უკვე პატარა ბიჭუნა მყავდა.. ლოგანი დავარქვი.. ძალიან ლამაზი იყო ჩემი სოცოცხლე.. დანიელი ციხიდან გამოვიდა და ყოველდღე ნახულობდა.. არც ვუშლიდი პატარა ლოგანიკოს ნახვას... მაგრამ მე ვცდილობდი არ შევხვედროდი,რადგან მისი ნახვა არ მსიამოვნებდა...
-ლოგანიკო მზადაა?
-კი..
-მომიყვა მაშინ წავალთ და გავისეირნებ ცოტახნით...
მანქანაში ჩავსვი ლოგანიკო და პარკისკენ წავედი...
პარკში მივედი....შემდეგ კალიასკაში გადავიყვანე,და პარკში დავიწყე სერნობა.. ჩემი სიცოცხლე .. სკამზე ჩამოვჯექი და ვეთამაშებოდი...სულ იღიმოდა.. ხასიათით ძალიან საყვარელი ბავშვი იყო.. ტირილი არ უყვარდა..
-უკაცრავად შეიძლება აქ ჩამოვჯდე ? პაპარაცები მომდევენ და იქნებ ბავშთან თამაშის დროს ვერ შემამჩნიონ?
-კი მაგრამ ვინ ხარტ?
გვერდიტ ვიღაც მომიჯდა.. მივხვდი რომ ცნობილი იყო რადგან პაპარაცები მართლაც მისდევდნენ..
-შეიძლება აქ ვიყო ცოტახნით?
-ვინ ხარ? ერ ეს მითხარი?
კაპიშონი მოიძრო და დამენახა.. მერე კი უცებ დაიხურა და ბავშვს დაუწყო თამაში..ვერ წარმოვიდგენდი ამ ადამიანს თუ ოდესმე შევხვდებოდი.. ეს ხომ ჯასტინ ბიბერი იყო.. პაპარაცებმა როცა ჩაიარეს..და მის ძებნას თავი დაანებეს.. კაპიშონი მოიძრო..
-დიდი მადლობა..
ჩემი სახელის თქმა უნდა, მაგრამ არ იცოდა ამიტომ მე შევახსენე,,
-ელისი
-ჯასტინი..
ხელზე მეამბორა..
-ეს არ იყო საჭირო..
-ეს ბავშვი შენი დაა?
-არა ჩემი შვილია..
-ასეთი პატარა ხარ და შვილი გყავს?
-შენზე ორი წლით დიდი ვარ..ცოდნისთვის..და კიდევ პატარა სულაც არ ვარ შვილის ყოლისთვის..
წამოვდექი და პარკის გასავლელისკენ ავირე გეზი..
-მოიცა მოიცა..შენი წყენინება არ მინდოდა.. წამოდი სადმე კაფეში..
-არა არ მცალია..სახლში უნდა წავიდე ბავშვის ძილის დროა
-გთხოვ.. ბავშვი მიიყვანე სახლში.. დააძინე და მერე კაფეში გეპატიჟები
-კარგი ასე იყოს..
როცა ვინმე რამეს მთხოვს გინდაც უცხო იყოს თითქმის ყოველთვსი ვუსურვებ..ლოგანი სახლში მივიყვანე .. თითქმის უკვე ეძინა და ლოგინში ჩავაწვინე.. ბელა გავაფრთხილე რომ მივდიოდი და იმ კაფეში მივედი სადაც ჯასტინმა დამპატიჟა..მაგრამ მანამდე რა თქმა უნდა გამოვიცვალე..
-გამარჯობა..
-ჰიი.. უხასილოდ ვუტხარი და სკამზე ჩამოვჯექი..
-ნაყინი გინდა? და კოლაა?
-არა იყოს არაფერი მინდა.. იცი რა მირჩევნია აქედან წავიდეთ..
მართლაც იქაური გარემო არ მომეწონა.. ხალხი ცუდად მიყურებდა.. მე და ჯასტინ ბიბერი იმ პარკში წავედით,სადაც ერთმანეთს შევხდით.. თან ვსეირნობდით და თან ვსაუბრობდით..
-ჩემ შესახებ მოგიყვე? ეს ძალიან უინტერესო ამბავია..და ჯობს ამის შესახებ ჩუმად ვიყო..
-არა მითხარი.. მე შენს შესახებ ყველაფერი მაინტერესებს..
-ჯასტინ..
შევჩერდი .. ჯასტინიც გაჩერდა..
-ჯასტინ იცი რა მივხვდი რომ კარგი ადამიანი ხარ.. მაგრამ სულ ცოტახნის წინ გაგიცანი და ჩემი პირადი ცხოვრების შესახებ მოგიყვეე? მგონი ეს ნაადრევია.. დადგება დგე როცა ამის შესახებ მოგიყვება.. ახლა ამ თემაზე ლაპარაკი ჩემთვის ცოტა არ იყოს მტკივნეულია.. როცა ეს ჭრილობა მოშუშდება მაშინ მოგიყვები..
-ელის იცი რას მივხვდი? ჯერ არ შევხვედრივარ შენნაირ ადამიანს..
-მე როგორი ვარ?
-ძალიან საყვარელი.. ყველაფერს პირდაპი ამბობ და მხიარულიც ხარ..მართალია ახლა არა,მაგრამ დარწმუნებული ვარ რომ მხიარული ადამიანი ხარ..
-სიმართლე გითხრაა? არც ისე მხიარული ვარ..
