- ჰეი, იდიოტო დამსვი!! იანმა მანქანაში ჩამსვა კარი დახურა და საჭესთან დამსვა - სად ჯანდაბაში მიგყავარ?!- იანს გაეცინა მაგრამ ხმა არ ამოუღია - ჰეი! შენ გელაპარაკები! უნამუსო! იდიოტო! რეგვენო! დეგენერატო! მახინჯო! არამზადავ! ვირო! - მორჩი?! - არა! - კარგი როცა მორჩები მითხარი! - აუცილებლად! - როგორ შეძელი შეგყვარებოდი 1 დღეში?! - არც მიყვარხარ! - ჰო, მე მაპატიე, როგორ შეძელი მოგწონებოდი ერთ დღეში?! - შენ შენი თავი დიდი ვინმე ნუ გგონია! არ მომწონხარ! - აბა რეტომ გაბრაზდი როცა შენს დასთან ერთად ვიყავი?! - მე ჩემს დაზე გავბრაზდი და არა შენზე! - და რატომ?! - იმიტომ რომ ყუდარღებას არ მაქცევდა! სიტყვების მარაგი საბედნიეროდ ბევრი მქონდა ამიტომ იანს ერთ სიტყვასაც არ ვარჩენდი - ნატალი! - ჰო! - მართალია რომ კიბო გაქვს?! ადგილზე შევხტი თთქოს გული გამიჩერდა და შეშინებულმა იანს გავხედე - მიპასუხე! - რა მნიშვნელობა აქვს შენთვის?! - გადამწყვეტი! - ჰო, მაშნ ვწუხვარ! - დღეს სახლში დაბრუნებას აპირებ?! - რათქმაუნდა! - რომ გთხოვო დარჩითქო?!
- რატომ მეჯაჭვები?! - მეე?! - ჰო , შენ! - ეს შენხარ ის თავხედი გოგონა რომელიც ჩემს გულში შემოიჭრა და წასვლას აღარ აპირებს! - ოჰო!
- რამდენი ხნის სიცოცხლე დაგრჩა?! - მივხვდი! რა სულელი ვარ! რათქმაუნდა სწორედ ამიტომ! - რას მიხვდი?! - შენ მე უბრალოდ გეცოდები! მე კი შენი შეცოდება არ მჭრდება შესაცოდი არაფერი მაქვს! გასაგებია?! არ მჭრდება თქვენი მოწყალება! ყველა ერთნაირები ხართ! მანქანის კარი გავაღე და ტყით წავედი იანიც დამედევნა მაგრამ მე არ გავჩერდი - ნინა დაბრუნდი! - იან მითხარი გიყვარვარ?! - რადროს ეგ არის აქ მოდი!
- მიპასუხე! სიმართლე მითხარი! - არა! არ მიყვარხარ! მაგრამ ... - ვიცი! მაშ თავს რატომ ისულელებ! რატომ დამდევ?! რა ჯანდაბა გინდა ჩემგან?! - არ ვიცი!! - შენ არაფერი იცი! - გინდა სახლში წაგიყვანო?! - რამდენიმე წუთის წინ გინდოდა დავრჩენილიყავი! - ეხლაც მინდა!
- რატომ?!
- ჯანდაბა არ ვიციიიი!!
თვალები ამოვატრიალე და გზა განვაგრძე იანიც გამომყვა ეცრად ფეხი ამიცდა და დავეცი იქვე დიდი ქვა იყო რომელზეც თავი ჩამოვარტყი თვალები გავახილე ყველაფერი ორად მეჩვენებოდა იანმა შეშინებულმა იყვირა ჩემი სახელი მხოლოდ ეს გავიგე და გავითიშე როცა გონს მოვიედი სითბოშ ვიჯექი თავზე კეროლაინი მისი ძმა და იანი დამტრიალებდნენ გამეღმა როცა კეროლაინი დავინახე თვალებ გაცეცებული შემომყურებდა - ნატალი, ჩემი გესმის?! - კი ! - როგორ ხარ?! - არამიშავს! - კარგით მე დაგტოვებთ - დარცხვენილმა თქვა კეროლაინის ძმამ - სახლში წავიყვანოთ! - შეიძლება მე წაგიყვანო ?!- იანმა ისე მკითხა თითქოს უკვე იცოდა პასუხი - არა! - რათქმაუნდა!- ჩაეცინა და ჩემი წაყვანა კეროლაინის ძმას სტეფანს თხოვა მას უარი არ უთქვამს წამომაყენა და ქვემოთ ჩავედით მანქანაშ ფრთხილად ჩამსვა და საჭესთან დაჯდა - ვიცი რომ იანზე ნაწყენი ხარ! - ჰო?!, მეთვითონაც არ ვიცი რატომ! მასთან ტვინი მერევა!
- უბრალონ მან არ იცის რას გრძნობს! - ეს სისულელეა გუშინ გავიცანი! - მერე რა?! -1 ნახვით სიყვარულის არ მჯერა! - მხოლოდ ერთხელ არ გინახავს! - 1 დღეში ვერ შევიყვარებდი! - რატომაც არა! მეორე დღე დასრულდა! - ჰაჰა, ძალიან საყვარელი ხარ! - გმადლობ ! :დდ სტეფანთან ვსაუბრობდი მაგრამ იანის სახე წინ მედგა! მისი ტუჩები მისი თვალები მისი თმები ის მელანდებოდა არც კი ვიცოდი რატომ რატომ მოქმენდებდა მასთან სიახლოვე ასე ჩემზე?!
სახლთან მივედით სტეფანს მადლობა ვუთხარი და სახლში ავედი სტეფამი ისე მიყურებდა თვალების გასწორება მცხვენოდ აარ ვიცი რატომ მიყურებდა და ეღიმებოდა არ ვიცოდი ამის გამო უნდა შემრცხვენოდა თუ არა მაგრამ ერთადერთი რამე ვიცოდი მე იანზე ვიყავი მიჯაჭვული
