1 part 2 part 3 part 4 part 5 part 6 part 7 part 8 part

ბავშვებო უღრმესი მადლობა კომენტარებისთვის..ეს თვი პატარაა მაგრამ იმედია მოგეწონებათ...ეს თავი მინდა -Ann-ს მივუძღვნა...მიყვარხარ ძაან და დიდი მადლობა რომ კითხულობ ჩემს მოთხრობას..:*:*:*...16 კომენტარზე გავაგრძელებ..

ერთი აზრი მომივიდა..ტელეფონი ამოვიღე და ასე რომ ვთქვათ დავაყენე ზარი..რომელიც 10 წუთში დარეკავდა..გეგმა მოფიქრებული მქონდა..ესეიგი მე ყურმილს ავიღებდი ვითომ დედაჩემი იყო..ის მეტყოდა რომ მისი კლიენტისთვის გამევლო და რაღაც წამომეღო..(კეროლაინმა იცის რომ დედაჩემი პარფიუმერიის მაღაზიაში მუშაობს)..მე კეროლაინს ვთხოვდი წაყოლას და ისიც რათქმაუნდა დამთანხმდებოდა... 
 ტელეფონი ისევ ჯიბეში ჩავიდე...და კეროლაინისკენ წავედი რომ მესიჯი მომივიდა..ტელეფონი ისევ ამოვიღე ჯიბიდან..და წერილი გავხსენი 
 -e gogo sad xar…davitanje..garet gelodebi..male modi…caroline 
 –ესეიგი ისეა ტელეფონში ჩამძვრალი ვერც კი შემამჩნია რომ მის წინ ვდგავარ..კეროლაინს უფრო მივუახლოვდი და ჩუმად ვუთხარი 
–აქ ვარ
–უი ნინა..მოხვედი..ვერ შეგამჩნიე


–რას შემამჩნევდი ქალბატონო..ტელეფონშიი ხარ ჩამძვრალი..:D
–ხო რავიცი..:D



–ისე თავისუფლად ეტევი?..:D
–კი..:D
აი ტელეფონმაც დარეკა..მე ვითომდა ვუპასუხე
–ხო დე..კი..კარგი..სად..ა ხო ვიციი ეგ ქუჩა..კი კი...კარგი..რა ქვია..აჰა კარგი...მეც..:**
 და ყურმილი ისევ ვითომდა დავკიდე... 
–რა ხდება?
 –აუ კერ გეხვეწები რა გამყევი..დედაჩემის ერთ–ერთ კლიენტს უნდა შევუარო..რაღაც უნდა გამოვართვა.. 
–კი კი როგორ არა...წამო..
–მადლობა კეროლაინ..და ჩავეხუტე
–არაფრის კაცო..:**
 მანქანაში ჩავჯექით...მე ჩემთვის ჩავიბურდღუნე 
–ასეც ვიცოდი...
–რა იცოდი?
–რა..ბატონო?..(ფუ მაინც გაიგონა)
–რა იცოდითქო..
–ა..უი..რადა..ისა...ასეთი კარგი ადამიანი რო იყავი..
–აა..უი..შენ გაქრი..:D.
(ვაი მემგონი გამოვძვერი)..:D
 კეროლაინმა მანქანა დაძრა..გზაში ენა არ გაგვიჩერებია არცერთს....მალე მივედით ვითომდა დედაჩემის კლიენტის სახლში..:D:D 



ეზოში შევედით..მანქანიდან გადმოვედით და მე ვითომდა გაშტერებული სახე მივიღე..ვითომ პირველად ვხედავდე ამ სახლს..:D.. 
–ვაუ ნინა..დედაშენის კლიენტს რა მაგარი სახლი ჰქონია..
–აბაა...
 შიგნით შევედით..ოთახიდან მასპინძელი გამოვიდა...ვინ იქნებოდა ის?..რათქმაუნდა დევიდი..პირდაპირ ჩემსკენ წამოვიდა 
 ჩემთვის გავიფიქრე.. 
 –ვაიმე დამერხა..დევიდ არა არა გაბრუნდი რა..კეროლაინი ყველაფერს მიხვდება..წადი..ქში ქში...აქშა..ვაი დედიკო 
 დევიდი ისევ ჩემსკენ მობობღავდა..ბოლოს პირდაპირ ჩემი ფეხების წინ გაჩერდა და ამომხედა.. 
–პლივეტ ნინა
–ვაა ნინა..შენი სახელი საიდან იცის.
–ისაა..გაარტყა ალბათ...(ვაი დედიკო)
–ხო ალბათ...ჭკვიანი ბავშვია
–ნინა ლა ლამაზი მეგობალი გკავს
–მოდი აბა ჩემ ცაქელს თუ მიქვდები
(აი ახლა კი ნამდვილად დამერხა)..დევიდი გაშტერებული უყურებდა კეროლაინს..მე ცივმა ოფლმა დამასხა და ვიყვირე..
–მასპინძელო
–ნინა რა გაყვირებს..:D
–ისა...მეჩქარება მე და..:D
–აა..:D
 დედაჩემი ოთახიდან გამოვიდა.. 
–შვილო მოხვედი უკვე?
–შვილო?.(კეროლაინი)
 –კეროლაინისკენ გადავიწიე და ჩუმად ჩავჩურჩულე 
 –ასეთი თბილი ქალია საერთოდ..ყველა შვილად მიაჩნია.. 
–უი ცაკალელი
–ისა გამარჯობა ქალბატონო ემეტ...მე დედაჩემმა გამომგზავნა რაღაც უნდა წამეღო..
–ბატონო..?
 დედაჩემს თვალები დავუქაჩე.. 
–აა..უი..მობრძანდით..დაგვეწვიეთ ვახშამზე..
–არა ნუ შეწუხდებით..(კეროლაინი)
–არა რა შეწუხებაა..მობრძანდით..
 და დედაჩემმა სასტუმრო ოთახისკენ გაგვიყვანა...დევიდიც მობობღავდა.. 
–დაბრძანდით..
კეროლაინი მდივანზე ჩამოჯდა..
–ისა ქალბატონო ემეტ..ხომ არ მომცემდით იმას რისთვისაც მოვედი..:D
–კი კი გამომყევი..
 –კეროლაინ ამწუთას მოვალ...მაგრამ რად გინდა ესმოდა კი..დევიდს ეთამაშებოდა გამწარებული..მე კუხნაში გავედი დედაჩემთან ერთად 
–ნინა ამიხსენი რა ხდება
 –არ  ვიცი დედა არ ვიცი მაგრამ უნდა დამეხმარო..არ ვიცი როგორ ვუთხრა სიმართლე 
 –პირდაპირ 
–არა ეგრე არ გამოვა..