Love?! It's A Big Shit,
What I'm Scared For So Stay Away From Me,
I Love Making PeopLe Cry![27/1]
წინა თავი:
Love?! It's A Big Shit,
What I'm Scared For So Stay Away From Me,
I Love Making PeopLe Cry![27]
ჯასტინმა გაიცინა და ამ ჯერად ჩემს ტანსაცმელს მოკიდა ხელი.
ხელები ავწიე, რომ მაისური გამეხადა, მაგრამ უცებ გავჩერდი.
მანაც წამიერად იგრძნო, რომ რაღაც მოხდა და გაკვირვებული სახე მიიღო.
რამდენჯერმე ავათვარიელე და ხელი გავაშვებინე, დაბნეული თვალებით მიყურებდა და მეც ჩემს თავში გაურკვევეი ხმას ვერ ვიღებდი.
- გთხოვ წადი!.. - სანამ ხმას ამოიღებდა დავასწარი და სწრაფად წამოვდექი.
ტანსაცმელი გავისწორე, მისი ტანსაცმელი იატაკიდან ავიღე და მას მივაწოდე.
- წავიდე? - გაიცინა და თვითონაც წამოდგა.
- ხო, უბრალოდ წადი! რა არის ამაში რთული? - თანდათან ისევ მახსენდებოდა ყველფერი და ისევ ვბრაზდებოდი.
- ახლა მეუბნები ამას?! - მწარედ ჩაიცინა და მაისური გადაიცვა.
- მე აქამდეც გითხარი, ახლა კი კიდევ ერთხელ გეუბნები! უბრალოდ ადექი და წადი! - კარი გავაღე რომ გასულიყო, კიდევ ერთელ ჩაიცინა და ცოტახანში ნელი ნაბიჯებით გავიდა ოთახიდან.
საკმაოდ დიდხანს ვფიქორბდი მასზე, შემდეგ კი ისევ ტანსაცმლის არჩევა გავაგრძელე.
დილით მაღვიძარამ გამაღვიძა, მაგრამ არ ავმდგარვარ.
საკმაოდ დიდხანს ვფქრობდი, დაზუსტება აღარ არის საჭირო ვისზე...
ყველაფერს ნელა, ზანტად ვაკეთებდი და საკმაოდ დამაგვიანდა კიდეც შეხვედრაზე.
უზარმაზარი შენობის წინ ანერვიულებული ვიდექი და მხოლოდ ახლა შემეპარა ეჭვი იმაში, რომ ამ ფილმში მონაწილეობა მინდოდა.
- ოდრი? - უკან დაუფიქრებლად გავიხედე - როგორ ხარ? მე კი მეგონა, რომ არ დამელოდებოდი... ალბათ მიდიოდი უკვე, ბოდიში ძალიან დამაგვიანდა! ხო, მე ჯერიმი მქვია! - სწრაფად მიაყოლა ერთმანეთს და გამიღიმა.
- სასიამოვნოა, მეც ახლა მოვედი... - ცოტახანში ვუთხარი და მეც გავუღიმე.
- შევიდეთ! - კარი გააღო და გზა დამითმო.
- ჯერიმი, ჯერ გადაწყვეტილი არ მაქვს... - რატომღაც მაინც ვამჯობინე კიდევ დავფიქრებულიყავი - მინდა, რომ კიდევ დავფიქრდე...
- რაზე უნდა დაფიქრდე? - გაიცინა - ეს ფილმი ვარსკვლავად გაქცევს!
- არ ვიცი მინდა თუ არა ვარსკვლავობა...
- ამას იმიტომ ამბობ რომ შენი შეყვარებული ვარსკვლავია და ფიქრობ, რომ შენც ასე დაიღლები?
- არა, ჯერ ესერთიც ყოფილი შეყვარებული! და მისი წყალობით მეც გამოვცადე რა საშინელებაა, როცა ყველა გცნობს!
- მერე შენზე აზრს შეიცვლიან!
- არა, ამ ფილმით პირიქით უარესს ილაპარაკებენ!
- კარგი, მაქსიმუმ ერთი კვირა!.. - ცოტახანში მითხრა - მეტი არა! ან კი ან არა!
- კარგი! - გახარებულმა ვუთხარი.
- ხვალ კი, პირველი პრესკონფერენცია არის! წამოსვლა თუ გინდა, უნდა იცოდე, რომ რთული ასახსნელი იქნება ხალხისთვის რატომ თქვი უარი! თუ რათქმაუნდა უარს იტყვი!
- არაუშავს, რატომაც არა წამოვალ! - გავუღიმე.
- კარგია, მაშინ წამომყევი და კაბას აგირჩევენ!
უამრავი კაბა მომაზომეს და ბოლოს უბრალო კაბაზე შეაჩერეს არჩევანი.
სახლში ჯერიმიმ მიმიყვანა, დღევანდელი დღით დაღლილი ძლივს შევედი სახლში და მაშინვე უკმაყოფილოდ დავჯექი დივანზე.
- სად იყავი? მთელი დღეა გირეკავ... - ფრედო ჩემს გვერდით დაჯდა.
- ძალიან დავიღალე! უამრავი ადამიანი ვნახე და ყველას ერთი და იგივეს ვუყვებოდი ჩემს თავზე! მერე უამრავი კაბა ჩამაცვეს და ბოლოს ის აირჩიეს რაც პიველად მე ავირჩიე! არადა თავი გაიგიჟეს თავიდან საშინელებააო!
- მე რატომ მეჩხუბები? - გაიცინა.
- ბოდიში, უბრალოდ ძალიან დავიღალე...
იქვე ჩამეძინა, მაგრამ დილით ჩემს ოთახში გამეღვიძა.
თავიდან დაბნეულმა წამოვწიე თავი, როცა ვიცოდი რომ სხვაგან უნდა გამღვიძებოდა.
საწოლიდან არ ავმდგარვარ, გუშინდელ დღეზე ვფქირობდი და თანდთან იმის შიში მიპყრობდა, რომ თუ დავთანხმდებოდი, მელვე მომბეზრდებოდა და შემდეგ პრობლემებს შევუქმნიდი მათაც და საკუთარ თავსაც.
უკვე პირველი ხდებოდა, პრესკონფერენცია კი სამ საათზე იყო.
ვიცოდი დიდი დრო არ მჭირდებოდა მოსამზადებლად და ამიტომაც არ ვჩქარობდი.
უაზროდ ყოფნა მალევე მომბეზრდა და ავდექი.
კაბა, ფეხსაცმელები, აქსესუარები და მაკიაჟი მოვამზადე და აბაზანაში შევედი.
თან საშინლად მეზარებოდა წასვლა, მაგრამ ახლა რომ დამერეკა და მეთქვა რომ ვერ მოვდივარ ალბათ საერთოდ არასდროს აღარ დამიშვებდნენ ლოს-ანჯელესში! ისედაც მადლობა მაქვს სათქმელი ერთი კვირა რომ მომცეს საფიქრებლად.
პირსახოცი ტანზე მოვიხვიე და აბაზანიდან გამოვედი.
კაბას მოვკიდე ხელი სარკის წინ დავდექი.
- აღარ უნდა შემამჩნიო? - მოულოდნელობისაგან ბოლო ხმაზე ვიყვირე, ჯაბა ხელიდან გამივარდა და შეშიენბული მივბრუნდი უკან.
- აქ რა გინდა ჯასტინ?! - ცოტახანში დავმშვიდდი, მაგრამ გაბრაზებულმა მაინც ვუყვირე.
- ნუ ყვირი! არ მინდა ვინმემ იცოდეს რომ აქ ვარ, განსაკუთრებით რაიანმ! - გაიცინა და გამაფრთხილა.
- მაშინ რა გინდა აქ?! თუ გგონია, რომ შენი ნახვა ძალიან მსიამოვნებს?! - უკმაყოფილოდ ვუთხარი და კაბა ავიღე.
მხრები აიჩეჩა და ჩემსკენ წამოვიდა.
- გაჩერდი! და წადი აქედან! - მკაცრად ვუთხარი.
- სად წავიდე?.. საქმე არ მაქვს! - გამიღიმა.
- ხო რავი, მაშინ იმდენი საქმე გქონდა! - ყალაბდ გავუღიმე - მედისონი ნახე და გაიხსენეთ პარიზში გატარებული ლამაზი დღეები!
- პარიზი? - გაკვირვებულმა მითხრა.
- ჯასტინ, ერთხელ და სამუდამოდ შეიგნე რომ მე ადამინი ვარ და არა თოჯინა! შესაბამისად მაქვს ნამდვილი თვალები, ყურები, ნამდვილი გული! და მეხსიერება! არ მინდა ამაზე ლაპარაკი, კარგად ვიცით ორივემ რომ მედისონი იქ იყო და აღმოჩნდა, რომ სწორედ მისი საქციელის გამო ვიჩხუბეთ მაშინ! ახლა კი გადი, უნდა გამოვიცვალო!
- ჯერ არ მინახიხარ შიშველი!.. ვიცი გრცხვენი, ჩემი?! იმის არ გრცხვენია რომ მთელი მსოფლიო შიშველს გნახავს?!
ჩემს წინ დადგა.
- ნერვებს მიშლი! - ვუთხარი და ისევ აბაზანაში შვედი, იქ გამოვიცვალე და ისევ უკმაყოფილო სახით გავედი საძინებელში.
- უკვე დათანხმდი? - ჩემს გვერდით მოიდგა სკამი და სარკიდან მიყურებდა.
