Love?! It's A Big Shit,
What I'm Scared For So Stay Away From Me,
I Love Making PeopLe Cry![27/2]
პირველი ნაწილი!
წინა თავი:
Love?! It's A Big Shit,
What I'm Scared For So Stay Away From Me,
I Love Making PeopLe Cry![27]
- უკვე დათანხმდი? - ჩემს გვერდით მოიდგა სკამი და სარკიდან მიყურებდა.
- არ არის აუცილებელი ყვეალფერი იცოდე! - დაბნეულმა ვუპასუხე.
- გამოდის, რომ არა! - კმაყოფილმა თქვა.
- დამანებე თავი! - გაბრაზებულმა გავხედე და ჩემი სამაჯური გამოვართვი, რომლითაც პატარა ბავშვივით თამაშობდა.
- რატომ არ დათანხმდი? - ჩემსკენ მოიწია და ინტერესით შემომხედა, თან ეცინებოდა.
- უარი არ მითქვამს! და შენს გამო უარს ნამდვილად არ ვიტყვი! და იქნებ მიხვდე რომ შენი წასვლის დროა?! - ხელი მკზერზე მივადე და უკან გავწიე.
- არ ვაპირებ არსად წასვლას! - კატეგორიულად მითხრა.
- კარგი, მაშინ იყავი მარტო! - ყალბად გავუღიმე და წამოვდექი.
- კარგად! - ჩაიცინა.
ჩანთას ხელი მოვკიდე და კარის სახელური ჩამოვწიე.
კარი არ გაიღო და გსაღებიც არ იყო თავის ადგილას.
უკმაყოფილოდ შევბრუნდი მისკენ და შევხტი, რომ ჩემს წინ დამხვდა.
- მომეცი გასაღები! - უკმაყოფილოდ გადავატრიალე თვალები და მშვიდად ვუთხარი.
- არასდროს გაგჩენია შეკითხვა, ასე ჩუმათ როგორ გეპარები? - უნდოდა სერიოზული სახე მიეღო, მაგრამ მაინც ეცინებოდა.
- კარგი რა ჯასტინ, დავიღალე! გთხოვ მომეცი გასაღები!.. - მართლა დაღლილი ვიყავი მისი უაზრო ქცევებით.
- დავფიქრებდი!..
- ჯასტინ! ვიყვირებ!
- იყვირე!..
- სერიოზულად მომეცი გასაღები!
ცოტახანუ ჩუმათ მიყურებდა და უაზროდ იღიმოდა, შემდეგ ჯიბიდან გასაღები ნელა ამოიღო და ოდნავ უკან გაიწია.
- მაკოცე და მოგცემ! - შემაკურად შემომხედა.
- შენი უაზრო ხუმრობებისთვის არ მცალია! - უკმაყოფილოდ ვუთხარი.
- არა, მართლა! თუ მაკოცებ მოგცემ! - ინეტრესით შემომხედა.
ცოტახანი ჩუმათ ვიდექი და გაუნძრევლად ვუყურებდი.
უკმაყოფილოდ ამოვუსუნთქე და მასთან მივედი.
- don't worry baby, i'll catch you if you'll be so happy that you'll fall! - გაიცინა.
უკმაყოფილოდ გადავატრიალე თვალები და სწრაფად ვაკოცე.
უკან გამოწევისას, ჯასტინმა ძლიერად მომიკდა ხელი და კოცნა თვითონ განაგრძნო.
- ჯასტინ! - თავი უკან გავწიე და ხელების უაზროდ ქნევა დავიწყე, რომ ხელი გაეშვა თუმცა უფრო ძლიერად მიჭერდა მაჯაზე.
- გამომართვი! - გასაღები ისე მომცა ჩემთვის ხელი არ გაუშვია.
- ახლა მე გამიშვი! - გაბრაზებულმა ვუთხარი.
- ამაზე არ მოვლაპარაკებულვართ! მე მოგეცი გასაღები, მემოგნი შენს ეს გინდოდა! - გაიცინა და უფრო ძლიერად მომიჭირა ხელები.
- არ არის სასაცილო!
ხმა აღარ ამოუღია, უბრალოდ მიყურებდა და ხელებს არ მიშვებდა.
მეც შევწყვიტე გაუჩერებლად მოძრაობდა და ქვევიდან ვუყურებდი.
ოდნავ ეღიმებოდა და თანდათან ჩემსკენ იწეოდა.
- არ გაბედო! - მისთვის მოულოდნელად ვუთხარი და თავი კიდევ უფრო უკან გადავწიე.
გაიცინა და მაინც მაკოცა, თავიდან წინააღმდეგობას ვუწევდი.
შემდეგ კი ისევ დაბრუნდნენ დამალული გრძნობები და ჯასტინის კოცნას, კოცნითვე ვუპასუხე.
მეგონა შინაგანად უამრავი ძაფისაგან ვიყავი აგებული, რომლებიც ერთმანეთში იხლართებოდა.
მეგონა, რომ ჩემი მუცელი პეპლების სამყარო იყო!
საშინელება იყო ეს ყველაფერი რასაც მე ამ წამს ვგრძნობდი, მაგრამ ამავდროულად ძალიან მსიამოვენბდა.
ჯასტინი ხელს არ მიშვებდა და თითქოს უნებურად თანდათან უფრო ძლიერად მიჭერდა.
- ჯასტინ... მკიტვა! - სწრაფად მოვშორდი, როცა ვეღარ შევიკავე თავი და ჩაუმათ ვუთხარი.
დაბნეულმა შემომხედა, ვერ მიხვდა რაზე ვეუბნებოდი. ხელები ოდნავ ზევით ავწიე და გავუღიმე.
- არა, არა! გუშინდელი არ დამვიწყებია!
- არსად არ წავალ!.. - უკმაყოფილოდ ჩავილაპარაკე.
- მატყუებ! - წარბი აწია.
- გამომართვი! - ხელის გული გავშალე, რომლშიც გასაღბეი მქონდა.
ჯასტინს გაეცინა, ხელები სწრაფად გამიშვა, გასაღები ძირს დააგდო და წამიერად აღმოვჩნდით საწოლზე.
კიდევ ერთხელ გამიღიმა და ძლიერად მაკოცა.
ამ ჯერად გახდა ჩემი აზრის შეცვლამდე მაოსწრო და ბედნიერი სახით განაგრძო "თავისი საქმე".
არც ერთი წამით არ გამხსენებია არც პრესკონპერენცია და არც ის რომ ჯასტინთან ნაჩხუბარი ვიყავი.
სწორედ მას ვუყურებდი და ვოცნებობდი მხლოდ იმაზე, რომ თითოეული კოცნა სამუდამოდ გაგრძელებულიყო.
ისევ აჩქარებული გულის ცემა და გახშირებული, მაგრამ მძიმე სუნთქვა.
ყველანაირი ფიქრები სადღაც გაქრენ, არავინ და არაფერი არ არსებობდა მხოლოდ ჯასტინი! ჯასტინი რომელიც მთლიანად მართავდა ჩემს სხეულს, გონებას... გულს!
თითოეული მისი შეხება ჩემში აღვიძებდა სიყავრულს, რომლის უარყოფასაც ვცდილობდი, ვმალავდი და მინდოდა რომ არარსებულიყო.
ყოველი შეხებისას ჭრუანტელი მივლიდა.
მისი თბილი სხეული კი თითქოს ბირთვი იყო იმ ყველაფრის რაც მისკენ მიზიდავდა.
მისი არანორმლაური და საკამოდ ველურული ქცევები, რომლებიც წამიერად მაფხიზლებდა, მაგრამ მაშინვე ყველაფერი მავიწყდებოდა როცა მისი ტუჩები ნაზად ეხებოდა ჩემს სხეულს.
ჩემი სურვილის მიუხედავად, ამ ყვეალფერს დასასრული ჰქონდა.
არ ვიცი რამდენ ხანს გრძელდებოდა ასე, მაგრამ თითქოს სიზმარიდან გამომეღვიძა.
ოთახი ჩაბნელებული იყო, გარეთად ბნელოდა.
საათს სწრაფად დავხედე, შუა ღამე იყო.
მობილური ავიღე და უკმაყოფილოდ დავდე თავი ბალიშზე.
უამრავი გამოტოვებული ზარი, ყველაზე მეტი ჯერიმისგან.
მობილური საწოლიდან ვისროლე და საკუთარ თავზე გაბრაზებულს არ ვიცოდი რა გამეკეტბინა.
აქეთ-იქით დავიწყე ტრიალი, ჯასტინს რომელის სახეც მთვარის შუქზე ჩანდა დაჟინებით ვუყურებდი და გულში მიუხედავად იმია, რომ საშინელად მინდოდა მოვხვეოდი, ვლანძღვდი.
ჩემმა აქეთ-იქით ტრიალმა და უკმაყოფილო წამოძახილებმა, ჯასტინიც შეაწუხა.
შეიშმუშნა და ისედაც ხუთხეში მყოფი, უფრო შემავიწროვა.
ხელი მკერდთან დამადო, ან "დააგდო" და მშვიდად ძილი გააგრძელა.
გამეცინა და მისი ხელის აწევა ვცადე, რომ აგურივით მძიმეს ვერაფერი ვერ ვუქენი.
ხელს მთელი ძალით ამაგრებდა და თან არ ინძრეოდა.
თითქოს ყველაფერს ხედავდა, არადა თვალები დახუჭული ჰქონდა.
ხელი ჩამჭიდა და ამ ჯერად მუცელზე დამადო.
აღარ გავნძრეულვარ, ისევ არეულ ფიქრებში ჩამეძინა და ამ ჯერად გაღვიძებისას ოთახში სინათლე დამხვდა.
წამოვჯექი და ოთახს თვალი შევავლე, მზე ოთახშს მთლიანად ანათებდა.
- Good Morning! - გვერდიდან მომესმა მისი ხმა, ჩემს გვერდით ბალიშზე მიყუდებული იყო წამომჯდარი და გამწარებული თამაშობდა iphone-ზე.
უკმაყოფილო სახით გავხედე და ისევ დავწექი.
- ასეთი ღამის შემდეგ, ცუდ ხასიათზე არ უნდა გეღვიძებოდეს! - გაიცინა.
- ვერ გიტან! - ჩუმათ ვუთხარი და უფრო ქვევვით ჩავიწიე.
- გუშინ არ გეტყობოდა... - კიდევ ერთხელ გაიცინა და iphone-ი გვერძე გადადო.
- ჯასტინ ეს იმას არ ნიშნავს, რომ შევრიგდით! - მკაცრად ავხედე.
- ვიცი! ეს უბრალოდ იყო...
- არ ვიცი რა იყო და არც მაინტერესებს! - არ ვაცადე თქმა.
- easy to say, just sex! - გაიცინა.
- without feelings! - სწრაფად მივაყოლე.
- თუ გინდოდა, რომ ასე ყოფილიყო ამაზე მაშინვ ეუნდა გეფიქრა! - გაიცინა და სწრაფად ადგა.
- რა ვუთხრა ჯერიმის!.. - უკმაყოფილოდ ჩავილაპრაკე და სახეზე საბანი გადავიფარე.
- უთხარი, რომ ბიჭმა როემლიც შენი ყოფილი შეყვარებულია, რომელმაც გასაღების მოცემისას გაკოცა, შეგაცდინა! - გაიცინა და საბანი გადამაძრო.
- მე არ მეცინება! - უკმაყოფილოდ ვუთხარი.
- თუ შევრიდგები ყველაფერს ავუხსნი... - ისევ გვერდით მომიწვა.
- არა! - მკვლელის სახით გავხედე.
- მაშინ ჩემი საქმე არ არის, შენ იფიქრე ამაზე! - გაიცინა და კმაყოფილი სახე მიიღო.
- მოცია, შენი წასვლის დროა!
- ცოტახანში წავალ და მერე ინანებ, ნეტა საერთოდ არ გამეშვაო! - ჩაიცინა.
- არამგონია...
მხრები აიჩეჩა და გამიღიმა.
რამდენიმე წამში სახეზე ნაზად ფერება დამიწყო, უბრალოდ ვიცოდი რომ ეს არაფერს ნიშნავდა.
ვიცოდი, რომ ეს ღამე ორივეს დაგვავიწყდებოდა და ისიც, რომ მის გვერდით უბრალოდ წოლა შეუძლებელი იყო.
მისკენ მიმიწა და გულში ჩამიკრა, არაფერს ვამბობდით, თითქოს დრო დაგვცინოდა და ჩვენც ნაღვლიანები ვუსმენდით მას.
მალევე ადგა ჯასტინი და წავიდა, არაფერი უთქვამს და მეც ზედმეტი სიტყვების გარეშე გავაყოლე თვალი.
ვითომც არაფერი, ისე ვიქცეოდი...
თითქოს ყვეალფერი კარგად იყო! მენატრებოდა, მაგრამ თავს ვამხნევებდი, რომ ცოტაც და მისი დავიწყებოს შემდეგ ყველაფერი კარგად იქნებოდა.
ჯერიმის უარი იმ დღესვე ვუთხარი, შემხვდა და დამელაპარაკა.
ამ ჯერად შარვალ-კოსტუმში არ დამხვდა, შედარებით ნორმალურ ადამიანს გავდა, ჩვეულებრივად ეცვა და ნორმალური ადამიანის ხმით ლაპარაკობდა.
იმ დღეს კი რობოტს უფრო გავდა, რომელიც მიუხედავად იმისა, რომ რობოტი იყო მაინც ეზარებოდა თავისი საქმის გაკეთება.
უამრავჯერ მთხოვა რომ ხელი მომეწერა, მაგრამ მე მაინც უარი ვთქვი.
უბრალოდ ვუთხარი, რომ ამით საყავრელ ადამიანს გულს ვატკენდი.
იმედი მქონდა, რომ მართლა ეტკინებოდა ჯასტინს გული, ხელი რომ მომეწერა.
თუმცა ყველაფერი ასე არ დამთავრებულა, ამის შემდეგ ხშირად მირეკავდა ჯერიმი და ერთად დავდიოდით.
შემდეგ შემომთავაზა, გაჩვენებ როგორ ვიღებთ ამ ფილმსო და მეც დავთანხმდი.
მადლობა ღმერთს, უარი ვთქვი ამ წამებაზე!
ჯასტინი კი ამ ერთი თვის განმავლობაში საერთოდ არ გამოჩნელია, მხოლოდ ინტენეტში თუ ვაწყდებოდი მის ახალ პაპარაცულ ფოტოებს, სამწუხაროდ მედისონთან ერთად, მაგრამ ამის შემდეგ უფრო შემართებით ვიყავი განწყობილი.
მან დაგივიწყდა და შენც დაივიწყე!
გაჩნდა ახალი პრობლემა, ალბათ გახსვთ რაიანმა და ჯასტინმა რომ იჩხუბეს!
არ შერიგებულან, მაგრამ რაიანი უბრალოდ გაქრა!
თავიდან კანადაში გვეგონა, მაგრამ შევცდით.
ყველგან დავუწყეთ ძებნა და ბოლოს პოლიციაში მინდოდა მივსულიყავი, მაგრა ჩაზმა გამაჩერა.
თავიდან არ მეუბნებოდა რატომ არ მიშვებდა, მაგრამ ბოლოს მაინც ამოღერღა.
- მაგრამ... რატომ?! რაიანს ნარკოტიკები რატომ შემოქონდა?! ან როგორ?! არ მჯერა! შენ იცოდი და არაფერს ამბობდი?! ჩაზ, რაიანი ნარკომანს გავს?! რაღაც გეშლება! - ანერვიულებულმა დავიწყე ლაპარაკი.
- არ გავს, არა! თვითონ არ არის ოდრი ნარკომანი, მაგრამ შემომტანი იყო! - ახნსა-განმარტებებით დაღლილმა მითხრა.
- მაშინ იცის უნდ აიცოდე ახლა სად არის! შენ თუ არა აბა ვინ იცის?!
- მართლა არ ვიცი ოდრი, რომ ვიცოდე აქ ვიჯდებოდი?! არაფერი არ ვიცი, ამაში არასდროს გავრეულვარ! მაგრამ... შეიძლება ჯასტინმა ოცდეს... შეიძლება! მან უფრო მეტი იცის, მე უბრალოდ არც იმის საშუალებას ვაძლევდი რამე ეთქვა ჩემთვის!
- მაშინ წავიდეთ ჯასტინთან...
- არა ოდრი, ჯასიტნი არაფერს იტყვის! მათ იჩხუბეს და ამის შემდეგ მოკლედ, არც მე და არც ფრედო მისი მეგობრები აღარ ვართ! - თქვა და ოთახიდან გავიდა.
- რა დაქალებივით დაიწყეთ ჩხუბი! - მივაძახე და უკმაყოფილო სახით გამოვედი სახლიდან.
მხოლოდ და მხოლოდ რაიანის გამო მოვიდოდი ჯასტინთან! მხოლოდ რაიანის გამო!
პატარაა და თან ვერ მოვასწარი იმის დაწერა რაც ამ თავში უნდა მომხდარიყო, მაგრამ ახლა მეჩაქარება და საერთოდ არ დადებას ეს დავდე.ამ თავს ვჩუქნი:
♛VictoriaMandesBitch♛
მიყვარხართ ძალიან!
დააკომენატრეთ :*)
