ასე მეგონა შხამს მალევინებდნენ რომელიიც შიგნიდან მწვავდა. გონზე როცა მოვედი ჩემს წინ ისევ ის ბიჭი იყო .. - კარგად ხარ? - ვინხარ? რა დამალევინე? ეს ბიჭი თვალებში ჩამაშტერდა. ისე რომ თვალები არც კი დაუხამხამებია მომაშტერდა. არ მახსოვს რა თქვა მაგრამ თითქოს მიწა მიყრილი მოგონებები იღვიძებდნენ. მხოლოდ 10 წუთით თვალები დავხუჭე. - დეიმონ. მაშინვე მივვარდი და ჩავხეუტე. ისე რომ მიმჭყლიტა. როგორ მომენატრა. მაგრამ ბოლოს გავუშვინ რადგან ლაპარაკი მინდოდა. -რატომ? რატომ დამავიწყე ? - იმ ღამის მერე , შემეშინდა. შემეშინდა რომ ოდესმე დაგკარგავდი. საფრთხეში გაგდებდი. მაგრამ მერე მივხვდი რომ შეცდომა დავუშვი. - არაუშავს , მთავარია ახლა ჩემთან ხარ. და არასდროს არაფერს დამავიწყებ. - ხო. იცი მე უბრაოდ მეხსიერება შეგიცვალე. შენ ისევ გყვარდი ოღონდ ვერ ხვდებოდი. - ანუ .. ? - ანუ ის ბიჭი .. ვინც ,,გიყვარდა" სნამდვილეშ ეგ კი არა მე გიყვარდი. -აჰა. კაი გავიგე. შემდეგ მივვარდი და ისევ ჩავეხუტე. ბოლო 1 წლის განმავლობაში ერთადერთი საბედნიერო ამბავი. ასე ვიყავით ორივე ჩახუტებუები კაი ხანი. დეიმონს ყვეაფერი მოვუყევი. ჩემი ამბები და გავუზიარე ყვეაფერი. - ანა მაგაში იცი ჩემნაირების ხელი ურევია - რა? ვამპირების?? - ხო აბაა ვინ იყო შენი აზრით ის კაცი კაპიშონიანი შუა გზაზე? - კი მაგრამ რატომ ? ჩემი მშობლები მაგათ რას ერჩოდნენ? - არ არიან შენი მშობლები. და არც ჯერემი არაა შენი ძმა. - მეღადავები? - არა. ნაშიები ხარ. და ცნობისთვის ტყუპისცაი გყავს. სახეად კატია პეტროვა. - ჰა? დაიცა არ მჯერა - დაიჯერე. - მაშინ ყველაფერი მომიყევი. - კაი. 17 წლის წინ შენს ნამდვილ მშობლებს შენი თაი მოსტაცეს და გაგაშვილეს. შენ დაცგყავს კატია როგორც უკვე გითხარი და ისიც ჩემნაირია. შენი ნამდვილი სახელი და გვარი ანაბელ პეტროვაა და არა ანნაბელ სტიუარტი. 5 წლის მერე რაც გაგიტაცეს დედაშენმა თავი მოიკლა. გაგიჟდა და იმიტომ. მამაშენმა კიდე სმა დაიწყო და სასმელით მოკვდა. შენი და კი ბედის ანაბარა დარჩა. უპატრონა ბავშვთა სახლში გაიზარდა. და გუშინ კვდებოდა. -როგორ? -დაჭრილი იყო. ნუ გეშინია თავს კარგად აკონტროლებს. როდესაც ჩემი დის სახლში მივედით. ავნერვიულდი. სისულელე .. ტყუილა ვიტანჯებოდი? სულ ტყუილა? აჰ, უკვე მიხარია. კატია ეტყობა მხიარული იყო. რომ შევედი არყის ბოთლი მიეყუდებინა და თან ცეკვავდა. - კკატია. - ოჰ დეიმონიც მოსულა. როგორ ხარ? მე მაგრად. არ გინდა მეცეკვო? - არავიღაც მოგიყვანე. - კაია. სტუმრები არ მწაყენდა. - ერთი წუთი მომისმინე რა. - კაი ხოო. - ესეიგი დაჯექი თორე დაეცემი. - გამარჯობა კატია. ისეთ რეაქცია ჰქონდა გამეცინა. პირი დააღო და ესე იჯდა. შემდეგ აზრზე მოვიდა. და ტირილი დაიწყო. მთელი ღამე ლაპარაკში ვიყავით. თავისთავზე თითუელი დეტალი მომიყვა და მეც ყვეაფერი ვუამბე. შემდეგ ტელეფოი აწრიალდა და ჯერემი მირეკავდა: -სადხარ? სახლში მოდიხარ/ - კი . მე სახლში მივედ ნივთები წამოვიღე და ჩემ დასთან გადავედი. *** ჩემი ცხოვრება ნამდვილი თავგადასავალია. მე ვარ გოგო დიდი ტრაგედიული წარსუით და ნათელი მომავლით. ნებისმიერ წუთს პატარა მოვლენამ შეიძლება შენი ცხოვრება გაალამაზოს. პატარა შემთხვევამ შეიძლება მმაგრად გაგაბედნიეროს. არ დაკარგო დრო , არცერთი წუთი და არცერთი წამი. შეიძლება ისეთი რამ მოხდეს რაც ყველაფერს შეცვლის. სიტყვები აახლოებს და აშორებს. იყავი ბედნიერი <3
Daamowma:PrettyGirl-ma<3
კატეგორია:♥ BooK ☆ | ნანახია:705 | დაამატა:LaTiNGirL | რეიტინგი:5.0/1
