხანდახან მარტო გასეირნებაც არაა ცუდი, უბრაოდ მოსაწყენი. კომპიუტერიდან ავდექი და ჩაცმა დავიწყე, ნუ ეს ტანისამოსი რა, ერთ წესიერსაც ვერ აარჩევ არადა რამდენი გაქვს, ბიჭებს კიდე ერთი-ორი წყვლი უგდათ და იმითაც კმაყოფილები არიან.. ძნელია აარჩიო რაიმე კომფორტული, არ მინდოდა კაბა მაგრამ მომიწია. ჩანთა ავიღე და ოთახიდან გამოვედი

-დეე.. მაა.. ენდრიუ.. მე წავედი, ცოტას გავისეირნებ

-კარგი გრეის (ერთხმად გამომძახეს)

თუმცა ვის აინტერესებდა გრეისი, ყველა თავის საქმეში იყო გართული, ზუსტად ამ მომენტს ვერ ვიტან, როდესაც ყურადღებას არავინ არ მაქცევს. მიყვარს ზაფხული, არც სწავლა არც არაფერი.. კიდევ კარგი ახალი დაწყებულია და თბილა მაინც. სახლიდან გავედი, ცოტა მოვიწყინე, არც მეგობარი არც არავინ გვერდით რომ დაგიდგეს და გეჭორაოს.. დავდიოდი მარტო და ველოდებოდი თუ ვინმე გამოჩნდებოდა, რა სილამაზე იყო ამ აუტანელ ქალაქში. ვერავინ ხვდებოდა რატომ ვერ ვიტანდი ამ ქალაქს მაგრამ ეს თავად მე ძალიან კარგად ვიცოდი, არ მიყვარდა ჩემი მშობლიური ქალაქი. ასე ფიქრებში ტელეფონის ხმა შემომესმა, დავხედე და ემა იყო.

-რა იყო ემა ?

-გრეის, მინდოდა მეკითხა სადმე ხომ არ გაგვესეირნა თქო, პარიზს დაგათვალიერებინებ

-მე უკვე გარეთ ვარ, 1 პაველიონთან გელოდები

-კარგი გრეის (მითხრა და გამითიშა)

არც მე ვიყავი შორს და არც ის, ამიტომ მალე მივედი, ემას ძალიან კარგად ეცვა, გამოპრანჭული იყო

-რა ხდება ემ ? ვინმეს ხომ არ ეპრანჭები ? (გავუღიმე)

-ვაიმე რადგან საუკეთესო მეგობარი ხარ გეტყვი, მოკლედ დღეს დავურეკე ნეიტს და გასეირნებაზე დამთანხმდა (სიხარულისგან ხტუნავდა)

-მერე? (გავიცინე) კარგი რა ემა, მაგისთვის დამირეკე ? მეგონა მარტო ჩვენ გავისეირნებდით

-აუუ (დაიმანჭა) გთხოვ გთხოვ გთხოვვვვ რაა

-კარგი (გავუღიმე) ოღონთ ნეიტთან ეგეთი რაღაცეები არ დაიწყო

სიმართლე გითხრათ ნეიტის მოსვლა მაინცდამაინც არ მიხაროდა რადგან ნანახი მყავდა მაგრამ ისეთი სახე მქონდა რომ ემას ცუდი რამე არ ეგრძნო, მე და ემა ჩამოვჯექით, ის მის ამბებს მიყვებოდა, მე კი ხმას არ ვიღებდი, უბრალოდ ვუსმენდი.. 

 

მალე ნეიტიც მოვიდა, ემას სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა, თითქოს პირველად დაინახა, ხანდახან როგორ მაკვირვებს ეს გოგო..

-ვაა გრეის ? არ ვიცოდი შენც აქ რომ დამხვდებოდი (გადამკოცნა)

-ხო, აი როგორც ხედავ აქ ვარ (გავუღიმე) მაგრამ თუ ხელს შეგიშლით შემიძლია დაგტოვოთ

-არა როგორ გეკადრება (გამიღიმა ნეიტმა) მაგას როგორ გეტყვი

-შენ არა (გავიცინე) შენი ფიქრები მეტყვის

-ეეე, კარგი რა (გამიღიმა) ხო იცი შენ ჩემი დაიკო ხარ

-რადან ჩემს ძმას იცნობ უკვე დიდი ხანია ეს იმას არ ნიშნავს რომ მეც მიცნობ (გავიცინე)

-შენ აღარ გახსოვარ, მე კი გამახსენდი

-ხოო, ხო კარგი (გავუღიმე) გვეყო სისულელეები

-აბაა აბაა, ნუ მიბრაზდები ფისო (ჩამიხუტა)

გავწითლდი, აღარ ვიცოდი რა მექნა, ემას ხომ ნეიტი მოსწონდა.

-ნეიტ, ემაც აქ არის მემგონი (ემასკენ შევტრიალდი)

ემას პირი ჰქონდა ღია და ჩვენ გვისმენდა, თურმე არ იცოდა ამდენი ხნის ნაცნობები რომ ვიყავით მაგრამ არ მკვირს, მეთვითონაც არ ვიცოდი. ბოლოს და ბოლოს ემამ ნეიტი დაიყოლია და კაფეში წავიდნენ, მე კი სახლში წამოვედი, არ მინდოდა ხელი შემეშალა მათთვის, მითუმეტეს რომ ემას ზუსტად ის უნდოდა რომ ორნი დარჩენილიყვნენ. მიხაროდა ემას ამბავი და ძალიან ბედნიერი ვიქნებოდი ემა და ნეიტი რომ ერთად დამენახა. სახლში მოწყენილი მივედი, სახეზე მეტყობოდა რომ ვერ გავერთე კარგად. ოთახში ავედი და კარი ჩავკეტე, ისე ყოველი შემთხვევისთვის, ჩემს ძმას რომ არ მოეშალა ნერვები. ტელეფონს ხმა გამოვურთე, ჩემს ნოუთბუკში სიმღერა ჩავრთე, საწოლის გვერძე დავიდე ორივე და დავწექი.. ბევრი ფიქრი მომდიოდა თავში, ერთ-ერთი ისიც იყო, რა მოხვდებოდა მაშინ როდესაც ემა და ნეიტი ერთად იქნებოდნენ და მეორე დღეს სკოლაში მთელი ამბავი იქნებოდა ატეხილი. მოკლედ აი ასეთი უაზრო ფიქრებით ჩამეძინა და დილით რაღაც გასაკვირიც მოხვდა...