ვიცი გენატრები!! უშენობა აღარ მტკივა.. როგორც მაშინ.. წუთში სამოცჯერ რომ მტკივდებოდი.. შენით რომ ვიწყებოდი და შენით რომ ვმთავრდებოდი.. მიზანსაც შენი სახელი რომ ერქვა და ოცნებასაც.. მარტო შენ რომ მინდოდი და მარტო შენ რომ მენატრებოდი. დრომ ვერაფერი დააკლო ჩემს გრძნობებს ისინი შენ თვითონ გაცვითე, გაახუნე და საბოლოოდ გააქრე. რაღაცას მაინც ვგრძნობ, რაგაცა პატარას როცა მოდიან და მეუბნებიან თურმე გითქვია მენატრებაო.. გულის სულ პატარა კუნჭულში მაინც შემოვინახე შენთვის ადგილი.. არადა მანამდე მთელ არსებას გითმობდი.. როგორ ვვოცდები.. აღარ მიყვარხარ და მაინც ყოველ დღე შენზე ვფიქრობ.. ვფიქრობ იმაზე რომ შევძელი და დაგივიწყე. ცოტა გულიც კი მწყდება... რომ არა შენი სიამაყე ალბათ კარგი წყვილი ვიქნებოდით. მაგრამ... ამას აღარ აქვს მნიშვნელობა.. არც იმას აქვს მნიშვნელობა მართლა გენატრები თუ არა, მთავარია რომ საბოლოოდ დაესვა წერტილი ამ ძალიან გრძელ და ჩახლართულ ჩვენს იყვარულის ისტორიას. როგორც მაშინ მითხარი პირველად.. ყველაფერს აქვს დასასრული, უბრალოდ დამთავრდა <3
