ამ მინდა არაფრის დაწვრილებიტ მოყოლა.. მხოლოდ იმას ვიტყვი რომ დანი დაიჭირეს.. ნიკი კი გარდაიცვალა.. ნიკს არავინ ჰყავდა ჩვენ გარდა,ამიტომ მის დასაფლაბესაზეც არავინ იყო ჩვენ გარდა... მე მაიამიში დავრჩი.. ვცდილობდი ისევ გამეგრძელებინა ცხოვრება და ეს ასე თუ ისე გამომდიოდა კიდეც..ყველაფრის დავიწყებას ვცდილობდი.. მაგრამ ახლა როცა ვიხსენებ.. ეს ჩემთვის დიდი ტკივილია.. ამ ყველაფრის მიუხედავად ერთი ცრემლიც არ გადმომვარდნიაა.. რატომ? ეს ნამდვილად არ ვიცი.. ჩემთვის რთულია ჩემს გრძნობებზე საუბარი და ალბათ თქვენ თავი მოგაწყინეთ.. დედა და მამა შერიგდნენ.. ეს მოხდა იმ პერიოდში კარგი, სხვა არაფერი... დანიზე ფიქრს ვერ ვიშორებდი.. კოშმარები არ მეშვებოდნენ.. როცა თვალებს ვხუჭავდი, ჩემ თვალწინ დასისხლიანებული დანი იდგა.. მის გვერდით ძირს ეგდო მკვდარი ნიკი.. თავი მაინც ვერ დამეღწია ამ საშინელებისაგან.. აი რა ხდება როცა მოწყვეტ ხილს რომელიც არ უნდა მოწყვიტო.. ჩემი ცხოვრება შეიცვალა, მას შემდეგ რაც დანი გამოჩნდა, რატოო? რატო შემიყვარდა? ვერ გიტან დანი.. მძულხარ.. შენ დამინგრიე ცხოვრებაა... შენ შეგხვდი და შეხე ჩემი ცხოვრება რას დაამსგავსე... ასეთი უბედური არასოდეს ვყოფილვარ.. მაგრამ როცა შენთან გატარებულ დროს ვიხსენებ ბედნიერი ვარ..
ეს დრო ყოველთვის მომენატრება,თუმცა ვიცი რომ აღარასოდეს განმეორდება.. მენატრები დანიელ... მენატრები.. არეული ვარ.. აღარ ვიცი რას ვგრძნობ.. დანიელი მიყვარს? მძულს? თუ ორივე ერთად? შეიძლება კი ასეთი გრძნობა მქონდეს მის მართ? არსებობს კი ასეთი გრძნობაა? ნეტა მომკვდარიყავი.. დამთავრდებოდა ეს საშინელება.. ყველა დაისვენებდა….ყოველთვის ვამბობდი რომ ბედი არ მქონდა... და ეს მუდამ სიმართლე იყო.. ეს კიდევ ერტხელ დამტკიცდა..არაფერს ვჭამდი.. ჭამის მადა დაკარგული მქონდა..ამის გამო რამოდენიმეჯერ ცუდადაც გავხდი.. ვიცოდი რომ ანემია მექნებოდა და ამიტომ ანალიზები არცერთხელ ამიღია..ჩემი ცხოვრება ჯოჯოხეთს გავდა... ამ ჯოჯოხეთში კი საშინლად ვიწვოდი.. ყველაფერი მტკიოდა და ვკვდებოდი.. ჩემი თავგადასავალი ყველამ იცოდა დანის ოჯახის გამო.. და ალბათ როცა მხედავდნენ დარდის მაგივრად ეგონატ რომ მშვენივრად ვიყავი.. მართალია გარეგნულად კარგად გამოვიყურებოდა და არაფერი მემჩნეოდა იმ ტკივილისა რასაც გულში განვიცდიდი.. ვცდილობდი მთელი ძალა მომეკრიბა... და ასეც ვაკეთებდი .. არ მინდოდა ვინმეს სუსტი ვგონებოდი.... მთელი ჩემი ცხოვრება ასეთი საშინელება უნდა იყოს? ცოტახანი გარეტ არ გავდიოდი,მაგრამ ბოლოს მაინც გავედი.. ყოველ დილიტ ვვარჯიშობდი.. კლუბებში დავდიოდი...ყველაფერს ვივიწყებდი!! დედა ცდილობდა გვერდში დამდგომოდა, მაგრამ მე არ ვაძლევდი ამის საშვალებას... 4 თვე გავიდა იმის შემდეგ რაც ნიკი გარდაიცვალა და დანი დაიჭირეს..
დანის წიგნი
ლამაზო .. მენატრებიი... მართალია პატიმარი ვარ,მაგრამ მაჩემის წყალობით პრივილეგიებით ვსარგებლობ.. ლიზა ყოველდღე მოდის ჩემს სანახავად.. შენ კი.. შენ კი... შენ კი ალბათ უკვე დამივიწყე.. კომპიუტერი მაქვს და მხოლოდ იმით გხედავ.. გახსოვს ის სურათები მე რომ გადაგიღე..
მშვენიეროო? ძალიან მინდა ის დრო დაბრუნდეს როცა შენ ჩემი იყავი.. კარგი ქცევისატვის მალე გამათავისუფლებენ და პირველი ის რასაც გავაკეთებ შენ გნახავ.. მხოლოდ რომ დაგინახო იმითაც კმაყოფილი ვიქნები.. შეიძლება ახლა მკვლელი გგონივარ,მაგრამ სინამდვილეში მკვლელი არ ვარ.. როცა შევედი ნიკი უკვე დაჭრილი იყო... მენატრები.. ჩემო ლამაზო.. როგორ მინდა კიდევ ერთხელ გაკოცო.. ჩემო მშვენიერო.. შენ ჩემი ნარკოტიკი ხარ..
-ეი თქვენტან არიან? უხეში გარეგნობის დაცვა შემოვიდა ჩემს საკანში.. მე უხმოდ უკან გავყევი როცა ეს მითხრა..
-მეგობარო..
-კამილო როგორ ხარ?
-მშვენივრად.. გკითხო შენ?
-გიკთხვას რა მნიშვნელობა აქვს.. ამ ადგილას როგორ უნდა ვიყო..
-აბა რატო დარეკე მოდიო?
-შენი დახმარება მჭირდება..
-გისმენ...მთელი ყურადღებით..
-შენთან ხო მაქვს მოყოლილი ელისზე?
-მაგით მიჭედავ თავს ყოველთვის როცა გნახულობ..
-მისი ნახმა მინდა
-და მე რა უნდა გავაკეთო?
-როგორმე აქ უნდა მოიყვანო?
-მას არ უნდა და არ მოდის და დავაძალო?
-გინდა დააძალე... მისი ნახვა მინდა..
-კარგი შევეცდები..მისამართი მომე..
კამილოს მისამართი ჩავაწერინე სად უნდა ეძებნა ელისი და ისიც ვუტხარი რომ ყოველდილით სავარჯიშოთ დარბის სანაპიროზე..
-ძალიან კარგი.. შევეცდები აქ მოსვლაზე დავითანხმო..
კამილო გასვლას აპირებდა.. მაგრამ ისევ ჩემკენ შემობრუნდა..
-დამავიწყდა მეთქვა შენი და დიდი ბრიტანეთიდან დაბრუნდა..
-რაა? ეს მაგარია!.. ხვალ შენ და მონიკა აქ მოდით.. უკეთესი იდეა მომივიდა.. იმასაც გაგაცნობთ
-კარგი მეგობარო..
კამილოს კიდევ ერთხელ გადავეხვიე.. ის წავიდა, მე კი საკანში დამაბრუნეს.. მეორე დღეს მოუთმელად ველოდი,მაგრამ დრო ძალიან ნელა მიდიოდა წინ..
მოგწონთ? ხოდა თუ მოგწონთ დააკომენტარეთ
