-შეგიძლიათ გახვიდეთ(გავიგონე თუ არა კარების მიხურვის ხმა,მათკენ შევრბუნდი)
ზაკი თავზე დადგომოდა დამნაშავეს... მან ამომხედა და მაშინ გაიღვიძა ყველა გრძნობამ ერთად...
-დამნაშაავე ედიააა?( მხოლოდ ეს სიტყვები აღმომხდა პირიდაან გაოცებულს)
ედის არც გამოუხედავს ჩემსკენ,მან ზაკს ახედა და უთხრა:
-უკვე მოასწარი ჩემი გაცნობა იმისთვის?
-არა არა... კი მაგრამ საიდაან იცი ედის შესახებ?(გაოცებული შემეკითხა ზაკი)
ამ დროს,ჩამოფხატული ქუდიდან ედიმ ამომხედა....
მე ცრემლები მომადგა..ტირილი მინდოდა მაგრამ არ შემეძლო...ის ,რისიც ამდენი ხანი მეშინოდა,მოხდა მაშინ,როცა ყველაზე ნაკლებად ველოდებოდი...
არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა...ისევ მტკიცე ქალის როლი მეთამაშა თუ უბრალოდ გადდავხვეოდი ედს? მე ხომ , ეს არ გამომდის..მე ხომ ,ვიცი რომ მთელი ამ ხნის განმავლობაში,თან მეშინოდა ამ მომენტის და თან იქ ,სადღაც გულისსიღრმეში მთელი სულითა და გუულით ველოდი...მე ხომ,მაინტერესებდა სად იყო ამდენი ხანი ედი,ყველაფერს ვიფიქრებდი გარდა ამისა...! ის ასეთი არასდროს ყოფილა და თავი დანმაშავედ ვიგრძენი,როდესაც ის ჩემს წინ ,ასეთ ფორმაში იყო..მე მხოლოდ ჩემი პროფესია კი არა,პირადი მიზნებიც მავალდებულებდა მის დაცვას...
ედმა ამომხედა,მისი თვალები არ ჩანდა, თმა უფარავდა....უბრალოდ ვხვდებოდი რომ,მზერა ჩემსკენ იყო,მოშტერებული მზერა....
-ელეონორ?(ბოლოს ძვლივს ამოღერღა)
ზაკი ორმაგად გაოცებული დარჩა....ალბათ თანდათან აცნობიერებდა რაც ხდებოდა....გული მიცემდა ისე,რომ სადაც იყო საგულედან ამომივარდებოდა....ხელები ამიკანკალდა და მოქმედების უნარი დავკაარგე...ვერც კი წარმოიდგენთ რა საშინელი მომენტია,როცა შენი ცხოვრების სიყვარულს კარგავ... ის შენს გამო,გიბრუნდება ასეთ ფორმაში,მითუმეტეს იცი რომ ეს შენი დამსახურებააა და ყველაზე მნიშველოვანი,ეს გრძნობა გეუბნეება:მთელი ამდენი ხანის განმავლობაში,ბენთან მხოლოდ თავს ვიტყუებდი...გულმა ვეღარ გამიძლო...მაგიდისკენ წავედი,ბორკილები ავხსენი,მაგრამ ჩახუტება ვერ გავბედე...
ის ნელა წამოდგა ფეხზე...თმა გადაიწია და თვალი-თვალში გამირჭო...
მის დაწითლებულ თვალლებშიაც ვკითხულობდი,იმ ძველ გრძნობას,რომელმააც აქამდე მოგიყვანა ორივე..მე უბრალოდ არ შემიძლია ამის ახსნა...
-ყველაფერს ველოდი გარდა ამისა(ბოლოს გავბედე და დიალოგი დავიწყე)
-მეც!(და გაჩუმდა)-არც მე მეგონა,რომ ქალი რომელიც აქამდე მიმიყვანდა,რეალურად მხსნელად მომევლინებოდა... შენ ჩემი მტანჯველიც ხარ და გადამრჩენელიც....
(ჩემსკენ წამოვიდა და გადამეხვია)
აი მაშინ კი,ყველაფფერი ამერია...როცა ის ძველებურად ,ძალიან თბილად ჩამეხუტა....ასე ვიყავით კარგა ხაანს..! ცრეემლები ღვარა-ღვარა მომდიოდა..საუბრის უნარი დაკარგული მქონდა.!
კარგა ხანი თვალებში მიყურა,ბოლოს კი მაკოცა...რათქმაუნდა არც,მე ვყოფილვარ მისი ამ დამოკიდებულების წინააღმდეგი! პირიქით ...
მაგრამ,მას ჯერ კიდევ ბევრი რამ აქვს ასახსნეელი...
-ელეონორ თქვი რაამე(განწირული ხმით მითხრა)
მე არაფერი მითქვამს, ხელი გავუწოდე და ჩემი ბეჭედი ვანახე...
