როგორც იქნა მეთის მანქნამდე მივაღწიეთ. სანამ ქალაქში დავბრუნდებოდით არცერტი არ ვიღებდით ხმას..ვდილობდი მისთვის არც შემეხედა,თუცმცა ხანდახან მაინც ვაპარებდი თვალს... ზოგჯერ ვგრძნობდი,რომ ის მიყურებდა,მე კი ეს გრძნობდა მწვავდა..
-მოვედით..(მეთიუ)
-ჰოო? კარგია..
მე და მეთიუ კაფეში შევედით,როგორც ჩანს აქ მხოლოდ მდიდრები შემოდიოდნენ,რადგან ყველა მე მიყურებდა,რომელსაც მხოლოდ ერთი გაცვეთილი სარაფანა მეცვა..
-მეთიუ უნდა ვაღიარო რომ აქ თავს ზედმეტად და -არავის მიაქციო ყურადღება,მხოლოდ მე მიყურე..
-კარგი (მეთს გავუღიმე,მანაც საპასუხოდ გამიცინა)
-რას შეუკვათავთ? (ოფიციანტი თავზე წაგვადგა)
-ანა აბა რას იტყვი?
-არაფერი მინდა,გარდა წყლის..
-კარგი მაშინ ორი წვენი მოგვიტანე და სალათა..
-როგორც ყოველთვის? (ოფიციანტმა მეთს რაღაც უცნაური კითხვა დაუსვა..მე ასე ვფიქრობ ყოველ შემთხვევაში)
-როგორც ყოველთვის!
-შეკვეთა რამოდენიმე წუთში იქნება..
-გასაგებია..
ოფიციანტი წავიდა..
-ანა მინდა რაღაც გითხრა.. ეს სესხს ეხება..
-რაა? მართლა? (ინტერესის გრძნობამ ლამის იქვე გამიხეთქა გული.. მეთი კი ხმას არა და არ იღებდა)
-მეთ მითხარი ცუდად ვარ..მაძლევს ბანკი თუ არა სესხს..
-ანა ბანკი გაძლევს სესხს.. ხვალ მოდი და შეგიძლია ფული წაიღო..
მისი სიტყვების გაგონებისას ისე ძლიერ მინდოდა ყვირილი თავი ძლივს შევიკავე..
-ახლა მხოლოდ ყვირილი მინდა მეტ..შენ არ იცი როგორ გამახარე...მე კიდევ ერთი ნაბიჯი გადავდგი ჩემი ოცნების ასრულების გზისკენ..და შენ ამაში დამეხმარე...
-მიხარია თუ დაგეხმარე...(მეთი მიღიმოდა..)
მის გამოხედვაში ვგრძნობდი რაღაც უჩვეულო და თბილ გრძნობას..
როგორც დღემ,საღამომაც მშვენივრად ჩაიარა.. საკმაოდ მხიარული ვახშამი გამოვიდა.. შემდეგ სახლში მიმიყვანა და წავიდა.. სანამ წავიდოდა კი ლოყაზე მაკოცა.. და თბილად ჩამიხუტა,როგორც ძლიან ახლობელი ადამიანი..
-ხვალ დაგიკავშირდები..
-ველოდები შენ ზარს..
მეთმა თვალი ჩამიკრა და წავიდა..
