New York Life![6]

New York Life! New York Life! [2] New York Life! [3] New York Life! [4] New York Life! [5]

♥

__________________________________________________________

New York Life!

♥

ჯასტინზე მეტად ჩემი თავი მანაღვლებდა, არ მოგატყუებთ რომ ამ საკითხით თავი დიდხანს არ შემიწუხებია, მალევე დავწექი დასაძინებლად და ფუქრები სიზმრებმა ჩესვალა…

მეორე დღესაც იგივე… კიდევ რამდენიმე დღე… და შენმდეგ უკვე ჯასტინთან დალაპარაკება გადავწყვიტე, თუმცა იმის თქმას არ ვაპირებდი რომ მე ვიყავი სტატიების ავტორი!

თუმცა დღეს ამის საშუეაალება არ მომეცა! რეპეტიცია არ გვქონია, ამიტომაც დილით ადრევე სარასთან წავედი.

-ხომ შეიძლება რომ დამაძინო?-მისი გაღვიძება რთული საქმეა,ისევე როგორც ჩემი! თუმცა მე ეს მოვახერხე!

-კარგი რა… ადექი! რამე ვითამაშოთ!-პატრა ბავშვივით აქეთ-იქით დავხტუნავდი.

-ამ სახლში სათაშოს ვერაფერს იპოვნი! თუ გინდა ჩემს ძმას მიაკითხე და მისი მანქანების კოლექციით გაერთე!

-სარა რა გჭირს?!

-მეძინება!

-იცი რა?! ყოველ დღე ვერ შევძლებ შენს ნახვას! დღეს გამიმართლა და მაშინვე შენთან წამოვედი!

-მიხარია,რომ კეიტი აქ არ არის...

-ხო…ამ ბოლოს დროს ძალიან უცნაურია… თითქოს ვერ მიტანს!

-აჰა… ცოტახანში მეც შემძულდები თუ არ დამაძინებ!-მითხრა და თავი ისევ ბალიშში ჩარგო.

სარას მოვეშვი და ახლა ტაილორის ოთახში შევარდი რომელიც დღეს უკვე ერთხელ გავაღვიძე, სარასგან განსხვავებით იგი სასეირნოდ გამომყვა.

-ტაილორ იცი, გადავწყვიტე ჯასტინს დაველაპარკო!

-რა?-ფამცინავად შემომხედა.

-აჰა… მაგრამ იმის თქმას არ ვაპირებ რაც შენ გაიფიქრე! ვწტყვი,რომ მასთან ერთად ევროპაში ვერ წავალ და… მორჩა.

-და რატომ?

-იმიტომ რომ თავს დამნაშავედ ვგრძნობ! არ მომწონს როცა ვუყურებ რომ ჩემს გამო იტანჯება და თან მე მენდობა!

-და შენ გგონია რომ თუ იგივეს გაუკეთებ სხვა ადამიანს, სხვას არ ეტკინება გული?!

-იცი… მაგრამ…

-თან შენ აკეთებ იმას რაც მოგწონს! ცეკვავ! 

-ვცეკვავ მაგრამ ასეთი ცეკვა არ მომწონს!

-ასეთი ცეკვა?! კარგი როქსი… შენი ნებაა… მაგრამ არვიცი, მე უარს არ ვიტყოდი ევროპაში მოგზაურობაზე და თან იმის კეთებაზე რაც მე მომწონს!

-მე აქ მინდა ყოფნა! ნიუ იორკში!

-ეს იმას არ ნიშნავს რომ მთელი ცხოვრება აქ უნდა გაატარო! მაშინ ეს აღარ იქნება ნიუ იორკი!

-ჰა?

-კარგი.. მოვრჩეთ! როგროც გინდა ისე მოიქეცი!

-რათქმაუნდა!

ტაილორთან ერთად ძალიან ბევრს ვკამათობდი,მაგრამ ბოლოს მაინც მიარულად ვშორდებოდით ერთმანეთს.

 სახლში კეიტი დამხვდა და ფრანკიც უკვე მოსულიყო.

-რატომ არ მპასუხობ რომ გირეკავ?- მოუსალმებლად დაიწყო ფრანკმა.

-დამიჯდა… აქ რა გინდა კეიტ?

-არ შეიძლება რომ გნახო?

-კი მე ის ვიგულისხმე,რომ მაგრამ ჩემს ოთახში სწრაფად!

სანამ მე გამოვიცვალე, კეიტი თავისთვის მშვიდად იჯდა, უფროსწორად გარეგნულად მშვიდად მაგრამ ვგრძნობდი რომ რაღაც აწუხებდა.

-რამე მოხდა?

-არა…არაფერი… ტაილორთად ერთად იყავი?

-ხო…რა იყო?

-არა…არაფერი!

-ვიცი რომ შენ და ტაილორი ადრე ერთმანეთს ხვდებოდით…ეს მემგონი ჩემსა და ტაილორის შორის მეგობრობას ხელს არ უნდა უშლიდეს არა?

-აჰა…ხო! რათქმაუნდა! რამე ახალია?

-არ ვიცი… ალბად ჯასტინს "დავანებებ" თავს…

-ახლა სხავას დაუწყებ თვალთვალს?

-არ მინდა ამაზე საუბარი!

-სიმართლე მწარეა…მესმის შენი!

-მეც მესმის შენი!-კეიტი ნერვებს მიშლიდა!

-როგორ გავიგოთ?

-ტაილორი ისევ გიყავრს!

-როქსი!

-სიმართლე მწარეა!

-მხოლოდ მაშინ როცა სიამრთლეა!

-კეიტ…გეყოს…ეჭვიანობა არ ღირს!-ყალბად გავუღიმე.

ცოტახანი ჩუმად იჯდა შემდეგ კი უხმოდ დატოვა ჩემი ოთახი.

ყველანაირად მეშლებოდა ჩემს თავზე ნერვები!

არ მინდოდა კეიტისთვის გულის ტკენა მაგრამ…ასევე ჯასტინი! 

მეორე დღეს სარას ზარმა გამაღვიძა, მთხოვა მასთან მივსულიყავი მაინც გასაგვლელი ვიყავი და ამიტომაც მასთან გასვლა არ დამზარებია.

-სარა, როგორ ხარ? ცოტა სწრაფად მითხარი რა გინდა... ერთ საათში რეპეტიცია მაქვს... და თან ჯასტინისთვის მომზადებული ტექსტი უნდა გადავიმეორო!

-რა ქნა?

-დროზე!

-კარგი... კეიტს რატომ ეჩხუბე?

-მერე მოგიყვები თუ ეს გაინტერესებს!

-კარგი! მაშინ აი ნახე!
სწრაფად მოიტანა მობილური და ვიდეო მანახა სადაც ჯასტინი ჩემზე ლაპარაკობდა.

თავიდან ვიფიქრე ყველაფერი დამთავრდა-მეთქი, მაგრამ მემგონი უარესი...

ჯასტინი რათქმაუნდა იმედებს ამყარებდა ბელიებერებზე რომ ისინი არ დაუჯერებდნენ  "უცნობ ჟურნალისტს" და ასევე ისიც თქვა რომ მოცეკვავეებზე ჰქონდა ეჭვი, თუმცა დააზუსტა რომ ჩემზე არ ჰქონია ეჭვი და ასევე ისიც თქვა რომ ჩემს გარეშე მისი ტური არ გაიმართებოდა!

გაბრაზებულს რა გამეკეთებინა აღარ ვიცოდი! რათქმაუნდა რეპეტიციაზე წავედი,მაგრამ ნახევარი საათი დამაგვიანდა,რადგან ნახევარი საათი ვიდექი შენობის წინ და ვფიქრობდი შევსულიყავი თუ არა... ხოლო ჯასტინის ზარებს არ ვპასუხობდი!

ხოლო როცა რამდნეიმე კამერა შევამჩნიე მაშინვე შევედი შენობაში სადაც ჯასტინი შემეფეთა.

-მეგონა აღარ მოხვიდოდი...

-ხო... ბოდიში დამაგვიანდა!-თვალებში ვერ ვუყურებდი და თან მინდოდა მისთვის ყველაფრის თქმა.

-კარგად ხარ?

-აჰა...კი!

- დავიწყოთ?

-არა!

-არა?!

-არა!

-კარგი...მაშინ მითხარი რა ხდება!

__________________________________________________________

კომენტარები დაწერეთ ♥ PrettyBoySwag ♥

♥