ემას ყველაფერი მოვუყევი.შემდეგ ჩემს ოთახში ავედი და დავიძინე. რომ გავიღვიძე 10 საათი იყო. ემაც მაშნვე გავაღვიძე და წავედით შოპინგზე. ბევრი ვიარეთ . მოვიარეთ ლონდონი და ავარჩიეთ რაღაცეები. დაღლილები კფეში შევედით. კაფეში კარებთან ერთი სიმპატიური ბიჭი იდგა რომელიც თვალს არ გვაშორებდა და საიდანღაც მეცნობოდა. მაგრამ არ ვიცი საიდან. უცბად ძალიან ავნერვიულდდი. მე თვითონაც არ ვიცი რატომ. ეს ბიჭი ისევ დაჟინებით მიყურებდა. კინაღამ დავუკივლე რას მომაშტერდითქო მაგრამ შემრცხვა. შემდეგ სასმელი შევუკვეთე და განერვიულებული ოდნავ დავთვერი , მეც და ემაც. შემდეგ ტანსაცმელი ავიღეთ და მანქანაშ ჩავყარეთ. უკვე 1 საათი იყო . რა დრო გასულა. საჭესთან დავჯექით ემამ რადიო ბოლო ხმაზე ჩართო . ნელა მივდიოდი მეშინოდა ავარია არ მომსვლოდა რადგან ოდნავ ნასვამი ვიყავი. 

- კუ ხარ რა! რა ნელა ატარებ ანაბელ მოუმატე ცოტა სიჩქარეს რა. 

- ოო დამიმშიდდი რა! 

- კაი რა ცოტა მოუჩქარე. 

- არათქო , თუ არ მოგწონს გადადი ;)) 

ემამ იმდენი ქნა სიჩქარეს მოვუმტე და მოსახვევიდან მანქანა გამოვარდა . ბოლოს მხოლოდ ემას კივილი გავიგე. მანქანა ხიდიდან გადავარდა და ნელნელა ფსკერისკენ ვეშვებოდით. ემა გონზე იყო და ცდილობდა კარები გაეღო. მეც მისკენ მივედი და მივეხმარე. მაგრამ ვერ გავაღეთ ისე იყო ჩაკეტილი. ემა გონს კარგავდა . ამ დროს მთელი ძალით კარებს მივენარცხე და ემას ხელი დავავლე და ნაპირზე ავედით. ემა გაყინული იყო. მაგრამ მალე გონს მოვიდა. 

- მცივა. 

- დამშვიდდი ახლავე ყველაფერი კარგად იქნება. გამაგრდი გთხოვ. არ დამტოვო. 

ის ძლივს ლაპარაკობდა და ძალიან ცივი იყო. ძლივს ამოძრავებდა გალურჯებულ ტუჩებს. ხელი ჩამკიდა და რაც ძალი და ღონე ჰქონდა მომიჭირა: 

- არასდროს , გპირდები 

- ემა! ემა ემა ემა ემა! გთხოვ ემა! ემა გონს მოდი. გემუდარები გთხოვ. გთხოოვ , გთხოოვ... 

ემა წავიდა სამუდამოდ წავიდა. ძალიან ცუდად გავხდი და გონება დავკარგე. გონზე სავადმყოფოში მოვედი და თავზე ზეინი მედგა. 

- ემმაა .. სადაა ემა ზეინ ? 

- დამშვიდდი პატარავ. 

- ზეინ ემა სადაა! ნუ მიმალავ ნურაფერს. სადაა ემა? 

- .. 

უცბად ისტერიკა დამეწყო: 

-ზეინ ემა სადაა! ხმა ამოიღე... ემა სად არის 

- დამშვიდდი ანა! დამშვიდდი! დაწყნარდი! 

- ემა წავიდა? 

ზეინს თითქოს ყელში ბურთი გაეჭედა და ვერაფერს ამბობდა. ამ დროს მივხვდი რომ ემა აღარ იყო. ასე მეგონა კოშმარში ვიყავი. ცრემლები ღაპაღუპით მომდიოდა და ჰაერი არ მყოფნიდა. სუნთქვა შემეკვრა. მალე ექიმი შემოვარდა ზეინი გაათრიეს და სასუნთქ აპარატზე მიმაერთეს. ჩემი მდომარეობა დღითიდღე გაუმჯობესდა. 5 დღეში გამომწერეს. დღეს ემას დასაფლავებაა ... უნდა შევეგუო რომ ვეღარასდროს დავინახავ მის მომღიმარ სახეს , ვერასდროს გამიბრაზდება როგორც ეს უწინ იცოდა , ვერასდროს გავიგებ მის ხმას , ვერასროს ჩავეხუტები , ვერასდროს დავეხმარები . მხოლოდ მოგონებები დამრჩება მისგგან. სახლში როდესაც მივედი იქ დედა მამა და ჯერემი დამხვდნენ. ასევე იქ იყო ემას პატარა და მარია , ემას დედ-მამა. აქ იყვნენ ზეინი ჰარი ნაიალი ლუი და ლიამი. აქ იყვნენ ემას მეგობრები. ჩვენი კლასელები. შემდეგ გამოვიცვალე და დასაფლავებაზე წავედი. 

იქ ისევ ის ბიჭი დავინახე მაგრამ არ მიმიქცევია ყურადღება.. მალე ყველაფერი დამთავრდა. მე სახლში დავბრუნდი და ჩემს ოთახში ჩავიკეტე. დაიწყო ახალი ცხოვრება ემა გილბერტის გარეშე ...