უეცრად არ ვიცი როგორ მაგრამ ისე მოხდა რომ ჩვენი სახეები ერთმანეთის პირისპირ აღმოჩნდა და ჩვენი ტუჩები პირველად შეერწყა ერთმანეთს.
იანისთვის მინდოდა მეთქვა რომ ეს იყო გრძნობა მისდამი რომლისათვისაც არ ვიცოდი რა სახელი მეწოდებია..მაგრამ მან არ მაცადა, მითხრა რომ სჯობდა ახლა სიჩუმე და მყუდროება შეგვენარჩუნებია. მთელი საღამო ისე მალე გავიდა და ისე სასიამოვნოდ, რომ ვიგრძენიროგორ დაგვაღამდა. იანმა სახლამდე მიმაცილა და დამშვიდობებისას ჩვენი ტუჩები ისევ ერთხელ შეერწყა ერთმანეთს.
სახლში შევედი თუ არა მაშინვე ჩემს ოთახში შევვარდი და ფიქრი დავიწყე. ვერ ვხვდებოდი როგორ შემოიპარა ეს გრძნობა ჩემს გულში, და როგორ შეავსო ჩემს გულში სიცარიელე.
უეცრად სასწაულად მომინდა წერა, მინდოდა ამ უმშვენიერესი დღის თითოეული წამი აღმეწერა. ფანჯარასთან ჩამოვჯექი და წერა დავიწყე.
ვცდილობდი თითიეული წამი ჩამეწერა შიგ.. ეს დღე ყველაზე ბედნიერი იყო მთელს ჩემს ცხოვრებაში.. მთელი ღამე არ მძინებია ამ ყველაფერზე ვფიქრობდი.. ბოლოს როგორც იქნა ჩამეძინა.. მხოლოდ ერთი საათი მეძინა, მაგრამ ისე ვიყავი თითქოს მთელი დღე და ღამე მეძინა. სკოლაში სწრაფად მივეიდ ერთი სული მქონდა როდის ვნახავდი იანს. სკოლაში პირველი მივეიდ არცერთი არ იყო სკოლაშ ჯერ მისული, არც იანი, არც კერი და არც სტეფანი.ამიტომ პირდაპირ საკლასო ოთახში შევედი, გადავწყვიტე გაკვეთილები გადამემეორებია, თან ეს გაკვეთილი იანთან ერთად მიტარდებოდა. ცოტა ხანი ლოდინი მომიწია რო თავი ავწიე და შევხედე როგორ ლაპარაკობდნენ იანი და სტეფანი და თან იცინოდნენ.
მალე სტეფანი წავიდა და იაინიც კლასისკენ წამოვიდა, რომ შემხედა და გამიღიმა
უეცრად კლასში კეროლიანი შემოვარდა. ჯერ იანს გამოელაპარაკა და შემდეგ ჩემთან მოვიდა. იანისთვის ვერაფრის თქმა ვერ შევძელი, მხოლოდ ის მოვახერხე რომ ვანიშნე არაფერი შეემჩნია.
კეროლაინის და სტეფანის ამბავი ძალაინ გამიხარდა. ისინი ერთად არიან, ერთმანეთი უყვართ.. კეროლიანი ძალიან ბედნიერია.. მთელი გაკვეთილი კეროლაინი არ გაჩერებულა ყველა წვრილმანი მომიყვა გუშინდელ დღეზე..
ამ დროს ოთახში დირექტორი შემოვიდა და ყველას გამოგვიცხადა რომ ლონდონში მივდიოდით რაღაც გაცვლითი პროგრამით ერთი კვირა..
როგორც კი ლონდონს გავიგონეარ ვიცი რა დამემეართა, ცოტა შემეშინდა, მე ხომ მანდ მომივიდა უბედური შემთხვევა რის შემდეგაც მეხსიერეა დავკარგე. კეროლაინმა შეამჩნია რომ ცუდად გავხდი და რათქმაუნდა ყველაფერს მიხვდა..
დირექტორმა გვითხრა რომ ზუსტ ინფორმაციას ბოლო გაკვეთილზე, ჩვენ ანუ ვინც მივდიოდით და ვინც სიაში იყო იმათ გვეტყოდა და გავიდა.
ცოტა ხანი გავჩერდი მაგრამ შემდეგ თავი საშინლად მეტკინა. მასწავლებელს ვთხოვე და გარეთ გავედი.
სამედიცინო პუნქტიდან სასკლასო ოთახში აღარ დავბრუნებულვარ.. გარეთ ჩამოვჯექი და დავიწყე ფიქრი რომ შესაძლოა ლონდონში ჩასვლას ყველაფერი გაეხსენებია ჩემი წარსულის შესახებ. ჩაფიქრებულმა ვერ შევამჩნიე როგორ მომეპარა უკან იანი..
-აბა ლამაზო რა გჭირს? გაკვეთილიდან რატო გამოდი?(იანი)
-რავიცი თავი მეტკინა. სერიოზული არაფერიაა..(მე)
დღემ კარგად ჩაიარა. ბოლო გაკვეთილზე დირექტორის ოთახში შევედით და ყველაფერი ზუსტად გავიგეთ. ხვალ დილით მივდიოდით.. ბავშვები სხვადასხვა ოჯახებში გადავნაწილდებოდით. იქიდან პირდაპირ სახლში წავედი.. დედას და მამას ძალიან არ ესიამოვნათ ეს ამბავი და ძალიან ანერვიულდნენ. ძალიან დამაინტერესა ასეთი სანერვიულო რა იყო მაგრამ ყურადღება აღარ მივაქციე მათ.
საღამოს დაწოლისას ტანსაცმელები ჩავალაგე და ცოტა ადრე დავწექი.დილით კეროლაინმა გამაღვიძა და მითხრა რომ მოვმზადებულიყავი. ბავშვები გამომივლიდნენ მანქანით და ისინი წამიყვანდნენ სადაც უნდა შევკრებილიყავით.
მეც სწრაფად მოვემზადე. მშობლებს დავემშვიდობე და დარეთ გამოვედი. გამოვედი თუ არა მაშინვე გაჩერდა ჩემს წინ მანქანა. მეც შიგნით ჩავჯექი. მაგრამ იანი იქ არ იყო. მხოლო კეროლაინი და სტეფანი იყვნენ შიგნით..
-მარტო თქვენ ხართ გვრიტებო?(მე)
-ხო, იანი იქ გველოდება..(კეროლაინი)
-ააა..კაი მაშინ სწრაფად წავიდეთ(მე)
მართლაც საკმაოდ სწრაფად მივედით დათქმულ ადგილზე. იანს ვერ შევხედე.. აეროპორტამდე ავტობუსში მარტო ვიჯექი და ცოტა მოვიწყინე.
ლონდონში თვითმფრნავით უნდა გადავფრენილიყავით. ჩემს უკან კეროლაინი და სტეფანი დაჯდნენ. გადავწყვიტე ცოტა დამეძინა და ამასობაში იქაც ჩავიდოდით.
მეც ცოტა ჩამეძინა რომ ვიგრძენი როგორ მაკოცა ლოყაზე ვიღაცამ. თვალი გავახილე და იანი იყოო..
-გეძინა ლამაზო?(იანი)
-ხო ვიფიქრე დროის გასაყვანად დამეძინებია.. შენ სად იყავი?(მე)
-მე ვერსად ვერ გიპოვეთ.. და უკან ვიჯექი, სულ ბოლოში. ახლა ძაან მოვიწყინე და წინ წამოვედი რომ მომეძებნეთ და გამიმართლა როგორც კი მოვედი მაშინვე შენ შეგხედე, მართალია შემენანა შენი გაღვიძება მაგრამ მაინც გაგაღვიძე..(იანი)
-რა საყვარელი ხარ..(მე)
-მიყვარხარ ლამაზო..(იანი)
-მეც(მე)
მთელი გზა ძალიან მხიარულად გავატარე. ძალიან ბევრი ველაპარაკე იანს.. და ვერც კი გავიგე როგორ გავიდა დრო.
აეროპორტიდან სასტუმროში წაგვიყვანეს.
ხვალ სკოლის მერე კი დაგვანაწილებდნენ ვინ სად უნდა წავსულიყავით. მე და კეროლაინს ერთი ოთახი შეგვხვდა.. მთელი ღამე ერც მე და არც კეროლაინს ენა არ გაგვიჩერებია. დილით კი ადრე გავიღვიძეთ. გამოვიპრანჭეთ და წასასვლელად მოვემზადეთ.
ბავშვებო პირველ რიგში დიდი ბოდიში რომ ამდენი ხანი ვერ შევძელი ახალი თავის დადება
