ვინც მოთხრობის მკითხველი არაა,პირდაპირ ბოლოში ჩადით.
ვინ წარმოიდგენდა,რომ ბედისწერა მათ კვლავ შეახვედრებდა,ამ ადგილას მსგავს ამპლუაში... იანი გაშეშებული იდგა და სიამაყით სავსე ეველინს გაყურებდა.ევიმ იგრძნო მისი დაჟინებითი მზერა და გახედა. მათ შორის რაღაც უხილავი ძაფი გაიბა.რამოდენიმე წუთი ერთმანეთს შეყურებდნენ.სწორედ ამ დროს გაიღვიძა მათ შორის იმ გრძნობებმა,რომელიც ორივე მათგანს მთელი ამ სამი წელიწადის განმავლობაში ტანჯავდა.. ეველინი ცდილობდა,მისი მზერით ყველაფერი ეთქვა,ეთქვა ყველაფერი რასაც მისადმი განიცდიდა.რომ მიუხედავად იმისა,რომ მას შემდეგ დიდი დრო გავიდა,მას ისე ეჭირა თავი,თითქოს სულ რამოდენიმე საათი იყოს გასული.! დრო მირბის-სიძულვილი კი ჩემს გულში რჩება-ამბობდნენ ეველინის თვალები ეს ყველაფერი ერთი დიდი შეცდომა იყო,მაპატიე-ამბობდნენ იანის თვალები. მათი ამგვარი დამოკიდებულება იქ მყოფთაგან თითქმის ყველამ იგრძნო. დენიელი ევის მიუახლოვდა -ხდება რაიმე? -არაფერი,უბრალოდ მინდა მალე დავიწყოთ ეს ინტერვიუ და საღამო უკეთ გავატაროთ.. -რა გჭირს იან? ემილიმ იანი იმ ფიქრთა მორევიდან ამოიყვანა,რომელშიც ასე ღრმად იყო ჩაშვებული -არაფერი,ის ის.. ეველინი მათ მიუახლოვდა -ვწუხვარ,რომ დღეს ასე მოხდა...უბრალოდ დილით ხასიათზე არ ვიყავი (გაიცინა ევიმ)-ყველაფერი თავიდან დავიწყოთ,თითქოს დილით არც შევხვედრივართ -აშკარად ეგრე აჯობებს.გაუღიმა ემილიმ -ეველინ კლარისა ანდერსონი.და სიამაყით გაუწოდა ხელი,თან იანს გახედა. -ემილი მარტინესი.და ხელი ჩამოართვა. სანამ ეველინი მიჩელს გაეცნო,სწორედ ამ დროს გაუელვა თავში ემილის,რომ ეს ის ეველინი იყო,სწორედ ის,რომელზედაც იანმა რამოდენიმე დღის წინ უამბო. -ის არის ჰო?(ჩუმად შეეკითხა იანს) -ჰო!.თქვა მოკლედ და კვლავ ეველინს გახედა. -თქვენთვის ცალკე ოთაახია,პირდაპირ,შეგიძლიათ უკვე დაიწყოთ ჩაწერა უთხრა დენიელმა ეველნს -კარგი წავედით.-შეგიძლია წამოხვიდე. პირველი სიტყვები,რომლითაც ეველინმა იანს მიმართა ეველინი მძიმე ნაბიჯებით მიიწევდა მეორე ოთახისკენ,მასში იმდენად დიდი თავდაჯერებულება იგრძნობოდა,რომ თავისი თავით კი არა,ახლა მისით ანდრიანი,ჯესიკა და ნატალიე ნამდვილად იამაყებდა. -ჰელენის ხათრით,ჩემი პატარას ხათრით,გავუძლებ. ფიქრობდა ის და პირვანდელი მდგომარეობის შენარჩეუნებას ცდილობდა.არ უნდოდა,რომ იანისთვის მისი სისუტე დაენახებია.პირიქთ მას უნდა ეფიქრა,რომ მისი მცდელობა,ამაო იყო.. -ცოტას გავირეპეტიციებთ,პირდაპირ ეთერამდე 15 წუთი გვაქვს უთხრა ეველინმა ოპერატორს და გარეთ დარჩენა თხოვა.)თვითონ კი იანთან მარტო დარჩენა უნდოდა. -ჰელენ მიყვარხარ! ეველინისთვის,რომ გეკითხათ ვერ გიპასუხებდათ ეს რატომ გაიფიქრა,მაგრამ მთავარია რომ გაიფიქრა და ოთახში შევიდა იანი კვლავ ფანჯარასთან იდგა.სასჯელის მოლოდინში იყო თითქოს,ისე შეშინებული შებრუნდა მისკენ. -ხელახლა გავიცნოთ ერთმანეთი,თუ გახსოვარ? შეეკითხა ეველინი და ორი ნაბიჯი გადადგა მისკენ -რათქმაუნდა მახსოვხარ. როგორც იქნა,თქვა იანმა. -პატიების თხოვნა,ჩემგან არ ივარგებს.თავის დამცირება გამოდის-ფიქრობდა იანი და ვერ მიმხვდარიყო,რა ზომებისთვის შეიძლება მიმეართა -ძალიან კარგი )მაშინ ინტერვიუმდე ერთ-ორ სიტყვას გეტყვი.ისე უბრალოდ,რომ იცოდე. -ეველინ მომისმინე..(წარმოთქვა იანმა,მაგრამ ეველინმა არ დააცადა) -არა შენ მომისმინე..თუ როდესმე გკითხავენ,ფანები,ჟურნალისტები ან ოჯახის წევრები,არსებობს თუ არა დედამიწაზე ადამიანი,ვისაც მთელი არსებით ძულხარ,ხელებისაწევით,მთელი გულახდილობთ შეგიძლია უთხრა მათ,რომ "კი"არსებობს, და თუ იმასაც გკითხვანე,თუ ვინ არის ეს ადამიანი,კვლავ შეგიძლია დარწმუნებით უთხრა,რომ ეველინ ანდერსონია...რომ ის,შენში ვერ ხედავს ვერაფერს ისეთს,რის გამოც შეიძლება შეგიყაროს ვინმემ,რომ ის ყველაზე საზიზღარ და ცუდ ადამიანად გთვლის მთელი დედამიწის ზურგზე,რომ მცდელობა ის გაგეუბედურებია,ჩაგივარდა...არ გამოგივიდა! მაგრამ,თავიდანვე კარგი მსახიობი,რომ იყავი ამაში იმ ღამეს დარწმუნდა,როდესაც სცენა გაითამაშე თითქოს ძალიან მოგეწონა.. -ვერ გიტან იან ქოლინ.. (ახლა უკვე პირველ პირში განაგრძო საუბარი და მას შეუბრუნდა) ეს სიტყვები,მთელი ეს ტექსტი ისეთი სიძულვილით იყო ნათქვამი,რომ იანი თავის დანაშაულში ბოლომდე გაერკვა. -ჩემგან ბავშვს ელოდებოდი? ამ კითხვას ეველინი არ ელოდა,მაგრამ ეველინი რის ეველინი იყო ის,თუ ის ამ სიტუაციას მის სასარგებლოდ არ გამოიყენებდა! -კი,ასე იყო.და შენს გამო,შენს გამო მე მას სიცოცხლე მოვუსწრაფე თქვა და ხელოვნური ცრემლები წასკდა...რათქმაუნდა,მას უნდა ეფიქრა რომ ბავშვი ცოცხალი აღარ არის,რომ ის არასდროს დაბადებულა.ასე უფრო ადვილი იქნება სიმართლის დამალვა,ეველინს ჰო დაფიცებული ქონდა,რომ იანი ვერასდროს გაიგებდა შვილის შესახებ! -ის არაა ღირსი ჩემი ჰელენის მამა იყოს.(გაიფიქრა მან და ცრემლები მოიწმინდა) -მაპატიე,ძალიან ვწუხვარ!მართლა არ მინდოდა ყველაფერი ასე გამოსულიყო,ვიცი ეს სიტყვები ფუჭია,მაგრამ ძალიან მიჭირს იმის გაგონება,რომ ადამიანს ასე ძალიან ვძულვარ..ეველინ.. თქვა მან და ახლოს მიიწია -ოდესმე მაპატიებ?(ხელი ხელზე დაადო) -ხელი გაწიე. უხეშად უთხრა და ზურგით შებრუნდა. -ჩემი სთქმელი გითხარი,გითხარი რასაც ვგრძნობ.! მე შენთან საქმიანი შეხვედრის მეტი დღეიდან აღარაფერი მაკავშირებს,ამ ამბავს ვერავინ გაიგებს..არც მინდა რომ ვინმე,ჩემს წარსულში იქექებოდეს,რაც მოხდა მოხდა,მაგრამ სხვებისთვის,შენთვის კი უპატიებელი იქნება.გასაგებია? -რადგან ჩემს არცერთ სიტყვას არ უსმენ და მათ შენთვის ფასი არ აქვს,თავის მართლებას აღარ ვაპირებ.ძალიან ბევრი შეცდომა დავუშვი და არ მინდა ეს შეცდომები წინ დამიხვდეს,რათქმაუნდა ამას ვერავინ გაიგებს.მხოლოდ საქმიანი ურთიერთობა,თითქოს დღეს შევხდით პირველად -ასე უფრო ადვილია,მაგრამ აწი ვიზრუნებ,რომ ინტერვიუ ჩემთან აღარ მოოგიწიოს. (ცინიკურად გაუღიმა და ოპერატორი დასაძახბლად წავიდა)
ინტერვიუმ ჩვეულებრივზე უკეთ ჩაიარა.ეველინს თავი ძალიან კარგად ეჭირა,ეჭვსაც ვერავინ შეიტანდა )) ინტერვიუს ბოლოს,იან მადლობა გადაუხდა და ოთახიდან გავიდა. სწორედ ამ დროს,ამ პროცეს უკვე დენიელიც მორჩენილიყო -გილოცავ,შენს პირველ პირდაპირ ეთერს)) -მადლობა,დენიელ..ცოტა დავლიოთ,რას იტყვი? -კარგი აზრია.. და ორივე მთავარ დარბაზში გავიდა.ხალხი კიდევ უფრო მომრავლებულიყო და აქაურობა უკვე ნამდვილ წვეულებად ქცეულიყო. იანი და ემილი იქვე შორიახლოს საუბრობდნენ -გითხრა რაიმე? -ვერ მიტანს -მეტი არაფერი? -ესეც არ უთქვამს,საქციელებიდან მივხვდი სიმართლეს უმალავდა იანი ემილის. -კარგი არაუშავს..
ამ დროს წყნარი სიმღერა დაიწყო,ემილი ნამდვილად გახარა ამ ამბავმა.მთელი საღამოა ელის,იანი როდის გამოიცეკვებს მას! -მაპატიე ორი წუთით დაგტოვებ. (ემილიმ ცეკვის შემოთავაზების ნაცვლად,დატოვების ბილეთი მიიღო)
დენიელი და ეველინი,მაგიდასთან იდგნენ და საუბრობდნენ. სრულიად მოულოდნელად მათთან იანი მივიდა -შეიძლება ჩემი კორესპოდენტი გავიწვიო საცეკვაოდ? (მან ჯერ დენიელს შემდეგ,კი ეველინს გახედა) ეველინს ეს არ უნდოდა,მაგრამ უარს ვერ ეტყოდა,მაშინ დენიელი ამ უარის მიზეზს შეეკითხებოდა. -კარგი.(უღიმღამოდ თქვა მან)-მალე დავბრუნდები ჩუმად უთხრა დენიელს და იანს გაყვა..
ისინი სცენის შუაგულში მოექცნენ..შუქი პირდაპირ მათ დანათებდათ.. იანმა ეველინს წელზე შემოხვია ხელები,ზუსტად ისე როგორც წლების წინ,კლუბში. ეველინი ცოტა გაოცებული იყო ამ ჟესტით.მას ახედა და სინათლეზე გასხივოსნებულ მის ლურჯ,წყლიან,ამ წუთში არაფრის მთქმელ თვალებში ჩაიხედა.თითქოს ამ მომენტმა,წლების წინ ჩასახული ნაპერწკალი გააღვივა,თითქოს ამ მომენტში მან სხვანაირად გახედა იანს და მთელი გულისტკენა დაივიწყა.
და რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს,თანდათან ციდლებოდა 12 საათს,რაც ნიშნავდა,რომ დგებოდა 5 აპრილი.დღე,როდესაც ეველინი და იანი ერთმანეთს შეხვდნენ,ბევრი არასასიამოვნო დეტალის გამოკლებით,ისინი ზუსტად სამი წლის წინ,ზუსტად ამ სიმღერაზე,ზუსტად ასეთი დაბნეულობით-სცენის შუაგულში ცეკვავდნენ!
როადენ გასაკვირვი და ზოგისთვის საწყენი არ უნდა იყოს მოთხრობა შწყდება.. ბევრს ველოდი ამ მოთხრობისგან. წერის სტილი შევცვალე და უფრო დავხვეწე,მაგრამ მგონი ეს არც ისე კარგი გამოვიდა. არ მეგონა,რომ თინეიჯერული თავგადასავალი უფრო გაამართლებდა ვიდრე ეს მოთხრობა. ან რავიცი,უბრალოდ გეზარებათ დაკომენტარება,მე კიდე ყოველთავში მთელს თუ არა,ჩემს ნახევარ შესაძლებლობას ვდებ,ზოგს კი ხუთნიშნა კოდის აკრეფა და 5 სიტყვის დაწერა ეეზარება.. ეგეც არ იყოს სკოლა იწყება.როგორც ჩანს ამ ყველაფერზე ცოტა ადრე უნდა მეფიქრა.. ვინც კითხულობდით და აკომენტარებდით დიდი მადლობა ** თქვენ არაფერ შუაში ხარ,არც ვიცი ვინც არის შუაში..:დ ერთი სიტყვით მადლობთ რომ კითხულობდით.. ის ორი მოთხრობაც დამთავრდება,და ალბათ კარგა ხანი აღარ დავდებ საიტზე მოთხრობებს** Romeo Vs Juliet-კი ჩემს შემოქმედებაში რეკორდებს ხსნის :დდ25 ზე ნაკლები კომენტარი ჯერ არ ქონია,მადლობთ რომ მოგწონთ,დავდებ იმასაც მალე!
P.S. მიყვარხართ თქვენი:Queenmariamo
| 
