♥Nobody Is Perfect♥ ♥იცხოვრე ისე ,რომ უკან მოხედვის არ შეგეშინდეეს!11♥
♥სევდიანი თავია)♥
-ავარიააში მოყვა..ძალიან მძიმედ იყო,ისე რომ მისი გგადარჩენა ვერ მოხდა..სასწრაფომდე მიყვანაამდეე გარდაიცვაალა...(ამის გაგონეებაზე,ჩავიკეცეე დაა ტირილი დაავიწყეე)
ჩემს ტირილზე დედა გაგიჟებული მოვაარდა...
-რაა ხდება ელეონორ?რა ხდება ხმა ამოიღე...
ლინსიმ ტელეფონი აიღო და თხოვა გაემეორებია ის რაც,მე მითრხეს ორი წუთის უკაან...
2 წუთში ,სახლი საშინელმა გლოვამ მოიცვა...
თითქოს ყველააფერი შავად შეიღეება...
მამის დაკარგვა ეს ჩემთვის დიდი ტრაგედია იყო..
უთანხმოებების მიუხედავაად,მე ის ძალიან,ძალიან მიყვარდა...მან ცხოვრებაში ბევრი რამ მასწავლაა...ჯეი 3 ცეცხლს შუაა იყო,ცდილობდა ხან მე დავემშვიდებიე ,ხან ლინდსი ,ხან კიდე დედაა....
ასეე ცუდად თავი ცხოვრებაში არ მიგვრძნია...
სახლში კვლავ ზარი იყო,ტელეფონს ძვლივს-ძვლივობით ვუპასუხე..
მითხრეს რომ,სავაადმყოფოში უნდა მივსულიყავი,გადასაასვენებლად რაღაც საბუთებზე მომეწერა ხელი..ლინდსის დაა კამერონის წასვლას ჩემი წასვლა ჯობდა...
ჯეი:გამოგყვები გინდა?
-იყოს,შენ დედასთან დარჩი..მალე დავვრბუნდები..
-კარგი,ტაქს დავვურეკაავ.(მეც გავედი)
ტაქსში ედის დავურეკე,მისი თანადგომა ძალიამ მჭირდებოდა...მაგრამ....
მობილური გამორთული ქონდა...რათქმაუნდა როცა,ყველაზე მეტად მჭირდება,ის მაშინ ქრება ხოლმე,უგზო-უკლოდ...ჩემი მშველელი ბენი იყო...
-გავიგე,ელეონორ ეხლახაანს რაც მოხდა..ძალიან ვწუხვაარ (ამ სიტყვებით აიღო მობილური)
-ბენ,ძალიან ცუდად ვარ,თუ შეგიძლია მთავარ სავადმყოფოში მოდი..
-ჩათვალე რომ,უკვე მისული ვარ..
მეც მობილური გავთიშე და ტირილი დავიწყეე კვლაავ...
მართლაც რაღაცებს მოვაწერე ხელი,თან ბოდიში მომიხადეს რომ ამ დროს შემაწუხეეს...გაასასვლეელში ბენი დავინახე...
შორიდან ვუყურებდით ერთმანეთს...ბოლოს ხელეებით მანიშნა,რომ მასთან მივსულიყავი...ნელი ნაბიჯით მივუახლოვდი და აცრემლებული თვალებით,ძალიან თბილად ჩავეხუტე...ჩავეხუტე იმისთვის,რომ ამ მომენტში ის ჩემთაან არის და გვერდში მიდგაას...
ხელი ნიკაპზე შემახო და თავი ამაწეევია
-დამშვიდდი..
-მამაჩეემის ბოლო,სურვილი რა იყო იცი?ჩემთან დაკავშირებით...
-რა?(გაკვირვვებულმა მკითხა)
-ის,რომ ჩემი დარჩენილი ცხოვრება შენთან დამეკავშირეებია
(თავი დავადე და ტირილი დავიწყე)
ბენს არაფერი უთქვაამს..მანქანით წავედით სახლამდე...ნესი უკვე მისული იყო...ბლერიც იქ იყო,ნიკიც...მხოლოდ ედი არ ჩაანდა...
თანდათან ხალხი ემატებოდა,დედააჩემთან მიდიოდნეენ სამძიმარზე...მამაც მოასვეენეს...ამის ყურება არ მინდოდა,და ბავშვებთან ერთად უკანა ეზოში გავედი...
ბენი ჩვენთან ერთად არ იყო,ამიტომ ბლერს ედზე ვკითხე..
-ედი სად არის?(სიწყნარე დავარღვიე)
ბლერმა შეწუხებით აიჩეჩა მხრრები..
-მაგისას რას გაიგეეებ...
-თვალით აღარ დამენახოს...
(გაბრაზებულმა ვთქვი და ჩემი ოთახისკენ წავედი)
საწოლზე წამოვწექი ,რომ ოთახის კარი ვიღაცამ შემოაღო...
-მარტო ყოფნა მინდა..
-მე კი შენთან ყოფნა მინდა(ფეხაკრებით შემოვიდა ედი)
-ძალიან კარგ დროს მოხვედი..შესაფერის დროს...
-მაპატიე ელე,ძალიან ვწუხვაარ..
-ნეტა,სიტყვეები შველოდეს იმას,რასაც ეხლა მე ვგრძნობ...
-ელეონორ...
-არაფერი მითხრა...მე შესაძლოა ბენზე გავთხოვდე(არ ვიცი ეს სიტყვები როგორ ვთქვი)
-რა თქვი ?
-რაც გაიგოონე,ედ....
-ალბათ ხუმრობ ჰო ?
-მამაჩემს ის უნდოდა,რომ მე და ბენი ერთად ვყოფილიყავით,ამიტომ მის ხსოვნას პატივი უნდა ვცე...
-მაგრამ ,შენ ის არ გიყვაარს...
-მაგრამ,მას ვუყვარვარ..
-და მისი სიყვარული კმარა შენი ბედნიერებისთვის?
-კმარა,რადგაან ის ჩემზე ზრუნაავს და შენგან განსხვავებით,იმ მომენტში როდესაც,მე ყველაზე მეტად მჭირდება ჩემს გვერდით დგას...
-შენ მე ერთ შეცდომას არ მპატიობ,მე ხომ ასე ძალიან მიყვარხარ ელეონორ...
-გთხოვ გადი ამ ოთახიდან...
-თვალებში შემომხედე და მითხარი,ნამდვილად გინდა, რომ ამ ოთახიდან გავიდე?თუ ასეა გაავალ და აღარასდროს დავბრუნდები...
(ძალა მოვიკრიბე და შევრბუნდი)
-გ ა დ ი (დავუმარცვლე)
შევხედე,როგორ მოადგა ცრემლეები თვალებზე..ვერც კი წარმოიდგენთ რაც,ვგრძნობდი ამ წაამს..ჩემი ხელით მოვიკაალი გული...მასზე სამუდამოდ ვთქვი უაარი....
მას შემდეგ 2 კვირა გავიდა...
ამ 2 კვირაში შეიცვალა იმდენი რამ,რისთვისაც სხვეებს წლეები სჭირდებაათ...ჩემი ცხოვრება სხვაგვაარი გახდა...
დედა,სამსახურის გამო კვლავ წავიდა გერმანიაში...ძალიან უჭირდა,მაგრამ აქ ყოფნას,იქ წასვლა ერჩივნა...ამბობდა ,რომ უფროო გადააყოლებდა გულს სამუშააოს...ჩემი და რათქმაუნდა სახლში დაბრუნდა...მე კოლეჯში აღარ ავდივარ,მის მერე რამოდენიმეჯერ ვიყავი..ძირითადად ბეენს დავყვეები პრაქტიკებზე..ვფიქრობ ასე უფრო მეტს ვსწავლობ...წლის ბოლოს გამოცდები მელის...
ალბათ გაინტერესეებთ რა ბედი ეწია ედის?
მამის სიკვდილიან,1 კვირის შემდეგ მე ბლერთან მივედი,მან მითხრა რომ , ედი ლონდონში დაბრუნდა,მაგრამ ის სახლში არ არის...რას აკეთეებს ღმერთმა იცის,რომ ბლერიც მიემგზავრება ძმის მოსაძებნად ლონდონში რამოდენიიმე დღეეში..თვლიდა რომ,ყველააფერი ჩემი ბრალი იყო...რომ,ის ჩემს გამო წავიდა...
ბლერმა სიტყვები მითხრა ,რომლის გახსენებაც ყოველთვის გულსმტკეენს:
"შენ შენი ოჯახის წევრი არჩიე,შენს სიყვარულს,მაპატიე ,მაგრამ მეც ჩემი ოჯახისწევრისთვის მივდივარ,ამიტომ ჩვენ დღეიდან დაქალები აღარ ვართ,შენ მე გული მომიკაალი ელეონორ...(და შებრუნდა)
ჰო მართლა შენ და ბეენს ,ბედნიერებას გისურვეებთ...
ეს იყო მისი ბოლო სიტყვები...
მის მერე,ბლერზე დაა ედზე არაფერი მსმენია... ))
დილით შედარებით კარგ ხასიათზე გავიღვიძე..მესამე კვირაა ,რაც მამაჩემი გარდაიცვაალა..
ორშაბათი დღეა და განწყობაც უკეთესი..ვანესა ჩემთან იყო...
ვისაუზმეთ,მხიარულადაც ვისაუბრეთ,მაგრამ ჩემი ბედნიერება დიდ ხანს არ გაგრძელებულა,მაშინ როდესაც დედამ დამირეეკა...და მითხრა რომ,მისი საქმები უკან-უკან მიდის,რომ მამას გარეშე ვერაფერს უმკლავდეება...არადა,იქ თუ ყველაფერი წარმატებულად არ იქნა,უნდა ჩათვალოს რომ,საქართველოში სამსახური დაკარგაა...არადა ჩვენი მარჩენელი ის იყო..((
-მაპატიე შვილო,მაგრამ ამ თვეში ფულს ვერ გამოგიგზავნი..
-ჩემზე არ იდაარდო..ბენი მემგონი ხელს არ მანძრევიეებს..მთავარია,შენ იყო კარგად...ძალიან გთხოვ,უფრო შემართებით იყაავი..ჰო იცი შენი იმეედი მაქვს...
-მიყვარხაარ შვილო...
-კარგი დე,მეც
და მობილური გავთიშე...
ვანესა გადამეხვია..
-არ ინერვიულო,ამაასაც გადალახავს,ძლიერი ქალია,აი ნახავ სულ მალე ყველაფერი კალაპოტში ჩადგეება...
-და ასე ფიქრობ?
-კი...(და გაიღიმა)
-რამეს ხომ არ მიმალაავ?
-არა,უბრალოდ დღეს სიურპრიზი გეელის..
-რა სიურპრიზი?
-და რომ გითხრა,რაღა სიურპრიზი გამოვა დააო...(მაკოცა და კოლეჯისთვის მოემზადა)
სამზარეულოშიი ვიყავი,მაგიდას ვალაგებდი,რომ ვანესამ შემომძახაა:
-წაავედი,ნიკი მოვიდა,რომ ვალოდინო მომკლაავს...
-კარრგი...
2 წუთში შემობრუნდაა გახარეებული...
-ვააიმე ნიკმა,ნახე ვინ მომიყვანა...
(გაგიჟებული შემოვარდა მისი ძაღლით)
-ნიკს ყავდაა?
(აკოცაა)
-ფუუუ ვის კოცნის...(ზიზღით ვთქვი)
-კაი რა,ნახე რა საყვარელია..დღეს კოლეჯში წავიყვაან..
-და ნიკს რატომ ყავდა?
-1 კვირაა შენთან ვარ,და შენს მსგავსად დედაც ვერ იტაანს ამ საყვარელ არსებას და ვინმესთვის ხომ ,უნდა ჩამებარეებია?
-გთხოოვ მოაშორე აქდაან :დდ(გავიცინე დაა შევბრუნდი)
არ გასულა ცოტა ხანი,რომ უეცრად უკნიდან ვიღაც მომეხვია...
-როგორ შემააშინე...
-მაპატიე,არ მინდოდაა.(გამიღიმა,ლოყაზე მაკოცა)
-დღეს რა გეგმები გვაქქვს?
-გაგიკვირდება და დღეს ვისვეენებთ...
-დღეს ორშაბათია...
-ვიცი,მაგგრამ ვისვენებთ ))
-კარგი) და გავუღიმე..
-არ გინდაა სადმე გავიდეთ?საყიდლეებზე..
(საყიდლები რომ,გავიგე გული ამიჩქარდა...დიდი ხანია,გარდერობში ახალი არაფერი შემმატებია,თან გარეთაც არ ვყოფილვაარ უკვე კვირებია..ბენის კაბინეტი-სახლი,ეს 2 კვირაა ამის გარდა არსად ვყოფილვარ,საშინლად მომეწონა მისი აზრი)
-კი რატომაც არა....
-მოეემზაადეე...
-მზად ვარ...
-და მაგ კაბით აპირებ წამოსვლაას?
-ჰო რა იყო?(მორცხვაად გავუღიმე  და სარკეში ჩავიხედე)
უკაან მომადა და კაბა ჩამოქაჩა...
-ცოტა გრძელი რომ იყოს...(და თვალი ჩამიკრა)
-კარგი ჰო შარვაალს ჩავიცმეევ(უხეშად ვუთხარი და გამოსაცვლეელად წავედი)
ბავშვვებო,მე დავიწყე ახალი პატარა მოთხრობა"დამრთე ნება ვიყო შენი ზაფხულის მოგონება",მაგრამ 40ამდე ნახვა ქონდა,და 9 კომენტაარი...რაც იმას ნიშნაავს რომ,არ მოგეწონათ....ამიტომ აღარ ვაგრძელეებ..შეიძლეება ხვაალ დავდო,მეორე თავი,ისიც ანკას და ჩაკუნას ხათრით ))
თუ გაინტერესეებთს ესაა:ნახვა აქქ!
ეხლა რაც შეეხება,ამ თაავს...
დააკომენტარეთ და გავაგრძელებ...
ვერც კი წარმოიდგეენთ წინ რა გელით !)) მიყვარხაართ
| 
