ელისს მისტვის ყურადრება არ მიუქცევია მანქანაში ჩაჯდა და ძრავის ჩართვა ისევ ცადა.. ამჯერად ძრავა ჩაირთო და ის სახლისკენ წავიდა..
-სად იყავი?(ელისს აღელვებული ნესა შემოეგება,რომელსაც ეტყობოდა რომ ძალიან ეძინებოდა)
-არ მეგონა წვეულება ასე მალე თუ დამთავრდებოდა..(ელისი არ აპირებდა თავისი დისთვის ან საერთოდ ვინმესთვის ეთქვა რაც დაინახა.. ის თვლიდან რომ ეს მხოლოდ მოეჩვენა.. თუმდაც არ ყოფილიყო ის არსება მოჩვება ,ელისს რომ ეთქვა რაც მან დაინახა არავინ დაიჯერებდა და ყველა გიჟად ჩათვლიდან..ამიტომ გაჩუმება აჯობა..)
-არა მე მომბეზრდა იქ ყოფნა და წამოვედი.. მითხარი სად იყავი?
-გზაში მანქანა გაფუჭდა .. მერე ვიღაც გამვლელი დამეხმარა და ეგაა ახლა სახლში ვარ...
-ჰოო კარგი მაშინ მე ზევით ავალ..
ნესა თავის საწოლ ოთახში ავიდა,ელისი კი ადგილიდან არ განძრეულა..ელისი თავს ცუდად გრძნობდა..თავისი თვალების არ სჯეროდა..გრძნობდა რომ რაღაც ამოუცნობს და არაადამიანურს გადაეყარა..თავში უამრავი კითხვა უტრიალებდა: ნუთუ მითები და ლეგენდები მართალია? ნუთუ ის ამოუცნობი არსებები ნამდვილად არსებობენ..?
სრულმა სიჩუმემ დაისადგურა ოთახში.. საათის წიკ-წიკი არღვევდა მხოლოდ ამ საუკუნო და იდუმალ სიჩუმეს..ელისი გრძნობა რომ მის გარშემო რაღაცა საშინელი და საშიში იბუდებდა სახლს.. და იმ ადგილს მანამ არ გაშორდებოდნენ, სანამ მისგან იმას არ მიიღებდნენ რაც სურდათ.. ელისი გრძნობდა იდუმალ ძალას, და საფრთხეს მოეცვა მთელი ოთახი, ეს ძალა ამავდროულად ცდილობდა ელისის სხეული და გონება დაესაკუთრებინა.. ელისი ცდილობდა არაფერი შეემჩნია და თავის ოთახში ასვლა დააპირა..მაგრამ რაღაც ძალამ უბიძგა ისევ იქ დარჩენილიყო.. ელისზე უკვე აღარაფერი მოქმედებდა,ის ძალიან დაღლილი იყო და უცხო ძალისადმი შიშის გრძნობა დაღლილობამ და უძილობამ დაჩრდილა..
მეორე დილით ადრე გაიღვიძა.. ქალაქი ახლა იღვიძებდა.. ელისს გადაწყვეტილი ჰქონდა რომ მაქვილის სასაფლაოზე• წასულიყო .. გრძნობდა რომ ის უცნაური ძალა იქ დახვდებოდა.. ნესას ჯერ კიდევ ეძინა როცა ის წავიდა სახლიდან.. ნესასთვის არც წერილი დაუტოვებია და არც არანაირი შეტყობინება.. რადგან ელისი მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა, რომ როგორმე იმ ამოუხსნელი არსების შესახებ გაეგო..
ქალაქმა "გაიღვიძა" .. ნესას ელისის წასვლა არ გაკვირვებია.. ის ფიქრობდა რომ იგი სკოლაში დახვდებოდა..მაგრამ ძალიან გაკვირვებული დარჩა როცა ის სკოლასი ვერ იპოვა..
-ქეროლაინ ჩემი და ხომ არ გინახავს? (ნესა უკვე ნერვიულობდა ელისის შესახებ.. შემთხვევით ქეროლაინს მოჰკრა თვალი და მისკენ გაემართა..
ქეროლაინიც წამოვიდა მისკენ ,ისე რომ სახეზე ღიმილი არ შორდებოდა,მაგრამ როდესაც გაიგო რომ ელისი დაიკარგა სახე შეეცვალა)
-როგორ ელისი დაიკარგა? (ქეროლაინი)
-არა, უფრო სწორად კი..(ნესა)
-წამოდი შერიფს შევატყობინოთ და დაგვეხმარება მოძებნაში..(ქეროლაინი)
-აბა ვის ეძებთ? (ელისი)
-ელის?! (ორივემ (ნესამ და ქეროლაინმა) ერთად წამოიყვირეს)
-რა მოხდა? (ელისი)
-არაფერი სად იყავი? (ნესა)
-არსად უბრალოდ გავისეირნე (ელისი)ცოტახნის დაფიქრების შემდეგ ელისმა ისევ გააგრძელა..
-არ გინდა კაფეში წავიდეთ?
-კი როგორ არა(ელისის შემოთავაზებას ორივე დაეთანხმა)..
კაფეში შევიდნენ და როგორც ყოველთვის სამივემ წვენი აიღეს..
-მოკლედ ახლა გეტყვით სად ვიყავი..
ელისმა მათ ყველაფერი უამბო..იქიდან დაწყებული თუ რა დაინახა
და რა იპოვა მაქვილის სასაფლაოზე..
-ის დღიური აქ გაქვს? (ქეროლაინმა დაინტერესებით იკითხა..თუმცა მარტო დაინტერეება არ იყო მისი კითხვი მიზანი..მან ელისისგან განსხვავებით ამ უცნაურ არსებებზე საკმაოდ ბევრი იცოდა)
-კი აქ მაქვს..
-შეგიძლია მომცე?
-სიმართლე გითხრა ქეროლაინ დასაწყისი წავიკითხე და ძალიან დამაინტერესა, და არამგონია ეს რომელიმე თქვენგანს მოგცეთ..
-კარგი (ქეროლაინს იმედი გაუცრუვდა.. )
-მე არც მინდა!!(ნესამ თავისთვის ჩაილაპარაკა ტუმცა ორივე მათგანმა გაიგონა მისი სიტყვები)
ელისმა ის იპოვა რასაც ქეროლაინი უკვე საკმაოდ დიდი ხანი ეძებდა.. თუმცა ახლა მან იცოდა ეს დღიური ვის ჰქონდა და უფრო ადვილად შეეძლო ის დაესაკუთრებინა..
