ამ დროს მიისი პალატიდან,მედდა გამოვიდა და გვვითრა რომ,მან გაიღვიძა...გიჟივით შევარდი პალატააში..
-ედ,ედ მითხარიი რომ გახსოვარ(საწყლლად ვუთხარი და მივუახლოვდი)
მან უცნაური სახით გამომხედა და მითხრა:
-რათქმაუნდა,თქვენ ჩემი მედდა ხართ
ოღონდ ეს არა, შეწუხებულმა თავი ხელებში ცავდე,ცრემლეები მომადგაა...
-კარგი სულელო,შენს თავს რა დაამავიწყებს(და გაიცინა)
-ვაიმე,მომატყუე?(თავი ავწიე და გავიცინე)
-ეგრე გამოდის პატარა(გაეცინა)
-სულეელო,გული გამისკდა(მივეედი და ჩავეხუტე)
-ძალიანაც მინდა შენი დავიწყება ,მაგრამ ვინ მომცა მაგის ბედნიერეება...რაც შენ,გაგიცანი მის მერე თავგზა აბნეული დავვდივაარ...მიყვარხარ ჩემო პატარა
-მეც მიყვარხარ ედ(და ვაკოცე)
-თუ ატყობ პირველად გითხარი სიტყვა მიყვარხარ...
-მართალი ხარ! რა რომანტიული მყავხაარ
(და გავიცინე)
ამ დროს პალატაში ბლერი შემოვარდა გიჟივით...
-ვაიმე,როგორც კი გავიგე ,უფროსწორად გამაგებინეს,პირდაპირ აქ წამოვედი..კარგად ხაარ?!
-კი ნუ გეშინია ბლერ,დაიკო(და ცინიკურად ჩაიცინა)
-მადლობა მითხარი,რომ ღამის 4 ზე შენს გამო შევწუხდი და მოვეედი(გული მოეცა ბლერს,როდესაც შეხედა რომ მის ძმას სერიოზული არაფერი ჭირდა)
ელეონორი:ედ,მგონი რაღაც გაქ სათქმელი ?
-მე?(გაკვირვებულმა გამომხედა)
-კი შენ! ) ვინ იყო ის ბიჭი?
-(ამის გაგონებაზე სახე შეეცვაალა)-ძალიან გთხოვ ახლა არ ღირს.ისე დაგავმშვიდებ და სერიოზლი არავინ...წარსულის გადმონაშთია...
-კარგი თაავს აღარ შეეგაწყეენთ(გავიცინე)
ბლერი:წადი დიასვეენე,ელეონორ..ყველაფრისთვის დდიიდი მადლობა(და გადამეხვია)-შენ რომ არა...
-კარგი რას ამობ...ჭკვიაანაად(გავუცინე ედს)
ბლერი:დღეს მე დავრჩები,ამიტომ არაფერზე არ ინერვიულო
ელეონორი:კარგით ბავშ...(სიტყვა ვერ დაამთაავრე,მობილურზე ბენი მირეკავდა)
-კარგი გავალ ბარემ,,,დედაჩემი მირეკაავს,ალბათ მომაკითხა(დავემშვიდობე ორივეს და გამოვედი...არ მინდოდაა,ბენის სახელის ხსენეება ედთან)
მოვშორდი თუ არა პალატას მობილურს ვუპასუხე..
-გაგაღვიძე ჰო ?
-გაგივკირდება და არა..
-და სად ხარ?
-სავადმყოფოში...ედი ჩხუბში მოყვა,და ისეთი შეშინებული ვიყავი..ნასვამზე,თავვი დაარტყა..ამნეზიის საშიშროეება იყო..
-და ახლა როგორ არის?
-ახლა კარგადაა...და შენ რატომ არ გძინაავს?
-მე ჩამძინეებია,რომ გავიღვიძე და შენი ზარი არ დამხვდა შემეშინდა..შენ შემპირიდი,დამირეკაავდი როდესაც მიხვიდოდი ვანესასთაან...
-მართაალი ხარ! მადლობა ყურადღებისთვის ბენ...
-მოდიხარ უკვე?
-კი..
-კარგი დამელოდე მოგაკითხაავ..
-გაგიჟდი?ტაქსით წავაალ..ამ დროს ჩეემს გამო არ გამოხვიდე სახლიდაან...
-უკვე გამოსული ვაარ ლამააზო..გზაში ვარ,ასე რომ ჯობს დამელოოდო(და გათიშა)
მეც სხვა რა გზა მქონდა...სულ მაალე მოვიდა..მანქანააში ჩავჯექქი..
-საშინლად დავიღააალე.
-სახლში ხო ?
-არა,კიდე სადმე გავიაროთ..
(გაეცინა)
გზაში ვერს კი შევამჩნიეე ისე ,ჩამეძინა...
სახლთან ბენმა გამაღვიძა...
-ახვაალ თუ გამოიძინეებ?(გაეცინა)
-ავაალ რათქმააუნდა..დიდი მადლობა ყველააფრისთვის ბეენ(და გავხედე)
ის რაღაცნაირი მზრუნვეეელი,თვაალებით მიყურებდა...
-რამის თქმა გინდა?(წყნარად ვუთხარი)
-კი,უკვე დიდი ხანია...
-და რიისიი?
-მიყვარხარ(და თითქოს ამ სიტყვებმა,ყველააფერი შეცვაალა)
-პირველი დანახვის მერე,ვერ ვივიწყეებ შეენს თვალებს და მომღიმარ ტუჩეებს..მინდა რომ,სულ შენთან ერთად ვიყო,და შენი ყურებით დავტკბე.მე შენ ძალიან მიყვარხარ ელეონორ..!
(ცრემლი მომადგა,თვალებზე)
-კი მაგრაამ ბენ...
-ვიცი,ელეონორ რომ შენი გული სხვას ეკითვნის ,მაგრამ მე ამის დამალვაას ვეღარ შევძლეებდი..ისე მოიქეცი ვითომ,არაფერი მითქვაამს..უბრალოდ იყავი ჩემთაან ახლოს...ზოგჯერ,იყო შენს საყვარელ ადამიანთან ერთად,საუკეთესო გზა მეგობრობაა...
-შენ,ყველაზე საუკეთესო ადამმმიანი ხარ,ვისაც როდესმე შევხვედრივარ(ლოყაზე ვაკოცე და მანქანიდან გადმოვედი)
არ ვიცი თავს როგორ ვგრძნობდი...რაღაც კარგად თუ პირიქით..ამ წუთში არაფერზე ფიქრი არ შემეძლო...
სახლში შევიპარე,მაგრამ არ გამოპმივიდა..რადგაან არც დედას,და არც მამას არ ეძინა..ისინი გაწამაწიაში იყყვნეენ..
ხვალ საღაამოს მიმეგზავრებიაან სამსახურიდაან....
-სად იყავი აქაამდე?(მითხრა დედაამ)
-სხვათააშორის ბენთან ერთად,დღეს სიყვარული ამიხსნა(და გავიღიმე)
-რაააა?(იყვირა)-აი უკვე დავრწმუნდი,როცა დავრბუნდები თქვენ დანიშნულები იქნეებით...
-შვილო,როგორ გამახაარე(და გადამეხვია მამა)
-მმე ისეთი არაფერი მითქვაამს მამა(და გავიღიმე)
-შვვილო,სიყვარულით იწყეება ყველააფერი
(მე უბრალოდ გავიღიმე არაფერი მითქვაამს)
-რამდდენი ხნით მიდიხართ?!
-6 თვით ელეონორ,რა დაგემართა(დაა კაბა ჩაადო ჩემოდანშიი)
-ა ჰო გაამახსეენდა(გავიცინე)-ლინდსი არ მოვა თქვენს სანახაავად?
ლინდსი:და ვინ გითხრა რომ არ მოვსულვაარ?(კიბეებზე ჩამოვიდა ,თაავის ბედოვლათ ქმართან ერთად :დ)
-უიი შენ აქ ხარ?(გადავკოცნე)
ლინდსი:მიუხედავაად ,ჩვენი ბოლო დიალოგისა,მაინც მიხარია რომ აქ ხარ!
-მმადლობა დაიკო....ჯეი გითხარი უკვე რომ გულზე არ მეხატეები?!(მივუბრუნდი მის ქმარს)
-კი,უკვე სამჯერ(და გაიღიმა)
-ჰოდა ეს,მეოთხე იქნეება(გავიცინე და კიბეებზე ავედი)
საწოლზე წამოწოლილი ფიქრეებს მივეეცი...ბენი და ედი,ბენი და ედი..(მათ გარდა არავინ მიტრიაალებდა თავში..დედა და მამაც მალე წავიდოოდა,ამიტომ ვუთხარი მათ დღეს ბენზე,რადგან მშვიდად წავიდნენ აქედაან :დდ )
ეხლა ფიქრი მინდოდა,რომ ყველაფერი გონეებაში გადამეხარშა,მაგრამ ფიქრი არ მაცაალეს სიზმმრებმა..შეუმჩნევლად შემომეპარეს..მეც,გგავუღე გულლის კარი და შემოვუშვი ისინი...
მოკლედ რომ,ვთქვა ჩამეძინა :დდ )
დილით,მობილურის ზარმა გამაღვიძა..
ნომერს დავხედე და ნესი იყო...
-კიდევ კარგი,რომ გაგახსეენდი..
-ჰო,იცი სულ მახსოვხარ პატაარა..(გაეცინა)-ბლერს ველაპარააკე,ლაამის გავგიჟდი..ჩეემს ძილში,გუშინ რა ამბეები მომხდაარა (გაეცინა კვლაავ)
-ეგ არაფერი...როცა გნახაავ ისეთეებს მოგიყვეები რომ...
-ვააიმე ,ახლაა სად ვიყავი იცი?
-დილაუთეენია?აზრზრე არ ვაარ...
-ძაღლის საყიდლაად..ისეთი საყვარეელი,ძაღლი ვიყიდე,,ჩეემი პაწუკა...ეხლა სადღააც გაიქცაა..
-ვააიმეე,ძააღლი...ვერ ვიტაან..
-რომ ნახავ შეგიყვარდება..ფოტოც მაქვს,MMs_ით გამოგიგზაავნი...
-არ მაინტერესეებს...
-კარრგი რა ნახეე.(გაეცინაა)
-კარგი ჰო გამოუშშვი..დღეს გამოდი საღაამოს ჩემთაან,ოღონდ ძაღლის წამოყვანა არ გაბეედო..
მართლა საყვარეელი იყო,ოღღონდ ნესი..
ძაღლეებს ვერ ვიტან,არც კატები მეხატება გულზე..მობილურმა კვლავ იწყო რეკვა...
-არ მითხრა რომ კატააც იყიდე(დაუფიქრებლად ვუპასუხე)
-რა კაატა?(გაეცინა)
-ეედ?
-ჰო მე ვაარ...რას შვეები?
-რავი ნესის ველაპარააკეებოდი,და ის მეგონე :დდ სად ხარ?
-შენს სახლთან ბაარში...გელოდეები პატაარა...
-გამოგწერეეს უკვეე?მოვდივაარ ჩათვაალე..
-მიდი მალე...უცხო არავინაა ამიტომ,არ დააიწყო ერთ საათიანი,სარკესთაან დგომა
(მის ნათქვაამზე გამეცინა)
მეც წამოვდექი,ჩემი საყვარელი მმაისური ჩავიცვი და ჯინსი,თმა ავიწიე და ბარისკენ წავეედი..
ერთი სული მქონდა როდის მივიდოოდი..
-ყველაზე საყვარელი პატარა მოვიდა(ედი ფეხზე წამოდგა და მაკოცა)
-მომენაატრეე...როგორ ხარ?
-ძალიაან კარგად...ძალიან მინდოდა შენი ნახვა...
-მეც,ჩეემი ედი(და კიდევ ერთხელ ვაკოცე)
ამ დროს უკნიდაან , ხმა გავიგონე ჩეემი დის...
-ელეონორ,ეს ბენია?
(ედმა გაკვირვებულმა გახედა)
-არა,მე ედი ვარ..(სერიოზული საახით უთხრა)
(მე გული ამიჩქაარდაა)
-ედი? მე მეგონა შენ ბენთან ერთად იყავი... მეგონა კი არა,საცოლე მგონი საქმროსთან ერთად უნდა იყოს,და შენ რას აკეთეებ?(გაბრაზებულმა თქვა)
ედი:ელეონორ ვინ არის ეს გოგო?
ელეონორი:ჩემი დაა ედ..
-და ბენზე რა იცი?(ლინდსის გახედა)
-ბენი,ჩემი დის საქმროა...გუშინ აუხსნა ბენმა ელეონორს სიყვარული
-არაა ეგრეე ედ(ედს გავხედე)
ლინდსი:არა?ნუთუ დედაა მმომატყუეებდა გუშინ...
ედი:თქვეენ გააგრძელეეთ,როგორც ჩაანს დიაალოგში ზედმეტი ვარ(და გავიდა)
ელეონორი:როგორც ყოველთვის ყველააფერი გააფუჭეე..მოოდი შენ შეენს ცხოვრებას მიხედე...ძალიან გინდა მშობლეებზ ედზე რომ ვუთხრა? ისინი ხომ, შენი მშობლეებიც არიაან,იზრუნე მათზე და წასვლამდე ნუ ვატკეენთ გულს..არაფერი უთხრა,ეგონოთ რომ ბენი ჩემი საქმროა,,დანარჩეენს მე მოვაგვარეებ კარგი?
(და ედ გავეეკიდე)
-ედ არ წახვიდე ,გთხოვ,ყველაფერს აგიხსნი(მანქანაში ჯდებოდა)მისვლა მოვასწაარი
-და მააინც რას ამიხსნი,როგორ მატყუეებდი მთელი ამ ხნის განმავლობაში?
-მე არ გატყუეებ ედ...გირჩევნია კოლონიააში მოვხვდე?
-კოლონია რა შუააშიაა?(შეეშინდა აშკარაად)
-არ გახსოვს,ქეითმა და ეშლიმ რაც გააკეთა..ისიც არ გახსოვს?დედამ,ბენი რა მიზნეებით გამაცნო? ეხლა კი მინდა,ეგონოს რომ მეც მიყვარს ბენი...ისინი 6 თვით მიემგზავრებიაან ამის იმედაად...ჯერ-ჯერობით იყოს ასე,მერე კი მეთვითონ ვეტყვი მათ შენს შესახეებ...
-ბენმა სიყვარული მართლა ააგიხსნა?
-კი ,მაგრაამ ეს არაფერს ცვლის...
გაბრაზება დაეტყო...
-ეელეონორ,მე შენ ბოლომდე გენდოობი..
-მენდე ედ..
იცოდე რომ,არ გატყვილეებ..ჰო იცი,ძალიაან ძალიაან მიყვაარხაარ (და ვაკოცეე)
-მეც მიყვაარხარ...მაგრამ მააინც არ მესმის,რატო მოავლინა ღმერთმა ბენი,ჩვენს ურთიერთობააში?
-არ გაგიგიაა ედ?ვარდი უეკლოდ არავის მოუკრეფია...
-აჰ და ვარდი შენ ხარ?
-კი(გავიცინე და ისევ ვაკოცე)
-კარგი,მააინც მიყვარხაარ...საღაამოს გნახაავ
(მეც გავაცილე და მშვიდად მივედი სახლში)
ლინდსი უკვეე იქ იყო...
ჩემი შესვლისთანაავე,დააიწყო კამერონმა ჩემ ქორწილზე საუბარი...
-შვილო,აქ რომ არ ვიქნებით,მაინც დამირეეკე..რაც შემეძლეება იქედან ყველააფრით დაგეხმარები..
-ნუ გეშიინია,უშენოდ ქორწილი არ იქნეება(და ძალით გავიღიმე)
ლინდსი:რა კარგი წყვილია..იცოდი დედა,ბენი რამოდენიმე წუთის წინ ,ბარში იყო...
(გულზე მომეშვა)
კამერონი:რა?და რატომ არ შემოიყვაანე?
ელეონორი:დედა,ჰო იცი როგორი გადატტვირთულია,ძალიან ეჩქარეებოდა...
ლინდსი მომახლოვდა..
-ამას,შენს გამო არ ვაკეთებ..ჩვენი მშობლეების გამო მხოლოდ...
-ვიცი ,და მააინც მადლობა(გავუცინე)
ლინდსი:დედაა,მამა სად არის?
კამერონი:რავიცი,შვილო დილით გავარდა რაღააც საქმეეზე..და ნეტა მალე მოვიდეს,უკვე აღარ ვიცი , რომელი ჰალსტუხი ჩავდო ,ჩემოდაანში...
ელეონორი:დედა,6 თვით მიდიხართ..ორივე დაჭირდეება..
-მართალი ხარ შენ ,ხო იცი?(და ჩემოდაანში ჰალსტუხეები ჩააწყო)
მე ვაზააზე,მარწყვი დავინაახეე..ავიღე და სარკესთან დავდეექი..
-ასე ანჯელინას ვგევაარ....(ვუთხაარი,ჯეის რომეელიც გაკვირვეებული მიყურებდა)
-ცოტა გაკლია ანჯელინაამდე(გაეცინა და ჩემი მარწყვი მოკბიჩა)
-იდიოოოტოო! არადა რა საყვაარელი იყყო(დამწუხრებულმა ვთქვი)
ამ დროს ტელეფონმა დაიწყო რეკვა..
-მე ავიღეებ(ვიყვირე ისე,თითქოს ვინმეე იყო ამ სახლში სხვა ტელეფონის ამღეები)
-გისმენთ!
-მარტინესების ოჯახია?
-კი..და ვინ ბრძანდებით?
-მისტერ მარტინეესი...
-რა დამეართა მამაჩეემს.(არ ვაცაადე თქმაა)
-ავარიააში მოყვა..ძალიან მძიმედ იყო,ისე რომ მისი გგადარჩენა ვერ მოხდა..სასწრაფომდე მიყვანაამდეე გარდაიცვაალა...(ამის გაგონეებაზე,ჩავიკეცეე დაა ტირილი დაავიწყეე)
