♥ ცხოვრება შედგება მომენტებისგან, რომლებიც ცვლიან ყველაფერს ♡
ჯასტინს თვალები აუცრემლიანდა. მეგანს კარგა ხანს უყურა, მერე სკამზე დაჯდა თავი დახარა... მეგანი ზემოდან უყურებდა, როცა შენიშნა თუ როგორ მოსწყდა თვალს ცრემლი გვერდით მიუხდა და მხარზე ხელი დაადო. ამაზე ჯასტინმა ნაღვლიანი თვალებით გახედა, მერე ხელი დააშვებინა წამოდგა და წავიდა. მეტი არაფერი. მას არაფერი არ უთქვამს, ანდა რა უნდა ეთქვა, უკვე ყველაფერი ნათქვამი იყო. ის რითაც მთელი ამ ხნის მანძილზე თავს ინუგეშებდა ტყუილი აღმოჩნდა. ის თავს არწმუნებდა რომ სემმა მასთან დარჩენას წასვლა არჩია, მაგრამ ახლა ყველაფერი შეიცვალა.... რა მოხდება? რას გააკეთებს ჯასტინი? ამას მალე გავიგებთ ))
მეგანი კაფეში მარტო იჯდა და მის ნათქვამზე ფიქრობდა, თან კი სვამდა. ცოტა არ იყოს ნანობდა კიდეც სემის ორსულობის ამბავი რომ გაუმხილა ჯასტინს, რადგან ამით ყველაფერი არია, მისმა ნათქვამმა ყველაფერი თავდაყირა დააყენა. რა იქნება ახლა? აი ეს კითხვა უტრიალებდა მთელი საღამოს მანძილზე მეგანს. ის ფიქრობდა იმაზე თუ რა შეიძლებოდა გაეკეთებინა ჯასტინის, მაგრამ...
მეორე დღეს, მეგანი ცდილობდა ენისათვის დაერეკა, მაგრამ უშედეგოდ. მას ტელეფონი გათიშლი ქონდა. მერე სემთან ცდა გადაწყვიტა, მაგრამ რო რეკავდა რა უნდა ეთქვა? აი, ეს კი არ იცოდა. სემთან რომ ვერ გავიდა მერე ნიკთან მოუნდა დაერეკა, მაგრამ სიამაყემ სძლია და არ დაურეკა. ასე გრზელდებოდა ორი დღის მანძილზე. ის რეკავდა, მაგრამ ტელეფონს არავინ იღებდა. საღამოებს ის ისევ ბაბისთან ერთად ატარებდა, მაგრამ ჯასტინი არ უნახავს. ერთხელაც გაბედა და ბაბის ჯასტინის ამბავი ჰკითხა, მაგრამ პასუხი ისეთი არ აღმოჩნდა როგორსაც ელოდა. მან უთხრა რომ ეს ორი დღეა ჯასტინი არ უნახავს და ვერც უკავშირდება... მეგანი ანერვიულდა, და სანერვიულოც ქონდა კიდეც...
ის მთელი დღეები კომპიუტერთან იჯდა და ტელეფონს უყურებდა, იქნება ენმა დამირეკოსო.. თან კი ინტერნეტში ჯასტინზე ეძებდა ინფორმაციას, მაგრამ „გვენატრების" გარდა ვერაფერს ნახულობდა.(არავინ იცოდა რომ ჯასტინი დაბრუნდა)... ბოლოს როგორც იქნა გაბედა და ნიკს დაურეკა, მაგრამ არც ის არ პასუხობდა.. (( მეგანი გაგიჯებას იყო... არ იცოდა რა გააკეთებდა ან გააკეთა ჯასტინმა... ამ დროს ტელეფონის ხმა გაისმა... მესიჯი იყო სემისგან: „მეგ ძალიან მომენატრე... როგორ ხარ? შენი ნარეკები ვნახე და რა მოხდა? ხო ახლა რისთვის გწერ ))) მოკლედ ხვალ მოვდიართ მე და დანიელი და შეგიძლია აეროპორტში რომ მოგვიყვანო მანქანა?(დროს მერე გეტყვი) წინასწარ მადლობაა :*** მიყვარხარ"
პასუხათ კი მისწერა: "მეც მომენატრე სემ )) არა ისეთი არაფერი არ მომხდარა უბრალო წვრილმანი იყო... კი მოვიყვან მანქანას რა თქმა უნდა..."
სემის მონაწერზე მეგანი კიდევ უფრო ანერვიულდა. „ვაი თუ ისინი ერთმანეთს შეხვდნენ? ანდა... აუ აუ არა არა ოღონდ ახლა არა" - ამბობდა გულში მეგანი...
უკვე მოსაღამოვებული იყო. მეგანმა კლუბში წასვლა არ მოინდომა და ამიტომ ადრე დაწვა, უნდოდა რომ ყველაფერზე დაფიქრებული იყო და დაესვენა, რადგან ხვალ გრძელი და დაძაბული დღე ელოდა... თითქმის შუა ღამეს ტელეფონმა ისევ დარეკა. ამჯერად უცხო ნომერი იყო. მეგანმა ძლივს უპასუხა, და კიდევ კარგი რომ უპასუხა
-გამარჯობა მეგანს, ბოდიში რომ ასე გვიან გირეკავ - მეგანს ენა ჩაუარდა. ლოგინიდან წამოხტა. ყურებს არ
-ხო მე ვარ... უჯერებდა...
-არაუშავს... შენ... შენ... ჯ... ჯ... - ხმაში ძალიან დიდი დარდი და ტკივილი იგრძნობოდა
-ხომ კარგად ხარ? ჩემი ნომერი საიდან გაიგე?
-კი კარგად ვარ... შენი ნომერი ნიკს გამოვართვი
-ნიკს? კარგი არ არქვს მაგას მნიშვნელობა... რა ხდება? რატომ მიკეკავ? მეგონა გაბრაზებული იყო
-არა რა გაბრაზებული... მე გაბრაზებული მხოლოდ ჩემს თავზე ვარ
-არა შენ არაფერ შუაში ხარ... მე რომ თავისდღოზე ყველაფერი მეთქვა....
-კარგი მაგას არ აქვს ახლა მნიშვნელობა - გააწყვეტინა - მეგან... შეგიძლია ხვალ რომ შემხვდე?
-შეგხვდე?
-ხო შეგხვდე... შენთან ლაპარაკი მინდა. მინდა ყველაფერი გავარკვიო და გადავწყვიტო ერთხელ და სამუდამოდ
-კი როგორ არა შეხვდები
-მიდი მისამართი ჩაიწერე - და მესამართი ჩააწერინა... - აქ შეგხვედი ცხრა საათზე
-კარგი არ არის პრობლემა - და ტელეფონი გათიშა. მეგანი რატომღაც დაწყნარდა. როგორც იქნა გაიგო რომ ჯასტინი კარგად იყო, მაგრამ ახლა სულ სხვა სანერვიულო ქონდა... ნეტა რა უნდა ჯასტინს? რას გადაწყვეტს? ხვალ ხომ სემი ბრუნდება ლოს-ანჯელესში...
მადლობთ რომ კითხულობთ <3
