I don't Know Who We Are, But It's Crazy, When I look At You... I Just Need You, And The World Needs Our Love Too! But I Remember... I'm Not A Person, You Are Not A Person. But We Have Love. . . . ❣ ❣ ❣ ❣ ❣ . . . Hill With Dark Water…13 Mirror With Big Blue Ayes. We Are Knocking On The Heels Door. [7]
Hill With Dark Water…13 Mirror With Big Blue Ayes. We Are Knocking On The Heels Door:
I don't Know Who We Are, But It's Crazy, When I look At You... I Just Need You, And The World Needs Our Love Too! But I Remember... I'm Not A Person, You Are Not A Person. But We Have Love.
. . . ❣ ❣ ❣ ❣ ❣ . . . Hill With Dark Water…13 Mirror With Big Blue Ayes. We Are Knocking On The Heels Door. [7]
საერთოდ არ გამკვირვებია რომ მე უეცრად გავითიშე, მაგრამ მეწყინა... რთული მისახვედრი არ იქნება, ჯეიმსთანერთად მინდოდა ყოფნა. ვერ გაეტყვით სად ვიყავი, გაურკვევლობაში მყოფი მხოლოდ აქერთ-იქით ვიხედებოდი. ველოდებოდი როდის გამოჩნდებოდა ვინმე, პირველ რიგში დავიდს და ჯენის ველოდი, ან ბებიაჩემს. მე ჯერ სხვა ჯადოქარს არასდროს შევხვედრილვარ. - Fuck Off! სრულიად დაუფიქრებლად ვთქვი და შემდეგ ამის გამო ბოდიშიც მოვიხადე. - შენ რა არ ბერდები?! - ცოტახანში ისევ მე ამოვიღე ხმა. - მეტი შეკითხვა არ გაქვს?! - დედა, თუ არა... ასე აღარ უნდა დაგიძახო! - ვითომ რატომ?! რა გიკვირს, რომ იცი მე ჯადოქარი ვარ! - სამუდამოდ ასეთი დარჩები, ახალგაზრდა?!
- თუ მე მიდნა... მარგამ სხვა არაფერი გიკვირს?!
- კი... არა, უკვე აღარაფერი მიკვირს! - არ გაინტერესებს რა მინდა? - ნამდვილად ვიცი, არ მოგნატრებივარ... ამიტომ მაინტერესებს რა გინდა! - აქედან გასვლა!
- ღმერთო! აქედან გასვლა ყველას უნდა! მაგრამ ყველა ჩემთან ნუ მოდიხართ! კიდევ, შენ და ბებია ხომ ჯადოქრები ხართ?! თქვენ ხომ ისედაც მოკვდებით?!
- ბევრნაირი ჯადოქრები არსებობენ, საყავრელო! - კარგი, მაშინ წადი და ბებიას შუთანხმდი ამაზე! მე თავი დამანებეთ! - თუ შენ აქედან წასვლას აპირებ, გასასვლელის შესახებ ყველაფერი უნდა იცოდე! შენ კი რა იცი?! მხოლოდ ლიზის შესახებ! - შენ იცი რამე?! - და რატომ უნდა გითხრა?! შენ ხომ ამას წახვალ და ჯეიმსს ეტყვი?! არა?! - და რატომ არ უნდა ვუთხრა?! ის ერთადერთია ვისთანაც ერთად შესაძლებელია დავტოვო აქაურობა! - მასთან ერთად უბრალოდ ვერ დატოვებ აქაურობას! მაგრამ ის სამუდამოდ დატოვებს აქაურობას და საერთოდ ამ სამყაროს, რადგან ის ერთ-ერთი როგორ ლიზი! - ვერ მივხვდი!.. - მისი მოკვლა ისევე საჭიროა როგორც ლიზისი! - უკეთესი ზღაპარი ვერ მოიგონე?! - არა, ეს მე არ მომიგონია! ეს შენ დღიურში ასე ეწერა... გახსოვს?! შენ რომ ვერ ხსნიდი... - შენ გააკეთე?! მაგრამ რატომ?! - არ მინდოდა გაგეგო! - საშინელი ადამინი ხარ!
- მე ადამინი არ ვარ, ისევე როგორც შენ! - ჯემსმა ეს იცის?! - არა, დღიურის ეს ფურცლები მხოლოდ მე მაქვს! ხმის ამოღება ვეღარ მოვასწარი, წამიერად ჩემს სახლში გავჩნდი. უკვე ყველას ეძინდა, ამ ჯერად ყველაფერი ჩვეულებრივად გრძელდებოდა და არც ერთი ადამინი არ იყო უგონოდ ძირს. იმდენად გაურკვევლობაში ვიყავი, არ ვიცოდი რა უნდა გამეკეთებინა. ფიქრები იმდენად არეულო მქონდა!.. - ძილი ძალიან გაგიგრძელდა! ადექი გვაგვიანდება! - ლიზის ყვირილმა გამომაფხიზლა. - რამე მოხდა? გუშინ სად იყავი? - საავადმყოფოში, მოვკვდი და შემდეგ გავცოცხლდი! შემდეგ ჯეიმსი ვანხე, მერე ყველაფერი გაჩერდა! ბოლოს დედაჩემთან აღმოვჩნდი, ისევ ისეთი იყო! არ დაბერებულა... შემდეგ კი აქ! - ყველაფერი თავიდან იწყება!
- და როდის დამთავრდა?! კოლეჯში წასვლის მიზეზი ჯეიმსი იყო, მისი ნახვა მინდოდა. არც შევმცდარვარ, შესასვლელშივე იდგა და რთული მისახვედრი არ იყო,რომ მე მეძებდა. ლიზს მოვშორდი და მასთან მივედი. მის უკან ჩუმად ვიდექი, ვფიქრობდი რატომ მივედი მასთან, ან ის რატომ მეძებდა?! სულელური შეკითხვები მიტრიალებდა თავში. უკვე წასვლას ვაპირებდი შემობრუნდა და შემაჩერა. - დიდი ხანია გელოდები როდის ამოიღებ ხმას! - როგორ მიხვდი რომ შენს უკან ვიდექი? - სულელი გგონივარ? - ჯეიმს... გუშინ დედაჩემი ვნახე! - კიდევ ცოცხალია?! - ისე გაიკვირვა, მის სახეზე გამეცინა. - ღმერთო რა მაცინებს! იცი, ზუსტად ისეთია როგორიც იყო! ზუსტად! გარეგნულად და შინაგანად! ხასიათი, ლაპარაკი! ყველაფერი! - ეს კარგი და რა უნდოდა?!
- მან მითხრა, რომ... ბებიაჩემთანერთად წასვლას მასთან ერთად წასვლა ჯობია! როგორც ჩანს ისინი არ კვდებიან! ასე ვთქვათ, სხვანაირი ჯადოქრები არიან! - ახლა რომელს აირჩევ?! - თითქოს გაბრაზებულმა მითხრა. - კიდევ ის მიტხრა,რომ... - მაგრმა უცებ გავჩუმდი, ჯეიმსი არ მოკვდება! რა სისულელეა! ნუ უჯერებ დედაშენის სიტყვებს! ის უბრალოდ გატყუებს! - რა გითხრა?!
- არაფერი დავიწყე... - უბრალოდ თქვი რა გითხრა!.. - არაფერი დაივიწყე, ეს მხოლოდ მე მეხება! - შენ რაც გეხება, ეს მეც მეხება!
- ცდები ჯეიმს! და მორჩი ჩემთან ისე ლაპარაკს თითქოს პატარა ბავშვი ვიყო! - არ ვიცი რამდენი წლის ხარ, მარგამ პატარა ბავშვივით იქცევი! - შენ რომ ამას ვინმეზე იტყვი! - მითხარი რა გითხრა დედაშენმა! - არაფერი!
- გითხრა,რომ ჩემი სიკვდილია აუცილებელი?! ეს გითხრა?!
უცებ დავდუნდი, თვალებში ვერ ვუყურებდი, ის მშვიდად იდგა მე კი ვტიროდი. - ყველაფერი კარგად არის? - გამარჯობა ჯარედ! - მხიარულად მიესალმა ჯეიმსი. - აქ რა გინდა? - ცრემლები მოვიწმინდე. - უბრალოდ მოვედი, მაგრამ რა გატირებს?!
- ჩემს გამო ტირის! - მომგებიანად გამომხედა ჯეიმსმა. - არაფერია ჯარედ, დაივიწყე! - ორივეს მოვშორდი და შენობა დავტოვე. - რამე ზედმეტი ვთქვი, შეგიძლია მითხრა! არ მეწყინება! - უკან მომყვებოდა ჯეიმსი. - მართალია?! - რა არის მართალი? - რომ შენც უნდა მოკვდე! მართალია?!
- კი! - მაშინ რატომ... რატომ აკეთებ ამ ყველაფერს?! რატომ ეძებ აქედან გასასვლელს?! - არაფერსაც არ ვეძებ... - ეძებ! - დამიკერე! მე უკეთესად ვიცი რას ვაკეთებ და რას არა!
- კარგი, მაშინ გამოდის რომ არც ერთს არ შეგვიძლია აქაურობის დატოვება!
- არა, შენ შეგიძლია! - თუ შენ აქ რჩები, მირჩევნია მეც აქ დავრჩე! არ მინდა,რომ მოკვდე! არა! მირჩევნია მილიარდჯერ და უფრო მეტჯერ, ბევრად უფრო მეტჯერ დავიბადო! მირჩევნია ყოველ დღე მაწამონ, ყოველთვის ახლიდან შემიყავრდე, ახალი შეცდომები დავუშვა! - შეგიყვარდე?! - ვითომდა პირველად გაიგე! - შენგან, კი! - დამეწია და გვერდით დამიდგა - არა მართლა! არასდროს არ გითქვამს... სწრაფად გავხედე, ის პირდაპირ იყურებოდა და ეღიმებოდა, ვუყურებდი და თანდათან კონტროლს ვკარგავდი, მინდოდა ჩავხუტებოდი და შემდეგ უკვე არაფერი და არავინ არ მანაღვლებდა, მინდოდა მთელი ცხოვრება მასთან ვყოფილიყავი. - სად მივდივართ? - მანაც გამომხედა. - სახლში. - ჩემთან თუ შენთან? - შენი აზრთ? ჯეიმსი მთელი გზა იცინოდა, სისულელეებს ყვებოდა, მის ყველა გაღიმებაზე მეღიმებოდა, მაგრამ მაინც რეალობას ვუბრუნდებოდი და ყველაფერი კარგი უბრალოდ ქრებოდა. - ეს შენი ოთახია, ჩემზე სიგნალიზაცია არ არის?! - გეყოს ჯეიმს, ნამდვილად არ არის სასაცილო! - დღეს ამ სახლში ვრჩები! იმედი მაქვს ხელს არ შეგიძლით! - დარჩი, ლიზი და ჯარედი დღეს არ მოვლენ. - სად მიდიან?! ჩვენც წავიდეთ! - არა, მადლობა. ისე დაღამდა ხმა არც ერთს არ ამოგვიღია, ჯეიმსი მუდმივად მოუსვენრობაში იყო. არც ერთი წამი არ გაჩერებულა, მე მუდმივად ჩემს ფიქრებში ვიყავი. - მე სად ვიძინებ? - ჯარედის ოთახში შედი. - ცოტახნის შემდეგ ვუთხარი, დრო დამჭირდა იმის გასააზრებლად თუ რა მითხრა. მინდოდა მარტო ვყოფილიყავი, მაგრამ თან შიში მიპყრობდა. რთული გასაბედი იყო ჩემთვის ჯეიმსთან შესვლა. თან ალბად უკვე ეძინა. სრულიად ოგონოდ, დაუფიქრებლად შევედი მის ოთახში. მაშინვე გამომხედა და შემდეგ ისევ თავისი საქმე გააგრძელა. - მეგონა უკვე გეძინა... - საწოლზე ჩამოვჯექი. - მეც. - არ ვიცოდი თუ შენ და ჯარედი მეგობრები იყავით. - როდისღაც... - ახლა მეგობრები არ გაყვს... - შენ?! - ჯარედი ჩემი მეგობარია, ახლა უკვე ლიზიც! მათ ვენდობი! და ისინიც მენდობიან!
- ლიზი ყოველთვის ზედმეტად მოულოდნელი და საშიში ადამინი იყო...და მაინც ძალიან ბავშვური! სულელური საქციელებით! - ლიზი შენი გასართობი იყო და არა საშიში ბავშვი! - თითქოს შენიშვნა მივეცი. - შენთვის კი ყველა გასართობი იყო, არ ვიცი როგორ აკეთებდი ამას, მაგრამ ადამიანებს შენს ჭკუაზე ატარებდი, რასაც გინდოდა იმას აკეთებინებდი. მაგრამ, მხოლოდ ადამიანებს. ეგოისტი ყოველთვის იყავი,მაგრამ ეს მატყუარას უფრო გავდა. მე კი ნამდვილად საშინელება გაგხადე... - რათქმაუნდა ჯეიმს, შენი ყველას ეშინია! - მეგონა, შენც შეგეშინდებოდა...მაგრამ შევცდი! - არა, მე შენი მეშინია! - არა, ელეანორ. ამას სიყვარული ქვია! 
- მართალი ხარ, მაგრამ როცა გიყვარს გეშინია! გეშინია, რომ რამე არ აწყენინო! გული არ ატკინო! არა? მაგრამ, შენ მაინც ყველას ტკენ გულს!- მე ეს მომოწნს!
- მეც მომწონს!
არაფერი უთქვამს, ზურგი მაქცია. - ჯეიმს, ყოველთვის რატომ მიდიხარ?! და შემდეგ ასე უეცრად ბრუნდები! - ვცდილობ თავი აგარიდო, მერე კი მჭირდები! - რატომ არ მეუბნები რატომ ვარ ცოცხალი?! ან შენ რატომ ხარ?! - მერამდენედ შეიძლება ეს შეკითხვა დამისვა?!
- მერამდენედ შეიძლება არ მიპასუხო?! - მოკლედ, ჩემი მოკვლა ახლა მხოლოდ ერთ ადამიანს შეუძლია და ეს შენ ხარ! - ცოტახანში, ჩემმა დაჟინებულმა მზერამ მასზე იმოქმედა და ხმა ამოიღო - შენი სისხლი მხოლოდ ვამპირებს კლავს, და ჯადოქრებს, ოღონდ ყველას არა! მე კი შენი სისხლი პირიქით, ყველანაირ შემთხვევაში გადამარჩენს! და ჩემი შენ, მაგრამ მე არ შემიძლია ვამპირის მოკვლა! - რაც არ უნდა მოხდეს შენი სისხლი გადამარჩენს?!
- ხო, შენი კი მე! უბრალოდ მაშინ არა როცა სიკვდილის დრო თვითონ მოვა. - მაშინ, ხომ შეიძლება რომ მე სისხლი დავტოვო, შემდეგ კი როცა მე აქედან გავალ შენ ამ სისხლს დალევ და ისევ გაცოცხლდები! - მხიარულად და სწრაფად ვთქვი.
ჯეიმსი რატომღაც გაოცებული სახით მიყურებდა, შემდეგ კი სიცილი აუტყდა. - მართლა ასეთი სულელი ხარ?! - ჩემამდე სიცილით მოვიდა და ჩამეხუტა. მე უემოციოდ ვიჯექი. - რა გაცინებს?! - გაბრაზებულმა ვკითხე. - ასეთი ადვილი რომ იყოს ყველაფერი ახლა აქ ვიჯდებოდი და შენს მოსმენას ავაგრძელებდი შენი აზრით?! - ვითომდა ჩემი ხმით თქვა. მაინც ვერ ვხვდებოდი რა აცინებდა, ის კი სიცილს არ წყვეტდა. - ჯეიმს! - საწოლზე იწვა და თავისთვის იცინოდა, თან რღაცეებს ბუტბუტებდა. - კიდე მე დამცინიხარ?!
- არა! - ცოტახანში მითხრა და გაიღიმა. - ვერ ვიტან როცა დამცინიან! - არ დაგცინი! უბრალოდ მეცინება! - მორჩი! - ბალიში ვესროლე და ოთახიდან გასვლა დავაპირე. - მაგრამ მოიცადე! ხვალ მე აქედან მივდივარ! - მიდიხარ?! - ხო...როგორც შენ თქვი დიდი ხნით წავალ და მერე ისევ მოულოდნელად გამოვჩნდები! - არ წახვიდე! - აქ მე არ მომწონს... - Don't leave me alone now! Don't say goodbay! no! - ბოლო ხმაზე ვუყვირე. - შენ ხომ მითხარი მეგობრები მყავსო?!
- მყავს! მაგრამ მე შენც მჭირდები! მინდა რომ აქ იყო! ჩვენ ოთხნი! ერთხელ და სამუდამოდ დავამთავროთ ყველაფერი! - არამგონია ჩემთვის და ლიზისთვის ეს "ყველაფრის დამთავრება" დიდად სასიამოვნო იყოს, ჩვენ ასე ყველანაირად მოვკვდებით! - არც შენ მოკვდები და არც ლიზი! ვიპოვნოთ გზა! - ეს ბუნების კანონია! მას კი ვერ შეეწინააღმდეგები! - კანონები, წესები! ეს ყველაფერი იმისთვის არსებობს რომ დაარღვიო! - და შემდეგ დაისაჯო?! კანონი კი არ უნდა დაარღვიო უნდა დაიცვა!
ცოტახანი შორიდან მიყურებდა, შემდეგ მოვიდა და ძლიერად ჩამეხუტა. - გთხოვ არ შემიყვარო! - ჩუმად მითხრა. - უკვე გვიანია! - ცრემლნარევი ხმით ვუთხარი. - არა გვიანი არ არის! დამივიწყე! მე არ ვარსებობ! მე საშინელება ვარ! ცუდი ვარ! გესმის?! არ უნდა გიყვარდე! არა! - რთულია დაივიწყო ადამინი რომელმაც შენი წარსული შექმნდა და მოგონებები გაჩუქა! მითუმეტეს როცა გიყვარს! - მაგრამ შენ ამისთვის ძლიერი ხარ! დამივიწყე გესმის?! მოვალ როცა წასვლის დრო მოვა, შენ უბრალოდ მომკლავ და შემდეგ გააგრძელებ "ცხოვრებას"!
მახსოვს ის გვერდით მეწვა და მასზე მიყვებოდა, შემდეგ ჩამეძინა, მეორე დღეს ის ჩემთან აღარ იყო, ჩემთან მხოლოდ მისი მოგონებები დაღცნენ. - რას ვიზამთ! ყველაფერი ხდება! - ბებო ორივეს მოგვკლავს! - არამგონია! - გამიღიმა დედამ. - სად არის? ნახე? ელაპარაკე? - არა... არ მაინტერესებს! - შენ ვერასდროს ვერ მოკვდები? - როგორ არა, ჩემი მოკვლა შესაძლებელია! - როგორ? - რაში გაინტერესებს? - მოვკლათ ბებო! - რა უხეში ხარ ელეანორ!
- შენ და მითუმეტეს დედაშენი?! მე თქვენთან განსხვავებით არაფერი ვარ!
- ჩემი მოკვლა შენ შეგიძლია, შენი სისხლი მარტო ვამპირს არ კლავს! ახლა მე დაგისვამ შეკითხვას! - გისმენ! - სად არის ჯეიმსი?!
- არ ვიცი, მაგრამ დამპირდა რომ დაბუნდება როგორც კი აქედან წასვლის დრო მოვა! - მაპატიე! - რა გაპატიო?! - ჯეიმსი, მისი მოკვლა მოგვიწევს! - თუ მე არ მოვკლავ მას შენ ვერ მოკლავ! - შენი სისხლი ყველგან თავს იჩენს! - უკმაყოფილოდ ჩაილაპარაკა. - მაგრამ, კარგი! ახლა ვიცით, რომ ჯეიმსის სისხლი ბნელი წყალია, ლიზი ურჯი თვალები! და სად არის 13 სარკე?! - დამარხულია! - სად?! - 13 სარკე... ეს მართლა სარკეს არ აღნიშნავს! ეს 13 შენნაირი ორეულია! რომლებიც მიწისქვეშ არიან დამარხულები! - ცოცხლები?!
- ისინი ვამპირები არიან! შენთვითონ შექმენი ისინი! - მე?!
- ხო! - ამდენი საიდან იცი?!
- შენი დღიური საყვარელო! მინდა გითხრა, რომ შენ და ჯარედს მე წაგიშალეთ მეხსიერება! - დიდი მადლობა!
ყალბად გამიღიმა. - და სად არიან დამარხულები?!
- არ ვიცი! - ხანმოკლე დუმილის შემდეგ თითქოს დამარცხებულმა და ნაღვლიანმა მითხრა. როგორც იქნა! ახალი რაღაც გავიგეთ! არ ვიცი რატომ, იცით დღეს ჯეიმსმა დამირეკა! მე კი არ მიპასუხია! მე ის უნდა დავივიწყო! ეს მან არ მთხოვა?!
მე, დედაჩემი, ლიზი და ჯარედი... დავტოვეთ ნიუ - იორკი. ვერ გეტყვით სად ვიყავით! უბრალოდ საშინელი და დაბურული ტყე! აქ უბრალოდ ყველა სათითაოდ დავდიოდით და ვეძებდით 13 ჩემნაირ ვამპირს! ეს უბრალოდ, უბრალოდ საშინელება იყო. ბევრი სიარლის შემდეგ ისე "მოჩვენებების ქუჩაზე" აღმოვჩნდი. ყოველთვის ვიცოდი ეს სახლი რაღაც განსაკუთრებული იყო, აქ მხოლოდ ერთხელ ვარ მანყოფი... ალბად გახსოვთ. აქედან დაიწყო ყველაფერი, აქ გავიცანი ჯარედი. დღეს კი ვფიქრობ რომ სწორედ აქ არის 13 ვამპირი!
კომენტარები დაწერეთ :*) ეს თავი
PrettyBoySwag
| 
