სანამ კითხვას დაიწყებდეთ,მინდა კიდევ ერთხელ შეგახსენოთ
ეს ის Party In The U.S.A -არაა,რომელიც ადრე იწერებოდა.
ის შეგიძლიათ ნახოთ იცით სადაც,და კიდევ მემილიონეჯერ ვამბობ,რომ იმ მოთხრობის შეცვლას არ ვაპირებ.რომ მოვინდომო ამას მაინც ვერ გავაკეთებ.
მაშინდელი მთავარი გმირი და მაშინდელი "მე" ძალიან გავდა ერთმანეთს.ფაქტიურად ჩემზე ვწერდი.ახლა კი არც მინდა და არც მომწონს,რომ ამერიკაში ჩასული გოგონა ძალიან ბავშვური იყოს და ბავშვური ისტორია მოგიყვეთ :))
არის ადგილები რომლებიც დაემთხვევა.იგივეა შინაარსიც!!
ეს ახლა თინეიჯერული,ჩვენი დროის ლავსთორია,რომლის წერაც ძალიან მსიაომვებს და იმედია გაგრძელების საშუალებას მომცემთ!**
მინდა ახალი თავები აქ დავდო,და არა ვორდშო ჩემთვის შევინახო :დ
ბევრი არ მიფიქრია,ქუჩა გადავჭერი და ქვიშაზე გადავედი.გამიკვირდა რატომ იყო ერთი ადგილი შემოსზაღვრული,ასე ხომ საქართველოში არ აკეთებენ,მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე..ნელი ნაბიჯით წავედი იმ ადგილისკენ,სადამდედაც ოკეანის ტალღები აღწევდა.ქვიშაში დავჯექი და ფიქრებში წასულმა სიმღერა დავიწყე.
ბოლო ხმაზე მქონდა აწეული და ახლა არაფერი მესმოდა,გარდა ჩემი გამაყრუებელი ნამღერისა:დ
უკნიდან ხელის შეხება ვიგრძენი......
–აააა–დავიყვირე უნებურად და უკანმოუხედავად წამოვდექი.იმ წუთებში მხოლოდ ყურსასმენების მოხსნა მოვახერხე.
მართლა ძალიამ შემეშინდა,რადგან დარწმუნებული ვიყავი რომ ახლა ჩემს გარდა იქ არავინ იყო.
როდესაც შევბრუნდი,ჩემს წინ დაახლოებით მამაჩემის ტოლა მამაკაცს შევხედე,რომელიც რაღაცას ძალიან გაეხარებინა და სულელივით მიცინოდა.
შეშინებულმა და ამავდროულად დაბნეულმა,ვერაფრის გაკეთება მოვიფიქრე,გარდა იმისა მეკითხა"ვინ ჯანდაბა ხართთქო"...
–ინგლისური არ იცი?–დაიწყო მან თავისი ბრიტანული აქცენტით,რამაც იქვე მომხიბლა.გვიანღა გავიაზრე რომ კითხვა ქართულად დავუსვი და ჩემს წინ მდგომი უცხო ადამიანი,კიდევ უფრო დავაბნიე.
–რათქმაუნდა,ამერია უბრალოდ–საუბარი ინგლისურად განვაგრძე.–რამე პრობლემაა?
–პრობლემა მერე განვიხილიოთ.საოცარი ხმა გაქვს
სიცილი ამივარდა
–საოცარი? :დ უბრალოდ მოყვარული მომღერალი ვარ.
–პირველ რიგში გაგეცნობი,ჯონათანი,მუსიკალური პროდიუსერი–ხელი გამომიწოდა.
მეც ჩამოვართვი და გამიხარდა,რომ პირველი 3 სიტყვა ქართულად წარმოვთქვი.
–შენ უნიკალური ხმის პატრონი ხარ.
–ძალიან დიდი მადლობა,მაგრამ ...
–არავითარი მაგრამ!!–ჩემსკენ წამოვიდა და ბეჭზე ხელი დამადო.უხერხულად დავხედე მის ხელს და თვალებში შევხედე
–ჩემთან უნდა მოხვიდე სტუდიაში და იქ ვისაუბროთ უკეთესად,რას იტყვი?
–იცი?მე არ ვფიქრობ ამაზე სერიოზულად.მომავალიი მსახიობი ვარ,მე და მომღერალი?
–ყველაფერს ვიფიქრებდი,გარდა იმისა რომ მსახიობი ხარ.
–მომავალი–მივაშველე სიტყვა
–ნუ მომავალი :დ უბრალოდ იცოდე,რომ ეს შემოსაზღვრული ტერიტორია ჩემია..
და მეც ინსტიქტურად კიდევ ერთხელ მოვავლე თვალი იქაურობას
–უცხოების შემოსვლაზე ჯარიმაა!–გაიცინა–თუ გინდა რომ ჯარიმას აცდე სტუდიაში უნდა მოხვიდე–კვლავ გამიღიმა და ჯიბიდან სავიზიტო ბარათი ამოიღო
–მე და ჩემი ცოლი 2 თვეში ბავშვს ველოდებით და სულ მის ჭკუაზე დავდივარ.ეს ტერიტორიის ცალკე გამოყოფაც მან მოიფიქრა,სიმშვიდის მიზნით ;დ
–მესმის თქვენი–ძალიან მომეწონა,რომ ასე ერთი ნახვით ჩემთან ძალიან გუალხდილი გახდა.მუსიკალური პროდიუსერი,ეს ბევრს ნიშნავს.მე კი იმ წუთში არაფერზე არ შემეძლო ფიქრი.
–აი მირეკავს–თქვა და მობილურს უპასუხა.
ბარათს დავხედე.ჩემს თავზე მეცინებოდა.ალბათ ვერასდროს წარმოვიდგენდი,რომ ჩემი ქვიშაში უიმედო ნამღერი ვინმეს მოეწონებოდა,მითუმეტეს პროდიუსერს,რომელიც ამ საქმის პროფესიონალია..
–უნდა წავიდე.შენი იმედი მაქვს და ვგრძნობ რომ ორშაბათ დილით ჩემს კაბინეტში დამხვდები
–დროებით..–აქ შეჩერდა
–მაილი–გავიცინე და მივხვდი რომ ჩემი სახელი აქამდე არ მითქვამს
–დროებით მაილი–გამომხედა,პლიაჟი გაირბინა.ცოტა ხანში კი მანქანის ხმაც გავიგონე
წავიდა,მე კი კვლავ მარტო დავრჩი.
–ნამდვილი ბედის ირონიააა–თითქოს არ მიხაროდა,მაგრამ ამავდროულად ძალიან ბედნიერი ვიყავი.კვლავ სიმღერა ჩავრთე,ამჯერად ქვიშაში დავწექი და ცაზე ვარკსკლვების თვლა დავიწყე.
ეს პროცესი ესეოდენ მამშვიდებდა და ფიქრის საშუალებას მაძლევდა...
საათს რომ დავხედე უკვე 12 იყო,საკმაოდ გვიანი ჩემი უცხო ქუჩაზე ყოფნისთვის.
როგორც ჩანს ჩემებმა არ იციან სახლში რომ არ ვარ,არ დაბრუნებულან,თორე აქამდეც დამირეკავდნენ.
სავიზიტო ბარათი,რომელიც ხელში მეჭირა ორად გადავკეცე და ჯიბეში ჩავიდე.
პლიაჟი ფეხშიშველმა გავიარე.
ძალიან არ მესიამოვნა თბილი ქვიშის მერე,ცივ ბეტონზე ასვლა.ტროტუარზე ჩამოვჯექი და კეტების ჩაცმა დავიწყე,თან ჩემ წინ გამვლელ მანქანებს ვათვალიერებდი.
როცა თასმის შეკვრას მოვრჩი,წამოვდექი და გვერდზე მიუხედავად გზა გადავჭერი.არ მიფიქრია,რომ მოსახვევიდან შესაძლებელი იყო მანქანა გამოსულიყო
შუქი პირდაპირ თვალებში მომხვდა,ძალიან არასასიამოვნოდ.ვერაფრის გაკეთება მოვახერხე,გარდა იმისა რომ სახეზე ხელი ავიფარე და ადგილზე გავქვავდი.
მომავალი მანქანა პირდაპირ ჩემს მუხლებთან გაჩერდა.
რამოდენიმე წუთი შოკში ვიყავი,ძალიან შემეშინდა.
–შენ რა წინ არ იყურები?–გაბრაზებული ტონით გადმოვიდა მძღოლი მანქანიდან.
ვერ შევძელი მისი დანახვა,სახეზე მანქანის შუქი მანათებდა.
–შენ რა დაყრუვდი?–სიბნელეს მოფარებული ლანდი სინათლეში გამოვიდა.
ახლა უკვე ძალიან მკაფიოდ შემეძლო მისი სახის დანახვა.
–ჯასტინ ბიბერი?ეს რაღა ჯანდაბაა–გავიფიქრე და გაოცებულმა ჩამოვწიე ხელი სახიდან.ის იმდენად გაბრაზებული იყო,მივხვდი მისი დანახვით გამოწვეული სიხარულის გამოხატვა,ცოტა უადგილო იქნებოდა.
–წინაც ვიყურები და არც ყრუ ვარ–მკაცრი ტონით ვუთხარი.
მომიახლოვდა თუ არა სახე შეეცვალა.
ვერ მივხვდი რა მოხდა,როგორ შეიძლებოდა ასეთი სიბრაზე ესე წამებში გაქრობოდა,მაგრამ სახეზე თითქოს ღიმილი აუთამაშდა.
–ყრუ რომ არ ხარ მივხვდი,უბრალოდ წინ არ იყურები–ბაბნიკური მზერა პირდაპირ ჩემსკენ იყო მომართული.
–მართალია!უბრალოდ დავიბენი.მაპატიეთ ჯასტინ ბიბერ!–მინდოდა ეს სიტყვები ცოტა მკაცრად გამომვსლოდა,მაგრამ როცა მას ვუყურებდი არ გამომდიოდა.მისი გვარი წარმოვთქვი თუ არა გამეცინა
–აჰ,მადლობა ღმერთს : )) –ვერ მივხვდი ეს რატომ თქვა,რადგან უკნიდან მანქანამ გააჩერა.მოძრაობას ვაფერხებდით.ჯასტინი სწრაფად ჩაჯდა მანქანაში და დაქოქა.მე ჯერ კიდევ მისი წინ ვიდექი
–ჩაჯდები თუ დიდხანს გელოდო?–გადმოყო თავი ფანჯრიდან
შუაგზაზე მდგომს მეტი გამოსავალიც არ მქონდა,ან შეიძლება სხვა გამოსავალს ვერ ვხედავდი.აჩქარებული ნაბიჯით მივედი და კარები გამოვაღე
არაფერი უთქვამს,მოპირდაპირე ქუჩაზე გადავიდა,შემდეგ მობილურით ვიღაცას ესაუბრა,მე კი სულელივით ფანჯრიდან ვიყურებოდი და იმ ქუჩებს ვათვალიერებდი რომელზედაც აქამდე ნამყოფი არ ვიყავი...
საუბარს მალე მორჩა.მანქანა გააჩერა და გამომხედა
–ნამდვილად კარგად ხარ?რაიმე ჰო არ დაიშავე?
კარგ დროს შემეკითხა,მაგრამ მაინც მესიამოვნა
–არა ძალიან კარგად ვარ.!! დიდი მადლობა რომ აქამდე მომიყვანე და რაც მთავარია არ დამეჯახე! :დ––კარების გაღებას ვაპირებდი.
–აქ ცხოვრობ?–უკმაყოფილოდ იკითხა
–არა
–აბა სად მიდიხარ?
–სახლში
–სად ცხოვრობ?
და სწორედ მაშინ გავიაზრე,რომ ქუჩის სახელი არ მახსოვდა
–აქვე ახლოს–არ დავიბენი
–კერძოდ?ჰო იცი რომ მარტო არ გაგიშვებ.
სიცილი დავიწყე
–არ მახსოვს ქუჩის სახელი :დ
სიცილში ისიც ამყვა
–რათქმაუნდა,იქვე მივხვდი რომ აქაური არ ხარ :დ
–საქართველოდან ვარ.რამოდენიმე დღის წინ ჩამოვედი,სასწავლებლად.
–ძალიან სასიამოვნოა.ჯასტინი–ხელი გამომიწოდა.რათქმაუნდა ფორმალობისთვის
–მაილი კოსტავა–გავუღიმე
–უცნაური გვარია,"ქოსთავა"–გაიმეორა მისებური აქცენტით :დ
–დღეს აღმოვაჩინე,რომ ძალიან იღბლიანი ადამიანი ვარ
–კი ხარ!რატომაც არა–გაიცინა და ხელები საჭეზე დააწყო
თან ჩემმი დიასგან SmS-ის მომივიდა,ქუჩის სახელი მომწერა.ჯასტინს ვანახე.გაეღიმა და მანქანა დაქოქა.
–მანდვე ჩემი ახლო მეგობარი ცხოვრობს
–სასიამოვნოა: ))
გზაში ხმა არცერთს ამოგვიღია.ზოგჯერ მისკენ ვიყურებოდი,რათა დავრწუმნებულიყავი რომ ეს ცხადში ხდებოდა,რომ ეს ყველაფერი უბრალოდ სიზმარი არ იყო.
როგორც ასეთი მისი ფანი არასდროს ვყოფილვარ,მაგრამ მის გვერდით ჯდომა ახლა ძალიან მსიამონებდა...
როგორ არ მესიამოვნა ნაცნობი ქუჩის დანახვა.როცა სახლს მივუახლოვდით,ძვლივს მოვახერხე მეთქვა,რომ აქ გაეჩერებინა.უღიმღამოდ გავხედე ეზოს და მანქანის კარები გამოვაღე.მანქანიდან ჯასტინიც გადმოვიდა და მომიახლოვდა
–იმედია სიმართლე მითხარი,და მართლა კარგად ხარ
–სრულიად!!–ზედმეტმა ყურადღებამ თან მომხიბლა, თანაც გამაღიზიანა–ბოდიში უსიამოვნო შემთხვევისთვის
–უსიამონვოს ვერ დავარქმევდი–სიცილი დაიწყო.
უხერხული სიჩუმე ჩამოვარდა.
–უნდა შევიდე
–ჰო რათქმაუნდა–გაიღიმა
–სასიამოვნო იყო შენი ნახვა.–მორცხვად გავხედე
–ჩემთვისაც შენი გაცნობა.ალბათ კიდევ შევხვდებით
–ჰო იმედია–გავუღიმე და ეზოს კარი შევაღე.
ალბათ მეორე შეხვედრისას არც გემახსოვრები–ჩავილაპარაკე და კიბეები სწრაფად ავირბინე.შევხედე,როგორ გაუჩინარდა ლამპიონების შუქში ჯასტინის მანქანა და მხოლოდ ამის შემდეგ შევედი სახლში...
არ დავლოდებივარ ჩემების დაბრუნებას.ოთახში ავედი.საწოლზე პირქვე დავეხეთქე და დღევანდელზე დავფიქრდი.
ასეთ ცოტა დროში რამდენი რამ მოხდა.ღმერთო,რა საყვარელი იყო ჯასტინი.!
მაგრამ გულისსიღრმეში ხომ ვიცოდი,რომ მე მაილი ვარ.სასწავლებლად ჩამოსული უბრალო მაილი,ის კი ჯასტინია.ალბათ მასზე ფიქრის უფლებაც კი არ მაქვს..
ლეპტოპში მისი ფოტოების თვალიერება დავიწყე.ეს აქამდე არასდროს გამიკეთებია
გამახსენდა მისი გაბრაზებული ტონი,როცა ლამის გამიტანა და შემდეგ მისი ყურადღებიანი მზერა...
იმ ღამეს სასიამოვნოდ ჩამეძინა,დილით კი ჩემმა დამ გამაღვიძა.
–გაიღვიძე,ძალიან მაგარი რაღაც უნდა გითხრა
–რა ხდება?–თავი ძვლივს წამოვწიე
–მამას სამსახურიდან დაურეკეს,სასწრაფო საქმეა და მიდის.ჩვენ კი მარტო ვრჩებით
–რააა?–გახარებული წამში გამოვფხიზლდი
–ნუ აქამდე არ ვყოფილვართ შეზღდულები,მაგრამ ახლა უკეთესი იქნება.რასაც გვინდა იმას გავკეთებთ.მთელ ლოსანჯელესს სახლში მოვიყვანთ–სიცილი დაიწყო
–ვაააიმეე ტეი.რა მაგარია–სწრაფად წამოვდექი.შორტი ამოვიცვი,მაისური გადავიცვი და ნელა ჩავედი კიბეებზე.თავი ისე მეჭირა თითქოს მისი წასვლის შესახებ არ ვიცოდი
–ეს ბარგი ვისიააა?–უსიამოვნოდ ვიკითხე და ტეის თვალი ჩავუკარი,იმის ნიშნად რომ "თამაში დაიწყო"
–ჩემი მაილი.სამსახურიდან დმირეკეს და დღეს მივმეგზავრები–სამზარეულოდან დეივიდი გამოვიდა
–რააა?აუ კარგი რააა.რა წესია,ერთი კვირაც ვერ ძლებენ უშენოდ
–რა ვქნა მაილი საჭირო ვარ,თორე მეც მინდა აქ ყოფნა
–აუუუ მაა–მოღუშული სახით მივეხუტე.მეწყინა რომ მიდიოდა,მაგრამ წყენა ორმაგმა სიხარულმა გადაფარა ))
–აბა შენ იცი,შენი იმედი მაქვს –გაეცინა–მიხედეთ აქაურობას,და როცა შევძლებ აუცილებლად ჩამოვალ
–ნუ გეშინია მაა.2 წელი მარტო ვცხოვრობდი
–ეგ მარტო საყვარელო–ტეის გახედა–მარტო კი,და ორივე ერთად საშიშნი ხდებით
სამივემ სიცილი დავიწყეთ.ის მამაა და ხუთი თითივით გვიცნობს.
მართალიც იყო,მე და ტეი როცა მარტონი ვიყავით ათასგვარ სისულელეს ვიგონებდით.
შუადღისას მამა უკვე საქართველოს თვითმფრინავში იჯდა.
უკან დაბრუნებისას,მე და ტეი დღევანდელი დღის გეგმას ვაწყობდით :)
მანქანაში მას ჯასტინზე მოვუყევი,აქამდე შესაფერისი დრო არ იყო მოსაყოლად...
საღამოს კლუბში გასართობას წასვლა დავგეგმეთ.
ტეიმ თავის ყველაზე ახლო დაქალს დაურეკა ნოას,დღეს ისიც წამოვიდოდა ჩვენთან ერთად და როგორც იქნა მეღირსებოდა ერთი მეგობრიც გაცნობა მაინც ;))
ნოაც ვიქტორია სეკრეტის მოდელია,ჩემი დისგან განხვავებით დამწყები არაა:))
ერთმანეთი ერთ ფოტოსესიაზე გაიცნეს და ტეის თქმით ახლა იდეალური ურთიერთობა აქვთ...
ტეიმ მანქანა პირდაპირ კლუბთან გააჩერა.გადმოვედით თუ არა,თვალში მომხვდა სასიამოვნო აღნაგობის გოგონა,რომელიც ჩვენსკენ იყურებოდა და იღიმოდა.მივხვდი რომ ნოა იყო.
მართალიც აღმოვჩნდი.მან თავიდანვე კარგი შთბეჭდილება დატოვა ჩემზე.
მხიარული,თავისუფალი გოგოონა,რომელიც ჩემი დის ხასიათებს მართლა ეწყობა..
კლუბში სამივე ერთად შევედით..
–მე გამომყევით.მეგობარი უნდა ვნახო.
გვითხრა ხმამაღლა ნოამ და წინ წავიდა.
ძალიან არეული სიტუაცია იყო! ყველა თავის საქმით იყო გართული,რათქმაუნდა უმეტესობა ცეკვით იყო დაკავებული,
ზოგიერთნი კი სხვა რამით :დ
ნოა და ტეი შედარებით ბნელ ადგილას ჩამოჯდნენ..რაღაცაზე საუბრობდნენ,მგონი მეგობარს ელოდებოდნენ.არ მესმოდა მათი ხმა.მომწყინდა მათთან ჯდომა,წამოვდექი და საცეკვაოდ გავედი.
–ყოჩაღ!!–სმწრისგან დავიყვირე,როცა ვიღაცამ მაისურზე ნახევარი ჭიქა კოქტეილი გადამასხა.
როგორც იცით ჯასტინის შეცვლა მინდოდა,მაგრამ სხვა მომღერალი,ცოტა ცანცარა და ძალიან პოპულარული ჯასტინის გარდა არავინ მაგონდება ))
მე სახალისომ მეჩვნება კვლავ მასზე წერა :დ
იმედია მოგეწონათ და წაიკითხავთ ახალ თინეიჯერულ ისტორიას <33
თუ მოგწონთ დაკომენტარეთ 3
