((> Always Hard To Say Goodbye ♡
♡ I was a dreamer before
you went and let me down.
-ელ, ჯასტინს უნდა დავურეკო-რატო ?
-ჩემი აქ ყოფნის ბოლო დღეა 2 თვე აქ არ ვიქნები და მინდა რომ
ენდი ვნახო
-კარგი
გავვარდი და ტელეფონი ავიღე ჯასტინის ნომერი ავკრიფე და დავურეკე
-ჯას ისა რა ქვია და რა მინდოდა მეთხოვა
-რა ხდება პრინცესა?
-შეგიძლია სადღაც წამიყვანო?
-კი, რატომაც არა, მცალია ახლა, 10 წუთში მანდ ვიქნები, მაქამდე
გაემზადე..
-კარგიი (ტელეფონი გავუთიშე)
ელენას მივუტრიალდი და ვკითხე
-შენც წამოხვალ?
-არა, არ მინდა ხელი შეგიშალოთ
-რა სისულელეა ელ
-არა, იმის მერე ალბათ გაივლით სადმე და თან დაილაპარაკებთ
-კარგი, როგორც გინდა
-მიდი გაემზადე
-ხოო, აუ არ ვიცი რა ჩავიცვა
-ჰაჰაა.. ჯასტინი მოვიდა უკვე
-რა?? აბა 10 წუთიოო? (გავიცინე)
-ხო იცი რა სწრაფია
-აი ძლივს ჩავიცვი
-მოდი ჩაგეხუტოო (ცრემლები გადმოვყარე) -მომენატრები
-მეც ჯესს (მასაც წამოუვიდა ცრემლები)
გამოვედით ოთახიდან და დაბლა ჩავედით, მე ჯასტინდათ მივედი
ელენა კი თავის გზას გაუყვა..
-უნიკალურად გამოიყურები ჯეს
-მადლობა ჯასტინ
-აბა სად მივდივართ?
-ენდისთან
-რა?? შენ რა მეხუმრები? მე მაგასთან მიმსვლელი არ ვარ
-სად არის იცი ?
-სად?
-სამკურნალო ცენტრშია
-რა ? რატომ ?
-ვითომ არ იცი (გავუღიმე)
-კაი ხო, კაი, ვიცი
-რას იზამ წამიყვან ?? ეს ხომ ბოლო დღეა ჩემი აქ ყოფნის (გავინაზე)
-კარგი პრინცესა, წაგიყვან (შუბლზე მაკოცა)
მანქანის კარი გამიღო და მეც მანქანაში ჩავჯექი. გზაში არცერთს
ხმა არ ამოგვიღია, მისვლისას მითხრა ჯასტინმა ღვედი გქონდა
შესაკვრელიოო 
კარებთან რომ მივედით დაცვამ გამაჩერა -ვინმეს ნათესავი ბრძანდებით ?
-არა, ენდის მეგობარი ვარ
-მეგობრების შესვლა არ შეიძლება, ვერ შეგიშვებთ
-უკაცრავად?? (ჯასტინი გადმოდგა წინ) -ის ჩემთანაა (გაუღიმა)
-მაპატიეთ მისტერ ბიბერ არ ვიცოდი
-ამის მერე გაითვალისწინე (თვალი ჩაუკრა)
ენდის ოთახს ადვილად მივაგენით მაგრამ ჯასტინი არ
შემომყვა შიგნით, არ უნდოდა ენდის ნახვა
კარებზე დავაკაკუნე და ენდის ხმა მომესმა
-მობრძანდით
-გამარჯობა ენდი (კარი შევაღე და შევედი)
-ჯესი ? (უკან დაიწია)
-რატომ ხარ აქ ? შენ ხომ ყოველთვის ყველაფერს მასწავლიდი ! ვინ
იყო ის ბიჭი რომელიც მეუბნებოდა რომ არ უნდა დავნებებულიყავი ?
რომ მასწავლიდა როგორ უნდა მეცხოვრა?
-მე ის აღარ ვარ, გთხოვ გამიგე!
-ენდი, უნდა დაძლიო შენ შენი თავი.
-არ შემიძლია
-მე ამისთვის არ მოვსულვარ, მინდა დაგემშვიდობო ქალაქში მივდივარ
-ცუდია
-კარგი, გამოჯანმრთელებას გისურვებ
-მოიცა
-რაიყო ?
-აა, კაი არაფერი..
ოთახიდან გამოვედი, დაბლა ჩავედი და დავინახე ჯასტინი როგორ
ელაპარაკებოდა ვიღაც ბიჭს, ახლოს მივედი
-Hi ჯეს (მომესალმა)
-გამარჯობა (გაუღიმე)
-საყვარელია (უთხრა ჯასტინს)
-ვიცი (გაუღიმა)
-ჯეს ეს ჩემი საუკეთესო მეგობარი.. იანია
-სასიამოვნოა
-ჩემთვისაც (გავუცინე)
-ჯეს, გავისეირნოთ?
-რატომაც არა
-ხო წამოხვალ იან ?
-კი, რათქმაუნდა
ჯასტინმა როგორც ყოველთვის მანქანის კარი გამიღო, მეც დავჯექი
და კაფეში წავედით, ძალიან ვიხალისეთ, რა აღარ შევუკვეთეთ,
ბოლოს ჯასტინი სადღაც გავიდა და მე და იანი ერთად დავრჩით.
-ესეიგი შენ ხარ ის შეუდარებელი ჯესი არა?
-ხო მე ვარ მაგრამ არამგონია შეუდარებელი ვიყო
-დამიჯერე რომ ხარ
-რავიცი (გავუღიმე)
-ლამაზი ღიმილი გაქ, ამიტომ ხშირად გამიღიმე
-ჯასტინი სად წავიდა?
-ვერ გეტყვი, რაიყო მოგაბეზრე თავი?
-არა, სულაც არა
-აი მოდის შენი ჯასტინი
-კარგია
-სად იყავი ?
-გარეთ გამომყევი და ნახავ
-კარგი
ჯასტინმა ხელი ჩამკიდა, გარეთ გამიყვანა და.. პირი ღია დამრჩა ყვავილებით
იყო იქაურობა მოფანტული და მაღლიდან თუ გადმოხედავდი ეწერა
"ჯეს, მე შენ მიყვარხარ"
-ეს ყველაფერი შენთვის ჯეს და აი ესეც (ტიტები მომაწოდა)
-მადლობა ჯასტინ, ეს ჩემი ყველაზე ბედნიერი დღეა, მეც მეც სიგიჟემდე
მიყვარხარ..
მე ჯასტინს ვაკოცე და მანაც საპასუხოდ კოცნა დამიბრუნა. საღამოს
სახლში მიმაცილეს, შესვლისას ცრემლები წამომივიდა, მე მას დიდი ხანი
ვეღარ ვნახავდი, მომენატრებოდა ისე როგორც არავინ.. ჩემს ოთახში ავედი
და ვცილობდი არ მეფიქრა შემდეგ დღეზე, მაგრამ არ გამომდიოდა, სამწუხაროდ
ეს რეალობა იყო და რეალობას ვერ შევცვლიდი..
