♡♥My New Story ) Romeo Vs Juliet?♥♡ ახალი თინეიჯერული თავგადასავალი) პირველად ჟანრი"ფანტასტიკა")P A R T ="7"=
ჩამქოლეთ ღისრი ვარ ! :დ მაპატიეთ,რომ გალოდინეთ )) ეს თავი ყველა ჩემს მკითხველს **
ჩემს თავზე ვბრაზობდი და არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა..სასწრაფოდ შევრბუნდი შენობაში,რომ ჯესი მომეძებნა.. -ძალიან გთხოვ წავიდეთ! არ მინდა აქ გაჩერება -შენ რა წასვლას აპირებ?(უკნიდან მომესმა ჰარის ხმა) -ჰო.(ჩუმად ვუთხარი) -კარგი რა,ესე მალე? -ჰო რაღაც არ ვარ ხასიათზე. -რა გითხრა ასეთი მიჩელმა?(გაბრაზებული სახით მომიახლოვდა) -მის გამოჩენამდე ყველაფერი კარგად იყო.. მე არაფერი ვუპასუხე -რა ვქნა წავიდე თუ ვიყო?(რადგან არ იცოდა რა გაეკეთებინა ჯესის,ეს გაიფიქრა რომ ჩემთვის მინიშნება მოეცა) ელისი შეუბრუნდა და თვალებით ანიშნა წასულიყო. -მე დაგტოვებთ და თუ წასვლას დააპირებ,მომძებნე -კარრგი ჯეს.(გაუღიმა ელისმა) -არ მითხრა რომ ერთმანეთს აკოცეთ(გაიფიქრა ჯესიმ და ელის გახედა) მე თანხმობის ნიშნად გამეცინა... -დეტალებში მომიყვები(კვლავ გაიფიქრა და გაბრუნდა) რათქმაუნდა ჩენს შორის,ამ იდუმალ დიალოგს ჰარი ვერ მიხვდა :დდ მას ეგონა,რომ უბრალოდ ვუყურებდით ერთმანეთს. -აღარ იტყვი რა მოხდა? -მიჩელი არაფერ შუაშია,უბრალოდ საშინლად მოვიქეცი და თავს ვერ ვპატიობ (შეწუხებულმა გავხედე ჰარის) -მერე აქ რისთვის ვარ? -გარეთ გავიდეთ ყველაფერს მოგიყვები... შორი-ახლოს ჩამოვჯექით და მეც ყველაფერი ვუთხარი ჰარის..ძალიან გულახდილი დიალოგი გვქონდა..მართლა არ მინდოდა ასე გამომსვლოდა,რადგან შედეგებზე არ ვფიქრობდი,ძალიან არ მომწონს,რომ ასეთი გავხდი... ვთქვი და ცრემლები ვეღარ შევიკავე -კარგი,რა ნუ სულელობ...დაუფიქრებელი,საქციელი არ ნიშნავს,რომ მისი გამოსწორება არ შეიძლება..დაელაპარაკები მიჩელს და ყველაფერს მოაგვარებ -არ ვიცი,რამდენად გამომივა,მაგრამ მაინც..(ვთქვი და ცრემლები მოვიწმინდე) -ნუ ტირი,გულიმიკვდება..(მიითხრა და ძალიან მაგრამ ჩამეხუტა) -მართლა მოოგწონვარ?(ჩავილუღლუღე ჩემთვის) -მართლა?(ცინიკურად მითხრა)-მაგიჟებ,ვერ აგიღწერ როგორ.!შენი ყველაფერი მომწონს,ხასიათები,საუბრის სტილი,ცხვირი,თვალები(და სიცილი დაიწყო),არ ვიცი ამდენი ხანი,როგორ ვითმენდი...ზოგჯერ რეპეტიციებზე,ისე მინდოდა რომ ჩაგხუტებოდი,მაგრამ ამის უფლება არ მქონდა.. -მაგ უფლებას მოპოვება უნდა.(გამეცინა) -შენ?შენ რას ფიქრობ ჩემზე? ) -მეც მომწონხარ,მაგრამ ისეთი კომენტარებისგან,როგორიც შენ მითხარი,თავს შევიკავებ.. (გავიცინე და ზურგით დავდექი) -მომწონს,როგორც იფასებ თავს.. -მაგრამ ერთმანეთს საერთოდ არ ვიცნობთ... -აუცილებელია? -შენ ჩემზე არაფერი იცი.. -სწორეგ,ეგ მომწონს,რომ თითქმის არაფერი ვიცი... -როგორ შეიძლება ეგ მოგწონდეს?ზოგჯერ ძალიან ცუდად ვიქცევი ხოლმე (და დღევანდელი შემთხვევა გამახსენდა,ისიც რომ სხვისი აზრების წაკითხვა შემიძლია,და ამ საიუდმლოს უკვე თვეებია ვინახავ) -მე არ ვარ სრულყოფილი..(ვთქვი და თავი დავხარე) -არც მინდა,რომ იყო..სრულყოფილი ადამიანები,ადვილად ამოსაცნობები არიან,მათზე ყველაფერი იცი და ადვილად მოგბეზრდება..აი ის,რომ შენზე ყოველთვის ახალს გავიგებ,კიდევ უფრო გამიმძაფრებს შენთან ყოფნის სურვილს.სრულყოფილ ადამინებს,არავის რჩევა ჭირდებათ,რადგან ისინი შეცდომებს არ უშვებენ,მაგრამ რა არის იმაზე უკეთესი,რომ ერთ დღესაც აცრემლიანებული თვალებით,შენს შეცდომაზე მიამბობ და ჩვენ ერთად ვიპოვნით,მისი გადაჭრის გზას..აი,რატომ არ უნდა იყო სრულყოფილი )) აი,რატომ ხარ ჩემთვის ამოუცნობი... ეს სიტყვები მესმოდა და ცრემლები თავისთვის მოდიოდა.არაფერი მიპასუხნია.ის ახლოს მოიწია და მაკოცა.. მთელი ღამე მის სიტყვებზე ვფიქრობდი და თითქოს შთაბეჭდილების ქვეშ ვიყავი...დილით ჯესისთან გადავწექი და ყველაფერი დეტალებში მოვუყევი..ისეთი გახარებული იყო. სწორედ ამ დროს,როდესაც ვიხსენებდით,როგორი საიდუმლო საუბარი გვქონდა გართული და ხმამაღლა ვიცინოდით,კარებზე ვიღაცამ დააკაკუნა. მაისური და ძალიან მოკლე ნაჭრის შორტი მეცვა,წამოვდექი და ვიყვირე -ვინ არის? -ჩემს გარდა ელოდი ვინმეს?(სიცილით მითხრა ჰარიმ) -გავუღო ასეთ ფორმაში?(ჩუმად ვუთხარი ჯესის) -რა მოხდა,მერე..ერთდღესაც შიშველს გნახავს.. -დებილო.. (გავიცინე და ბალიში ვესროლე,ის კი გულიანად იცინოდა) -რას შვები პატარა?(მხიარულად მითხრა ჰარიმ,როდესაც კარები გავაღე) -ჯესი,როგორ ხარ?(ერთდორულად,ორივესთან მოასწრო) -კარგად,შენ?(წამოიწია საწოლიდან ჯესი) -ხელს ხომ არ გიშლით?(გავიცინე) -ნუ არც ისე.(ჩაიცინა ჰარიმ)-მოკლედ,დღეს კოლეჯიდან გავდივართ... -ჰო?სად? -ჩემთან.(მოკლედ მიპასუხა ჰარიმ)-იმედია,გაინტერესებს ნიკოლასის სახლი :დ) -ძალიან.. (გახარებულმა ვუთხარი,და წამით წარმოვიდგინე მისი სახლი,ჩვეულებრივ ყველა მსახიობი,ჰო ძალიან კარგად ცხოვრობს) -ჯესი,შეგიძლია შენც წამოხვიდე. -მეე?არა იყოს.-კოლეჯში სხვა საქმეები მაქვს,თან ხელს არ შეგიშლით.. მის ნათვამზე ორივეს გაგვეცინა -ერთი სიტყვით,ათ წუთში გამოგივლით... მინდოდა მეკითხა,დირექტორი თუ გაგვიშვებდა,მაგრამ გვიანღა გამახსენდა,რომ დღეს კვირა იყო და წასვლა სრულიად შესაძლებელი ... ჯესი ტანსაცმლის არჩევაში დამეხმარა.. თმას მიკეთებდა,თან გუშინდელზე მიყვებოდა.. -მაიკი,კარგი ბიჭია,მაგრამ ჩემი შესაფერისი არაა -კარგი რა..მართლა უხდებით.. -ჰო არ ვიცი,ვნახოთ როგორ განვითარდება მოვლენები..დღეს ვნახავ ალბათ თამაშზე -რა თამაშზე? -არ იცი?ფეხბურთში ვეჯიბრებით,რომელიღაცა კოლეჯს,დღეს 6 საათზე არის -ვაუ,რა მაგარია.!მეც მინდა -ნუ სულელობ გოგო :დდ შენ უკეთეს ადგილას მიდიხარ.. (გამიცინა და უკნიდან მომეხვია) -არ მეგონა ასე თუ დავახლოვდებოდი ვინმესთან -არც მე,ძალიან მიყვარხარ(შევუბრუნდი და გადავეხვიე) ჩვენი თბილი იდილია,ჰარიმ დაარღვია -რას შვები?(პირდაპირ შემოაღო კარები) -მზად ვარ,შეგვიძლია წავიდეთ... -წარმატებები,არაფერი გააფუჭოთ ბავშვებო(გაიფიქრა ჯესიმ) -კარგად ბავშვებო(გამომხედა და გაიცინა) როგორც ველოდი,ჰარის სახლი ძალიან დიდი იყო...სწორედ ისეთი,როგორიც მილიონერი მსახიობის ოჯახს შეეფერება.. -ყველაფერი წინ არის,წამოდი დაგათვალიერებინო(მხიარულად მითხრა ჰარიმ და ეზოდან სახლში შემიყვანა) აღმოჩნდა,რომ მოსამსახურეების გარდა,არავინ იყო.მშობლები,ორივე გადაღებებზე არიან.. ჩვენც პირველი სართულიდან დავიწყეთ...გენიარული იყო აქაურობა,ძალიან გემოვნებიანად მოწყობილი.. თითქმის ყველა ოთახი დამათვალიერებინა,ბოლოსთვის მოიტოვა თავისი ოთახი )) -ძალიან მომწონს აქაურობა ჰარი..(ვუთხარი და მისი ოთახის კარები შევაღე) ჩემი საყვარელი ფერები,შავი-თეთრი-წითელი..ამ ფერებში გაწყობილი საწოლი,კარადა,მაგიდა,და ძალიან დიდი გარდერობი. -აი ეს მესმის..(და მუსიკალურ ცენტრი ჩავრთე) მისი ფანჯარა პირდაპირ გადაყურებდა ბასეინს... -შეგვიძლია ჩავიდეთ ) კარგი ამინდია.სხვათაშორის,შენს საცურაო კოსტიუმზე და ტანსაცმელზე ვიზრუნე.. (და კარადიდან ახალი საცურაო კოსტიუმი და ერთიანი კაბა გადმოიღო) -ჰარი,ძალიან ლამაზია..დიდი მადლობა(გავუცინე და მოვეხვიე) -რა,კარგი იქნება როდესაც აქ,ერთად ვიცხოვრებთ.. -ჩვენ ერთამნეთი მოგვწონს.)და მაგ თემაზე საუბარი ადრეა ცოტა გაბრაზებით შევეპასუხე -კარგი ჰო,ღრმად შევტოპე( მოწყენით მითხრა) -მე გავალ,და გამოცვალე -კარგი.(გავუღიმე და კარები მიიხურა თუ არა მაისური გადავიძვრე) როგორც ჩანს,რაიმე დაავიწყდა კარები სწრაფად შემოაღო -ჰო მართლა...(და გაჩერდა,რაღაცის თქმა უნდოდა) -ჰარი..(ხმამაღლა ვუყვირე და მაისური მკერდთან მივიფარე) მიუხედავად ამ ჟესტისა,და მინიშნებისა რომ გასულიყო,ის მზერას არ მაცილებდა..კარები მიხურა და ნელი ნაბიჯით წამოვიდა ჩემსკენ.. -რა იყო ელის?(ჩუმად მკითხა და მხარზე ვნებიანად მაკოცა)
თუ მოგეწონათ დააკომენტარეთ და გავაგრძელებ ** მადლობთ წინა თავზე კომენტარებისთვის**
| 
