When You Cant Forgive - 1 დეკემბერში 2013

სანამ მეორე თავს დავიწყებდე, მინდა მადლობა გადაგიხადოთ ყველას ვინც შენიშნვები მომცა და საკმაოდ სამართლიანიი.. იმედია მეორე თავი საინტერესო გამომივა

#2 თავი

ღამე არ მეძინა, ან როგორ დამეძინებოდა, სულ იმ ბიჭზე ვფიქრობდი ,მანამდე აეთი რაღაც არ მომსვლია. მისი თმები ,თვალები, უბრალოდ ყველაფერი ჩემს გონებაში ჩაიბეჭდა.
ვცდილობდი დამევიწყებინა, მაგრამ არ გამომდიოდა თან უფრო და უფრო მეშლებოდა ჩემს თავზე ნერვები. დილას თვალებში მზემ მომანათა და მეც წამოვხტი. ტელეფონი ხელში ავიღე და ემილის ნომეი ავკრიფე.
თითქოს სანამ აიღებდა 1 საუკენე გავიდა. ემილის ხმის გაგონებაზე შევკრთი , მაგრამ ძალა მოვიკრიბე და დალაპარაკება ვცადე:
-ემილი როგორ ხარ?
-საკმაოდ ცუდათ, რადგან გამაღვიძე!!
-ბოდიში !! იცი მე შენთან გუშინ ვიყავი და სახლშ ვიღაც ბიჭი დამხვდა და ვინ იყო?- ხმა მიკანკალებდა, შეიძლება მას ეთქვა რომ იგი შეყვარებული იყო და ეს მაგიჟებდა!!
-აა ის? ჩემი ბიძაშვილია.. და შენ რაში დაგაინტერესა?
-აა, ისე უბრალოდ.. ახლაც შენთანაა?
-კიი არ აპირებს წასვლას ჯერ.. გამოხვალ ჩემთან?
-კი კი აუცილებლად - ჩემზე გახარებული არავიინ იყო ალბათ ამ დროს. უცბათ ვისაუზმე, უბრალოდ ჩავიცვი, გაპრანჭვა არ მჩვეოდა:

ცოტა ხანი დავისვენე, ისე აფორიაქებული ვიყავი, მიკვირს ცოტა ხანი ჰაერზე გასვლა რომ არ დამიჭირდა.. ემილის სახლს როცა მივაღწიე , კარებთან შევჩერდი, ცოტა ხნის შემდგე დავაკაკუნე.
კარები ემილიმ გამიღო და მის დანახვაზე ზუსტად ასეთი რეაქცია მქონდა

შევედი თუ არა მას მოვკარი თვალი. მაიკა გახდილი ქონდა და ტელევიზორს უყურებდა. შემამჩნია, ჩაიცინა და ისევ ტელევიზორს მიუბრუნდა. აი ეს მისი სიცლი მაგიჟებდა ,ალბატ ყველა გოგოს ამით ხიბლავდა.

ემილიმ ყავა აადუღა და ჩვენ მის ოთახში შევედით. რაღაცეებზე ვლაპარაკობდით, ის მის ახალ თაყვანისცემელზე მელაპარაკებოდა მე კი რათქმაუნდა მასზე ვფიქრობდი.მოულედნელად და ამას არც მე ველოდი ემილის
შევეკითხე: - ემილი შენ ბიძაშვილს რა ქვია?
-რაღაც ძალიან დაინტერესებული ხარ მისით, ლუისი ქვია.
-გასაგებია გააგრძელე მოყოლა!- მაგრამ მას უფროსმა დაურეკა და უთხრა რომ მასთან სასწრაფო საქმე ქონდა.
- ძალიან გთხოვ, იყავი აქ და მალე მოვალ კარგი?
- არა სირცხვილია სად უნდა დავრჩე?
-გთხოვვ, კიდევ ბევრი მაქ მოსაყოლი.
-ჰოოო კარგიიი. - ემილი წავიდა, მარტო დავრჩი. არ მინდოდა მასთან გასვლა, უფროსწორე მინდოდა მაგრამ მრცხვენოდა, მაგრამ მაინც გავედი და მოშორებიტ დავჯექი. მობილური ამოვიღე და თავი შიგნიტ ჩავრგე.
ის მიყურებდა, რაღაც უცნაური თვალებით. ცოტა ხნის შემდეგ გამომეალპრაკა:
-ემილი წავიდა?
-ჰოო წავიდა.
-ნინა გქვია ჰო?
-კი. შენ ლუისი?
-გაგიგია უკვე-ისევ გაიცინა!- მერე ისევ სამარისებური სიჩუმე ჩამოვარდა და ემილიც იგვიანეებდა,მე წასვლა დავაპირე:-ნახვამდის და ავდექი.
-რატომ მიდიხარ ? - ის ჩემთან მოვიდა და თვალებში ჩამაცქერდა. თავი დავხარე:- ისაა.. არვიცი აგვიანებს ემილი და..
-დარჩი ცოტა ხანი- ეს თქვა და ჩემსკენ უფრო ახლოს მოიწია, მიმიზიდა თავისკენ...და მაკოცა

მაგრამ უცბათ შევაჩერე, ფეხის ხმა მომესმა და გულმა ბაგა-ბუგი დაიწყო...

-NiniKunna