I don't Know Who We Are, But It's Crazy, When I look At You... I Just Need You, And The World Needs Our Love Too! But I Remember... I'm Not A Person, You Are Not A Person. But We Have Love. . . . ❣ ❣ ❣ ❣ ❣ . . . Hill With Dark Water…13 Mirror With Big Blue Ayes. We Are Knocking On The Heels Door. [The End]
Hill With Dark Water…13 Mirror With Big Blue Ayes. We Are Knocking On The Heels Door:
I don't Know Who We Are, But It's Crazy, When I look At You... I Just Need You, And The World Needs Our Love Too! But I Remember... I'm Not A Person, You Are Not A Person. But We Have Love. . . . ❣ ❣ ❣ ❣ ❣ . . .
Hill With Dark Water…13 Mirror With Big Blue Ayes. We Are Knocking On The Heels Door. [The End] . . . ❣ ❣ ❣ ❣ ❣ . . .
- წამოდი, წავიდეთ აქედან! - მისმა ხმამ სხეულის ყველა ნაწილი ამატკივა, მისმა შეხება გამაჟრჟოლა და გული დაამშვიდა. ცრემლები უნებურად შეწყდა და ის წარსული რომელიც თვლაწინმედგა სადღაც გაქრა, ალბად ისევ წარსულში დაბრუნდა. - არ მოდიხარ? ცრემლიანი თვალებით ავხედე და პასუხი ვერ გსვეცი, არ მქონდა იმის ძალა რომ სიტყვა წამომეთქვა. ის ჩემს წინ იდგა, გული სიხარულით ძგერდა, მინდოდა მისთვის ყველაფერი მეთქვა, მაგრამ ძალა არ მყოფნიდა. - მე ხომ აქ ვარ? რა გატირებს? - გვერდით მომიჯდა და მომეხვია, როცა შეამჩნია რომ ახლიდან დავიწყე ტირილი. - მინდა ვიყო ადამიანი! - აცრემლებული თვალებით გავხედე. - მეც მინდა ვიყო ადმაინი, მეც მინდა! მაგრამ ამის გამო არ ვტირივარ!
- ეს იმიტომ რომ ძალიან არ გინდა!
- არა, ეს იმიტომ რომ მჯერა ვიქნები! მჯერა! აი ამიტომ, მე მჯერა და ვიცი! - და რატომ? საიდან იცი? - უბრალოდ გული მიგრძნობს! მოუსმინე მას! მითხრა და დამელოდა თითქოს მელოდებოდა რას ვიტყოდი, რას ამბობდა ჩემი გული. მიყურებდა თვალებში და ასე მეუბნებოდა რომ ვუყვარდი. არაფერი არ იყო ირგვლივ გარდა ჯეიმსისა, ვუსმენდი გულს და ისიც მეუბნებოდა მხოლოდ ერთს, ენდე ჯეიმსს! მეტი არაფერი, არანაირი შეკითხვა, არანაირი პასუხი! უბრალოდ ბრძანება! ენდე ჯეიმსს! - რა მოხდა? - ცოტახანში მკითხა - აქ რა გინდა? ან როგორ მოხდა რომ ვამპირი ხარ? ძალიან მოკლედ მოვუყევი ყველაფერი, მოვუყევი მასზე, ჯარედზე. მას თითქოს არც გაკვირვებია, გამიღიმა როცა ვუთხარი რომ ის არ უნდა მომკვდარიყო. მისი თვალები უეცრად წყლიანი გახდა, ეს მაშინ როცა ჯარედი ვახსენე და მისი სიკვდილის აუცილებლობაზე მოვუყევი. მას უყვარდა ჯარედი ჩემზე მეტად! ის იყო ჯარედის ნადმვილი მეგობარი! ვსეირნობდით და ორიე უბრალოდ ჩვენთვის ვფიქრობდით, არავინ და არაფერი არ იყო ირგვლივ! მხოლოდ მე და ჯეიმსი! ჯეიმსი და მე! ასეთი იყო ჩემი სამყარო. - დედაჩემმა ეს ყველაფერი არ იცის. - დაუფიქრებლად და მოულოდნელად ვუთხარი. - რომ იცოდეს რა? ჩემი მოკვლა შენ შეგიძლია, შენი მოკვლა კი მხოლოდ მე!
- მაგრამ, არ მინდა რომ ჯარედი და ლიზი მოკვდნენ!
- ამას ჩვენ ვერ შევცვლით! მეც არ მინდა! მაგრამ, სხვა გზა არ მაქვს! მინდა აქაურობა სამუდამოდ დავტოვო! გესმის?! მინდა შენთან ვიყო და სხვა არავინ არ გვიშლიდეს ხელს! არ მიწევდეს შენგან წასვლა და არც შენ გიწევდეს ჩემთვის იმის თქმა რომ არ გიყვარვარ! როცა ცაზე სავსე მთვარე ამოვიდა, მე "მოჩვენებების ქუჩის" სასაფლაოზე ვიყავი, თითქოს ყველა სასაფლაოდან ამოსულიყო სული და ყველას მე ვეზიზღებოდი რადგან ვტოვებდი ამ საშინელ ადგილს. ველოდებოდი ჯარედს, ჯეიმს, ლიზს და დედაჩემს რომელმაც არც არაფერი იცოდა, არ იცოდა რომ ჯეიმსი არ მოკვდებოდა. მათი გამოსახულება მკვეთრად ჩანდა მთვარის შუქზე, ჯეიმსი მათზე ადრე მოვიდა. ხმა არ ამოუღია, ჩემს გვერდით იჯდა თოთქოს მას ერთადერთი რაც უნდოდა დროის აჩქარება იყო. დედაჩემი ის ისეთი ზიზღით უყურებდა ყველას, მათ შორის მეც. ჯარედი რომელიც ვითომდა ბედნიერი იყო და ლიზი რომელის გამოხედვაც არასდროს დამავიწყდებოდა აქ ცხოვრება რომ გამეგრძელებინა, მასში იმხელა ძალა ჩანდა. ის ჩემს გვერდით იდგა, ჩვენს გარშემო ცეცხლი ენთო, ცეცხლი რომელიც არაფერს ანადგურებდა უბრალოდ ანათებდა გზას სხვა სამყაროსკენ. დედაჩემი გაურკვეველ ენაზე იწყებდა ლაპარაკას და ცეცხლი უფროდაუფრო ზევით ადიოდა. მე მას ვაყოლებდი თვალს, უეცრად ლიზმა ხელი გამკრა. - მომვალ შეხვედრამდე! - მითხრა და ისე რომ მისი დანახვაც ვერ მოვასწარი გაქრა. სახე შემეცვალა, მისი ძებნა დავიწყე ეს ეს იყო უნდა მეყვირა მისი სახელი, რომ ჯეიმსმა შემაჩერა. მას მოყვა ჯარედი რომელიც ჯეიმსის მაგივრად გაქრა, დედაჩემს თვალები დახუჭული ჰქონდა, ვერც კი მიხვდა რომ ჯეიმსის მაგივრად ჯარედი მოკვდა. შემდეგ კი მე და ჯეიმსი, არადა სინამდვილეში არც ერთი!
ცეცხლი უფრო და უფრო ადიოდა ზევით, იმ წამს როცა ჯეიმსმა ხელი ჩამკიდა, ცეცხლი ელვისებურად ავარდა ჰაერში, საშინელი ქარი ამოვარდა, ცოტახანში დამწყო თავის ტკივილი, თოთქოს მეხსიერება გაქრა, თოთქოს მე გავქრი, შემდეგ კი აღარ იყო არც ჯეიმსი არც დედა, არც ცეცხლი, არც სასაფლაო. ვიყავი მხოლოდ მე და ისიც მხოლოდ რამდენიმე წამით, წამიერად დამთავრდა ყველაფერი! თვალწინ ელვისებურად ჩამირბინა დედაჩემის გაოცებულმა სახემ, ჯარედის და ლიზის სახეებმა, ჯეიმსმა რომელიც ბენიერი იყო და იღიმოდა, ბოლოს ჩემი სახე დავინახე და აქ საერთოდ ყვლანაირი შეგრძნება დავკარგე. ვერ ვხვდებოდი ვიდექი თუ ვიწექი. ვერ ვხვდებოდი ვერაფერს, არაფერი იყო სიბნელე და სიბნელე! როცა თვალები გავახილე ჩემთვის უცნობ ადგილას ვიყავი, სასწრაფოდ წამოვდექი საწოლიდან. გავედი ოთახიდან და უზარმაზარ, დაუსრულებელ დერეფანში დავიწყე სიარული. ვხედავდი ვიღაც მოდიოდა, მარგამ ვერ ვარჩევდი ვინ იყო. არ შემეძლო სწრაფად სიარული, სირბილი, ნელა მშვიდად მივდიოდი, ვერ ვიღებდი ხმას, ვერ ვმოძრაობდი, სიარულის გარდა არაფერი შემეძლო. მეგონა საუკუნე დავდიოდი ასე, ბოლოს კი ვხედავდი მხოლოდ და მხოლოდ ჯეიმსს, რომელიც მოდიოდა და მოდიოდა! ძალიან შორიდან! ამდენი ხნის განმავლობაში პიველად შევძელი ხმის ამოღება, მისი სახელი წარმოვთვი და ბედნიერებისაგან ტირილი დავიწყე. - რა გატირებს?! - გაიცინა. - მეგონა ვეღარასდროს გნახავდი! - ჯერ სად ხარ! - გამიღიმა. - რას გულისხმობ? - ახლა საავადმყოფოში ვართ, უბრალოდ ჩვენთვი ყველაფერი უფრო რთულად ჩანს და ყველა ნაბიჯი თითქოს საუკუნა! იცი, ხვალ ჩვენ ერთმანეთს გავიცნობთ! - გაიცინა ჯეიმსმა. - რა? - გაურკვევლობაში ჩავარდნილმა გავუღიმე. - შენ ადმაინი იქნები! მეც! ჯარედიც! ლიზიც! შენ დაიბრუნებ შენს მშობლებს, და-ძმას! - ეს როგორ?! ჩვენ არ ვართ ადმაინები! არც ვყოფილვართ! ეს შეუძლებელია! - კიდევ ერთხელ გეუბნები! ეს სამყარო გრძნობებზე გვეთამაშება, სიყავრული კი ყველაზე ძლიერი ძალაა! მას ყველაფერი შეუძლია! დაგავიწყდება ყველაფერი, საერთოდ ყველფერი, იცხოვრებ ისე თითქოს პირველად დაიბადე, არ შეგაწუხებს არავითარი წარსული! იცოხვრებ მხლოდ იმ წარსულით რაც დაიწყება შენი დაბადებიდან! დამთავრდა ყველაფერი! დამთავრდა წამება! მაგრამ ჩვენი სიყავრული არ დამთავრებულა, ეს დღე როდისღაც დადგება! როდსღაც მოხვალ ამ საავადმყოფოში, მეც აქ ვიქნები! აქ მნახავ პირველად!
*** ძვირფასო დღიურო! რამდენი ხანია არ დამიწერია არაფერი! დრო ისე სწრაფად გავიდა და იმდენი რამ მოხდა! დავიწყო იქიდან რომ, ლიზს აღმოაჩნდა რომ ძმა ყავს,ჯარედი ! ის ძალიან საყვარელია! ლიზი კი რაც მთავარია ძალიან ბედნიერია! მინდა გითხრა, ამით მეც ვარ ბედნიერი! ახლა ცუდი ამბავი, ავარიაში მოვყევი, მაგრამ დღეს იმდენად ბედნიერი ვარ! მანქანა რომელიც დაგვეჯახა, იქ მყოფი ხალხიც ამ საავადმყოფოშია! დღეს ის ბიჭი ვნახე, რომელიც მთვრალი იყო და აღმოჩნდა, რომ ჯარედს იცნობს, იცნობს კი არა მეგობრები არიან. დღეს მე შევხვდი მას, ვინს გამოც ცოტაც და მოვკვდებოდი! მაგრამ, ძვირფასო დღიურო მას ჩემი სიცოცხლე სულაც არ წაუღია, მან ჩემი გული წაიღო ასე დაუკითხაად! ჩუმად და მხოლოდ ერთი გაღიმებით! და ვიცი, ეს არის გატაცება! ასეთი შეგრძნება მაქ თითქოს მას ვიცნობ, მისი მესმის! მხოლოდ ერთი შეხედვით! მისი დანახვისთანავე სხვა ადამინი გავხდი, უეცრად მოკვდა ჩემში ყველაფერი რაც ძლიერი მქონდა, თითქოს მისი მონდა გახდა. საშინელი მუცლის ტკივილი დამეწყო და გული იმდენად ამიჩქარდა მეგონა რომ მისი ხმა ყველას ესმოდა, მისი საოცარი ხმა კი სულ მთლიანად მირევდა ფიქრებს. მას ჯეიმსი ჰქვია და მე ის მიყვარს, უბრალოდ მიყვარს! განა არსებობს რამე ამაზე ძლიერი?! ცდებით თუ ასე ფიქრობთ!
მოთრობა სხვანაირად უნდა დამთავრებულიყო,ბევრად უფრო სხვანაირად! მაგრამ შემდეგ წარმოვიდგინე თავი იმ ადამინების ადგილას ვისაც უნდოდა რომ კარაგდ დამთავრებულიყო და იმედები გავუცრუე, ამიტომ მემოგნი კარგად დამთავრდა! მადლობა თოთოეული კომენატრისთვი, ძალიან მიყვარხართ! მალობა რომ კითხულობდით და ელოდებოდით ახლ- ახალ თავებს :*) ძალიან მიყვარხართ! . . ❣ ❣ ❣ ❣ ❣ . . . ხომ დაგპირდით რომშემდეგ თავს დღესვე დაბდებდი :D :*)
| 
