WithU..:*) =2= ვიცი, ვიცი რომ ერთიდაიგივე ისტორიები მოგბეზრდათ, მაგრამ ამ მოთხრობას სულ სხვანაირი დასასრული ექნება. თან შინაარსიც განსხვავებული ახალი პერსონაჟებით!! <3
II თავი: Just Be Mine
საითაც არ უნდა გაგეხედათ, ყოველი მხრიდან გოგოების ომი იყო:დ მაგრამ ის ჩემსკენ წამოვიდა და ღიმილით, რომელიც ნებისმიერი გოგოსთვის მომაჯადოვებელი იყო, ჩემს გვერდით ჩამოჯდა. –დაკავებულია–უხეშად ვუპასუხე,ისე რომ არც გამიხედავს –მაგრამ, აქ არავინ არ ზის–მოლბიერად მიპასუხა
–როგორ არა, აიი ის გოგო–თითი ვაჩვენე დაგვიანებულ მოსწავლეზე, რომელსაც ყოველთვის სურდა ჩემთან დაჯდომა, და ხელი დავუქნიე! ისიც რათქმაუნდა გახარებული გამოეშურა!–ასე რომ თუ შეიძლება! –ხო,ხო რათქმაუნდა! რა პრობლებაა–ცინიკურად მითხრა, და ნატალისთან გადაჯდა რომელიც ვერ მიტანდა. მიზეზი კი როლია რომელზეც ორივენი განვიხილებოდით, მაგრამ მე მომცეს!
მასაც რა უნდოდა მეტი, ლამის კალთაში ჩაუხტა დეივიდს! გაბრაზება არ შევიმჩნიე და ჩემს გვერდით მსჯდომს გავუღიმე, მანაც ღიმილით მიპასუხა, ასე ტანჯვით გავიდა 45წუთი. მაგრამ ესეც თითქოს საკმარისი არ ყოფილიყო, როცა კლასიდან მე და კლერი გავდიოდით მაიკი შემეჩეხა! –ფიბ! კლერ! –ჯანდაბა–კლერმა ჩაიბუზღუნა–მერე გნახავ!–მაიკს მკვლელის თვალებით შეხედა და უკანმოუხედავად წავიდა –როგორ ხარ?
–კარგად შენ?–მოვალობის მოხდის მიზნით ვკითხე და წასვლა დავაპირე –სადმე აპირებ წასვლას?–თითქოს არ ცოდნოდა ისე მკითხა –კი კარებთან რომ არ იყო ატუზული, ალბათ დავაპირებდი გასვლას.–„უხეშად" გავუღიმე –ამმ....ანუ უნდა გაგატარო არა?! –ეგრე გამოდის –არ ვიცოდი შეყვარებული თუ გყავდა–ღიმილით წამოვიდა ჩემსკენ დეივიდი, რომელმაც ნატალი მარტო დატოვა.–მე დეივიდი ვარ! –სასიამოვნოა, მაიკი! –უკაცრავად , ვუპასუხებ და მოვალ ;)–მობილური ჯიბიდან ამოიღო და დაგვტოვა –ამ...გასაგებია ამიტომ არ გინდოდა ჩემთან სიახლოვე არა?!
–შენ გგონია რომ რადგან მაიკი ჩემი „შეყვარებულია" ამიტომ ვთქვი შენთან დაჯდომაზე უარი?? აჰაჰაჰაჰ, ძალიან სასაცილო ხარ! –აჰამ! სწორედ ამიტომ, მაშინ რატომ გამირბიხარ?–პასუხის გაცემა დავაპირე მაგრამ მაიკი დაბრუნა, ამიტომ მეც დრო ვიხელთე და როგორც კი მოვიდე კისერზე ხელები შემოვხვიე და საკმაოდ სრაფად დავეწაფე მის ტუჩებს. დეივიდსკენ არც გამიხედავს ,(ისე ვერც გავიხედავდი:დ) მაგრამ ვგრძნობდი რა გამომეტყველებაც ჰქონდა და რასაც ფიქრობდა. ალბათ იმედი გაუცრუვდა რომ ჩემი ნათქვამი „სიმართლე" გამოდგა, მაგრამ ეგ ყველაზე ნაკლებად მადარდებდა. –Wow! არაჩვეულებრივი ხარ!–თვალი ჩამიკრა მაიკმა როცა ჩანაფიქრს მიმიხვდა. –შენც ასევე! –თქვენი ეროტიული კომენტარების მოსმენა არ ვაპირებ, ასე რომ კარგად!–უხეშად დაგვემშვიდობა , და ისევ მის ნატალიკოს მიუბრუნდა. ვითომდა სამაგიეროს გადახდის მიზნით, აკოცა, მე რაში მადარდებდა მაგრამ მაინც. თუმცა ვის ვატყუებ, საკუთარ თავს? ძალიან მომწონს დეივიდი მაგრამ მისი ამპარტავნობა ამ ყველაფერს ფარავს ამიტომ ჩემში სიძულვილი უფრო მეტია მისდამი! –ეს კოცნა!...იცი არაჩვეულებრივი იყო...–გახარებულმა ძალიან მშვიდად მითხრა –მაიკ მე...იცი არ მიყვარს ადამიანების გამოყენება მაპატიე გთხოვ–თავი დავხარე სინანულის ნიშნად –ეს ყველაზე კარგი დანაშაული იყო რაც კი ოდესმე შემხებია, მიგვრძვნია თუ რაღაც :დ–ლოყები აუწითლდა–ერთი შანსი მომეცი, მხოლოდ ერთი და გპირდები არ ინანებ. –მე არ მინდა რომ ფუჭი იმედი მოგეცეს! –გთხოვ ფიბი, გევედრები!–ლამის დაეჩოქა –კარგი,კარგი! ოღონდ ილუზიებს ნუ შეიქმნი! –იესსს!–ბოლო ხმაზე მიაყვირა :დ– გმადლობ, ღმერთო გმალობ,–ხელები ზევით ააპყრო.–მისამართს ტელეფონით მოგწერ, დროებით ხვალამდე ! –დამემშვიდობა და გიჟივით გაიქცა :დ –რა უხარია ამ იდიოტს?
–პაემანზე დამპატიჟა და დავთანმხდი! –ფიბი შენ რა გარეკეე, არ იცნობდე მაინც!–მისაყვედურა კლერმა, რომელსაც საშინლად ეზიზღებოდა მაიკი....მიზეზი:მექალთანეობა, უპატივცემულობა და კიდევ მრავალი სხვა, ნუ ეგ რამდენად მართალია არ ვიცი რადგან ჩემს მიმართ არ გამოუვლენია, მაგრამ ჩემი აზრით ყველა იმსახურებს ერთ შანსს! –იმედი არ მიმიცია, ასე რომ დამშვიდდი! უბრალოდ შემოთავაზებაზე უარი ვერ ვუთხარი! –მოგკლავ! –ვიცი, როგორც ყოველთვის! :დ *************** მეორე დღეს ნიკმა გამომიარა და სკოლაში ერთად წავედით, დრო გაკვეთილებზე იწელებოდა ამას შეჯიბრიც დაემატა რომელშიც ჩვენ უნდა მიგვეღო მონაწილეობა, რაღაც ხილი უნდა გვეჭამა და მოკლეთ რაა.....ცალკე მაიკმა გაბურღა ტვინი, დღევანდელ პაემანზე, ცალკე კლერმა წაიღო ტვინი ამ პაემნის შესახებ, კლერის და ნიკი ყოველდღიური ჩხუბი, დეივიდი და ნატალი, როუზი–რომელიც კლერს ვერ იტანს იმავე მიზეზით, რა მიზეზითაც ნატალი ვერ მიტანს, სრულიი არეულობაა მოკლეთ რომ ვთქვა, ეგ არაფერი გაკვეთილების შემდეგ: –დეივიდ, ფიბი ჩემს კაბინეტში–ჩვენც უსიტყვოდ დავემორჩილეთ, ჰოლკინსს რომელიც ცუტა არ იყოს გაბრაზებული მეჩვენა –რამე მოხდა?–შეშინებულმა ვიკითხე –თქვენ იცით,რომ სკოლის წესების დარღვევა არ შეიძლება და ყველაფერი გარიცხვით სრულდება, თუმცა თქვენთან უფრო მოლბიერი ვიქნები და სკოლის დალაგება მოგიწევთ! –რაა????–ბოლო ხმაზე შევიცხადიე –რა დავაშავეთ –ინტიმური კავშირი დაამყარეთ, სკოლაში, მოსწავლეების თავშეყრის ადგილას! –მხოლოდ კოცნა მისტერ ჰოლკინს, მხოლოდ კოცნა! –დეივიდ, შენ აქ სხვების თანასწორი ხარ ასე რომ ჩშშშ....საქმეს მიხედეთ! – დასასვენებელი ოთახისკენ გაგვიძღვა –აქ რა ჯანდაბა ხდება!–გაკრვირვებულმა ვიკითხე როცა დავინახე დასასვენებელი ოთახი –შეჯიბრება!–გაბრაზებულმა წარმოთქვა–შენ იქით დაალაგე მე აქით! –ძაან მონდომებული ჩანხარ!–ჩავიცინე –არაფერ შუაშია, უბრალოდ მინდა შენთან ნაკლები დრო გავატარო!–ნაძალადევად გამიღიმა, არ მესიამოვნოა რათქმაუნდა მაგრამ პასუხი ვერ გავეცი რატომ არ ვიცი, ალბათ ყველაფერი წყენის ბრალია, დეივიდ სიტყვებმა გული დამწყვიტეს... –იცი, მე ნატალი საერთოდ არ მომწონს–სიჩუმე დაარღვია დეივიდმა–უბრალოდ ამას იმიტომ ვაკეთებ რომ ერთი ადამიანი ვაეჭვიანო
„ჰმ, მე კი ნერვები საშინელ დღეში მქონდა!"–გულში გავივლე–და ვინ, შეიძლება გავიგო?–მისი დამტკიცება მჭირდებოდა, მინდოდა მასაც ეთქვა...ეთქვა რომ ისევე ძალიან მოვწონდი, როგორც მე მომწონდა იგი! –რათქმაუნდა!–მიპასუხა– მემგონი იცნობ.–მისკენ შევტრიალდი, მან მისი მზერა მომაპყრო, და ისე მიყურებდა თითქოს რაღაც ჰქონდა ჩაფიქრებული –დეივიდ!–და ამ სახელის დასრულების თანავე ჩემსკენ „დახეხილი" ვაშლი წამოვიდა –რა ქენი იდიოტო!–შევუბღვირე –მაპატიე შემთხვევით მომივიდა!–თან კვდებოდა სიცილით –ნუ თუ შემთხვევით!–ამჯერად, მთელ ვაშლებს მოვკიდე ხელი და დეივიდს თავისკენ გავუშვი :დ –Ouch!–წამოიძახა –გეტკინა? ბოდიში შემთხვევით მომივიდა–ჩუმად ჩავიცინე –ასე არა?–ნებისმიერ მეომარს შეშურდებოდა იქ არსებული სიტუაცია......ჩვენი ომი კიდევ კარგა ხანს გაგრძელდა, ხელში კივი ომხვდა და მისკენ შევტრიალდი. –შენ!–ჩურჩულით მითხრა –რა მე?–გავიკვირვე, მაგრამ მართლა ვერ ვხვდებოდი რაზე საუბრობდა –ძალიან მომწონხარ!–ასევე ჩურჩულით მითხრა, ჩემს ბაგეებს „გამწარებული" შეჰყურებდა. და როცა გადაწყვიტა, რომ დრო იყო...დრო იყო რომ მისი ტუჩები ჩემსას შეხებოდა.... –ფიბი! –მაიკ!–გაკვირვებულმა შევხედე –ჯანდაბა!–მომაძახა და წავიდა, მეც დადევნება გადავწყვიტე –თავი გაანებე! –შემეშვი დეივიდ! –მაიკ!მაიკ!მოიცადე! –ვიცოდი რომ დასჯილი იყავი, ვიფიქრე გავუვლი, და პირდაპირ წავალთ პაემანზეთქო მაგრამ შენ მაშინ ჩემთვის არ გეცალა! სხვა ბიჭით იყავი დაკავებული! –მაიკ!–გაბრაზებული დეივიდს ხმა გავიგე, და ყველაფერი ისე სწრაფად მოხდა, დეივიდის შეკრული მუშტი, დასისხლიანებული მაიკი....
–გააანებე თავი! კარგად ხარ? –ფიბი! განანებ, განანებ რომ ზურგი მაქციე!–ძლივს წამოდგა და გასასვლელისკენ გაემართა –იცი, მადლობა მინდა გითხრა რაც ჩემთვის გააკეთე! –რას მოვესწარი! :დ არაფრის! და მინდა გითხრა რომ ჩემი სიტყვები უკან არ მიმაქვს! –იცი მე.... –სახლამდე გაგაცილებ, მომენატრე ფეხით სიარული! –როგორც გინდა!–მშვიდად ვუთხარი.....იმ მიზეზით რომ ჩემი სახლი საკმაოდ ახლოს მდებარეობდა ზღვასთან, სანაპიროსკენ წავედით... –„ჩუკი" :დ –რააა? –ეს ჩემი და კლერის ხეა „ჩუკი" –ვაუ! –ყველა ჩემი ცუდი თუ კარგი მოგონება ამ ხესთანაა დაკავშირებული! –კიდევ ერთი დაემატება!–ნაზად მითხრა –რა?–თავი მისკენ შევაბრუნე, ის კი ნაზად დაეწაფა ჩემს ტუჩებს....♥
ძალიან სწრაფად ავითარებ მოვლენებს, ისე რომ ერთი ეპიზოდის აღქმას ვერ ახერხებს მკითხველი, ყველა ეპიზოდი ბოლომდე უნდა მიიყვანო, თორემ გაუგებრობა" იქმნება, ჯერ თითქმის არაფრის გამო აუტეხა ჩხუბი დეივიდმა მაიკს, ფიბის და დეივიდის "ომი" და მერე უადგილო "შენ ხარო" რომ უთხრა, გაცილების შეთავაზების სრულიად ცივი სცენა.. მოკლედ სიუჟეტი მართალია ახალი არ არის, ანუ ბევრი ასეთი ტიპის მთხრობა მაქვს ამ საიტზე წაკითხული და დასასრულს ნამდვილად ვერ დაველოდები თუ ასეთი შეცდომები იქნა, დიდი პოტენციალი გაქვს გეტყობა და მეტი შეეცადე, დასასრულამდე სიუჟეტი ეპიკურად უნდა განავითარო, თანმიმდევრულად და დახვეწილად. არ მინდა ჩემს კომენტარზე გაბრაზდე, უბრალოდ შენს ადგილას მეც მომინდებოდა ვინმეს შენიშვნა მოეცა, რომ შემდეგში უკეთესი გამომსვლოდა, ასე რომ შენ იცი.. შემოვალ ხოლმე საიტზე და დავხედავ დრო როგორც მექნება იმის მიხედვით. წარმატებები.
