ეგრედ წოდებული "ჩემი ბიჭი" ჩემს წინ იყო და გაკვირვებული შემომცქეროდა ალბათ ისეთი სახე მქონდა უკანასკნელ იდიოტს ვგავდი ორივე გაჩუმებულნი შევცქეროდით ერთმანეთს სანამ დუმილი მან არ დაარღვია - არ მეგონა ისევ თუ გნახავდი! იმ დღეს ცოტა სულელურად გიპასუხე!
- არაუშავს! - გავუღმე და გავაგრძელე - არც მე მეგონა! - ჰოოოო! ცოტა ფრთხილად უნდა იარო! - ჰო, უკაცრავად! - მაგრამ რომ არა შენი დაუკვირვებლობა ისევ ვეღარ გნახავდი ! - ჰო, ეგრეა :)
აღფრთოვანებული შევცქეროდით ერთმანეთს "იქნებ შენ ის ხარ ვისაც ველოდი?'' გავიფიქრე გულში და მას გავუღიმე რამდენიმე წუთი გაშეშებულნი ვიდექით შემდეგ კი როგორც იქნა მოგვაფიქრდა განძრევა - ჰოო, ქალბატონო ნატალი გილბერტ! თანახმა ხართ გაისეირნოთ ჩემთან ერთად?! - ჩემი სახელი საიდან იცი?! - ნუ, ვიცი! - კი თანახმა ვარრ! :) ერთდროულად გაგვეცინა გვერდით დამიდგა და ხელი გამომიწოდა მანქანაშ ჩავჯექით ( ეს პირველი შემთხვევა იყო როცა 1 დღის გაცნობილ ბიჭს გავყევი.. იმ დროს სულ ერთი იყო სად წავიდოდი უბრალოდ მინდოდა რომ მასთან ერთად სადმე წავსულიყავი თუმდაც ჯანდაბაში! ოღნდ მასთან ერთად! მთავარი ეს იყო! ) ვისაუბრეთ ათას სისულელეზე, უბრალოდ ვამბობდით იმას რაც ენაზე გვადგებოდა მასთან მე ვიყავი ის ვინც ნამდვილად ვარ! და არა ის ვინც მინდა რომ ვიყო ! - და რა მითხარი რა მქვიაო?!- ვუთხარი სიცილთ 1 საათიანი საუბრის შემდეგ სიცილი აუტყდა ეგონა რომ ვხუმრობი მაგრამ სახელი ნამდვილად არ მახსოვდა - მამაშენს რატომ ვერ იტან?! - იმიტომ რომ ბევრ ადამიანს ტკენს გულს!
- მთავარია შენ არა! - მთავარი ეგ არაა ნატალი! ის ადამიანი არ არის! ჩემთვის ის მკვდარია! მემახსოვრება ისეთი როგორიც 10 წლის წინ იყო! სამწუხაროდ მამა აღარ მყავს! - ასე ნუ ამბობ! - ნატალი! ჩემს ადგილას ვერც შენ აპატიებდი! - ვაპატიებდი! - აპატიებდი იმას რომ მკვლელია?! აპატიებდი იმას რომ ყველა ფეხებზე კიდია?! აპატიებდი რომ დედაშენი ცუდ მდგომარეობაშა?! და შენი და არც კი იცი სად დადის და ვისთან ერთად?! აპატიებდი იმას რომ 15 წლის და ისე გექცევა თითქოს მისი არაფერი იყო?! იმის გამო რომ მამის ყურადღება აკლია?! აპატიებდი საუკეთესო მეგობრის სიკვდილს?! ამდენი რამის შემეგ შეგეძლებოდა მისთვის მამა დაგეძახა?!
თვალები შუბლზე ამივიდა როცა ეს სიტყვები გავიგონე - ვერ ვაპატიებდი! - ვიციიი!
- იცი ცოტახნის წინ რაღაც გავიგე რამაც მთელი ჩემი ცხოვრება თავდაყირა დააყენა! მაგრამ იმ წუთის შემდეგ რაც შენ ისევ გნახე! ყველაფერი ჩაწყნარდა! არ ვიცი რა მჭირს! ასე არასდროს დამმართნია! არ ვიცი რამ მომაკედლა ასე შენზე!
- რა გაიგე?! ჩემი სიტყვები გვერძე გადადო რამაც ცოტა არ იყოს გამაბრაზა - მგონი ჯობია წავიდეთ! - ნატალი! ფეხზე წამოვდექი და გზისკენ წავედი ისიც დამედევნა, და შემომაბრუნა
- იცი?! მე ვიცნობდი ერთ გოგონას! რომელიც თავდავიწყებით იყო შეყვარებული ჩემზე! მეგონა ის ის იყო ვისაც ამდეხანს ველოდი! მაგრამ როგორც კი ვცადე რომ მასთან ერთად ბედნიერი ვყოფილიყავი! ის მოკვდა! ის მან მოკლა ვისაც მამას უნდა ვეძახდე! არ მინდა რომ რამე დაგემართოსს! ამიტომ.. - მართალი ხარ! შენთან სხვა ურთიერთობაზე არც უნდა ვიფიქრო! მაგრამ არა იმიტომ რომ მამაშენის მეშინია! მამაშენამდე სხვა რამე მომკლავს!
- რას გულისხმობ?! - არაფერს, სახლში წამიყვან?! - რათქმაუნდა! მანქანაში ჩავჯექით მთელი გზა ხმა არ ამომიღია, აღარც მას უცდია საუბრის გაბმა სახლთან მიმიყვანა დავემშვიდობე და სახლში შევედი
ჯერ ცხრა საათი იყო მამა და ნინა არსად ჩანდნენ ალბათ მე მეძებდნენ ოთხშ ავედი და სიმღერები ჩავრთე 12:00 საათზე მობილურის ხმამ შემაღვიძა ნომერი ვერ ვიცანი უხალიცოდ ვუპასუხე
