და მაინც რა არის ცხოვრება ?
ალბათ ყველა თქვენგანს გასჩენია ეს კითხვა თავში, მაგრამ როგორც ყოველთვის უპასუხოდ ვტოვებთ , ვერავინ განმარტავს თუ რა არის ცხოვრება , ბევრისთვის ცხოვრება ბედნიერებააა , ბევრსთვის კი ერთი დიდი ტკივილი.
ცხოვრება ერთგვარია - უბრალოდ ადამიანები აფერადებენ ან არ აფერადებენ მას )
***
ისტორია რომლის მოყოლასაც თქვენთვის ვაპირებ არის 20 წლის მოზარდ გოგონასა და მის თანატოლ მეგობრებზე )
მათ მოუწიათ ცხოვრებაში ბევრი უბედურებისა და ტკივილის გადალახვა , სწორედ მათზე შემიძლია ვთქვათ რომ ''უცხოვრიათ'' რადგან ცხოვრება ხომ ბრძოლაა - თვითგადარჩენისთვის )
***
ლოლა ვილიამსი 20 წლის მოზარდი გოგონაა , რომელიც სწავლობს კოლეჯში , ჰყავს დედა (სოფი ფოქსი)
რომელიც მუდამ ზრუნავს საკუთარ შვილებზე (თუმცა ეს ხომ მსობლის მოვალეობაა), მამა (რობ ვილიამსი)
ადამიანი რომელიც ლოლასთვის მისაბაძია - პროფესიით ''ჟურნალისტი'' ,
ძმა (მაიკ ვილიამსი)
რომელიც პფორესიით მსახიობია და მსოფლიოში თითქმის ყველა გოგონას კერპია და ლოლას ორი განუყრელი მეგობარი : ვიკი ვილიამსი
(რომელიც ასევე მისი ბიძაშვილია)
და ჯეიკ სვიფტი
- ლოლასა და ვიკის უახლოესი მეგობარი ბიჭი _)
***
ლოლას სახლში უცნაური სიჩუმე გამეფებულიყო , გოგონა რომელიც არასდროს იყო მიჩვეული სიწყნარეს ამჟამად სკამზე იჯდა და მთელი გულით ოღონდ ჩუმად ტიროდა ,
ვერ ჩერდებოდა დაა ვერ ხვდებოდა იმ ყველაფერს რაც ამ წუთებში მის ოჯახში ტრიალებდა , ხმას ვერ იღებდა თითქოს ყელში რაღაც ებჯინებოდა , არ შეეძლო თუნდაც ორი სიტყვა ეთქვა ტელეფონში, სამზარეულოში სისხლის გუბეში მცურავ დედას უყურებდა და ცრემლები უფრო და უფრო ასველებდა მის ნაზ ლოყებს , ჯერ კიდევ ვერ მოსულიყო გონს 2საატის განმავლობასი აქ იჯდა და უხმოდ ტიროდა რომ არა ვიკი ალბათ მთელი ცხოვრება ასე იქნებოდა ..
გოგონა სიცილნარევი ხმით ეძახოდა ლოლას, ლოლა კი ჯერ კიდევ ვერ იღებდა ხმას გულს იჯერებდა გაჩუმდებოდა მაგრამ გახედავდა თუ არა დედამისის გვამს ისევ ატირდებოდა
- ლოლა სად ხარ ?(კიდევ ერთხელ მოესმა ნაცნობი ხმა)
- ვიკი (მხოლოდ ეს დაიძახა რადგან ხმა გაუწყდა)
- აი სად ყოფილხარ , როგორ შეიძლება სულ საჭმელზე ფიქ..(ვერ დაასრულა წინადადება ვიკიმ რადგან სამზარეულოში შემოვიდა და მის წინ საშინელი სურათი გადაიშალა)
- ის მოკლეს (წაილუღლუღა ძლივს ლოლამ)
- ვინ , ვინ მოკლა (სახეზე ტკივილი და შეშფოთება აღნიშვნოდა ორი წუთის წინ მხიარულად მოსაუბრე გოგონას )
- არ,,რრ,,რრ ვ ი ც ი (ძლივს ამოუშვა სიტყვები გოგონამ პირიდან და ტირილს კიდევ უფრო უმატა)
-დაწყნარდი ლამაზო
(მივიდა და მოეხვია ვიკი ლოლას , მას ხომ სწორედ ეს სჭირდებოდა ახლა) კარგახანი იყვნენ გოგონები ასე ბოლოს ისევ ვიკი მოვიდა გონს და ლოლას ყურში ჩასჩურჩულა :
- კარგი შენებს დავურეკავ დაწყნარდი , ყველაფერი უნდა მოვაგვაროთ (თქვა გოგონამ რომელმაც არანაკლებ იტირა ამ სურათის დანახვისას) ნელა გააბიჯა სამზარეულოდან სასტუმრო ოთახისკენ , ლოლას ესმოდა მისი ხმა მიხვდა რომ ტელეფონზე ელაპარაკებოდა ვიღაცას მაგრამ ისეთი გამოთიშული იყო გოგონა ვერ გებულობდა თუ რას საუბრობდა ამ წამს მისი მეგობარი )
***
რამოდენიმე წუთში მისი სახლი ხალხით აივსო , მამამისი რომელიც ლამის ჭკუიდან გადავიდა ამ ყველაფრის შემყურე , ლოლას ძმა რომელიც დას ეხვეოდა და ცდილობდა მის დაწყნარებას თუმცა ამაოდ და პოლიცია რომელიც ნახევრად გონზე მყოფ გოგონას უამრავ კითხვას უსმევდა
- გოგონი ბოლოსდაბოლოს გვეტყვით რა მოხდა ? (თქვა მკაცრად ერთ-ერთმა პოლიციელმა)
- ვერ ხედავთ ის გონზე არაა (შეუბღვირა მაიკმა მას)
- კარგით საუბარი ცოტახნით გადავდოთ , დაისვენოს და მერე გავაგრძელებთ საუბარს (თითქოს უფრო მოლბა ოფიცერი)
მაიკმა და ხელში აიყვანა და ნელ-ნელა აუყვა კიბეებს , გოგონა თავის ოთახსი დააწვინა დამამშვიდებელი დალევინა რომ როგორმე ამ მდგომარეობიდან გამოეყვანა )
***
რამოდენიმე საათში გოგონას გამოეღვიძა ოთახში მისი ორი უსაყვარლესი ადამიაი დახვდა
- ვიკი , ჯეიკ , საშინელი სიზმარი დამესიზმრა ვითომ .. (არ დაასრულებინა ვიკიმ)
-ვითომ დედაშენი მოკლეს არა ? (გააგრძელა ვიკიმ)
- შენ საიდან იცი ? (იკითხა გოგონამ ცნობისმოყვარედდა ჩაიცინა )
- ეს სიმართლეა (თქვა ვიკიმ და ცრემლების ნაკადმაც ამოხეეთქა)
ლოლას ღიმილი სახეზე შეეეყინა გაიაზრა ის რაც სიზმარი ეგონა რეალობა ყოფილა ერთი შეჰკივლა უნებურად და ცრემლებს უფლება მისცა თავისი გზიტ ეარათ )
- დაწყნარდი ლამაზო (მივიდა მასთან მაიკი ხელები მოხვია და მზრუნველად სახეზე ცრემლები მოწმინდა)
- გესმის მაიკ ? ის მოკვდა .. დედაჩემი :| გესმის ? ეს საშინელებაა (ცრემლების კიდევ ერტი ნაკადი წამოსცვივდა თვალებიდან გოგონას)
***
ამ ამბის შემდეგ გოგონას სარეაბილიტაციო ცენტრსი მოუხდა რამოდენიმე თვის გატარება ალბათ ხვდებით რა ძნელი აღმოჩნდა მისთვის ეს ყველაფერი ) დედამისის დასაფლავებაზეც კი ვერ შეძლო მისვლა რადგან არ უნდოდა დაეჯერებინა რომ დედამისი აღარ იყო ცოცხალი )
6თვის შემდეგ ის , ისევ დაუბრუნდა ძველ ცხოვრებას და მიხვდა, რომ ყველაფრის მიუხედავად ცხოვრება გრძელდებოდა .
დაბრუნდა კოლეჯში , დაუბრუნდა მეგობრებს.
***
შაბატი დილა იყო , გოგონამ გადაწყვიტა დედის საფლავის მონახულება ყველა გააფრთხილა რომ იქ მიდიოდა , მამამ შესთავაზა კიდეც წამოვალო თუმცა გოგონას მარტო უნდოდა დედამისის საფლავთან ყოფნა _ ალბათ რამდენი რამ ჰქონდა მოსაყოლი ) დიდიხანი არ დასჭირდა სასაფლაომდე მისვლას , გოგონა დიდხანს ესაუბრებოდა დედამისს და სჯეროდა რომ მას ყველაფერი ესმოდა )
ცოტახანში გოგონას ესემესი მოუვიდა ტელეფონზე , გახსნა და კითხვა დაიწყო : '' ეს მხოლოდ დასაწყისია '' მხოლოდ ამ სამი სიტყვით შემოიფარგლებოდა ეს ესემესი , გოგონა შეშფოთდა ნუთუ ეს ყველაფერი ჯერ კიდევ არ დასრულებულიყო ...
