☾ ❤✖რამოდენიმე დღის წინ მეგობარი დავკარგე✖ ❤☽
☾
❤✖თქვენი რჩევა და აზრი მაინტერესებს✖ ❤
☽
ვარ 16 წლისს.მქვია მარიამი.თუ გახსოვთ ამ საიტზე ერთი ჩანახატი მაქვს დადებული.ძალაინ ცუდად ვარ მჭირდება თითოეული თქვენთაგანის რჩევა.მოკლედ,3 თვის უკან დავშორდი ჩემს უახლოეს დაქალს,ელენეს.მართლა ძალაინ ახლოს ვიყავით,მაგრამ გამაბრზა.საერთოდ ისეთი ადამიანი ვარ წყენა დიდ ხანს მრჩება გულში.ძალაინ ცუდი რაღაც გამიკეთა,აღარ დავკონკრეტდები.ამ სამი თვის განმავლობაშიელენესაც რაღაც შეემთხვევა და მირეკავდა,მწერდა,როცა მვხვდებოდა სულ მეუბნებოდა მჭირდები,როდემდე უნდა იყო ნაწყენიო.მერე მე ელენეს სხვა დაქალებს ვწერდი და მის ამბებს ვიგებდი.მეუბნებოდნენ ცუდად არისო,სწირდებიო.რამოდენიმეჯერ ვცადე ელენსთან მიწერა,მაგრამ რამდენჯერაც სმს დავწერე იმდენჯერ წავშალე.სმსებს მიგზავნდიდა შემირიგდი,მჭირდები,ცუდად ვარო,მაგრამ ერტადერთი რაც მივწერე ის იყო ,რომ მე აღარ მჭირდებოდა და მისი ადგილი სხვა პიროვნებამ დაიკავა (ამ პიროვენბაზე ელენეზე გამოდმებით ეჭვიანობდა).მერე ანგარიშზეც აღარ ვრიცხავდი,მეშინოდა ხელი არ ამცდენოდა და არ მიმეწერა.მერე დიევ მომწერა მწირდებიო და 1 საათით პასუხი დავიგვიანე,მივწერე მეც მჭირდბეი და მენატრებიტქო,თუმცა ბოლოს გაირკვა რომ ის სმს მისმა პატარა ძმამ გახსნა და ელენეს არც კი უნახავს.აქედან მგონი სამი დღის თბილის მოლში შემხვდა,დედამისთან ერთად.დედამისს ძალაინ ვუყვარვარ,როგორც კი დამიანხა დამიძახა.მომიკითხა,გადამეხვია.ელენეს თვალს ვარიდებდი.თუმცა,ბოლოს მითხრა ის სმსდღეს ვნახე სმსებს რომ ვშლიდი,ალბათ ჩემმა პატარა ძმამ ნახაო.მე ვუთხარი არაუშვას,არც ღირდა მოწერათქო.თვალებიი იქვე აუცრემლიანდა,კარგადო მიტხრა და დედამისს დაეწია.მეც სახლში გულ დამზიმებული მივედი.(იმ გოგსთან ერთად ვიყავი ელენე რომ ეჭვიანობდა).ეს იყო ჩვენი ბოლო საუბარი...და ახლა..2
დღის წინ მისმა დეიდაშვილმაა( ბიჭია და ახლის ვარ,ჩემზე 2 წლით დიდია,მაგრამ რასაც ქვია მაგრად ვართ).დამირეკა და მითხრა რომ ელენე მამისტან ერთდ დაიღუპა ავარიაში.ანუ მამამისი რულთან იჯდა,კვირას სოფლიდან მოდიოდნენ ერთად და ავარიაში ორივე დაიღუპა.ახლა ძალიან ცუდად ვარ.ძალიან ვნახნობ რომ ის დღეები მაინც არ შევურიგდი,ამ ქვეყნიდან ისე წავიდარომ ჩემი სითბო აკლდა.გასვენებაში ვიყავი და ლამის მეც გასასვენებელი გავხდი.ელენეს შეყვაბრეულმა ძლივს მომაბრუნა.საერთოდ ყველაფერი შიეცვალა ჩემთვის.დღემდე არ მესმის რატომ არ ვურიგდებოდი,ხომ შემეძლო პატიება,მგონი მე უარესად ვატკინე გული ვიდრე მან მატკინა.მენატრება,ჭკუიდან ვიშლები როცა ვფირქრობ რომ მის ხარხარს ვერარასდროს გავიგონებ,ვეღარც იმას მოვისმენ,როგორ ტიროდახოლმე ტელეფონზე როცა შეყავრბეულს ეჩხუბებოდა და მე რჩევას ვაძლევდი.მაგ ადდაინმა მე მეგბორობა მასწავლე და სანამ არ დავკარგე მართლა ვერ მივხვდი ფასს.რაზე ვფიქრობდი.. 
ყველას ერთს გირჩევთ...არ დაკარგოთ ადამიანი,რომელიც გიყვართ და რომელსაც უყვარხართ.უცხო ადამიანებს იშვიათდ უყვარდებათ ერთმანეთი იმ გრძნობით,რასაც ნამდვილი მეგბოორბა ჰქვია.ეს მართლა იშვიათია და გირჩევთ რომ არ დაკარგოთ.შეინარჩუნეთ და გამოასწორეთ ერთმანეთი.თორემ მართლა შეიძლება ასედაკარგოთ..სამუდამოდ,უსაშველოდ და მერე ვეღარაფერი ვეღარ გიშველით.მაინტერესებს შეგიძლიათ ვინმემ მირჩიოთ როგორ გამოვიდე ამ მდგომარეობიდან და როგორ ჩავიკლა ის სინანულის გრძნობა,უფრო მეტად მონატრება.მე ახლა ელენე მჭირდება :(( ახლა მივხვდი მის ფასს ;(((((((
|
