*:)სიყვარული-ყველაზე საშიში და უხილავი თამაში... არარეალურ სხეულს გავს რომელიც ჩვენში სახლდება.. გაგვქურდავს და მიდი ბოლოში ცრემლებს გვიტოვებს :)**
___________________________________________________
მერე სასტუმროში წავედით.. მთელი დღე იქ ვიყავით... მხოლოდ საღამოს გამახსენდა ჩემები..
-დანიელ უნდა წავიდე.. ჩემები გაგიჟდებიან...
-არა.. ეს საღამოც აქ ვიყოთ..
-ელიზაბეტი.. ბილი
-დამიჯერე არაფერი მოხდება..
დილით დანის გვერდით გამეღვიძა.. ბეჭებზე მეფერებოდა.. ძალიან სასიამოვნოდ..
-დანიელ მობილური მომე ..დავრეკავ..
დანიმ მობი მომაწოდა.. მაგრამ ეს ჩემი არ იყო...
-ეს ჩემი არა...
-გაჩუქე....
-ზედმეტია... მოტოციკლეტი.. მობილური.. ეს უკვე ზედმეტია.. მომავალში რას უნდა ველოდო?
-ბეჭედს,მაგრამ ის მომავალი უკვე დადგა..ცოლად გამომყვები?
ლოგინიდან ჩამოვედი და მას მივუახლოვდი.. უფრო სწორედ შევახტი და ძლიერად მოვეხვიე..
-რა თქმა უნდა...მე შენ მიყვარხარ დანი.. უზომოდ და შენთან მინდა ყოფნა..
დანის მოტანილი ტანისამოსი ჩავიცვი და სახლში წავედი... ძალიან მეშინოდა სახლში მისვლის….ჩუმად შევედი სახლში...მაგრამ მაინც შემამაჩნიეს..
-ელის სად იყავი? შენზე იცი რამდენი ვინერვილეე?
-მამი დაწყნარდი.. იმედია მაპატიებ
-სად იყავი ეს ორი დღე?
-დანისთან ერთად ვიყავი
-კარგი .. არაუშავს ..ამჯერად არ დაგსჯი, მაგრამ ამის მერე გამაფთხილე ხოლმე..
-კარგი.. ახლა ზემოთ ავალ... უნდა გამოვიცვალო და პლაჟზე წავიდე..
-მოიცა ..
ხელზე ბეჭედი შეამჩნია..
-ეს რა არის?
-დანის ცოლად მივყვები?
-რაა? ზემოდან ჩამოდიოდა ნიკი და მანაც გაიგონა..
-კი მაგრამ..
-მამა გთხოვ ახლა არაფრის ახსნის ან მოყოლის თავი არ მაქვს..
ნიკი გაშტერებული მიყურებდა..
იმ წამს ნიკი ძალიან შემეცოდა.. ალბათ მასაც ისეთივე გრძნობა აქვს როგორიც მე ადრე დანიელის მიმართ.. ძალიან შემეცოდა ნიკი.. გამოვიცვალე და სანაპიროზე გავედი.. იმ ადგილას სადაც დანის უნდა შევხვედროდი აი ასეთი სურათი დამხვდა...
დავინახე დანიელი როგორ კოცნიდა ლიზას.. დანიელმა შემამჩნია და ლიზა თავიდან მოიცილა... იქიდან გამოვიქეცი..არაფერი მაინტერესებდა.. დანიელმა კიდევ ერთხელ მომატყუა და კიდევ ერთხელ გამიცრუა იმედი.. ბეჭედი მოვიძერი და იქ დავაგდე..
-ელის მოიცა
დამეწია და დამიჭირა
-რა გინდა? შენ კიდევ ერთხელ გამიცრუე იმედი.. კიდევ ერთხელ მომიკალი გული.. რას გიშავებ? გთხოვ ახლოს აღარ გამეკარო.. თავი დამანებე..
მეძახდა, მაგრამ არ გავჩრებულვარ.. სახლში გიჟივიტ შევვარდი..
-ნიკ გინდა დავქორწილდეთ? ნიკი გაშტერებული მიყურებდა.. უფრო სწორედ რომ ვთქვა ასეთი სახე ქონდა..
მე კი სულ ერთი და იგივეს ვიმეორებდი.. მინდოდა დანისთვის სამაგიერო გადამეხადა.. შური მეძია მასზე.. როგორც მან მატკინა გული ისე უნდა ეტკინოს მასაც.. იმედია მაშინ მაინც მიხვდება რომ გული მომიკლა...
-დანიელი?
-დანიელი დაივიწყე... ბელას ახლავე დავურეკავ.. მაშინვე ჩამოვალ.. მინდა ცოლად გამოგყვე.. არ გინდა? კარგი სხვას მოვძებნი..
-მინდა რომ ჩემთან იყო,მაგრამ ეს ..რა მოხდა?
-სხვა დროს მოგიყვები.. ახლა კი დედას დავურეკავ....
დედაჩემს ბელას დავურეკე.. ყველაფერი ვუთხარი.. იმ დღესვე ჩამოფრინდა მაიამიში..
მეორე დილას მზადება დავიწყე.. იმ დღეს ხომ ქორწილი მქონდა.. ეს მხოლოდ ფორმალობა იქნებოდა სხვა არაფერი.. ხელს მოვაწერდით და მორჩა.. არაფერს ვიზეიმებდით....
მოსამართლის არცერთი სიტყვა არ მომისმენია.. მხოლოდ კი ვუთხარი თავის დროზე... მაგრამ სანამ კის ვეტყოდი... დანიელი მოვიდა..
-ელის გთხოვ არ დაქორწილდე.. მე შენ მიყვარხარ.. და არ მინდა დაგკარგო..
ხმა არ გამიცია...
-იცოდე სამუდამოდ დამკარგავ..
-თანახმა ხართ თუ არაა? იკიტხა მოსამართლე
-არა.. დანიელმა ჩემ მაგივრად თქვა.. მე მას ვერასოდეს ვაპატიბ .. ვეღარასოდეს.. დანისადმი მხოლოდ ის სიყვარული დამრჩა, რომელიც მალე ზიზღად და სიძულვილად გადაიქცევა..
-კი.. თანახმა ვარ..
ამის თქმა იყო და დანიელი გარეთ გავიდა.. ..
ნიკს უნდოდა ჩემტვის ეკოცნა მაგრამ მოვიშორე..
-ნიკ არ გინდა..
სასტუმროში წავედით.. მაგრამ არაფერი მომხდარა.. ცალ-ცალკე ვიწექით...
სულ რაღაც ერთი კვირა ნიკის ცოლი ვარ.. და ახლა მივხვდი რომ ასე არ უნდა მოვქცეულიყავი.. ცხელ გულზე არ უნდა გავყოლოდი ცოლად..მაგრამ შეიძლება კარგადაცვ მოვიქეცი.. მედიაში გავრცელდა ხმა რომ დანიელს ლიზა მოყავს ცოლად.. ის ხომ მდიდარიაა და გავრცელდებოდა აბა რას იზამდა..
ნიკმა მამაჩემის სამსახურში დაიწყო მუშაობა.... სახლში მხოლოდ მე დავრჩი ნიკი და მამა სამსახურში იყვნენ და მე მარტო ვრჩებოდი. .. აბაზანაში ვიყავი.. თავს ვიწესრიგებდი როცა კარზე ზარი გაისმა..კვირა დღე იყო და ალბათ ნიკი ადრე დაბრუნდა.. წესით კვირას არ უნდა ემუშავა,მაგრამ რაღაც საქმეები ქონდა დარჩენილი მოსაგვარებელი..
-მოვდოვარ.. კარი ნუ ჩამიღეტ...
დაბლა ჩავედი და კარი გავაღე..
-დანიელ? აქ რა გინდა?
გიჟივიტ შემოვარდა..
-იცი რა ელის .. იმ იდოტთან ვერ იქნები.. თუ არ დაშორდები ჩემი ხელთ მოკლავ
-მე ის მიყვარს..
-მაშინ მე რატომ მეუბნეოდი მიყვარხაროო? ვერ მატყუებ.. ახლავე წავალ და მოვკლავ.. არ ვაცოცხლებ..
-არა.. დანიელ არა..
დანიელ როგორც შემოვარდა ისე გრიგალივიტ გავარდა...
ნიკის წიგნი..
-მობრძანდით!!..
-ლიზაა?
-გაგიკვირგა აქ რომ მოვედი? არ გაინძრე.. ერტი მოძრაობაც და სულ გაგაფრთხობინებ..
ლიზამ იარაღი ამოღო..
-რას აპირებ?
-შენ მოკვლას..მერე კი ელისს დავურეკავ. აქ მოვიყვან და მას დავაბრალებ.. ასე ორივეს მოგიშორებთ...
-ლიზა არ გინდა..
წამოვდექი და ლიზასკენ წავედი.,, უცებ თოფის გასროლის ხმა გავიგე..საშინელი სიცივე ვიგრძენი და ძირს დავეცი.... ცოტახანი ბუნდოვნად ვხედავდი.. დავინახე როგორ გავიდა ლიზა და ცოტახანში დანიელი შემოვიდა.. მე მომვარდა..
-ნიკ ეს ვინ გააკეთა.. ნიკ ვინ გააკეთა..
მინდოდა მეთქვა მაგრამ ვერ ვამბობდი.. ენა თითქოს გამყინვოდა.... ბოლოს გავითიშე..
ელისის წიგნი
დანიელს უკან გავეკიდე... მეშინოდა მართლაც არაფერი არ ჩაედინა.. და ნიკი არ მოეკლა.. ნიკის კაბინეტში ავვარდი..
-დანიელ.. ნიკი მოკალი?
დავინახე დანიელი რომელიც ნიკტან იჯდა გვერდით.. პერანგი სულ სისხლიანი ქონდა...
-დანიელ ეს როგორ გააკეთე? კი მაგრამ დანიელ..
