[PART4] -Stronger Than Yesterday- ______________ ✝ Hill With Dark Water… ✝ ✝ 13 Mirror With Big Blue Ayes. ✝ ✝ We Are Knocking On The Heels Door. ✝
✝ Hill With Dark Water… ✝ ✝ 13 Mirror With Big Blue Ayes. ✝ ✝ We Are Knocking On The Heels Door. ✝ _________________________
ოთხი წლის შემდეგ, როცა ყველაფერი გამახსენდა, მე მასთან ერთად გადავწყვიტე დამეტოვებინა ეს სამყარო... დავიდი ჩემთვის მისაბაძი ადამიანი იყო, მისი ხასიათი მასში ყველაზე მეტად მხიბლავდა. მისი წყალობით დღეს ბევრად უფრო ძლიერი ვარ, ვიცი თავის დავცა. მან მომცა თავისუფლად ცხოვრების უფლება, მაგრამ ყველანაირი წარსულის გარეშე. დავდიოდი ჩვეულებრივად კოლეჯში და ჩემი საიდუმლო და ჩემი ნამდვილი მე, საიდუმლოდ კუდში დამყვებოდა. დავიდი მიყვარდა, არმინდოდა მის გარეშე გამეტარებინა არც ერთი დღე! ის ვამპირია! ვამპირებს მე ვძულვარ, მაგრამ მას მე ვუყვარვარ! დავიდის კი ყველა ვამპირს ეშინია, გამოდის, რომ მე ვერავინ ვერაფერს დამიშავებს. გითხარით უკვე ყველაფერი მახსოვს, ალბად გაგიჩნებათ კითხვა, თუ მე მიყვარს და მასაც ვუყვარვარ რატომ არ მივდივართ ამ სამყაროდან? პასუხი ადვილად გავიგეთ, ეს ადგილის სადაც ასე ვთქვათ აქედან გასასვლელი "კარია" მუდმივად არ არსებობს. მის მოსაპოვებლად ბევრი რამ არის საჭირო... მე კი ეს არ ვიცი! მაიძულეს დამევიწყებინა... ვინ? სად? საღაც ზეცაში, სანამ კიდევ ერთხელ დავუბუნდებოდი აქაურობას. ახლა ყვეალფერი ახლიდან უნდა დავიწყოთ...ყველაფრის ხელახლა გაგება და პოვნა! ვიცი გაინტერესებთ სად არის ლიზი, ჯეიმსი და ჯარედი... თვალით არ მინახავს და ამის სურვილი არც მაქ, ნამდვილად არ მინდა არც ერთი მათგანის დახმარება!
***
- გღვიძავს? - დავიდის ოთახში ჩუმად შევედი. - არა... ვცდილობ გავიგო! როგორ მოკალი ვამპირი! - კიდევ ამაზე ფიქრობ?! ამას რა მნიშვნელობა აქვს?! ეს ხომ ძალიანა დრე იყო?! - შავი, ბნელი წყალი... ვფიქრობ ეს ვამპირის სისხლია! - არა.. ვიცი რომ ასე არ იყო! - შენი მჯერა, მაგრამ იქნებ უბრალოდ არ გახსოვს? - დავიდ დამიჯერე! - კარგი! - იცოდე თუ რამე გამახსენდება უცილებლად გეტყვი! ახლა კოლეჯში უნდა წავიდე! - არ მესმის რატომ დადიხარ კოლეჯში... - ეს სახალისოა! კოლეჯში სიარული მართლაც სახალისოა, მაგრამ ხანდახან მოსაწყენიც... მაგრამ რაც არ უნდა იყოს მთელი დღე სახლში ჯდომას მირჩევნია! - როგორც ყოველთვის დღესაც დააგვიანე! გაიცანით ჯენი! დავიდის ერთგული ჯადოქარი და შეიძლება ითქვას ჩემი მეგობარი. - მერე რა? - არაფერი, უბრალოდ დამპირდი აღარ დავაგვიანებო! - ყველა დაპირებას ასრულებ? - მე? არა! - ხოდა ნუ გიკვირს! - დავიდს უნდა იმ სახლში წავიდეს, შენ რომ მოუყევი... - ჩემი და ჯეიმსის? - ხო! - როგორც ჯეიმსმა მითხრა იქ მხოლოდ ჩვენ ორს შეგვიძლია შესვლა, მეც ვერ ვიხსენებ რომ სხვა ვინმეს შეეძლოს! - ალბად ამიტომაც ვჭირდები!  - ჯენი, არ გეჩვენბა, რომ დავიდი ამ ბოლო დროს ზედმეტადაა გადართული ამ ყველაფერზე? - ასე არ უნდა იყოს? - არ მემის რატომ გვეხმარები? შენ ხომ შეგიძლია შეიყვარო და წახვიდე?!
- მართლა ასეთი სულელი ხარ? მე მოვა დრო და ისედაც მოვკვდები... დავიდი კი არ მოკვდება, შენ კი რამდენჯერაც მოკვდები იმდენკერ დაბრუნდები! - თუ შეცდომებს არ დავუშვებ! - შენ ამის გჯერა?! უბრალოდ შეუძლებელია არც ერთი ეცდომა არ დაუშვა!
- ხო... მაგრამ მაინც ვერ ვგებულობ ვინ ვარ! ადამინი რომელმაც შეცომები დაუშვა და ჯოჯოხეთში მოხვდა?! არა... ეს რომ არ არის ეს უკვე გავარკვიეთ... მარგამ სხვა არაფერი მომდის თავში! - ყველაფერი რომ კარგად იყოს და ყველაფერი ვიცოდეთ ძალაინ მოსაწყენი იქნებოდა... - ყველაფერი რომ ვიცოდეთ აქ აღარ ვიქნებოდით! - მართალი ხარ... ელეანორ...მოკლედ გავიგე როგორ უნდა მოკლა ვამპირი...მაგრამ ეს ყველას არ შეუძლია! - დავიდს უთხარი?! - არა... შენთვითონ გადაწყვიტე ეტყვი თუ არა! - კარგი! მითხარი! - შენი სისხლი კლავს ვამპირს! საკმარისია ოდნავ შეეხოს და მკვდარია! - ჩემი სისხლი?! - ხო! - მართალია! მახსოვს... ხელზე ჭრილობა მქონდა და ჯიმი(ვამპირი რომელიც მოვკალი) მიმუშავებდა, უფროსწორად როგორც კი შემეხო გონება დაკარგა! - ვიცი... ეტყვი დავიდს? - არ ვიცი... ჯერ არა! - კარგი... მაგრამ ჯობია შენგან გაიგოს, რომ გაიგოს რომ იცოდი და არ ეუბნებოდი მოგკლავს! - ვიცი! დავიდი ცდილობდა გარკვევას, მე კი ყველაფერი ვიცოდი...მაგრამ ტყუილი არ გამჭირვებია... ეს ხომ თვითონ მასწავლა! მინდოდა მეცადა, მართლა მოქმედება ჩემი სისხლი თუ არა ვამპირზე, მაგრამ ვინმე რომ მომკვდარიყო დავიდი გადაირეოდა! ამიტომ არავინ არ უნდა მომკვდარიყო! მეორე დღეს ხის სახლში წავედით, ვიცოდი არაფერი გამოვიდოდა, მაგრამ დავიდს არ ვეწინააღმდეგებოდი. - ეს არის? - ხო! - ჯერ ცადე იქნებ შეხვიდე! - დააყოლა ჯენიმ. მაგრამ დავიდი ახლოსაც ვერ მიდიოდა! - დავიდ მე შევალ და რასაც გინდა წამოვიღებ! არ გვინდა ამდენი წვალება! - დაღლილი ხმით ვუთხარი.
- შენ შეიძლება ბევრი რამ ვერ იპოვნო! - მე უკეთესად მახსოვს ყველაფერი! - ჯენი და დავიდი თავისას აგრძელებდნენ, მე კი სახლში შევედი. მაშინვე სარდაფში ჩავედი. ყოველი ნაბიჯის გადადგმისას წარსული თვალწინ მიდგებოდა. ყველაფერი რაც იქ იყო, ყველა ნივთს თავისი მოგონება ქონდა. ჩემი ტანსაცმელი, ჯერ კდიევ უშველებეი კაბები! უნებურად მეღიმებოდა მათი დათვარიელებისას! მინდოდა დღიური მეპოვნა, მაგრამ არსად ჩანდა... ბოლოს დავიდიც მიხვდა რომ არაფერი გამოუვიდოდა და სახლში დავბრუნდით. ღამეს თითქოს სიზმარივით ვხედავდი დღევანდელ დღეს და ჩემს წინა ცოხვრებებს. სახლიდან ისე გამოვედი არავის რომ არ გაეგო, ხის სახლში დავბრუნდი. ისევ გავაგრძელე ძებნა და თან ვათვარიელებდი ჩემს ნივთებს. დღიურის გარდა აქ ყველაფერი იყო! უეცრად გავიგონე კარის ხმა და შევხტი, მაშინვე წამოვდექი და როცა დავფიქრდი მივხვდი, ჯეიმსის გარდა ვერავინ ინქბეოდა! - გამარჯობა!
ჩაიცინა, სკამი ფეხითმოწია და დაჯდა. - შენმა შეყავრებულმა დღეს იმდენი იწვალა აქ შემოსვლისთვის! მაგრამ არაფერი გამოუვიდა... ვწუხვარ! - არაუშავს რაც მთავარია მე შემიძლია აქ შემოსვლა!
- მართალი ხარ! ამდენი ხანი გავიდა და გუშინ, როცა დავბრუნდი პირველად გავიგე რომ დიდი ხანია ჩვენკენ აღარ ხარ! - შენ არავისკენ არ ხარ! და კიდევ, თუ ჯარედი და ლიზი იგულისხმე, ლიზმა მიმიყვანა ვამპირებთან! - ვიცი! ყველაფერი გავიგე! ეს ცოხვრება სრულიად განსხვავებულია... ახლა აღარ ვიცი რა მოხდება ხვალ! იპოვნე რისი პოვნაც გინდოდა?! - შენ საიდიან იცი რისი პოვნა მინდოდა?! - მე ყველაფერი ვიცი! - ნადმვილად არ იცი ყველაფერი! - კარგი... ამას ხომ არ ეძებ?! - ხელში ჩემი დღიური ეჭირა. - ახლა გასაგებია სად იყო! - მივედი და სწრაფად გამოვართვი.
მინდოდა გადამეშალა, მაგრამ ვერ ვშლიდი, თითქოს საერთოდ არ იშლებოდა. როცა მას გავხედე, გაკვირვებული სახით მიყურებდა. - ვიცი შენი გაკეთებულია! - არა! - გამომართვა და გადაშალა, ანერვიულებული ვუყურებდი, თითქოს მასზე სუსტი აღმოვჩნდი და ეს არ მინდოდა მას დაენახა. - დაჯექი და წაგიკითხავ, გინდა? - გაიცინა. - მომეცი მეთვითონ წავიკითხავ! - თუ გახსნი! - გამომიწოდა და ისევ სკამზე დაჯდა. მის წინაშე დღიური აღარ მიწვალებია, ისევ ნივთებში დავიწყე ქექვა. - თუ ყველაფერი გახსოვს...დავიჯერო არ გენატრები? - ეშმაკურად გაიღიმა. - არა!..მემოგნი შენ უფრო გენატრები! - ასე დარწმუნებული ნუ იქნები! დავიდს უთხარი, რომ შენი სისხლი მას მოკლავს? - შენ საიდან იცი?! - გითხარი ყველაფერი ვიცი-მეთქი! ჯობია შენთვითონ უთხრა, სანამ მე ვეტყვი! - ჯეიმს! - ბოლო ხმაზე ვუყვირე, მაგრამ ვითომც არაფერი მან გზა განაგრძო და სახლიდან წავიდა. მალევე წამოვედი სახლში და ახლა აქ ვცდილობდი გამეხსნა დღიური, მაგრამ არაფერი გამომდიოდა! - იმ სახლში დღესაც უნდა წვაიდეთ! სანამ არ შევალ არ მოვისვენებ! - დავიდ ყველაფერი ვნახე! იქ არაფერია!
- ისე მელაპარაკები თითქოს რამეს მიმალავდე!
მან როგორც ყოველთვის თავისი გაიტანა, მთელი დღე ჯენი და დავიდი სახლს არ მოშორებულან. მე კი ერთადერთი რაც მანერვიულებდა ჯეიმსი იყო, არ მინდოდა მოსულიყო და ყველაფერი ეთქვა დავიდისთვის! მაგრამ იმედები გამიცრუა! ჯენი და დავიდი მას ვერ ხედავდნენ, მაგრამ მე ვხედავდი. ტყეში იმალებოდა და თან მაშინებდა მოვდივარო. - არაფერი არ გამოდის! - გამწარებულმა იყვირა დავიდმა. - ხო ეს იმიტომ რომ შენ არავინ არ გიყვარს! - უკნიდან მომესმა ჯეიმსის ხმა და ავკანკალდი. - ეს კიდევ ცოცხალია? - ჩაიცინა დავიდმა. - აქ შევლა ისევე როგორც ამ სამყაროდან გასვლა, ორ ადამიანს შეუძლია! ოღონდ მათ ერთმანეთი უნდა უყვარდეთ! დავიდი ისედაც გამწარებული იყო და მისი მოკვლა დიდი სიამოვნებით უნდოდა, მაგრამ ამ დროს ჯეიმსი სახლის ეზოში გადავიდა დავიდი კი რათქმაუნდა იქ ვერ მიდოდა! - სასაცილოა! გაიცინე დავიდ! - გაამხნევა ჯეიმსა. - იმის თქმა მინდოდა, რომ შენ შეყვარებულს შენ არ უყვარხარ... ღმერთო მე შემიძლია აქ გადმოსვლა! - ვითომ გაიკვირვა, ცინიკურად ელაპარაკებოდა - შენს შეყვარებულს მე ვუყვარვარ?! მართალია! - გაიცინა - ტყუილად ცდილობ! - მკაცრი ხმით უთხრა. დავიდი ვერ ხვდებოდა რა გაეკეთებინა, სანამ ჯეიმსი იქ იყო მას არაფრის გაკეთება არ შეეძლო და მის არც ერთ ნაბიჯს ფასი არ ქონდა. - დავიდ წავიდეთ აქედან! - ჩუმად ვუთხარი. - რატომღაც არ მინდა! - ნუ უსმენ ჯეიმს! ის ყველაფერს იზამს რომ გაგამწაროს! მატყუარაა! - მატყუარა ვარ?! - გაიცინა ჯეიმსა - კარგი... მაშინ ვინ უმალავს დავიდს, როგორ უნდა მოკვდეს ვამპირი?! ყველა ჩუმად იყო და ყველას მზერა ჩემსკენ იყო მომართული. - ჯეიმს მორჩი! - აცრემლებული თვალებით შევხედე. - მისი სისხლი დავიდ! მისი სისლი ყველა ვამპირს კლავს! შეხებისთანავე! - ცუდია!.. - დავიდ ნუ უსმენ! - სწრაფად გავხედე მას. - თუ არ გჯერა, მიდი! ნახე! შენთვითონ სცადე რა დაგემართება როცა მის სისხლს შეეხები! ამ დროს თვალებში დამიბნელდა, არ ვიცი რა მოხდა, მხოლოდ ის დავინახე როგორ წაიქცა ჯეიმსი და შემდეგ მისკენ დავიდი წავიდა. მე კი ჯენიმ გინება დამაკარგინა!
დააკომენტარეთ :*)
| 
